Morgunblaðið - 06.06.1992, Blaðsíða 17

Morgunblaðið - 06.06.1992, Blaðsíða 17
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. JÚNÍ 1992 17 Biskupinn handan við strikið eftir Gunnar Þorsteinsson Fréttaskýring Stöðvar tvö um trúfélögin í landinu hefur vakið mikla athygli og á stöðin þakkir skildar fyrir að ganga á undan með góðu fordæmi og kynna á hlutlægan hátt þá grósku sem er í trúarlífinu þessa dagana. í þeirri umfjöllun er þó eitt sem hefur stungið mig og eru það ummæli mannsins sem hafði for- göngu um að ég játtist því að gera Jesúm Krist að leiðtoga lífs míns ljórtán ára gamall, á ég þar við Herra Ólaf Skúlason biskup. Ég fæ mikla gagnrýni og reyni að taka henni vel og gagnrýni sem er grunduð á orði Guðs er nokkuð sem hver og einn kristinn maður hlýtur að þiggja með þökkum, þar er ég engin undantekning. Mér finnst Biskupinn byrjar spjall sitt við fréttamanninn reyndar þannig að hann segist ekki ætla að gagnrýna fríkirkjumar, en síðan fylgir í kjöl- farið hörð, óvægin og ógrunduð gagnrýni. Það eitt segir sína sögu. En biskupinn leiðir ekki þjóðina inn á spjöld bókarinnar helgu til að fínna hnjóðsyrðum sínum stað, heldur gengur út frá forsendunni „mér finnst". Þarna tel ég að við séum komin að sjálfri orsökinni fyrir tilvistarkreppu ríkiskirkjunn- ar, „mér finnst" guðfræðin. Skila- boð þjóðarinnar, hálf tómar kirkj- ur, ætla seint að komast til skila. íslenska þjóðin bíður í ofvæni eftir því að fá að heyra hvað Guð hefur um málin að segja, en ekki hvað einhverjum fínnst. Vegna alvarlegs skorts á guðskýrkun og fræðslu innan kirkjunnar hafa þúsundir manna yfirgefið Kristna krikju og gefið sig á vald annarlegum kenn- ingum og trúarbrögðum sem leggja sálina í fjötra. A sama tíma telur biskup við hæfi að líkja kristnum predikurum utan þjóð- kirkjunnar við danska dávalda! Við sem störfum utan þjóðkirkjunnar að predikun orðsins finnum fyrir afar miklu hungri eftir orði Guðs og lifandi samfélagi við hann. Fólk finnur ekki svölun í ríkiskirkjunni og er það miður og þar þarf að vera breyting á. Ég skil að biskup sé sár og jafnvel reiður er hann metur staðreyndirnar og horfir yfir sértrúarsöfnuðinn sinn sem minnkar á heimsvísu með ári hverju meðan vakningin geysar áfram, en þama hefur hann farið yfir strikið. Það er enginn ávinn- ingur fyrir kristnina í landinu að ala á tortryggni og sá illu sæði vantrúarinnar. Hræddur biskup? Biskupinn lýsti því yfir að hann væri svolítið hræddur er hann sá á skjánum það sem fram fór og talaði um annarlegt ástand. Þar er hann að vitna til þess að á skján- um birtust myndir af fólki sem Heilagur var að snerta. Ég veit að útheliing Heilags Anda með tungumáli og öðrum táknum um nærveru Guðs hefur ekki átt sér stað nema í mjög óverulegum mæli innan ríkiskirkjunnar, en aft- ur á móti mjög víða í guðspjöllun- um. Þetta er nokkuð sem biskupinn ekki þekkir, en það veitir honum aftur á móti ekki neina heimild til að fordæma eins og hann gerir. Við í Krossinum erum í góðum félagsskap Páls postula og Jóhann- esar guðspjallamanns o.fl. Ein- hverra hluta vegna hefur Lúterska kirkjan valið að einangra sig frá þessu. Biskupinn segist vera hræddur við það vald sem hann ræður ekki yfir. Þetta er undarleg yfirlýsing úr munni hans. Ber að skilja það þannig að hann ráði yfír því valdi sem hann þjónar? Er hann ef til vill að segja að Guð sé geymd- ur í Lútherskum kassa og menn séu hræddir við að hleypa honum út þannig að hann fari að ráða? Eðli Anda Guðs er þannig að við höfum ekki vald yfír honum. Við getum ekki kveikt eða slökkt á nærveru Guðs eftir hentugleikum okkar. Biskupinn gefur það