Morgunblaðið - 09.08.1992, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 1992
i'M i t'^uoa i;1 vv> ''i —
AF DJASSHÁTÍÐUM Á EGILSSTÖÐUM OG VÍÐAR
eftir Vernharð Linnet
ÞÓ SÓLIN hafi ekki sveiflað
geislum sínum yfir íslandsböm
sem skyldi þetta sumar hefur
hver djasshátiðin rekið aðra og
fyllt hjörtu sveiflugleði: RúRek í
maí í Reykjavík, minningarhátíð
um Guðna Hermanssen í Vest-
mannaeyjum um hvítasunnuna
og svo Djasshátíð Djassklúbbs
Egilsstaða, sem haldin var í júní-
lok á Hótel Valaskjálfi.
Um RúRek hefur þegar
verið fjallað hér í blað-
inu og tókst sú hátíð
með ágætum - einkum
var stórkostlegt fyrir
íslenska djassleikara,
og geggjara, að fá þá félaga Árna
Egilsson, Jón Pál Bjarnason og Pét-
ur Östlund frá útlandinu til að leika
með gömlu félögunum sínum.
Minningarhátíðin um Guðna Her-
manssen var haldin af vinum hans
og fór Eyjólfur Pálsson fyrir hópnum
í Eyjum, en bróðir hans, Guðjón
Pálsson á fastalandinu. Yfírlitsýning
á verkum Guðna var hengd upp í
Akógeshúsinu í Eyjum og efnt til
tónleika jafnframt. Guðni er trúlega
ástsælasti listmálari Eyjanna og var
jafnframt fremsti djassleikari stað-
arins. Breiður, voldugur Hawkins-
tónn hans á tenórsaxafóninn átti
varla sinn líkan á íslandi, en því
miður var djassinn alltaf áhuga-
mennska hjá Guðna. Hann vann fyr-
ir sér með húsamálun og dansspila-
mennksu þartil hann sneri sér alfar-
ið að listamálun.
Það var vaskt lið er mætti í Eyj-
um. Gömlu Eyjapeyjarnir Erling
Ágústsson söngvari, Gaui Páls pían-
isti, Gísli Bryngeirs klarinettuleikari
og Sissi Þórarins trommari hittu
þama Hugin Sveinbjömsson altista,
Gísla Brynjólfsson gítarista og Sigga
á Háeyri trommara og aðkomudjass-
aramir, sem flestir höfuð leikið
meira og minna í Eyjum, stofnuðu
útlendingahersveit: Viddi Alfreðs á
trompet, Ámi Elfar á básúnu, Steini
Steingríms á píanó, Ómar Áxels á
bassa og Óli danski á trommur. Svo
var Guðmundur Norðdhal, gamli
hljómsveitarstjórinn úr Höllinni,
mættur með klarinettið. Eyjapeyinn
Sveinni Tomm söng rokk og klerkur-
inn Haukur Ágústsson sól.
Það var troðfullt bæði kvöldin og
spilað af hjartans lyst og Gaui Páls
renndi fíngrunum svo listilega í Wil-
sonhlaupunum að ég hef aldrei heyrt
hann betri. Allt óþarfa flúr og skraut
vék fyrir ekta djassi.
Eyjólfur Pálsson bauð til listsýn-
ingar og djasshátíðar næstu hvíta-
sunnu í Eyjum og vonandi verður
lita- og tóngleðin jafn mikil og í ár.
Egilsstaðadjass í fimmta sinn
Þegar Ámi ísleifsson, sem djassg-
eggjarar nefna jafnan Austfjarðar-
goðann, hóf djasshátíðarhald á Eg-
ilsstöðum fyrir fímm ámm bjuggust
fæstir við að sú hátíð yrði árlegur
viðburður. Reykvíkingar höfðu gef-
ist upp á árlegri djasshátíð og Egils-
staðir ekki í alfaraleið djassgeggj-
ara. Raunin varð þó önnur, sem
betur fer, og þessi fímmta Djasshá-
tíð Egilsstaða var sú veglegasta og
best sótta er þar hefur verið haldin
til þessa. Þama blönduðu geði reyk-
vískir, austfírskir og danskir djass-
menn og var þetta í fyrsta skipti sem
erlendir gestir sóttu hátíðina heim.
Hátíðin hófst á leik ungra Iúður-
söngdjassi og fengu allir undir sext-
án og yfir sextíu ókeypis inn. Þá
léku Gammarnir um kvöldið. Vant-
aði bæði Stebba Stef og Marteen
van der Falk, svo þetta var eiginlega
kvartett Bjössa Thór. Edda Borg
söng með þeim seinna settið og svo
var hátíðinni slitið.
Vegleg hátíð hjá Austfjarðargoð-
anum — verst að heiðursgesturinn
Jún Múli skyldi ekki geta komið.
Hann hefði á sturidum hlegið dátt
af gleði þegar sveiflan var sem heit-
ust.
Ferðalag danskra
Árni ísleifs hefur sáð djassfræj-
unum víða í Austfirðingafjórðungi
og fengið hina ágætustu Iiðsmenn á
Egilsstöðum. Því miður hafði sá
góði drengur, Magriús Einarsson,
útibússtjóri Landsbankans, kvatt
þessa lífsstjörnu áður en hátíðin
hófst og tók ekki á móti sunnlensk-
Um djassgeggjurum með léttu glotti
útí annað eða þeytti lúður, en Hann-
es Snorri hýsti undirritaðan ásamt
spúsu og Contempo tríói og Sigurður
rafveitustjóri neitaði Dönunum um
að fara með rútu til Hafnar í Horna-
fírði á laugardag, en þar áttu þeir
að spila á sunnudagskvöldi. „El-
skurnar mínar, þið komið í grill-
Andrea Gylfa og Þórður Högna. Morgunbiaðið/Kristleifur Bjömsson
Árnís-djasskórinn í fullri sveiflu.
