Morgunblaðið - 10.01.1993, Síða 29

2$
að vinur okkar og vinnufélagi Krist-
ján Óskarsson hefði andast þá um
hádegisbil. Að vísu kom sú frétt
ekki á óvart, en þrátt fyrir það var
öllum brugðið, við vildum ekki trúa
þessu. Kristján hefur í tvö ár barist
við illkynja sjúkdóm sem þrátt fyrir
margar aðgerðir, mikla bjartsýni og
lífsvilja Kristjáns hafði loks yfir-
höndina.
Það er margs að minnast á slíkum
stundum, en þegar Kristján kom til
okkar frá Laugavegi 31 lifnaði yfír
Suðurlandsbrautinni, hann var alltaf
með spaug á vör og vinnan var leik-
ur einn. Kristján, Kristján glumdi
um allan sal ef einhver átti í basli
með tölvu eða hvað sem var, Krist-
ján var mættur og bjargaði öllu.
Hann fór frá okkur um tíma norður
á Blönduós en alltaf hafði hann sam-
band heim. Þegar hann kom svo
aftur var vitað um þennan sjúkdóm.
En góða skapið og spaugið var á
sínum stað.
Hann var að vinna með okkur
meðan heilsan leyfði þar til fyrir ári
að læknismeðferðir urðu það þéttar
og þróttur þvarr.
Kristján var hinn mesti hagyrð-
ingur, í fyrra orti hann vísur um
alla vinnufélagana og voru þær
sungnar hér á skemmtun fyrir jólin
öllum til mikillar ánægju. Hann
stundaði mikið félagslíf innan bank-
ans og þar á meðal íþróttir sem áttu
stóran þátt í lífí Kristjáns. Hann var
hrókur alls fagnaðar þegar bankinn
kom saman og er minnisstæð ferð
okkar á Eyrarbakka. Þrátt fyrir
slæma líðan var góða lundin og
glensið alltaf fyrir hendi. Hann Iét
ekki hjá líða að koma til okkar í
heimsókn, nú síðast á Þorláksmessu
með systur sinni og var þá sýnilega
mikið veikur, en lét sig ekki muna
um að taka dansspor á hækjunum
sínum hér í salnum.
Við sem nú kveðjum góðan vin
getum mikið af honum lært. Aldrei
var kvartað, bjartsýnin alltaf efst á
baugi. Móður hans, systur, bræðrum
og öðru venslafólki sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
þökkum fyrir kynni af ljúfum dreng.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Samstarfsfólk,
íslandsbanka,
Suðurlandsbraut 30.
Á morgun verður borinn til grafar
Kristján H. Óskarsson, sem lést á
nýársdag eftir hetjulega baráttu við
illvígan sjúkdóm.
í sterkan hóp vina, sem kalla sig
Gúrme félaga, er nú hoggið stórt
skarð. Fyrir hönd þessa hóps langar
mig að minnast Kristjáns með
nokkrum orðum, þó aldrei hafi ég
fundið eins sárlega til þess eins og
nú hve orð eru fánýt.
Á morgni lífsins eru mönnum
sköpuð þau örlög að dauðinn kveðji
dyra. Með misjöfnum hætti eru menn
leiddir á vit örlaga sinna, en það
varð hiutskipti Kristjáns að kveðja
þennan heim ungur að árum, á
fyrsta degi þess árs sem nú er geng-
ið í garð.
Kristján var sonur þeirra hjóna
Óskars F. Gunnarssonar stýrimanns
og Gunnlaugar Kristjánsdóttur hús-
móður og starfsstúlku. Hann var
þriðji í röð fjögurra systkina, þeirra
Gunnars Más, Brynhildar Stellu og
Óskars Elvars. Enn verður þessi
samhenta fjölskylda fyrir þungu
áfalli, því eiginmaður Gunnlaugar
og faðir þeirra systkina, Óskar, lést
14. desember 1981, fyrir rúmum 11
árum, einnig eftir langa baráttu við
skæðan sjúkdóm.