einnig í skyn, ef ég skil hann rétt, að við sem erum í fyrirbænaþjónustu og leggjum hendur yfír fólk í Jesú nafni höfum vald yfir fólkinu. Það er alröng ályktun. Við höfum ekk- ert vald yfir einum eða neinum og sækjumst ekki heldur eftir því, við erum einungis að miðla krafti Guðs í fyrirbæn eins og orð Guðs kenn- ir. Ekkert meira og ekkert minna., Hamagangur Hamagangur er lýsingarorð sem biskup notar um það sem gerist á samkomum hjá okkur á stundum. Ég get nú upplýst hann um það að sumar samkomur hjá okkur er næsta líkar ýmsu því sem hann þekkir svo vel úr eigin kirkju, en við bregðum einnig frá því og stundum er allt á suðupunkti og einnig kemur fyrir að það sýður upp úr, en það er það gjald sem við erum fús að greiða til að vitna það sem við sjáum Guð gera okkar á meðal og enginn getur gert nema hann einn. Gunnar Þorsteinsson „ Afskaplega væri það mikill styrkur fyrir þjóðkirkjuna ef hún þyldi örlítinn „hama- gang“.“ Afskaplega væri það mikill styrkur fyrir þjóðkirkjuna ef hún þyldi örlítinn „hamagang". Reynd- ar veit ég að sumir kirkjunnar þjónar eru með hamagang við ein- stök tækifæri, en það er hvorki með þeim hætti né á þeim stöðum að það sé Guði til dýrðar. Rétt á undan fréttatímanum, sem flutti yfírlýsingar biskups, gat að líta auglýsingu um komu þung- arokkhljómsveitar. Þar var hama- gangur. Við í Krossinum vorum eins og fermingarbörn í altaris- göngu í samanburði við þau ósköp. Þar er þörf gagnrýni, en einhverra hluta vegna hefur biskup valið að þegja. Kröftug lofgjörð, þar sem alls konar hljóðfæri eru notuð til að lofsyngja Guði, á heina í húsi Guðs, Menn eiga að dansa, það er boð Drottins. Menn eiga að hrópa og tjá sig frammi fyrir Guði, það er skýlaus kenning Biblíunnar. Ég fullyrði að ekkert það fer framhjá okkur sem ekki er í fullkomnu samræmi við orð Guðs, þó það falli ekki að Lútherski kenningu. Predikun eða upplestur í þessu stutta spjalli frétta- manns og biskups þar sem hann vildi ekki gagnrýna okkur gat hann jafnvel skotið inn gagnrýni á pred- ikunarformið okkar. Ég geri mér grein fyrir því að það er mikill munur á formi og innihaldi predik- ana hjá okkur annars vegar og þjóðkirkjunni hins vegar. Biskup- inn veit jafnvel og ég að það pred- ikunarform sem við höfum tileink- að okkur er einn af hornsteinu kristinnar þjónustu og hefur verið öld fram af öld. Páll postuli las ekki upp ræður — hann predikaði. Ég er ekki að segja að penar skrif- aðar ræður sem eru lesnar upp í messum séu af hinu vonda, en ég er þeirrar skoðunar að hitt formið þjóni okkur betur. Ágæti biskup, herra Ólafur Skúlason, ég gat ekki orða bundist þegar þú veittist að heilögum hlut- um eins og þú gerðir, en ég óska þér og þinni kirkju Guðs blessunar. Höfundur er forstöðum&ður Krossins. Afmælisveisla skáta á Úlfljótsvatni: Enn við reis- umtjöld Skátahreyfingin hefur ýmsan hátt á að miðla skátum reynslu, ekki síst með því að tengja þjálfunina skemmtilegum leikjum og nokkurri keppni. Á skátamóti fá skátar fjölmörg tækifæri til að reyna á kunnáttuna sem þeir hafa aflað sér í félagsstarf- inu. Ennfremur koma skátar saman til að reyna sig hver og einn og skátaflokkamir, kjarnaeiningar skátahreyfingarinnar, tækifæri til að keppa í skátaíþróttum, sem allar tengjast fyrst og fremst hæfni í að bjarga sér og skynja hættu jafnt í þéttbýli sem í óbyggðum. Úlfljótsvatn hefur um hálfrar aldar skeið verið miðstöð skáta- starfs í landinu og þangað hafa skátafélögin í Reykjavík sótt nám- skeið og skátamót jafnlengi. Þar hafa sömuleiðis verið starfræktar sumarbúðir fyrir börn og unglinga. Nú í vetur hefur Skátaskólinn á Úlfljótsvatni aukið