Morgunblaðið - 09.08.1992, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUÐAGUR 9. ÁGÚST 1992
Sigurður Þórðar-
son - Minning
Fæddur 30. júní 1910
Dáinn 26. júlí 1992
Hinn 26. júlí síðastliðinn bárast
mér þær fréttir að afí min, Sigurð-
ur Þórðarson, væri látinn. Við
þessar sorglegu fréttir brutust
fram í hugann minningar um
margar ánægjulegar samvera-
stundir sem ég hafði átt með hinum
látna.
Fyrstu tvö ár ævi minnar bjó
_ ég ásamt foreldram mínum í sama
húsi og amma og afí. Því má með
sanni segja að strax í upphafi hafí
afí staðið mér mjög nærri. Hann
var mér ætíð mjög góður sem og
við aðra samferðamenn sína í lífínu
og án hans hefðu margar af mestu
gleðistundum æsku minnar ekki
átt sér stað.
Ein fyrsta æskuminning mín er
einmitt tengd honum afa og varð
hún til þegar ég var á að giska
fjögurra ára. Afí starfaði þá sem
vörabílstjóri á eigin bíl og átti hann
það til að selja mig upp á pallinn
á bílnum og keyra eins og einn
hring um hverfíð. Sennilega er
fátt sem hefur glatt ijögurra ára
: snáða jafnmikið og bíltúr á öðra
eins tryllitæki og vörabíll óneitan-
lega var í mínum augum á þessum
áram.
‘SCétPl,
Opið alla daga fra kl. 9-22.
Eftir því sem árin liðu urðu ferð-
ir til þeirra ömmu og afa heldur
stijálli en þær höfðu verið í fyrstu
þrátt fyrir ítrekuð heimboð afa.
Sambandið var þó alla tíð mjög
gott á milli okkar. Eftir því sem
ég varð eldri og þroskaðri þróaðist
samband okkar afa meira í þá veru
að við ræddum. saman um hin
ýmsu málefni. Við þetta kynntist
ég honum betur sem persónu með
sínum kostum og göllum.
Þó svo að hann hafí ekki verið
mjög gefínn fyrir að bera vanda-
mál sín að borð fyrir aðra heyrði
ég ýmislegt bæði frá honum og
öðram um fortíð hans.
Afí átti erfiða æsku og lifði við
mikla fátækt. Móðir hans lét lífið
í spænsku veikinni þegar hann var
aðeins átta ára og ólst hann upp
hjá föður sínum til átján ára ald-
urs eða þar til faðir hans dó. Hann
fór ungur til sjós og var mestan
hluta af sínum sjómannsferli á
m.s. Goðafossi og mátti heyra á
honum að þrátt fyrir erfiða vinnu
þá hafí árin á Goðafossi verið
ánægjulegur tími. Hann fær þá
tækifæri til að skoða heiminn sem
ungur maður og ferðast til landa
eins og Sovétríkjanna, Þýskalands
og Bandaríkjanna á áranum rétt
fyrir og í seinni heimsstyijöldinni.
Þegar afí var farinn að nálgast
sjötugsaldurinn hóf hann störf sem
baðvörður við íþróttahús Voga-
skóla og var það mikil upplifun
fyrir mig að koma með honum
þangað að fá að leika mér í salnum
milli æfínga. Þegar ég hafði svo
náð nægilega háum aldri sá afí til
þess að ég gæti farið að æfa knatt-
spyrnu. Afi passaði líka vel upp á
að mig vantaði aldrei nokkum
skapaðan hlut til þeirrar iðkunar.
Þó svo að afí sé nú farinn yfír
móðuna miklu og sé ekki lengur á
meðal okkar þá mun minning hans
lifa í hgua mínum og er ég þess
fullviss að aðrir ættingjar hans og
vinir munu halda uppi minningu
hans um ókomna framtíð.
Sigurður Óli Gestsson.
BLOM
SEGJA ALLT
Mikið úrval
blómaskreytinga
fyrir öll tækifæri.
Opið alla daga frá kl. 9-22.
Sími 689070.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — sími 681960
Sigurður, móðurbróðir minn, er
látinn, 82 ára að aldri.
Andlát koma yfirleitt fyrirvara-
laust, en vissan ugg, um að eitt-
hvað gæti verið að, bar ég í bijósti,
er ég frétti andlát hans daginn
eftir. Margt er okkur hinum lifandi
hulið, og yfírskilvitlegir hlutir
henda okkur af og til. Svo bar við
að -sonur Sigurðar heitins, Gestur,
birtist mér í draumi þá sömu nótt
og andlát Sigurðar bar að og
fannst mér sem hann bæri eitthvað
þungt fyrir bijósti. Er ég innti
hann mála, þá svaraði hann: „Hann
pabbi er dáinn“. í þann mund vakn-
aði ég og fannst mér sem rúmi
mínu væri hnikað í sömu andrá.
