Morgunblaðið - 10.01.1993, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 10. JANÚAR 1993
Kristján H. Ósk-
arsson - Minning
Fæddur 20. september 1961
Dáinn 1. janúar 1993
Gamla árið hefur kvatt, nýtt ár
tekur við og færir okkur stundir
gleði og sorgar. Á nýársdag færði
það mér og ijölskyldu minni mikla
sorg. Þann dag kvaddi hjartkær
systursonur minn þetta líf, og eftir
stöndum við sem elskuðum hann
með dýrmætar minningar, en jafn-
framt sáran söknuð.
Mig langar að raða saman nokkr-
um minningabrotum. Kristján Her-
mann, eða Krissi eins og hann var
alltaf kallaður, var fæddur 20. sept-
ember 1961, daginn eftir fímmtugs-
afmæli móðurafa síns og bar hann
nafnið hans. Ég man ennþá, þegar
ég sá hann fýrst í litla rúminu á
sjúkrahúsinu, mér fannst ég eiga
dálítið í þessum litla manni. Næst
sá ég hann 10 mánaða gamlan.
Pabbi, mamma og eldri systkini hans
komu akandi norður í árvist sum-
arfrí á Akureyri, en hann var sendur
flugleiðis. Á flugvellinum á Akureyri
tóku afí, amma og móðursystir á
móti honum opnum örmum. I fyrstu
var hann heldur stúrinn en fljótlega
ljómaði andlit hans í brosi. Eg var
ákaflega stolt af þessum litla fallega
frænda mínum með bjarta brosið,
og burðaðist heilmikið með hann í
gönguferðir og ýmsa leiðangra, þó
ég væri aðeisn sjö ára.
Krissi var ákaflega rólegur sem
bam og lítið fyrir að tala við aðra.
En árin liðu og litli maðurinn stækk-
aði og þegar hann hóf skólagöngu
sína, var eins og skrúfað væri frá
krana. Við hlógum oft að þessu og
sögðum að hann hefði ekki þagnað
síðan. Hann var stöðugt að segja
okkur sögur eða brandara, og gerði
þá oft grín að sjálfum sér um leið.
Eins og nærri má geta, höfðu litlu
bömin í fjölskyldunni mikið dálæti
á þessum skemmtilega frænda sín-
um, og er söknuður þeirra sárari en
orð fá lýst.
Krissi ólst upp hjá foreldrum sín-
t
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
GUÐNI S. GUÐMUNDSSON
bifvélavirki,
Hæðargarði 35, áður Skipasundi 11,
lést á Borgarspítalanum þann 8. janúar.
Sigrún Oddgeirsdóttir,
Ingvar A. Guðnason, Þórunn Guðmundsdóttir,
Gunnar Guðnason, Sigrfður Davíðsdóttir,
Haukur Geir Guðnason, Anna Sigríður Guðmundsdóttir
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
MAGNÚS JÓHANNES LÝÐSSON,
Flúðasel 14,
er lést 31. desember, verður jarösunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 12. janúar kl. 15.00.
Jósefína Guðmundsdóttir,
Guðmundur Magnússon,
Helgi Már Magnússon,
Marfa K. Magnúsdóttir.
t
Systir okkar og mágkona,
JÓNA BJARNVEIG BJARNADÓTTIR,
sem lést 3. janúar sl., verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 12. þessa mánaðar kl. 13.30.
Friðgerður E. Bjarnadóttir,
Skamhéðinn S. Bjarnason,
Jón Ólafur Bjarnason,
Sigrfður Karlsdóttir,
Þorgerður M. Gísladóttir.
t
Faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁGÚST BJARNASON
frá Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 11. janúar
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á að láta líknarstofnanir
njóta þess.
Hörður Ágústsson, Margrét Guðjónsdóttir,
Birgir Sigurðsson, Jóna Sigríður Kristjánsdóttir,
íris Sigurðardóttir, Hafsteinn Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
um Gunnlaugu Kristjánsdóítur og
Oskari F. Gunnarssyni. Systkini
hans eru Gunnar Már, Brynhildur
Stella og Óskar Elvar. Föður sinn
missti hann fyrir 11 árum aðeins
53 ára gamlan. Það var þungt áfallt
fyrir þau öll. Eftir það leitaði Gullý
norður á æskustöðvamar með böm-
in sín. Þar bjuggu þau í 3 ár. Á
Akureyri vann Krissi á skrifstofu
hjá sláturhúsi KEA. Hann átti
marga vini fyrir norðan og þótti
honum ákaflega vænt um tryggðina,
sem þeir sýndu honum.
