Morgunblaðið - 01.12.1992, Blaðsíða 48

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1992
scei aaaMaeaa' qiqauimuoíiom
Guðni Danielsson
- Minningarorð
Fæddur 5. júlí 1920
Dáinn 19. nóvember 1992
í dag er til moldar borinn Guðni
Daníelsson, Melaheiði 19, Kópavogi.
Guðni fæddist að Bergsstöðum,
Vatnsnesi í Húnavatnssýslu 5. júlí
1920. Guðni var sonur Daníels Teits-
sonar og konu hans Vilborgar Arna-
dóttur sem þar bjuggu. Var Guðni
einn fímm alsystkina.
Sem ungur maður hélt hann til
Reykjavíkur og gekk þar í lögregl-
una en lærði trésmíði jafnframt.
Eftir að hafa gegnt lögregluþjóns-
störfum í allmörg ár gaf hann sig
eingöngu að húsasmíðum.
Guðni stofnaði til heimilis með
eftirlifandi konu sinni, Svövu Guð-
jónsdóttur, og var heimili þeirra fyrst
við Skólatröð í Kópavogi en fluttust
árið 1970 að Melaheiði 19 þar sem
þau höfðu reist sér veglegt hús. Síð-
ustu starfsárin var Guðni húsvörður
í Vogaskóla eða þar til hann fór á
eftirlaun 67 ára.
Nú er það svo í kyrrlátu einbýlis-
húsahverfí að samskipti manna utan
við næstu nágranna eru lítil sem
engin og því var það að þótt aðeins
væru nokkur hús á milli okkar
Guðna, þekktumst við ekki persónu-
lega fyrr en allra síðustu árin þegar
harla sérkennilegt mál raskaði ró
íbúa hverfísins og þjappaði þeim
saman. Þetta var hið fræga „kirkju-
mál í Kópavogi“, nokkrir áhrifamenn
í Digranessöfnuði vildu byggja
kirkju og safnaðarheimili ofan í víð-
sýnasta útsýnisstað Kópavogsbæjar,
Víghól, og ganga með því gegn yfír-
lýstri stefnu bæjarvalda allt frá
bæjarstjóratíð Huldu Jakobsdóttur
og hafa jafnframt fyrirheit við íbúa
hverfísins í skipulagsmálum að
engu. Guðni var einn af þeim allra
fyrstu í hverfínu okkar, Víghóla-
hverfinu (eða Heiðavallahverfi eins
og það víst heitir á pappírum), sem
vakti athygli mína á þessari yfírvof-
andi innrás geistlegra manna. Þá
kynntist ég loks þessum prúða og
hógværa manni. Það var greinilegt
að þessi áform stönguðust á við rétt-
lætiskennd þessa aldraða Húnvetn-
ings og fyrrum löggæslumanns, „orð
skulu standa", sagði hann og honum
svall móður í brjósti. Nú hafði Guðni
engra persónulegra hagsmuna að
gæta í þessu máli heldur vildi hann
veija þennan fagra útsýnisstað og
ekki fann ég betur en að Guðni hefði
sína trúarsannfæringu þótt hann
bæri hana ekki á torg. Það er
skemmst frá að segja að Guðni heit-
inn varð allra manna ötulastur í
baráttunni fyrir vemdun Víghóla-
svæðisins og var óþreytandi að tala
máli náttúruvemdarmanna. Að öðr-
um ólöstuðum hygg ég að fáir hafí
tekið fleiri menn tali um þetta mál-
efni en einmitt Guðni og það var
greinilegt að hann var mikill mála-
fylgjumaður. Hann virtist vera einn
þeirra fáu manna sem geta sótt mál
sitt bæði af kappi og forsjá. Það er
engum vafa undirorpið að Guðni á
ómældan þátt í því að horfíð var frá
kirkjubyggingunni við Víghól. Hinni
væntanlegu kirkju hefur nú verið
ætlaður annar staður þar sem hún
mun rísa bænum til sóma og skapa
hin bestu skilyrði fyrir kirkjulegt
starf í sókninni.