Sigurður heitinn var kominn af
traustum bændastofni á Rangár-
völlum. Hann var næstyngstur í
stóram systkinahópi og sá eini
systkinanna sem náði háum aldri.
Ahættuþættir í ættstofni svo og
umhverfisþættir sáu fyrir því að
öll hin systkinin dóu löngu fyrir
aldur fram. Sigurður var varkár
að eðlisfari og gerði sér yfírleitt
far um að huga að heilbrigðu lí-
ferni sem best hann mátti. Ekki
er síst að þakka dyggri og hollri
umhyggju eftirlifandi konu hans,
Kristínar Gestsdóttur, að hann
naut langra lífdaga. Sambúð þeirra
varð löng og eiga þau tvö uppkom-
in börn: Valborgu, húsmóður í
Kópavogi og Gest Þór, kennara í
Reykjavík. Eldri dóttur átti Sigurð-
ur jafnframt, Evu.
Sigurður heitinn stundaði sjó-
mennsku framan af ævi, síðar
starfaði hann sem eigin vörabif-
reiðarstjóri hjá Þrótti. Síðustu
árum starfsævinnar eyddi hann
sem baðvörður í Vogaskóla. Sig-
urður var maður fyrirhyggjusamur
og kom sér snemma upp traustum
granni til að standa á. Sem ungur
drengur dvaldi ég oft og iðulega á
heimili Sigurðar og Kristínar um
lengri eða skemmri tíma vegna
veikinda móður minnar og er ég
þeim hjónum ævarandi þakklátur
Guðbjörg S. Bjama-
dóttir - Minning
Fædd 22. desember 1904
Dáin 16. júlí 1991
Hinn 25. júlí 1991 var Guðbjörg
Sigurlín Bjamadóttir, Lína amma,
jarðsungin frá Akureyrarkirkju.
Við viljum minnast hennar núna
ári síðar.
Lína amma, en það var hún allt-
af kölluð af okkur barnabömunum,
fæddist í Vestmannaeyjum hinn
22. desember 1904. Foreldrar
hennar vora Bjami Benediktsson
frá Tumastöðum í Fljótshlíð og
Vilhelmína Norðfjörð Sigurðar-
dóttir frá Asknesi í Mjóafirði.
Amma var elst barna Vilhelm-
ínu. Síðar giftist Vilhelmína amma
Jónatan Guðmundssyni og átti með
honum þrettán böm. Fyrstu tíu ár
Línu ömmu var hún hjá ömmu sinni
og nöfnu í Vestmannaeyjum og
móðurbróður sínum, Sigurði Norð-
fjörð. Þar var hún í miklu uppá-
haldi, umvafin elsku og umhyggju,
Amma talaði oft um þennan tíma
ævi sinnar og þá alltaf með ljóma
í augum og miklu þakklæti.
Frá Vestmannaeyjum flutti Lína
amma til Siglufjarðar. Þar bjuggu
móðir hennar og stjúpi en hann
reyndist henni ávallt hinn besti
faðir. Systkinahópurinn var stór
og þar sem Lína amma var elst,
var mikil ábyrgð og vinna lögð á
ungar herðar hennar. Móðir henn-
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Mikil
áhersla er á það lögð að hand-
rit séu vélrituð með góðu línubili.
ar vann oftast langan vinnudag
utan heimilis og varð amma þá að
hugsa um yngri systkinin og heim-
ilið, en öll þau störf var henni ljúft
að vinna. Síðar flutti fjölskyldan
til Hjalteyrar og fór amma þá í
vist til Akureyrar. Það var hennar
skólaganga.
Hér á Akureyri lágu saman leið-
ir Línu ömmu og afa, Halls Helga-
sonar vélstjóra. Þau giftu sig 8.
nóvember 1925. Fyrst bjuggu þau
í Reykjavík en síðar á Akureyri
og eignuðust þar fjögur börn. Helgi
er elstur, kvæntur Rósu Karlsdótt-
ur, Sigurður Vilhelm, kvæntur
Hrafnhildi Eyjólfsdóttur, Signa,
gift Gunnlaugi Búa Sveinssyni og
yngst er Anna María, gift Baldri
Ágústssyni. Öll eru þau búsett í
Reykjavík nema Signa og hennar
maður, þau búa á Akureyri.
Lína amma og Hallur afí Olgu
tóku systurdóttur afa í fóstur unga
og var hún alltaf sem ein af
börnunum þeirra, enda kallaði
Olga þau alltaf pabba og mömmu.
