Morgunblaðið - 29.08.1992, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGÚR 29. ÁGÚST 1992
Minninff
Hulda Sveinsdótt-
ir, Hveragerði
Fædd 30. janúar 1932
Dáin 19. ágúst 1992
Hinn 19. ágúst sl. andaðist elsku-
leg móðir mín í Landspítalanum
eftir harða baráttu við illkynjaðan
sjúkdóm. Þegar fimm ára dóttir
undirritaðrar vissi að amma væri
dáin sagði hún: „Mamma, vildir þú
ekki að okkur væri að dreyma,“ en
amma var alltaf svo blíð og góð.
Margt kemur upp í hugann þegar
minnst er æskuáranna. Við erum
sex systkinin og stóð heimili okkar
ávallt opið fyrir vinum okkar. Var
því oft margt um manninn, illa lát-
ið, glamrað á píanóið og sungið.
Ekki amaðist mamma við því, hún
var ein af okkur.
Hvert bamið hennar átti sitt
gælunafn hjá henni en undirrituð
hafði nafnið „Gullið“.
Mamma vann á dvalarheimilinu
Ási_ í mörg ár og oft kom vistfólkið
á Ási í heimsókn á heimili okkar.
Þar tók mamma á móti þeim með
sinni hjartahlýju og heitum kaffi-
sopa.
Mamma fór í Fjölbrautaskóla
Suðurlands kringum 1980. Þaðan
fór hún í Sjúkraliðaskóla íslands
og útskrifaðist 1983. EftirJ>að vann
hún á Heilsuhæli NLFI meðan
heilsa leyfði.
Mamma byrjaði að syngja í
Kirkjukór Hveragerðis og Kot-
strandarkirkju á unglingsárunum.
Hún starfaði með honum af miklum
áhuga í nær fjóra áratugi, enda
söngurinn hennar hjartans mál og
svojoðlaði hún svo fallega.
Ég tel mig lánsama að hafa elt
hana í kirkjukórinn því þar er fé-
lagsskapur góður.
Elsku pabbi, systkini mín, mak-
ar, böm og aðrir ástvinir. Söknuð-
urinn er mikill og sorgin stór, en
megi allar góðu minningamar um
þessa einstöku perlu milda sárasta
tregann.
Bogga „Gullið“.
Mild, róleg og yfírveguð. Þau
vom fyrstu kynnin af Huldu Sveins-
dóttur.
Seinna kynntumst við öðmm
þáttum í eðli þessarar samstarfs-
konu við Heilsuhælið í Hveragerði.
Hlý hönd og hugur bættu líðan
og líknuðu. Fáum þeim, sem þágu
styrk frá henni bauð í gran, að þar
fór helsjúk kona.
Við kynntumst glaðværð hennar,
sönggleðinni og fölskvalausri vin-
áttu.
Fyrir fáum vikum kom hún til
vinafundar studd af tveimur hækj-
um. Enn var hún gefandinn, létt í
tali. Forsöngvari og röggsamur
söngstjóri. Ogleymanleg minning
um traustan og æðmlausan vin.
Við þökkum samfylgdina.
Megi minning um Huldu Sveins-
dóttur styrkja og hugga alla þá sem
syrgja.
Gísli Einarsson og Snorri
Ingimarsson.
Elskuleg tengdamóðir mín,
Hulda Sveinsdóttir, andaðist í Land-
spítalanum þann 19. ágúst sl. eftir
erfiða baráttu við illkynja sjúkdóm.
Ég kynntist Huldu fyrir átján árum,
en þá hafði ég hitt elsta son henn-
ar, sem í dag er eiginmaður minn.
