Morgunblaðið - 09.10.1992, Blaðsíða 28

m
S: (M í>8(5 WWö LAÐÍÐ /FÖS3' lí D’MiUR (&f OKHÓBEEt 0 Ö9 2
Minning
Eggert T. Jónsson
Fæddur 15. nóvember 1912
Dáinn 28. september 1992
Fyrir blóð lambsins blíða
búinn er að stríða
og sælan sigur vann.
(H.P.)
í dag er til hinstu hvíldar borinn
hjartkær bróðir minn, Eggert Theó-
dór Jónsson. Með Eggert er genginn
mikill og góður maður. Hann var
höfðingi í lund og mikill hagleiks-
maður að hverju sem hann gekk.
Hann var fæddur að Gilsfjarðar-
brekku í Geirdalshreppi. Foreldrar
hans voru Elín Guðrún Magnúsdótt-
ir og Jón Theódórsson, skrautritari
og bóndi. Á æskuárum sínum gaf
Eggert Jesú Kristi hjarta sitt heil-
steypt og hann hefur fylgt honum
æ síðan. Hans gæði voru þau að
vera nálægt Guði, tala við Jesú um
allt og biðja Jesú að leiða allt sitt
líf. Ungur kynntist hann starfi
KFUM og um árabil var hann þar
af lífi og sál og séra Friðrik reynd-
ist honum mikill andlegur faðir.
Hann elskaði samfélagið þar og
sunnudagaskólabömin sem hann
kenndi og bar alla tíð á bænar vör-
um fram fyrir Drottinn. Guð blessi
starf KFUM.
Síðar hafði hann sunnudagaskóla
og kristilegt starf, ásamt systkinum
sínum í Mjóuhlíð 16. Við sunnu-
dagaskóla kenndi hann einnig í
Hliðaskóla og Fíladelfíusöfnuðinum
að Hátúni 23 og víðar. Hann elsk-
aði kristniboðsfélagið og allt
kristniboð og samfélag séra Hall-
dórs Gröndal. Hann þráði að starfa
fyrir Drottinn meðan dagur er og
tækifærin gefast. Oft fór hann út
um landið að reyna að sá hinu góða
sæði. Ég sem þetta skrifa, fékk oft
náð að mega fara með honum. Þá
var hann alltaf höfðingi, hirðir og
kennari. Ég mátti aldrei borga neitt.
Nei, hann borgaði allt. Hann var
hagsýnn og elskulegur og úrræða-
góður, hann leitaði eftir hvað Guð
vildi, þess vegna fór allt svo vel.
Hann bað oft fyrir sjúkum trúarbæn
og þeir hlutu lækningu frá Guði.
Hann las mikið Guðs orð. Hann var
mikill hirðir. Hann vildi leiða týnda
sauði til Jesú í hjörð hirðisins góða.
Hirðirinn góði, heitt þig elskar
hann út um auðnir leita vill þín
mildur og blíður kallar kallar
Kom þú ó frávillti sauður til mín.
Kór Jesús þín leitar, Jesús þig kallar
Jesús þig elskar, ó kom til hans nú.
Sef þú ei lengur hrópa af hjarta
herra Guð til þín kem ég í trú.
(Sigurbjöm Sveinsson.)
Elsku Eggi barðist góðu barátt-
unni, hann hefur fullnað skeiðið,
hefur verðveitt trúna.
Anna.
Þegar ég frétti um andlát vinar
míns og trúbróður komu mér í hug
orð Frelsara vors Jesú Krists: „Gott,
þú trúi og góði þjónn; yfir litlu varst
þú trúr, yfir mikið mun ég setja
þig. Gakk inn til fagnaðar herra
þíns.“ Matt. 25:24. Ungur að árum
öðlaðist Eggert þá bjargföstu trú
og fullvissu að Jesús væri „eini
vegurinn, sannleikurinn og lífið“.
(Jóh. 14:6.) Það var líka mikil Guðs-
trú á æskuheimili hans, Gilsfjarðar-
brekku. Alla tíð var hann ötull í
starfi, bæði verklegu og andlegu
og með djörfung vitnaði hann um
Frelsara sinn, hvar og hvenær sem
var, og gaf Guði dýrðina fyrir alla
hluti. Hans æðsta takmark var
áreiðanlega að vinna að eflingu
Guðsríkis hér á jörð, þann náðar-
tíma, sem honum var gefinn hér.