þeytara frá Norðfirði, sem Jón Lund-
berg stjórnaði. Strákarnir voru kot-
rosknir í lúðrasveitardixílandinu og
þó allt gengi á afturfótunum í hljóð-
málum og rafmagnið færi hvað eftir
annað af Valaskjálfí héldu þeir ró
sinni og byrjuðu einum fímm sinnum
á Sætu Georgíu Brown. Allt var því
í sóma þegar Andrea Gylfadóttir fór
að syngja með kvartetti Sigurðar
Flosasonar, þeim er tók þátt í ung-
mennadjasskeppni í Brussel og lék
á Norrænum útvarpsdögum í Kaup-
mannahöfn í fyrra. Nefndist þessi
bræðingur Jazzmenn Andreu og
hélt sig nokkuð við hinn rólegri geira
klassískrar efnisskrár djassins. Fór
Andrea á kostum í Billie Holliday
ópusunum: Lady sings the blues og
Don’t explain.
Daginn eftir komu Danimir til
Egilsstaða: Flemming Agerskov,
trompet og flýgilhomleikari, Jörgen
Messerschmidt, píanisti og Ole Ras-
mussen, bassaleikari. Tónlist. þeirra
félaga var öll eftir Jörgen og bar með
sér ljóðrænan blæ Keitn Jarretts, en
í stað norsks svala Garbareks var
Chet Baker tónn Flemmings danskari
og stundum minnti spil þeirra á dansk-
ar þjóðvísur. Það var gaman að finna
hvemig áheyrendumir austfírsku
lögðu sig í líma að njóta tónlistarinn-
ar. Það er list sem stundum gleymist
á höfuðborgarsvæðinu.
Eftir tónleika Contempo tríósins
var hægt að gefa í og teyga Egils
appelsínið meðan Tregasveit Péturs
Tyrfínssonar, sonar hans Guðmund-
ar og félaga þeirra vaggaði blúsnum
á marga vegu.
Þáð sem gerir hátíð eins og þessa
spennandi fyrir höfuðborgarbúann
er framlag heimamanna. Reykvísku
hljómsveitirnar eru alltaf í kallfæri
og á föstudagskvöld hófust tónleikar
hátíðarinnar á söng Árnís-jazzkórs-
ins undir stjórn Árna ísleifssonar og
lék Djasssmiðja Austurlands undir.
Auk þeirra komu fram söngvaramir
Linda Gísladóttir, Oktavía Stefáns-
dðttir, Friðrik Theodórsson og meist-
ara Jón Páll gítarleikari.
Það er skemmst frá því að segja
að kórinn kom mér mjög á óvart.
Árni hafði útsett lög á borð við Love
for sale og The maskerade og kórinn
bjó bæði yfír sönggleði og leikgleði
og náði að svínga á köflum, þó oft
væri flutningurinn helst til stífur.
Það er ótrúlegt að ná saman slíkum
hóp þarna austur á fjörðum og á
Árnís-jasskórinn fullt erindi við
Reykvíkinga.
Eftir söng þeirra mætti stjörnu-
sveit til leika: Jón Páll á gítar, Viðar
Alfreðs á trompet, Ástvaldur
Traustason á píanó, Þórður Högna-
son á bassa og Pétur Grétarsson á
trommur.
veislu hjá mér í kvöld, svo hlustiði
á fyrsta flokks íslenskan djass og á
sunnudaginn skutla ég ykkur til
Hafnar.“ Olga, kona Sigurðar, hafði
líka eldað ofan í Danina kvöldið
áður þegar þeir snertu varla jörðu
eftir viðureign landa sinna og Þjóð-
veija í Evrópumeistarakeppninni í
fótbolta.
Frá Höfn hélt Contempo tríóið í
Skaftafell og dáðist að náttúruperl-
unni. Síðan tók við grillveisla hjá
sveitastjóranum á Hvolsvelli og sat
hótelstjórinn honum til vinstri hand-
ar en djassfrömuður staðarins, Að-
albjörn Kjartansson, til hægri. Eftir
tónleika í Hvoli, þar sem yfir þijátíu
mættu — og hlustuðu — gáfu þeir
þremenningar út þá yfírlýsingu að
í haust yrði að efna til helgardjasshá-
tíðar á Hvolsvelli.
Það sprettur uppaf landsbyggð-
ardjassfræjunum sem Austfjarðar-
goðinn sáir.
Austfjarðagoðinn Árni ísleifs.
Það kom mest á óvart hve Viðar
Alfreðsson blés vel í trompetinn.
Hann hefur lítið sem ekkert hreyft
hljóðfærið undanfarin ár og það er
enginn leikur fyrir miðaldra mann
að æfa trompetblástur uppá nýtt.
Við fengum forsmekkinn á RúRek,
hann bætti um betur í Eyjum og á
Egilsstöðum fór hann í gang.
Flemming Agerskov, trompetleikari
Comtempo tríósins, sagði að það
mætti heyra að þessi maður hefði
verið virtúós á árum áður. Við bíðum
bara eftir næstu djasshátíðum.
Fólk hlustaði með athygli á All-
Star-Bandið og síðan flæddi djass-
bjórinn þegar Sveiflusextettinn tók
við og Frikki Theódórs reif af sér
brandarana milli laga og söng
happýdjass. Munur en að fá ein-
hveija rokksveit yfir sig á laugar-
dagskvöldi.
Hátíðinni lauk á sunnudegi. Um
daginn var fjölskylduskemmtun með