Eftir að þau fluttu suður aftur,
hóf hann störf hjá Alþýðubankanum
og síðan íslandsbanka, bæði við
útibú á Laugavegi 31 og Suðurlands-
braut 30. Einnig starfaði hann um
tíma hjá íslandsbanka á Blönduósi.
Krissi hafði brennandi áhuga á
íþróttum, spilaði handbolta með HK
og KA, auk þess hafði hann dómara-
réttindi og brá sér í hlutverk þjálf-
ara.
Félagsmálin áttu líka hug hans
og gegndi hann meðal annars störf-
um fyrir starfsmannafélag íslands-
banka.
Margs er að minnst frá stundum
sorgar og gleði. Mig langar sérstak-
lega að minnast frænda míns, þegar
hann brosandi og stoltur leiddi brúði
Óskars Elvars inn kirkjugólfíð, upp
að altarinu. Þar biðu bræður hans,
annar sem brúðgumi og hinn sem
svaramaður. Þetta var í ágúst fyrir
rúmlega þremur árum og framtíðin
virtist brosa við. Annað átti þó eftir
að koma í ljós.
í tæplega tvö ár barðist Krissi við
krabbamein. Með léttri lund og bros
á vor barðist Krissi við krabbamein-
ið. Sumir dagar voru þó erfiðari en
aðrir. Þá var gott að eiga móður,
sem barðist með drengnum sínum
og var honum alltaf öruggt athvarf
og skjól. Hann átti líka góða bræð-
ur, sem ásamt öðrum í fjölskyldunni
veittu honum styrk. Að ógleymdri
Stellu systur hans, sem síðustu mán-
uðina fómaði öllum sínum tíma fyr-
ir bróður sinn, annaðist hann og
uppörvaði. Baráttunni er lokið, hann
Iést á heimili sínu á nýársdag með
móður sinni og systur sér við hlið.
Við emm öll leidd í gegnum þetta
líf af algóðum guði, þegar erfíðleik-
arnir virðst óyfirstíganlegir, þá ber
hann okkur í fanginu. Hann sleppir
aldrei af okkur hendinni, því getum
við treyst.
Að lokum vil ég þakka vinum
hans og samstarfsfólki við íslands-
banka tryggðina og vináttuna við
hann þessa erfiðu mánuði. Krissi
talaði oft um það, hvað hann væri
lánsamur að eiga svo marga góða
vini. Starfsfólki Landspítalans þakka
ég góða umönnum. Sérstakar þakkir
fær Hmnd Helgadóttir frá Heima-
stoð fyrir einstaka aðstoð og um-
hyggju. Megi guð blessa ykkur öll.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson.)
+
Tengdamóðir mín, amma okkar og
langamma,
KRISTÍN JÓNA JÓNSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Skjóli,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 12. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkað-
ir, en þeim, sem vilja minnast hennar,
er bent á Minningarsjóð Skjóls.
Þorsteinn Magnússon,
Jens Þorsteinsson, Kristrún Sigurðardóttir,
Magnús Þorsteinsson,
Kristín Jóna Þorsteinsdóttir,
Anna Kristín Rúriksdóttir,
Jenna Kristín Jensdóttir,
Friðbjörg Jensdóttir.

Ástkaer eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN VATTNES JÓNSSON
fv. lögregluþjónn,
Hjallavegi 9,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn
11. janúar kl. 15.00.
Lovísa Helgadóttir,
Magnea Vattnes, Sævar Hannesson,
Bryngeir Vattnes, Ragna Gísladóttir,
Guðriður Vattnes,
Eyþóra Vattnes, Jónas Helgason,
Sólveig Vattnes, Sigurbjörn Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.

+ Faöir okkar, tengdafaðir, afi, og langafi. + Hjartkær sonur minn, bróðir okkar og mágur.