Starfsdagur hans var orðinn nokk-
uð langur, því innan fárra daga
hefði hann orðið 80 ára og fram
til síðustu stundar gekk hann erinda
Drottins. Hann gerði heilagri ritn-
ingu mjög góð skil og elskaði hana
sem Guðs orð. Ég heyrði hann líka
vitna oft í Passíusálmana, m.a.
þetta: „í Drottni ef viltu deyja,
Drottni þá' lifðu hér.“ (Ps. 16:13.)
Það gerði hann svo sannarlega.
Einnig þetta erindi: „Ég lifi í Jesú
nafni, í Jesú nafni ég dey, þó heilsa
og líf mér hafni, hræðist ég dauð-
ann ei. Dauði, ég óttast eigi, afl
þitt né valdið gilt. í Kristi krafti
ég segi: Kom þú sæll þegar þú vilt.“
Svo kom kallið allt í einu, svo
snögglega, en hann var viðbúinn.
Guði sé dýrð fyrir starf og þjón-
ustu vors látna bróður. í Opinberun-
arbókinni 22:14 standa þessi orð:
„Sjá, ég kem slq'ótt, og launin hefi
ég með mér, til að gjalda hveijum
og einum eins og verk hans er. Ég
er Alfa og Omega, hinn fýrsti og
hinn síðasti, upphafið og endirinn.
Sælir eru þeir, sem þvo skikkjur
sínar, til þess að þeir geti fengið
aðgang að lífsins tré og megi ganga
um hliðin inn í borgina." „Sælir eru
dánir, þeir sem í Drottni deyja.“
(Op. 14:13.) Þetta er nú orðin hans
reynsla, og þetta er og verður styrk-
ur og huggun fýrir alla, sem trúa
á Jesú og hjálpræðisverk hans okk-
ur til handa. Blessuð veri minning
vors kæra bróður. „Fyrir blóðið
Mig jangar til að minnast mágs
míns, Ásgeirs Friðjónssonar, nokkr-
um orðum.
Þegar ég kynntist honum gegndi
hann því starfi að vera dómari hjá
ávana- og fíkniefnadómstólnum.
Þeim dómstól veitti hann jafnframt
forstöðu frá stofnun hans árið 1973
uns réttarfarsbreytingar voru gerð-
ar 1. júlí 1992 en þá tók hann við
embætti dómara við Héraðsdóm
Reykjavíkur. Mér er kunnugt um
að Ásgeir gegndi starfi sínu af
mikilli elju og samviskusemi. Álagið
var oftast mikið enda málin mörg
hver bæði erfið og vandmeðfarin.
Hann var réttsýnn maður og bar
hag lítilmagnans ætíð fyrir bijósti.
Því má r.ærri geta hve starfíð hefur
á stundum verið vandasamt.
Ásgeir kom þeim fyrir sjónir sem
þekktu hann lítið sem hlédrægur
og allt að því feiminn maður. En
við sem þekktum hann betur kynnt-
umst lítillátum og hjartastórum
manni, sem ætíð umgekkst fjöl-
skyldu sína og vini með hlýju og
nærgætni. Samheldni bræðranna
og foreldra var mikil. Því hittist
fjölskyldan reglulega þrátt fyrir
þann eril sem fylgir tíðarandanum.
Á þeim stundum naut kímnigáfa
Ásgeirs sín vel og ríkti oft kátína
og jjleði í hópnum.
Asgeir var mikill fjölskyldumað-
ur og bar hag sinna nánustu mjög
fyrir bijósti. Þegar tóm gafst frá
erilsömu starfi, var hann oft að
dytta að heimili sínu í einni eða
frelsið á ég. Fyrir trúna á Jesúm
Krist. Hann fékk opnað hliðið
gullna. Hans á lófa er nafn mitt
rist.“ (Hst. 346.)
Sigfús B. Valdimarsson.
Drottinn gaf, og Drottinn tók,
lofað veri nafn Drottins. Það var
um klukkan ellefu að morgni þess
28. september síðstliðins að ég hitti
hann Eggert Theodór Jónsson,
frænda minn og nafna, gjaman
kenndan við Mjóuhlíð, á fyirnefnd-
um stað.