Það hvarflaði reyndar ekki að
okkur sem með Guðna störfuðum
að við ættum eftir að sjá á bak hon-
um svo fljótt sem nú er orðið en
fyrir fáum mánuðum tók Guðni sjúk-
dóm þann sem læknavísindin fá enn
+
Elsku litla dóttir mín, 1
ELÍN ÓLÖF HELGUDÓTTIR,
. Heiðarbóli 8, ***' >|
Keflavfk, w
lést í Barnaspítala Hringsins laugardag- i j
inn 28. nóvember.
Helga Jóna Guðbrandsdóttir. í"Sák, 1
t
Ástkær móðir mín, tengdamóöir, amma og langamma,
UNA SÍMONARDÓTTIR
frá Hofsstaðarseli,
Hlfðarvegi 47,
Kópavogi,
lést 27. nóvember.
Anna Guðmundsdóttir, Árni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRHILDUR HÓSEASDÓTTIR,
áður til heimilis að Hverfisgötu 58,
Hafnarfirði,
andaðist í sjúkrahúsinu Sólvangi laugardaginn 28. nóvember sl.
Jóhannes Hallgrímsson,
Sigþór Jóhannesson, Aðaiheiður Jónsdóttir,
Hallgrfmur Jóhannesson,
Vilborg Jóhannesdóttir, Benóný Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
KRISTJÁN G. JÓNASSON
frá Sléttu,
Hlíðarhjalla 37,
Kópavogi,
andaðist í Borgarspítalanum að morgni 29. nóvember.
Jarðarförin auglýst síöar.
Þorgerður Ragnarsdóttir,
Þórhallur J. Kristjánsson, Björg Kristjánsdóttir,
Magnús og Kristján Stephensen.
ílla við ráðið - enginn ml sköpum
renna.
Fyrir hönd okkar í Víghólasam-
tökunum og fjölmargra nágranna
votta ég eftirlifandi konu Guðna,
Svövu Guðjónsdóttur og syni þeirra,
Birni Þór, sem og öðrum ættingjum,
okkar dýpstu samúð.
Góður drengur er genginn.
Árni Stefánsson.
Vinimir hverfa einn og einn
óðfluga leið til grafar.
Fellur úr bergi steinn og steinn
styrkur er dauðans mistilteinn,
stend ég að lokum eftir einn
við endastöð hinstu nafar.
(Ríkharður Jónsson myndhöggvari.)
Það var einmitt um þetta leyti á
árinu sem leið að ég þurfti að dvelja
á sjúkrahúsi. Þá var gott að eiga
hann Guðna að, hinn trygga, ljúfa
vin. Öll hlýju orðin hans, uppörvun
og ljúfmannleg framkoma varð mér
mikill styrkur á þeim dimmu dögum.
Ég hef Guðna mikið að þakka, bæði
þá og fyrr. Hann er í huga mínum
alveg sérstakur maður, prúðmennið
mikla, drengurinn góði.
Guðni var fæddur og uppalinn á
Bergsstöðum á Vatnsnesi þar sem
Húnaflói blasir við í öllum sínum
mikilfengleik og Strandíjöllin gnæfa
í norðvestri en bak bæjarins á Bergs-
stöðum er Vatnsnesíjallið, fjallið
hans Guðna eins og við kölluðum
það oft okkar á milli. Þegar Guðni
var lítill drengur, rúmlega tveggja
ára, dó faðir hans, Daníel Teitsson,
en móðirin, Vilborg Árnadóttir, hélt
hópnum saman með áðstoð Péturs,
föðurbróður systkinanna, sem gekk
þeim í föðurstað. Þetta var samrýmd
fjölskylda fólkið á Bergsstöðum og
þar studdi hver annan, góðvildin var
öllu ofar, ástúð og tillitssemi. Á
uppvaxtarárum sínum og alveg und-
ir 1950 vann Guðni við búskapinn
heima á Bergsstöðum, en svo lá leið-
in til Reykjavíkur þar sem hann
starfaði sem lögregluþjónn í nokkur
ár og fór síðan í Iðnskólann og gerð-
ist svo húsasmiður. Hann var list-
rænn maður á margan hátt og kom
það ekki síst fram í sönghæfileikum
hans en í Skagfirsku söngsveitinni
söng hann í mörg ár. Kynni okkar
Guðna hófust fyrir 12 árum þegar
hann gerðist húsvörður. í Vogaskóla
en því starfí gegndi hann í sjö ár
og frá þeim tíma taldi ég hann í
hópi bestu vina minna og einn þeirra
sem best var að hitta og kom þar
ekki síst til drenglund hans og góð-
vildarhugur.