BRYNJÓLFUR BRYNJÓLFSSON, KRISTJÁN H. ÓSKARSSON,
Hrafnistu, Reynihvammi 10,
áður Holtsgötu 21, Kópavogi,
Hafnarfirði, verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánudaginn 11. janúar
verður jarðsunginn frá Víðstaðakirkju mánudaginn 11. janúar kl. 13.30.
kl. 13.30. Blóm afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Minningarsjóð Heimastoðar krabbameinslækningadeildar Land-
Jóhanna Brynjólfsdóttir, Einar Sigurjónsson, Jón O. Brynjólfsson, Erla Steingrímsdóttir, spítalans, sími 601300.
Gunnlaug Kristjánsdóttir,
Bára Brynjólfsdóttir, Brynhiidur Stella,
Ásthildur B. Cates, James M. Cates, Gunnar Már, Margrét Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn. Óskar Elvar, Charlotte Vest Pedersen.
Með þakklátum huga kveð ég
elskulegan frænda minn og bið guð
að leiða hann á ljóssins vegum, og
varðveiti hann að eilífu.
Elfa Bryndís.
Ég ætla að minnast fáeinum orð-
um vinar sem nú er horfinn, langt
um aldur fram, eftir hetjulega bar-
áttu við einn af ógnvöldum mann-
kynsins, krabbameinið.
Ég kynntist Kristjáni er við unn-
um saman í nokkurn tíma í íslands-
banka á Blönduósi. Kristján var sér-
staklega ljúfur og þægilegur maður
í umgengni. Ekki minnist ég þess
að hann hafi nokkurn tímann skipt
skapi og trúr var hann vinum sínum,
það sýndi sig vel núna rétt fyrir jól-
in er hann helsjúkur útbjó fyrir okk-
ur jólakveðju svo sem honum einum
var lagið, til að senda í hin útibúin,
eins og hann hafði gert undanfarin
ár. Þannig var hann alltaf að hugsa
um og hjálpa öðrum. Þann tíma er
við unnum saman fann ég vel hve
vænt honum þótti um fjölskyldu
sína, svo oft talaði hann um hana
og greinilegt að þetta var mjög sam-
heldin fjölskylda, enda fór það svo
að hann lauk jarðvistinni heima hjá
ijölskyldunni.
Það er mikill söknuður að sjá á
bak þessum góða dreng, en eins og
sagt. er: „Þeir deyja ungir sem guð-
irnir elska". Ég þakka alla þá vin-
semd sem Kristján sýndi mér og
sendi innilegustu samúðarkveðjur til
fjölskyldu hans við fráfall þessa góða
og mikilhæfa manns sem allt of fljótt
er kvaddur héðan.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Helga.
Kristján frændi er dáinn, þessi
góði drengur sem ekki var nema 31
árs og í blóma lífsins. Við þekktum
hann allt frá barnæsku og fylgd-
umst með þroska hans alla tíð. Við
urðum vitni af því hvernig íþróttirn-
ar tóku hug hans allan og hvers virði
hann var ættingjum sínum og vinum.
I samræðum var hann skemmtilegur
og jákvæður og geðprýði hans var
við brugðið.
En þrátt fyrir að út á við væri
hann glaður og kátur, hvers manns
hugljúfi, átti hann síðustu árin í
baráttu við mjög erfíðan sjúkdóm —
sjúkdóm sem engu eirir, þegar hann
nær yfirhöndinni. Kristján gafst
samt ekki upp, heldur barðist hetju-
legri baráttu til þess að reyna að
ná heilsunni aftur. Að lokum varð
hann þó að láta í minni pokann.
Hann vildi ekki liggja á spítala,
frekar vildi hann dvelja nærri sínum
nánustu, þar til yfir lyki. Við vitum
að veikindin hafa reynt mjög á Gullý
móður hans og systkini hans og við
flytjum þeim og öðrum vandamönn-
um hans okkar innilegustu samúðar-
kveðjur á þessari kveðjustund.
Söknuður fyllir hugann en þótt
við vitum að nú er hann ekki lengur
þessa heims, mun minningin um
þennan Iífsglaða og góða dreng ætíð
lifa með okkur sem þekktum hann.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast.
Hann leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðist njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal
óttast ég ekkert illt
því þú ert hjá mér.
Sproti þinn og stafur hugga mig.
Minning Kirstjáns Hermanns er
ljós í lífi okkar.
Katrín og Helgi.
Kallið er komið,
komin er nú stundih,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn siðsta blund.
(V. Briem.)
Á nýársdag barst okkur sú frétt