Morgunblaðið - 05.11.1992, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1992 , ~~~~ Z.
Minning
Stefán Jóhannsson
og Haukur Morthens
„Til eru fræ, sem fengu þennan dóm...“
Fyrir fjörutíu árum var þetta ljóð
sungið með nýjum blæ, og sá, sem
söng það, márkaði með því ákveðin
tímamót í íslenskri menningu.
Og á þessum drungalegu haust-
dögum kemur þessi hending sterkt
upp í hugann, þegar með skömmu
millibili falla í valinn tveir tónlistar-
menn um aldur fram, sem fengu
báðir sama dóminn; að ganga í gegn
um eldraun baráttu við illvígan sjúk-
dóm.
Hann iætur ekki mikið yfir sér,
slátturinn taktfasti, sem er tákn lífs-
ins og við verðum ekki vör við í
dagsins önn. En ef hann hættir
skyndilega, er okkur ljóst, að lifandi
vera hefur lokið lífi sínu hér á jörð.
Hann iét heldur ekki mikið yfir
sér, trommuleikarinn ljúfi, sem kvöld
eftir kvöld réði hraðanum og taktin-
um í hljómsveitinni.
Hann var þarna bara, traustur og
samviskusamur og það kom aldrei
fyrir, að hann hætti skyndilega að
slá taktinn eða léti sig vanta.
Það var alltaf hægt að treysta
því, að Stefán Jóhannsson, kjölfest-
an og gangráðurinn í hljómsveitinni,
ynni starf sitt af meiri prúðmennsku
og dugnaði en nokkur annar í hópn-
um, sumar eftir sumar, ár eftir ár,
og að það félli aldrei taktur úr hjá
honum, ekki bara við trommusettið,
heldur í öllum störfum, sem hann
innti svo fús af hendi, jafn trúr í
smáu sem stóru, brosandi og blíður.
Það er sjaldgæft að hitta menn
þessarar gerðar, minnast þess ekki,
í áralöngu samstarfi, að hafa séð
hann skipta skapi, þótt maður gæfi
sjálfsagt oft tilefni til þess.
Alltaf var Stefán samur og jafn.
í daglegri umgengni eins og traustur
takturinn, sem hann gaf í tónlist-
arflutningnum.
Hann var ekki fyrir að trana sér
fram en undi sér vel aftastur á svið-
inu, í skjóli hinna, þótt hann væri
sá sem gaf öllum hinum hjartslátt
tónlistarinnar, væri sá eini, sem úti-
lokað var að vera án.
En nú hrekkur maður við, þegar
taktur þessa ljúflings hefur skyndi-
lega verið stöðvaður af manninum
með ljáinn.
Það er hart að þurfa að beygja
sig fyrir slíkum skapadómi á besta
aldri, en þessum miskunnarlausa og
erfiða sjúkdómi sínum tók Stefán
með sömu stillingu og styrk og öllu
öðru, sem að að höndum bar og gaf
sem fyrr dýrmætt fordæmi.
Það er umhugsunarefni, hve
margir mætir drengir á starfsvett-
vangi Stefáns virðast nú sæta þeim
örlögum að þurfa að glíma við sama
sjúkdóminn.
Ekki liðu nema tvær vikur á milli
dauða Stefáns og höfuðsnillingsins
Hauks Morthens, sem ekki gleymist
fyrir aðdáunarvert þrek sitt og hug-
rekki, þegar hann kom fram fársjúk-
ur í sjónvarpi í síðasta sinn á tóbak-
svarnardaginn til þess að hvetja fólk
til heilbrigðari lífshátta.
„Getur það beðið í nokkra daga?
Eg var að koma úr erfiðri geislameð-
ferð og get varla talað,“ sagði Hauk-
ur fyrst veikum rómi, þegar hann
var beðinn um að leggja málefninu
lið á þennan hátt.
„Það vill því miður svo óheppilega
til, að tóbaksvarnardagurinn er á
morgun," var svarið, þannig að það
setur okkur vissar skorður.
„Þá kem ég,“ svaraði Haukur
strax. „Þó það væri ekki nema fyrir
ungu mennina, sem ég hef kynnst
á sjúkrahúsinu."
Þannig lifa þessi tvö valmenni í
ógleymanlegum minningum frá
liðnu sumri. Annar þeirra var braut-
ryðjandinn, sem stóð, eðli málsins
samkvæmt, fremst á sviðinu og gaf
þjóðinni nýjan tón; yndisleg fyrir-
mynd, sem átti í viðkynningu jafn
fögur blæbrigði og fólust írödd hans.
Hinn var aftastur í sinni hljóm-
sveit og gaf henni taktinn og félög-
um sínum sanna og hljóða sumar-
gleði í stóru og smáu á löngum ferða-
lögum um bjartar nætur.