Leiðir okkar höfðu oft legið sam-
an undanfamar vikur og þessi fund-
ur okkar því ekkert nýmæli. Það
sem ég gerði mér þó enga grein
fyrir, var að þetta yrði okkar síð-
asta samtal í langan tíma. Við
ræddum um sameiginlegan vin okk-
ar, Jesú Krist, sem hafði leyst okk-
ur báða undan synd og dauða. Einn-
ig ræddum við um bfla og ferðalög.
Eg var nýkominn frá Isafirði en
hann var að leggja upp í tvær ferð-
ir. Báðar hafði hann undirbúið vel,
enda vissi hann hvaðan hann kom
og hvert hann var að fara. Annarri
af ferðunum tveimur sem Eggert
lagði upp í þennan mánudagsmorg-
un var heitið til Vestmannaeyja, en
þangað hafði hann ekki komið síðan
fyrir gos. Hinni ferðinni, og kom
tímasetning hennar honum senni-
lega jafn mikið á óvart og öllum
hans vinum og vandamönnum, var
heitið til fyrirheitna landsins. Hann
fór til fundar við skapara sinn og
besta vin.
Þrátt fyrir mikinn aldursmun á
okkur frændum fór vel á með okk-
ur. Hann fræddi mig um ættfræði
sem ég hef afar mikinn áhuga á
og sagði mér fróðlegar sögur um
löngu liðna daga sem ég hafði aldr-
ei upplifað. Það sem hann hafði þó
mestan áhuga á, var að segja mér
frá vini sínum Jesú Kristi. Og þann
vin þekkti hann vel.
Eggert lifði í daglegu samfélagi
við Guð. Hann var ekki einungis
kirkjurækinn, heldur las hann jafn-
framt orð Guðs daglega og átti lif-
andi bænasamfélag við hann. Og
það er vegna þessa samfélags
frænda míns við Guð, að söknuður-
inn verður léttbærari. Þeir sem til-
einka sér orð Guðs kveðja nefnilega
aldrei nema til skamms tíma. Egg-
ert vissi að hans beið eilíft líf i for-
görðum Drottins.
Eggert var að upplagi góður
maður og það sá ég best á fram-
annarri mynd, s.s. við smíðar og
garðrækt, enda mjög handlaginn.
Bar heimili hans þess glöggt merki.
Fjölskylda hans á nú um sárt að
binda að þurfa að sjá að baki ljúfum
eiginmanni og föður. Orð mega sín
lítils á stundum sem þessum. Ég
bið góðan guð að styrkja fjölskyldu
hans, foreldra og bræður á þessari
erfiðu stundu.
Minningin um ljúfan dreng mun
ætíð lifa í hjörtum okkar.
Sigrún Benediktsdóttir.
Fæddur 22. september 1970
Dáinn 27. september 1992
í dag er til moldar borinn skóla-
bróðir okkar Kristján M. Guðjóns-
son, eða Stjáni, eins og við kölluðum
hann. í fáum orðum langar okkur
til þess að minnast hans.
Það var í desember 1990 sem
við tókum við stúdentaskírteinunum
full bjartsýni á framtíðina. Ekki
hefði neitt okkar trúað því þá hve
stutt myndi líða þar til eitt okkar
yrði burtkallað.
í sept. síðastliðnum varð Stjáni
22 ára. Á þessum aldri fínnst okkur
flestum við ósigrandi, lífið rétt að
komu hans við systur sína, hana
ömmu mína. Iðulega þegar amma
þurfti að komast eitthvað þá var
Eggert mættur til að aka henni á
milli staða. Gjaman hafði hann þó
með sér annan bílstjóra, frænda
sinn og vin Birgi Komelíus. Þessir
vinir gerðu sér margt tii skemmtun-
ar og vom um leið öðmm til uppörv-
unar.
Nú er hann Eggert hins vegar
hættur að keyra um og hefur tekið
sér stöðu við hásæti Guðs. Fyrir
vini hans og ættmenni heldur lífið
áfram og í huga okkar em góðar
minningar um góðan vin.
Guð blessi minningu frænda míns
og styrki alla þá er syrgja góðan
vin.
G. Theodór Birgisson.
Eggert Theodór fæddist að Gils-
fjarðarbrekku 15. nóvember 1912.
Foreldrar hans vom Elín Guðrún
Magnúsdóttir og Jón Theodórsson.
Systkin Eggerts vom Guðrún og
Margrét Theodóra (látnar), Kristín
Soffía, Jon Komelíus, Ragnheiður,
Kristrún, Soffía og Anna Guðrún.