Hulda reyndist mér yndisleg
tengdamóðir og góð vinkona. Ég
minnist þess þegar ég kom fyrst inn
á heimilið hvað ég var feimin, en
það var nú óþarfí, því öllum leið vel
í návist Huldu, og var mér strax
tekið sem hennar barni. Alltaf var
hún tilbúin að hjálpa ef á þurfti að
halda, hvort sem mig vantaði pöss-
un fyrir bömin, eða hjálp við sauma-
skap, en þar áttum við sameiginlegt
áhugamál. Það kom fyrir að við
sáum fína flík í búð, og var hún
skoðuð vandlega, en síðan farið og
keypt efni og flíkin saumuð heima,
það var ódýrara, og jafnvel fínni
flík.
Huldu tókst flest sem hana lang-
aði til að gera.
Mikið var sungið á heimilinu,
enda húsmóðirin söngelsk, byijaði
snemma á unglingsáram að syngja
með kirkjukómum á staðnum og
starfaði með honum á meðan heils-
an entist.
Hulda fór í sjúkraliðaskólann
þegar bömin voru flest uppkomin
og lauk þaðan prófí 1983, og starf-
aði við Heilsuhæli NLFÍ í Hvera-
gerði þar til heilsa hennar leyfðf
ekki lengur, en samstarfsfólk henn-
ar reyndist henni einstaklega vel
og gerði henni kleift að vinna með-
an hún treysti sér til.
í janúar sl. varð Hulda sextug
og var haldin veisla á Hótel Örk,
þar var vel á annað hundrað manns,
mikið sungið og leikið og var þetta
ógleymanlegt kvöld fyrir Huldu.
Þann 20. október 1952 giftist
Hulda eftirlifandi eiginmanni sínum
Hilmi Hinrikssyni og eignuðust þau
sex börn, en þau eru: Erlendur,
maki undirrituð og eigum við tvö
böm Bjamþór og Berglindi, Hólm-
fríður, sambýlismaður Hilmar
Magnússon, en Hólmfríður á þijá
syni Daða, Sigurð og Sólmund.
Björg, sambýlismaður Úlfar Andr-
ésson og eiga þau eina dóttur, Guð-
rúnu, en Björg á tvo syni Hilmi og
Halldór. Brynjólfur, sambýliskona
Anna Högnadóttir og eiga þau tvö
börn Huldu og Árna. Júlíana, maki
Viktor Sigurbjömsson, þau eiga tvo
syni, Sigurbjöm og Hjalta, Harpa,
sambýlismaður Óskar Sigurþórs-
son.
Systkini Huldu voru Guðlaug,
Guðbjöm og Elísabet, en Elísabt
lést 20. ágúst 1989.
Ég þakka elskulegri tengdamóð-
ur minni samfylgdina, við söknum
hennar svo mikið, því hún var okk-
ur alltaf svo góð.
Að lokum vil ég þakka hjúkran-
arfólki og læknum á deild 11E á
Landspítalanum fyrir frábæra
umönnum, og sérstakar þakkir til
Valgerðar Baldursdóttur hjúkrun-
arfræðings, vinkonu og samstarfs-
félaga Huldu fyrir alla hennar hlýju
og umönnun í veikindum Huldu.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
elskulegan tengdaföður minn, böm,
bamaböm og aðra ástvini á þessari
erfíðu stundu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Gulla.
Ó söngsins Guð hinn góði
kom gulinum vængjum á
Upphaf ljóðs Jóhannesar skálds
úr Kötlum, sem hann tileinkaði
Kirkjukór Hveragerðis — og Kot-
strandarsókna koma í huga minn
þegar ég minnist Huldu Sveinsdótt-
ur.
Hulda var félagi í ofannefndum
kór frá unga aldri og bar það upp
á æfíngarkvöld kórsins þegar við
söngfélagamir fengum fregnina um
lát hennar.
Kynni okkar Huldu hófust fljót-
lega eftir að ég og mín fjölskylda
flyst í Hveragerði árið 1959. Okkar
leiðir lágu saman í kórstarfí og síð-
ar á vinnustað.