Forðum var sagt: „Yfir litlu varstu
trúr. Yfir mikið mun ég setja þig.“
Og: „Þér eruð salt jarðar. En ef
saltið dofnar, með hveiju á að selta
það.“
Þakklæti og virðing verða síðustu
orð þessarar kveðju.
Guð blessi minningu Stefáns og
Hauks og styrki ástvini þeirra.
Ómar Þ. Ragnarsson.
Stefán Guðmundur
Jóhannsson
Fæddur 11. febrúar 1946
Dáinn 26. október 1992
Okkur langar til að minnast vinar
okkar Stefáns Jóhannssonar sem
Minning
Hrólfur Jónsson
frá Akranesi
Fæddur 3. apríl 1919
Dáinn 11. október 1992
Þá er pabbi okkar farinn heim til
Drottins. Það er sælt að eiga góða
heimvon og hafa gengið fram í lífinu
með lifandi trú á Jesú Krist sem
grundvöll og kjölfestu.
Þannig var pabbi. Hann var ávallt
heill í trú sinni sem öðru. Við systkin-
in munum pabba í dagsins önn. Við
munum þá daga þegar hann var sí-
vinnandi, vakinn og sofinn í því að
framfleyta stóru fjölskyldunni sinni,
knúinn af kærleika til ástvina sinna
og af þeirri ríku skyldurækni sem í
honum bjó. Við munum þegar hann
settist á skólabekk á miðjum aldri
til að auka menntun sína og tryggja
sér betri skiiyrði til starfa og þar
með meira öryggi í afkomu. Þegar
við vorum að setjast niður til að
gera heimaverkefnin okkar kom
hann með sínar skólabækur og gerði
sín verkefni. Okkur fannst það svo-
lítið skrítið þá að sjá pabba okkar á
skólabekk en hann skilaði sínu námi
með sóma og nú er tími sameigin-
legra lærdómsstunda svo gleðilegur
í minningum okkar.
Pabbi var dulur og hljóðlátur
maður en hann átti sína sérstöku
hlýju og ávallt fundum við hvað
hann var traustur og vakandi fyrir
okkar hag. Hann fylgdist með öllu
í lífi okkar af næmum huga, gladd-
ist innilega þegar vel gekk hjá okk-
ur, en hryggðist að sama skapi ef
eitthvað gekk á móti vonum. En trú-
arstyrkur hans gaf honum ætíð
sannfæringu fyrir því að aftur myndi
rætast úr málum og því var alltaf
uppörvandi að vera í návist hans og
finna þessa jákvæðu vissu streyma
frá honum á lifandi hátt. Við vissum
öll að pabbi bað mikið fyrir okkur
því hann var maður bænarinnar. Það
er líka trú okkar að bænir hans
hafi haft mikið að segja í lífi okkar
því hann bað af heitu hjarta.
Þessar bænastundir sem hann
átti í okkar þágu munu áfram skila
sínu og geisla á leiðum okkar um
ókomin ár eins og viti sem leiðir
skip í örugga höfn.
Hann pabbi okkar er kominn til
Drottins. í hugum okkar rís þakk-
lætið ofar söknuði og sorg. Við feng-
um að hafa hann hjá okkur í bernsku
okkar, æsku og langt fram á okkar
þroskaár. Margir missa pabba sinn
miklu fyrr en það. Því er ástæða til
að þakka og gleðjast við kærar
minningar um góðan pabba sem
elskaði börnin sín af öllu hjarta. Við
vissum að pabbi okkar hafði alist
upp við nauman kost eins og svo
margir af hans kynslóð. En hann
talaði aldrei mikið um bernsku sína
og æsku. Hann lifði fyrir konu sína
og börn sín og Guð sinn hveija stund
í lífi sínu og það var það sem skipti
mestu máli.
Það var okkur börnunum mikil-
vægt að sjá og heyra og finna hvað
pabba þótti alltaf innilega vænt um
konuna sína, elskulega mömmu okk-
ar. Hann sýndi henni það alla tíð, á
sinn hljóðláta hátt, að hann elskaði
hana og virti. Þau pabbi og mamma
hafa svo lengi gengið lífsveginn
saman að við höfum eiginlega alltaf
hugsað að þar sem annað væri þar
væri hitt til staðar líka.
En nú er pabbi búinn að kveðja
og við verðum að skilja og viður-
kenna þau rök sem þar hljóta að
ráða. En við eigum mömmu enn hjá
okkur og þá er pabbi hjá okkur
áfram, í vissum skilningi, því í hug-
um okkar eru þau eitt. Við þökkum
Drottni fyrir foreldra okkar og alla
þeirra miklu ástúð og fórnfýsi. Jafn-
framt þökkum við öllum þeim mörgu
sem heiðruðu minningu pabba með
samúðarvilja og samkennd á fagurri
kveðjustund.