Kristján ólst upp á heimili fjöl-
skyldunnar í Reynihvamminum í
Kópavogi, og gekk í Kópavogsskóla
og Víghólaskóla. Frá æskuárum
voru íþróttir hans helsta áhugamál,
eins og reyndar fjölskyldunnar allr-
ar. Hann æfði handknattleik með
Handknattleiksfélagi Kópavogs, og
knattspyrnu með íþróttafélagi
Kópavogs. Kristján fylgdist vel með
öllum íþróttum og var mikill fylgis-
maður handknattleiksfélaganna HK
og KA. Bróðir Kristjáns, Óskar El-
var, leikur handknattleik með KA,
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 10. JANÚAR 1993
og fylgdist Kristján með bróður sín-
um af miklum áhuga. Mikil veikindi
síðustu mánuði öftruðu honum ekki
að fara á leiki með þessum liðum,
og þá sérstaklega þegar Óskar Elvar
var að spila.
Kristján stundaði nám við Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti um skeið.
Tölvur vöktu áhuga Kristjáns, og
varð hann fljótt leikinn á því sviði,
og í raun mest sjálfmenntaður þar.
Á árunum 1983 til 1985 bjó Krist-
ján á ^Akureyri ásamt fjölskyldu
sinni. Á þeim árum vann hann á
skrifstofu KEA og æfði og lék hand-
knattleik af kappi með KA. Þegar
hann flutti aftur til Reykjavíkur hóf
hann störf í Alþýðubankanum, og
síðar íslandsbanka við Suðurlands-
braut, og vann þar til vormánaða
1991, er hann veiktist af sjúkdómi
þeim er nú hefur unnið sinn lokasig-
ur. Á vinnustað var Kristján eins
og alls staðar þar sem hann kom,
hrókur alls fagnaðar. Gamanmál og
glens var alltaf skammt undan, og
hæfileikar hans í starfi og kunnátta
var rómuð, enda nýtti bankinn
krafta hans til kennslu innan bank-
ans, auk þess sem Kristján sat í
stjórn starfsmannafélags íslands-
banka og skemmtinefnd.
Á æskuárum myndast sterkur
kjarni vina sem enn heldur hópinn.
Nýir vinir hafa bæst við þegar vinir
og vinkonur koma með kærustur og
kærasta. Samheldni þessara góðu
félaga er ekki síst Kristjáni að
þakka, sem ætíð lagði manna mest
kapp á að Gúrme-félagarnir efldu
vinaböndin og hittust sem oftast.
Nafngift þessa hóps er frá honum
komin eins og svo margt annað sem
tengist skemmtilegum og spaugileg-
um atvikum, enda var Kristján ávallt
spaugarinn í hópnum, í jákvæðustu
merkingu þess orðs.
Óeigingirni og hjálpfysi ein-
kenndu Kristján. Þessi orð eru ekki
sögð að óathuguðu máli, þetta eru
einfaldlega staðreyndir um góðan
dreng. Hann var ætíð fyrstur manna
til að bjóða fram aðstoð ef einhver
þurfti á að halda, og ekki minnist
ég þess að hann hafi nokkru sinni
hallmælt nokkrum manni. Það var
frekar í hans anda að benda á já-
kvæðu hliðamar á öllum málum.
Góður persónuleiki Kristjáns kom
ekki síst fram í aðdáunarverðri bar-
áttu hans við sjúkdóm sinn. í stríði
sínu beitti hann sínum bestu vopn-
um, óbilandi baráttu og húmomum.
Þessi vopn veittu honum eflaust
mikla hjálp og styrk í baráttunni við
dauðann, þó hann, eins og alltaf,
hafi haft betur að lokum. Jafnvel
undir það síðasta, þegar vitað var
að hveiju dró, var hann samur við
sig, sagði brandara og eyddi orku
sinni í að stríða móður sinni og syst-
ur. Þannig vildi hann líka eflaust
að við myndum minnast hans.
í stríði sínu við manninn með ljá-
inn naut Kristján óþijótandi stuðn-
ings samheldinnar fjölskyldu sinnar,
enda vildi hann hvergi annars staðar
vera en heima. Síðustu dagana, þar
til yfír lauk, var hann í góðri umönn-
un fjölskyldunnar í Reynihvammin-
um.
í lokin var sjúkdómslegan búin
að taka mikinn toll, og góður Guð
Ieysti hann undan miklum þjáning-
um og veitti honum hina hinstu
hvíld.
Elsku Gunnlaug og fjölskyldá,
megi góður guð styrkja ykkur á
sorgarstundu.
Blessuð sé minningin um góðan
vin.
Hvað boðar nýárs blessuð sól?