Eggert var á 19. ári þegar fjöl-
skyldan flutti frá Brekku til Reykja-
víkur. Atvinnuástand var þá bág-
borið og lítið um vinnu. En rúmlega
tvítugur hóf hann nám í húsgagna-
smíði hjá Gamla kompaníinu og
stundaði þá iðn ávallt síðan. Dugn-
aður og vandvirkni einkenndu störf
hans jafnan. Hann setti upp eigið
verkstæði á neðstu hæð hússins í
Mjóuhlíð 16. Einnig vann hann
nokkuð við byggingu húsa og smíði
innréttinga.
Ungur ákvað Eggert að helga
Guði líf sitt og stóð við það heit til
æviloka. Hann var virkur meðlimur
í Kristniboðssambandinu og Biblíu-
félaginu og ófá vom þau handtök
sem hann vann í þágu trúarsystkina
sinna í sjálfboðavinnu.
Eggert og Guðrún, elsta systir
okkar, bjuggu lengst af í Mjóuhlíð
16. Stóð heimili þeirra öllum opið,
jafnt veglausum og vandalausum
sem ættingjum og vinum. Varð
margur til að njóta þess.
Þar höfðu þau sunnudagaskóla
fyrir börn. Flest börn okkar sóttu
þennan skóla á meðan hann starf-
aði og eiga góðar minningar frá
þeirri skólagöngu. Eitt þessara
barna var Birgir Davíð Komelíus-
son. Milli hans, Eggerts og Guðrún-
ar myndaðist kærleikssamband sem
aldrei slitnaði. Þau vom honum sem
aðrir foreldrar og hann var þeim
eins og sonur.
Eggert sótti margar kristilegar
samkomur víða um landið og fór
þá Birgir yfirleitt með honum. Egg-
ert vildi ekki binda sig við einn
söfnuð, enda segir Páll postuli að
menn eigi aðeins að trúa á Jesú en
ekki einstaka menn.
Ávallt hefur verið mikill sam-
gangur og vinátta meðal okkar
systkinanna frá Brekku og fjöl-
skyldna okkar.
Við biðjum Guð að blessa bróður
okkar, sem við söknum nú sárt, og
varðveiti sál hans til eilífs lífs.
Guð er gæskuríkur
hans guðleg náð ei dvín.
Hann víst er vinur slíkur
sem vemdar bömin sín.
Systkinin.
byija. En Stjáni hafði fengið að
reyna sitt. Hann hafði átt við veik-
indi að stríða um tíma en hefur nú
fengið lausn frá erfíðleikum sínum.
„En hvað er það að hætta að
draga andann annað en að frelsa
hann frá friðlausum öldum lífsins,
svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og ófjötraður leitað á fund
guðs síns?“ (Úr Spámanninum.)
Við kveðjum Stjána með sökn-
uði. Eiginkonu, fjölskyldu og öðrum
ástvinum vottum við okkar dýpstu
samúð.
Kveðja frá samstúd-
entum FB haust 1990.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓNAS ÞÓRÓLFSSON,
Lynghaga,
Miklaholtshreppi,
andaðist 2. október.
Útförin fer fram frá Fáskrúðarbakkakirkju laugardaginn 10. októ-
ber kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á að láta líknarstofnanir
njóta þess.
Guðríður Jónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, bróðir, tengdasonur og mágur,
KARL J. BIRGISSON,
Hrauntúni 31,
Vestmannaeyjum,
lést af slysförum iaugardaginn 26. sept-
ember.
Minningarathöfn fer fram frá Landa-
kirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn
10. október kl. 14.00.
Sigríður Bjarnadóttir,
Kolbrún Stella Karlsdóttir, Haraldur Ari Karlsson,
Kolbrún Karlsdóttir,
Esther Birgisdóttir,
Ólaffa Birgisdóttir,
Lilja Birgisdóttir,
Kristín Haraldsdóttir,
Haraldur Bjarnason,
Ari Bjarnason,
Birgir Jóhannsson,
Stefán Agnarsson,
Óskar Freyr Brynjarsson,
Marinó Traustason,
Bjarni Arason,
Katrín R. Frimannsdóttir,
Fanný Berit Sveinbjörnsdóttir.
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyrí. *
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Kveðjuorð
*
Asgeir Friðjónsson
Kristján M. Guðjóns-
son - Minning