starfsemina og þar hafa verið námskeið tengd skólabúðum sem reknar hafa verið af fræðsluyfírvöldum í Reykjavík. Hvergi á landinu er aðstaða til iðkunar skátaíþrótta betri en á Úlf- ljótsvatni. Þar hafa skátar reist hús yfir starfsemina, unnið að skógrækt og uppgræðslu lands og hlúð að ungu fólki. Það fer því afar vel á því að 80 ára afmælismóti skáta verið haldið á Úlfljótsvatni þar sem hjarta hreyfingarinnar slær. Á Úlf- ljótsvatni hafa margir skátasöngvar orðið til o g margir þeirra fjalla bein- línis um staðinn. Mótsstjórn afmæl- ismóts hefur látið velja nokkur lög sem gefin verða út á hljómsnældu svo mótsgestir og aðrir geti rifjað upp skemmtilega söngva og minnir okkur á afmælissöng skáta eftir Hörð Zophaníasson sem hefst með þessum orðum: Enn koma skátamir syngjandi saman, söngvamir óma og gleðin skín á brá. Höfundur er mótsstjóri afmælismóts skátasambands Reykjavíkur. eftir Matthías G. Pétursson Á þessu ári heldur skátahreyfing- in upp á nokkur merkistímamót í sögu hreyfingarinnar. Fyrsta skáta- félagið var stofnað fyrir 80 árum og á þessu ári verða liðin 70 ár frá stofnun fyrsta kvenskátafélagsins, Kvenskátafélags Reykjavíkur. Hjálparsveit skáta í Reykjavík á sextugsafmæli og Skátaskólinn á Úlfljótsvatni 50 ára afmæli. Það kemur því ekki á óvart að skátar haldi veglega upp á þessi tímamót og verður í því tilefni efnt til veglegs afmælismóts á Úlfljóts- vatni dagana 25.-28. júní. Skáta- samband Reykjavíkur hefur veg og og vanda af mótshaldinu. Dagskrá mótsins verðum með þeim hætti að allir aldurshópar skáta finna verkefni við sitt hæfi á mótinu. Gert er ráð fyrir sérstakri dagskrá fyrir yngstu skátana, sem að öllu jöfnu dvelja skemur á mót- inu en hinir eldri. Dagskráin er að nokkru tileinkuð skátamótum fyrri tíma, með mikilli áherslu á tjaldbúð- astörf, gönguferðir, rötun og korta- lesturj auk þess sem mótinu lýkur með íslandsmeistaramóti í skáta- íþróttum og munu þar keppa til úrslita fjölmargir skátaflokkar. Laugardaginn 27. júní taka skátar á móti gestum og er aðstandendum skáta, gömlum skátum og öðrum. sem áhuga hafa, velkomið að sækja okkur heim að Úlfljótsvatni. Á mótinu verða fjölskyldubúðir og er þess sannarlega vænst að gamlir skátar fjölmenni og rifji upp Á Minkamóti í Fljótshlíð 1991. „Hvergi á landinu er aðstaða til iðkunar skátaíþrótta betri en á Úlfljótsvatni. Þar hafa skátar reist hús yfir starfsemina, unnið að skógrækt og upp- græðslu lands og hlúð að ungu fólki. Það fer því afar vel á því að 80 ára afmælismót skáta verið haldið á Úlfljóts- vatni þar sem hjarta hreyfingarinnar slær.“ * glaða daga frá fýrri skátamótum. Sérstaklega verður tekið á móti þeim sem voru á landsmótum skáta 1948, 1962, 1966 og 1970. Skátastörf miða einkum að því að þjálfa skáta í félagsmálum og útilífi. Skátar læra á kerfisbundinn hátt, eftir aldri og þroska, að leysa verkefni í samvinnu, ferðast á hag- kvæman hátt og eiga góða sambúð við náttúru landsins. Góð athyglisgáfa og nærfærni í samskiptum við náttúruna gefur mikið af sér í skátaferðum og skát- ar hafa markmið með ferðum sín- um. Oft er gripið til minnisbókar og myndavélar á ferðum og mótum og niðurstöður ræddar á skátafund- um. Það hefur verið meginmarkmið skátahreyfíngarinnar frá upphafí að fá borgarbúa til að leita út fyrir þéttbýlið og kynnast náttúrunni með því að lifa í samneyti við hana. Skátar læra að bjarga sér á eigin spýtur í tjaldbúðum jafnt sem fjalla- ferðum þar sem skátinn öðlast margháttaða reynslu sem fæst ein- ungis við það að reyna sig hjálpar- laust i glímu við erfið viðfangsefni.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.