í ársbyijun 1988 gekkst Guðni
undir mikla aðgerð þegar þurfti að
fjarlægja annað nýrað. Hann náði
sér þó vel en á liðnu sumri fór heilsu
hans hrakandi. Síðustu vikurnar var
hann á Borgarspítalanum og barðist
þar af hetjuskap við krabbameinið.
Hann mælti aldrei æðruorð og sýndi
öllum alúð og hlýju. Þremur dögum
fyrir andlát hans sá ég hann síðast
og þá var mjög af honum dregið.
Hann mókti en þegar ég kom að
rúmi hans opnaði hann augun og
spurði veikum rómi hvort veðrið
væri ekki gott. Þegar ég játti því
þrýsti hann hönd mína og sagði: „Nú
er fallegt fyrir norðan." Síðan sofn-
aði hann.
Kona hans Svava Guðjónsdóttir
frá Sauðárkróki, einkasonurinn
Björgvin Þór, tengdadóttirin Ásdís
og litli sonarsonurinn Guðni Teitur
veittu honum ómetanlega stoð í veik-
indunum, ásamt systkinum hans,
systkinunum frá Bergsstöðum. Þeim
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma
okkar,
ÞÓRA HELGA (DÍDÍ) MAGNÚSDÓTTIR,
Nóatúni 30,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu 15. nóvember sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey, að ósk hinnar látnu.
Ingvar Björnsson
Agnes Ingvarsdóttir, Eiríkur Már Pétursson,
Björn Ingvarsson, Erla Margrét Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS JÓNSSON,
Aðalstræti 68,
Akureyri,
er lést 29. nóvember sl., verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 4. desember kl. 13.30.
Kolbrún Magnúsdóttir,
Auður Magnúsdóttir,
Sverrir Leósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegir foreldrar okkar, tengdaforeldrar, afi, amma, langafi og
langamma,
LÁRA BJÖRG ÓLAFSDÓTTIR
MAGNÚS HALLDÓRSSON
frá Ketilsstöðum,
Hvammssveit,
Dalasýslu,
verða jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 3. desember
kl. 13.30.
Haildór Magnússon, Nanna Henriksdóttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Erling S. Tómasson,
Ólafur Þór Magnússon, Daina Magnússon,
Steinunn R. Magnúsdóttir, Ragnar J. Ragnarsson,
Katrín L. Magnúsdóttir, Sigurgeir Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
"Blð ég öllum blessunar og votta þeim
samúð mína.
Núna þegar kynni okkar Guðna
verða ekki lengri lifir í minningunni
síðasta setningin sem hann mælti
við mig: „Nú er fallegt fyrir norð-
an.“ Vini mínum bið ég fararheilla
á nýrri vegferð og er þakklátur for-
sjóninni fyrir að hafa kynnst honum.
Blessuð sé minning hans.
Hjörtur Guðmundsson.
Það var á síðasta sumri að við
dvöldum nokkra daga á Akureyri í
orlofsbúðum með Guðna heitnum og
konu hans, Svövu Guðjónsdóttur.
Þegar leiðir skildu þar hvarflaði ekki
að okkur að það yrði síðasta kveðjan
til hans, svo hress sem hann var þá.