Ætt og upprana Huldu læt ég
eftir mér fróðari en þegar ég kynn-
ist henni er hún þegar gift klettin-
um sínum honum Hilmi Hinrikssyni
og fjögur börn þeirra fædd, Erlend-
ur, Hólmfríður, Björg og Brynjólf-
ur, síðan bættust tvö til viðbótar,
Júlíanna og Harpa. Bamahópurinn
efnilegi hefur vaxið og stofnað hver
sitt heimili og era bamabömin 12
að tölu.
Ætla mætti að það væri nægilegt
starf að koma upp sex börnum og
stýra stóru heimili en Hulda starf-
aði samhliða heimilisstörfum þegar
börnin stækkuðu. Árið 1964 gerist
hún starfsmaður á Elli- og dvalar-
heimilinu Ási í Hveragerði, því
næst ræðst hún í nám og lýkur
sjúkraliðanámi árið 1983 og eftir
námið gengdi hún sjúkrastarfí á
Heilsuhæli NLFÍ í Hveragerði, til
æviloka. Þetta er í stuttu máli
starfsferill Huldu eftir okkar kynni.
Hulda hafði góða nærvera, hún
var hljóð, mild og starfssöm kona.
Umtalsgóð og lagði alltaf gott til
mála og vildi milda af móðurhyggju
þar sem þurfti.
Hulda hlaut í vöggugjöf fallega
söngrödd og góða leikhæfíleika.
Hver man ekki á góðum stundum
gamanvísnasöng, jóðl og leik? Sam-
ferðamennimir nutu þess alls og
alltaf var Hulda tilbúin að skemmta
og miðla.
Félags- og trúnaðarstörf voru í
starfsvettvangi hennar. Oftar en
einu sinni var hún í stjóm Kirkju-
kórsins og m.a. formaður. Á vinnu-
staðnum okkar, Heilsuhæli NLFÍ í
Hveragerði, var hún trúnaðarmaður
um tíma, átti sæti í launasamning-
um og samstarfsmannaráði. Á þess-
um vettvangi vorum við oft sam-
hliða í félagsmálastörfum og kom
þá vel í ljós lindiseinkunn Huldu.
Hlýan, mildin og 'æðraleysið hjálp-
uðu henni í veikindum hennar og
kunni hún svo sannarlega að lifa
hvern dag á meðan stætt var.
Minningamar góðu eru huggun
harmi eftirlifenda.
„Ó söngsins guð hinn góði“ gefí
ástvinum styrk og „gullvængimir“
lýsi og lyfti minningu Huldu Sveins-
dóttur.
Ó söngsins Guð hinn góði,
kom gullnum vængjum á.
Gef lífið voru ljóði,
gef ljósið vorri þrá.
Lát öll vor augu glitra,
lát öll vor hjörtu titra.
Lát allt sem hug vom ofar ber,
í einum hljómi lúta þér.
(Jóhannes úr Kötlum)
Góður samferðarmaður í Hvera-
gerði er kvaddur og við hjónin þökk-
um samfylgdina.
Jóna Einarsdóttir.
Góð vinkona, Hulda Sveinsdóttir
er látin.
Hún fæddist í Reýkjavík 30. jan-
úar 1932. Foreldrar hennar vora
þau Hólmfríður Eyjólfsdóttir, ætt-
uð úr Ölfusinu og Sveinn Sveinsson
úr Reykjavík. Systkinin voru Guð-
bjöm, Guðlaug og Elsa sem er látin.
Móðir Huldu lést af slysförum
árið 1942. Hulda og Guðbjöm fóru
þá í fóstur að Þurá en þar bjuggu
móðursystkini þeirra Kristín og
Sæmundur.
Ég sá Huldu fyrst í 12 ára bekk
Bamaskólans í Hveragerði. Hún
var hnellin stelpa með þykkar,
svartar fléttur langt niður á bak
og sérlega fallegt brúnt litarhaft.