Sérstaklega viljum við þakka
Fíladelfíusöfnuðinum fyrir yndislegt
framlag við útförina. Lifið öll í Guðs
friði.
Börn hins látna.
Kveðja frá eiginkonu
Eg kveð manninn minn elskuleg-
an í heilum kærleika hjartans og
þakka góðum Guði allt það sem
hann gaf okkur saman. Þegar ég lít
til baka yfir ár og daga opnast mér
heill heimur dýrmætra minninga
sem munu verma og hugga og því
er þakklætið svo ríkt í huga mínum.
Það er hverri konu sönn blessun
að fá að eiga góðan og traustan
mann og ganga með honum lífsveg-
inn. Þannig maður var Hrólfur minn.
Ég vii þakka honum samfylgdina
af öllu hjarta. Einnig vil ég færa
þeim mörgu sem sýndu mér samúð
og stuðning við fráfall mannsins
míns mínar innilegustu þakkir og
Guð blessi þá.
Guðrún Jónasdóttir.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð íallegir
síilirogmjög
góð þjónusta.
IJpplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIÐIR
KÍTEL Limilllt
lést 26. október sl.
Þegar Stefán kynntist Ástu vin-
konu okkar fyrir mörgum árum og
þau hófu búskap, kynntumst við
hvílíkan mann Stefán hafði að
geyma og hversu traustur eiginmað-
ur og faðir hann var.
Þrátt fyrir mikla erfiðleika sem
þau hjónin gengu í gegn um var
Stefán ávallt hress og kátur og átt-
um við margar góðar stundir saman,
þar sem málin voru rædd af miklu
kappi og hressileika. Stefán var slík-
ur mannvinur, sem vildi að allir
hefðu kost á að njóta þeirra gæða
sem að lífið hefur upp á að bjóða.
Fyrir þremur árum uppgötvaðist
erfiður sjúkdómur sem reyndi mikið
á hann, en þrátt fyrir veikindin var
Stefán jafn drífandi, jákvæður og
vongóður um bata.
En nú er góður drengur farinn
og stórt skarð höggvið í lífi vinkonu
okkar og barna þeirra.
Elsku Ásta mín, við vottum þér
og börnunum þínum, Jóa, Kristínu
og Bjössa, og öðrum nánustu ætt-
ingjum okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur og megi góður Guð styrkja ykkur
á þessari erfiðu stundu.
Dagmar og Hulda.
t
RÖGNVALDUR SIGURÐSSON,
Skálagerði 5,
verður jarðsunginn föstudaginn 6. nóv-
ember kl. 15.00 frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrfður Svafa Rögnvaldsdóttir,
Snorri Rögnvaldsson.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR FRIÐRIK SIGURZ,
verður jarðsettur frá Dómkirkjunni föstudaginn 6. nóvember
kl. 15.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast
hins látna, er bent á Krabbameinsfélagið.
Kitty Johansen,
Guðbjörg Svava Sigurz, , Pétur Friðrik Pétursson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og sonur,
SÖLVI JÓNSSON
vélvirki,
Flúðaseli 76,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. nóvember
kl. 13.30.
Erla Bragadóttir og börn,
Jón Jónsson, Ingibjörg Skúladóttir.
t
Þökkum innilega auðsýndan hlýhug og vináttu svo og alla mikils-
verða aðstoð við andlát og útför
FRIÐRIKU VIGDÍSAR HARALDSDÓTTUR,
Skfðabraut 7,
Dalvík.
Megi guð og gæfan fylgja ykkur öllum.
Ólafur Tryggvason,
Kristin Ólafsdóttir,
Jóhann Ólafsson, Unnur María Hjálmarsdóttir,
Jón Haraldur Ólafsson,
Ævarr Hjartarsson, Freydfs Laxdal,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskulegur faðir okkar, sonur, bróðir og sambýlismaður,
PÉTUR ÁGÚSTSSON
múrari,
Torfufelli 10,
Reykjavík,
sem lést 29. október, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
í dag, fimmtudaginn 5. nóvember, kl. 10.30.
Rannveig L. Pétursdóttir, Magnús Pétursson,
Ágúst Bjarnason, Guðjón Ágústsson,
Bjarni Ágústsson, Hrönn Ágústsdóttir,
Erna G. Sigurjónsdóttir
ogtengdafólk.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
MÁLFRÍÐAR HALLDÓRU SNJÓLFSDÓTTUR
frá Urðarteigi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkrahússins í Neskaupstað fyrir
góða umönnun í veikindum hennar.
Lilja Skúladóttir, Jóhann Einarsson,
Kristfn Skúladóttir, Hannes Björgvinsson,
Elsa Skúladóttir, Helgi Þór Jónsson,
Helga Skúladóttir, Þorsteinn Ársælsson,
Eggert Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.