Olga er nú búsett á Spáni. Hún
giftist breskum manni, Harry And-
erson, sem nú er látinn og eignuð-
ust þau tvö börn.
Uppeldi barna og heimilishald
var í höndum Línu ömmu þar sem
afi var langtímum saman á sjó.
Lína amma var dugleg kona og
sjálfstæð og allt sem við kom heim-
ilinu eða börnunum var henni til
mikils sóma. Hún naut þess að
hafa fínt í kringum sig. Einn lítill
ömmustrákur lýsti því vel þegar
hann sagði: „Hún amma er alltaf
svo snyrtin og hreinlætin".
Amma var dugleg að pijóna og
sauma. Hún gat breytt gamalli flík
í stórglæsileg föt. Okkur ömmu-
börnunum þótti gaman að skoða
gamlar fjölskyldumyndir, á þeim
sást hvað börnin hennar ömmu
voru alltaf vel til fara.
Við bamabörnin eram orðin
sextán en barnabamabömin þijá-
tíu og tvö. Það yngsta fæddist
aðeins einum og hálfum sólarhring
eftir að Lína amma dó, og var hún
skírð Lína.
Hallur afí dó 1. febrúar 1956,
og því auðnaðist aðeins elstu
barnabömunum að kynnast honum
en hann var mikill barnamaður og
hafa þau yngri misst mikils að fá
ekki að njóta hans.
fyrir þá umhyggju og alúð sem þau
hafa sýnt mér fyrr og síðar.
Sem fyrr segir einkenndu var-
kárni og fyrirhyggjusemi eðlisfar
Sigurðar heitins. Það endurspe-
glaðist meðal annars í sífelldri ár-
vekni við að fylgjast með fram-
vindu mála, heima fyrir sem á er-
lendum vettvangi. Lundarfar hans
gat virst þungt, en yfirleitt var
stutt í gamansemina og stríðinn
gat hann verið, hóflega þó. Því
miður hafa miklar fjarlægðir skilið
okkur að síðustu árin, en ég átti
því láni að fagna að hitta þaú hjón-
in fyrir einu ári síðan, þegar hið
íslenska sumar skartaði sínu feg-
ursta. Þótt aldurin væri farinn að
segja til sín, var hugurinn þó enn
árvökull og taldi hann ekki ólíklegt
að hann kæmi í heimsókn til Oman,
meira í gamni þó.
Þau hjónin hafa ætíð verið bam-
góð og mikla umhyggju hafa þau
sýnt barnabömum sínum og er ég
vissum að tilvist barnabarnanna
verður eftirlifandi konu hans,
Kristínu, mikill styrkur og hvatn-
ing til að láta ei bugast á sorgar-
stund. Er ég þeim hjónum þakklát-
ur fyrir þá alúð og umhyggju sem
þau hafa sýnt bömum mínum.
Ekki auðnast okkur að fylgja Sig-
urði heitnum til grafar en hugur
okkar verður nærstaddur Kristínu
og fjölskyldu á þeirri stundu.
Blessuð veri minning Sigurðar
Þórðarsonar.
Þórður, Guðrún og Vigfús.
Amma lagði ekki árar í bát þótt
hún missti manninn sinn heldur fór
hún út á vinnumarkaðinn. Fyrst
vann hún í kexverksmiðjunni
Lóreley og síðar á Hótel KEA, þar
sem hún starfaði þar til hún var
73 ára. Þá fékk hún væga blæð-
ingu að heila. Hún náði sér að
nokkra en endurheimti ekki fulla
starfskrafta. Það reyndist ömmu
erfítt að sætta sig við að þurfa að
hætta að vinna. Hún hélt heimili
eins lengi og heilsan leyfði, en var
síðan til skiptis hjá dætram sínum.
Árið 1986 var heilsu hennar svo
komið að hún fékk vistun á Hrafn-
istu 5 Hafnarfirði þar sem hún fékk
góða aðhlynningu og hjúkrun alls
starfsfólks.
í maí 1990 fékk Llna amma
annað áfall og lá mikið veik þar
til yfir lauk. Sárt var að sjá ömmu
svona veika, hún sem hafði alltaf
verið svo hress og kát, teinrétt og
ungleg.
Nú er Lína amma þar sem allt
böl batnar og þar fær hún loks
hvíld eftir langan og erfiðan starfs-
dag. Þar getur hún glaðst á ný
með ástvinum sem hún áður hefur
saknað og tregað.
Við þökkum elsku Línu ömmu
fyrir allt sem hún gaf okkur, allar
góðu sögumar sem hún sagði okk-
ur og allar stundirnar sem við átt-
um með henni.
Það gleður þá, sem gladdir þú
og gleðin eilíf skín þér nú.
Barnabörn og
langömmubörn