Hulda varð fljótt mjög vinsæl í
bekknum. Hún hafði fallega söng-
rödd, kunni millirödd við flest lög
og svo gat hún jóðlað. Skólasyst-
urnar söfnuðust saman í frístund-
um með gítarana sína og æfðu vin-
sælustu lögin. Seinna var sungið á
ýmsum skóla- og ungmennafélags-
samkomum og alltaf varð jóðlið
hennar Huldu vinsælt.
Margar ferðir fórum við stelp-
umar með Guðmari skólabílstjóra
út að Þurá. Þar var okkur vel tek-
ið. Með glettni í augum og hlýju
handtaki bauð Sæmundur okkur
velkomnar. Niðri í eldhúsinu hjá
Stínu biðu svo góðgerðir, nýbakað-
ar pönnukökur og kleinur. Hulda
ræddi oft um eldri systur sínar, þær
Elsu og Laugu og gladdist mjög
þegar von var á þeim í sveitina.
Unglingaskóli var stofnaður í
Hveragerði 1945 og þá gátu nem-
endur stundað framhaldsnám í
heimabyggð. Eftir tveggja ára nám
í skólanum fór Hulda í húsmæðra-
skóla Ámýjar Filippusdóttur að
Hverabökkum. í skólanum var lögð
áhersla á hannyrðir en einnig vora
kenndar bóklegar greinar. íslensk-
an var Huldu sérlega hugleikin.
Hún talaði og ritaði fallegt mál og
skólasystumar leituðu oft til henn-
ar þegar semja þurfti ræður fyrir
málfundina.
Á þessum árum kenndi Kjartan
Jóhannesson söng við skólana í
Hveragerði. Hann var sérlega vin-
sæll söngstjóri og glæddi fram
mikinn söngáhuga. 1947 stofnaði
Sigurður Birkis söngmálastjóri
kirkjukór. Unga fólkið flykktist í
kórinn og var Hulda þar á meðal.
Árið 1952 giftist Hulda eftirlif-
andi eiginmanni sínum Hilmi Hin-
rikssyni frá Vestmannaeyjum. Þau
hjón voru samhent og dugleg til
allra verka, komu sér upp fallegu
heimili og áttu barnaláni að fagna.
Fyrstu búskaparárin bjuggu þau í
Reykjavík og þar fæddust elstu
börnin, Erlendur, Hólmfríður og
Björg. Árið 1956 flutti fjölskyldan
til Hveragerðis og þar bættust
Brynjólfur, Júlíana og Harpa í hóp-
inn. Öll börnin hafa nú stofnað sín
heimili og bamabörnin eru orðin
12.
Hulda var sérlega barngóð og
naut hinn stóri hópur ömmubama
þess í ríkum mæli. Hún saumaði
og pijónaði á þau flíkur og miðlaði
af visku sinni.
Á efri áram fluttu þau Sæmund-
ur og Kristín til Hveragerðis og
þar gat Hulda launað þeim
umönnunina. Eftir lát Sæmundar
fluttist Kristín inn á heimili þeirra
Huldu og Hilmis.
Hulda vann oft utan heimilis.
Hún starfaði á dvalarheimilinu Ási
við umönnun aldraðra en hana
hafði lengi dreymt um að læra
hjúkrunarstörf.
Árið 1980 innritaðist Hulda í
Fjölbrautaskóla Suðurlands og lauk
tveggja ára undirbúningsnámi fyrir
sjúkraliðapróf. Ári seinna út-
skrifaðist hún úr Sjúkraliðaskólan-
um. Oft hlýtur að hafa verið erfitt
fyrir Huldu að finna sér tíma til
náms, fjölskyldan stór og mikill
gestagangur á heimilinu, en nám-
inu lauk hún með prýði. Að því
loknu réðst hún sem sjúkraliði að
Heilsuhæli Náttúrlækningafélags-
ins.