En svona er okkar jarðlíf, hverf-
ult og óráðið. í september fór hann
að finna fyrir þeim veikindum sem
læknavísindin ráða ekki við og and-
aðist hann í Borgarspítalanum 19.
nóvember síðastliðinn.
Guðni Dan, en svo var hann oft
nefndur meðal ættingja og vina, var
Húnvetningur, fæddur á Bergsstöð-
um á Vatnsnesi 5. júlí 1920. Því
miður er ég ekki nógu kunnugur
ætt hans og frændgarði að ég geti
ritað það hér, en verður eflaust gert
af öðrum sem eru fróðari þar um.
Hann ólst upp á þriðja áratugi
þessarar aldar, þegar nýtni og spar-
semi voru höfð í fyrirrúmi og hefur
það eflaust verið betra veganesti út
í lífíð en það bruðl og óhóf sem
æska þessa lands erfir í dag.
Hugur hans hneigðist ekki til
búskapar í sveitinni. Hann fór til
Reykjavíkur og starfaði þar um ára-
bil í lögreglunni. En hugur hans
hneigðist til smíða og við það starf-
aði hann um áratugaskeið. Hann
stofnaði byggingarfélag ásamt fjór-
um félögum og tóku þeir að sér
byggingar hér á höfuðborgarsvæð-
inu. Hann var vandvirkur og sam-
viskusamur í þeim verkum sem hann
starfaði við og skilaði engu frá sér
fyrr en hann var orðinn ánægður
með það.
Guðni hafði yndi af að ferðast og
skoða landið, ásamt konu sinni,
Svövu Guðjónsdóttur, og urðum við
hjónin oft aðnjótandi þeirra ferða
með þeim. Hann var náttúrunnar
barn í innsta eðli, gaf sér alltaf
nægan tíma til að skoða staðhætti
og örnefni hvar sem leiðir lágu á
björtum sumardögum. Hann tók
daginn snemma á ferðalögum sínum,
var búinn að fá sér góðan göngutúr
þegar aðrir risu úr rekkju og sann-
ast þar málshátturinn „morgunstund
gefur gull í mund“.
Guðni hafði yndi af tónlist, söng
með Skagfírsku söngsveitinni svo til
frá því að hún var stofnuð og fram
á þetta ár, og veit ég að þeir dagar
hafa verið honum yndi og ánægja í
gegnum árin.
Við viljum með þessum örfáu orð-
um þakka þær samverustundir sem
við áttum með Guðna Dan, þær
geymum við og þökkum.
Innilegar samúðarkveðjur sendum
við eiginkonu, Svövu Guðjónsdóttur,
einkasonar, Björgvins Þórs, og
tengdadóttur, Ásdísar, ásamt litla
drengnum Guðna Teiti.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Haukur Haraldsson,
Erla Guðjónsdóttir.
í dag verður til moldar borinn
móðurbróðir minn Teitur Guðni
Daníelsson. Stuttri en erfiðri sjúk-
dómlegu lauk að morgni 19. nóv-
embers síðastliðins.
Guðni, eins og hann var ævinlega
kallaður, fæddist 5. júlí 1920 á
Bergsstöðum á Vatnsnesi í Vestur-
Húnavatnssýslu, sonur hjónanna
Vilborgar Árnadóttur, sem enn er á
lífí 97 ára að aldri, og Daníels Teits-
sonar. Föður sinn missti Guðni er
hann var á þriðja ári. Til þess að
ekki þyrfti að sundra fjölskyldunni
tók bróðir Daníels, Pétur Teitsson,
við búinu á Bergsstöðum og varð
hann síðar eiginmaður Vilborgar.
Hann lést fyrir rúmu ári, 96 ára að
aldri.
Guðni var Qórði í röðinni af átta
systkinum, næstyngstur eldri al-
systkinanna sem voru fimm. Tvö
þeirra eru þegar horfín yfír móðuna