Hún boðar náttúrunnar jól,
hún flytur líf og líknarráð,
hún ljómar heit af Drottins náð.
Sem Guðs son forðum gekk um kring,
hún gengur ársins fagra hring
og leggur smyrsl á lífsins sár
og læknar mein og þerrar tár.
(Matthías Jochumsson)
F.h. Gúrmefélaga,
Sölvi Sölvason.
t
Móðurbróðir minn,
ÞÓRHALLUR INGVAR JÓNSSON,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu
mánudaginn 11. janúar kl. 13.30.
Guðbjörg Egilsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
EMILS BOGASONAR,
Haðalandi 16.
Steingerður Halldórsdóttir,
Steinun Emilsdóttir, Friðrik Ingason,
Lára Valgerður Emilsdóttir, Rolf Brouwer,
Bogi Örn Emilsson,
dótturdœtur og systkini hins látna.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
STEINGRÍMS GUÐMANNSSONAR
frá Snæringsstöðum,
Svínadal.
Guð blessi ykkur öll.
Auður Þorbjarnardóttir
og aöstandendur.
Ulfarajojónusta
t
I íltislusmíði
Líklsistu
stofa EtjvincJar Á
rnasonar
Vesturhlíð 3 ♦ Sími: 1348S ♦ Davíð Osvaldsson ♦ Heimasími: 39723
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar sonar okkar og bróður,
HAFÞÓRS INGA ÞÓRSSONAR,
Hjöllum 16,
Patreksfirði.
Þór Árnason, Sigríður Einarsdóttir,
Erlendur Hrannar Þórsson,
Hrefna Ósk Þórsdóttir,
Harpa Sif Þórsdóttir.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
er sýndu vinarhug og kærleik við útför
HULDU GUNNLAUGSDÓTTUR.
Einnig þökkum við þau blóm og kveðj-
ur, sem okkur bárust til minningar um
hana, og færum starfsfólki og íbúum á
elliheimilinu Grund sérstakar þakkir.
Jón M. Gunnlaugsson,
Nfna Markússon,
Ragnhildur Þórðardóttir,
Sigrfður Elfn Sigfúsdóttir, Arnór Þórir Sigfússon,
Gunnlaugur Sigfússon.
+
Hugheiiar þakkir flytjum við öllum sem sýndu okkur vináttu og
virðingu vegna andláts og útfarar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MAGNÚSÍNU KRISTINSDÓTTUR.
Hólmfríður G. Jónsdóttir, Ingvi Sigurður Ingvarsson,
Brynleifur Jónsson, Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Sigurður Kristinn Jónsson, Selma Jóhannesdóttir,
Helgi Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi okkar,
ÓFEIGUR J. ÓFEIGSSON
læknir,
verður jarðsunginn miövikudaginn 13. janúar kl. 15 frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík.
Unnur Sigurðardóttir,
Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir, Vilhjálmur Egilsson,
Anna Katrfn Vilhjálmsdóttir, Bjarni Jóhann Vilhjálmsson,
Ófeigur Páll Vilhjálmsson, Ragnhildur Alda Vilhjálmsdóttir,
Anna Balle, Viggó Balle, Unna Balle,
Uggi Balle, Bjarki Balle.
+
Við þökkum innilega öllum þeim, er auðsýndu okkur samúð, hlý-
hug og vináttu við andlát, minningarathöfn og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÓSKARS MATTHÍASSONAR
útgerðarmanns,
Vestmannaeyjum.
Þóra Sigurjónsdóttir,
Matthías Óskarsson, Ingibjörg Pétursdóttir,
Sigurjón Óskarsson,
Kristján Óskarsson,
Óskar Þór Óskarsson,
Leó Óskarsson,
Þórunn Óskarsdóttir,
Ingibergur Óskarsson,
Sigurlaug Alfreðsdóttir,
Emma Pálsdóttir,
Sigurbjörg Helgadóttir,
Kristín Haraldsdóttir,
Sigurður Hjartarson,
Margrét Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur vináttu
og samúð við andlát og útför konu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
GUÐRÚNAR ÞORLEIFSDÓTTUR,
Bauganesi 42.
Geir Gfslason,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Lokað
Efnalaug Garðabæjar verður lokuð mánudaginn
11. janúar frá kl. 13.00 vegna jarðarfarar
KRISTJÁNS VATTNES JÓNSSONAR.
Efnalaug Garðabæjar.