Hulda var félagslynd kona og
mjög áhugasöm í starfi. Hún starf-
aði í áratugi með kirkjukórnum,
var lengi í stjórn og gegndi form-
annsembætti um árabil. Eg minnist
margra ánægjustunda frá kórstarf-
inu en mikil samheldni var alltaf
hjá kórfélögunum, haldnar kvöld-
vökur og árleg ferðalög, bæði inn-
anlands og utan.
Undanfarin ár þurfti Hulda að
beijast við illvígan sjúkdóm, oft
milli vonar og ótta um hvaða stefnu
sjúkdómurinn tæki. Hún sýndi mik-
inn viljastyrk og tók áföllum sem
upp komu af miklu æðraleysi. Inn
á milli gáfust oft góðar stundir
með ættingjum og vinum.
Hulda minntist sextugsafmælis
síns með gleði og þakklæti. Vinir
pg ættingjar komu saman á Hótel
Örk, kórfélagamir sungu og Jón
H. Jónsson stjórnaði hófínu af sinni
alkunnu smekkvísi.
Hulda naut þess að ferðast og
skoða landið sitt og margar ferðir
fóru þau hjónin á fallega staði. Hún
naut ástríkis eiginmanns síns og
fjölskyldu í veikindunum. Oft talaði
Hulda einnig um Völlu sína eða
Valgerði Baldursdóttur hjúkrunar-
fræðing sem alltaf var reiðubúin
jafnt á nóttu sem degi að rétta líkn-
andi hönd.
Að leiðarlokum vil ég þakka
kærri vinkonu fyrir liðnar stundir.
Eftirlifandi eiginmanni, börnum og
öðram aðstandendum færi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Margrét Þorsteinsdóttir.
Kveðja frá Kirlgukór Hvera-
gerðis og Kotstrandarsókna
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skait.
(V. Briem.)
Það er erfítt að trúa því að hún
Hulda sé horfín á braut og eigi
ekki framar eftir að hitta okkur á
söngæfíngiim. Hún Hulda með sitt
hlýja bros og sönggleði var einn af
okkar traustustu félögum um 40
ára skeið. Hún gekk til liðs við
kórinn við stofnun hans og bar
ætíð hag kórsins mjög fyrir brjósti.
Hún kunni svo vel að meta gildi
söngs og tónlistar í lífínu og þann
félags- og vináttuanda sem skapast
í slíku samfélagi.
Hulda var einstaklega vel gerð
manneskja, glaðvær og hjálpfús og
lagði jafnan eitthvað gott til mál-
anna. Hún var ein aðaldriffjöðurin
í að safna fyrir pípuorgeli í Hvera-
gerðiskirkju, enda taldi hún ekki
eftir sér að leggja góðu málefni lið.
í veikindastríði sínu sýndi Hulda
fádæma dugnað og æðruleysi og
notaði hvert tækifæri sem gafst til
að gleðast með fjölskyldu og vinum.
Og hvenær sem hún treysti sér til
var hún mætt á söngloftið í kirkj-
unni.
Það verður vandfyllt sætið henn-
ar Huldu, en við kórfélagar eram
þakklátir fyrir að hafa fengið að
njóta hæfileika hennar og vináttu.
Við sendum fjölskyldu Huldu og
aðstandendum öllum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
F.h. kirkjukórsins,
Anna Jórunn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
GUNNHILDAR ÞÓRARINSDÓTTUR,
Rangá.
Börn, tengdasynir og barnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför
ÞÓRHILDAR ÞORGEIRSDÓTTUR,
Háteigsvegi 25,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við til starfsfólks og lækna f Hátúni 10b
og Hlíðabæ.
Markús Hjálmarsson,
Þorgeir Markússon, Álfheiður Árnadóttir,
Hjálmar Markússon, Ester J. Bjarnadóttir,
Grétar Markússon, Sigurbjörg Ólafsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.