Morgunblaðið - 10.02.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1993
falið. Ekki var hann þó sáttur við
þær breytingar sem gerðar hafa
verið á skattkerfinu undanfarin ár.
Framfarir í skattamálum fólust að
hans mati í einföldun á skattaregl-
um og fannst honum þar mikið á
skorta.
Ólafur laðaði að sér fólk. Hann
"ffafði þann eiginleika að geta rætt
við alla og þannig viðmót að við-
mælendur hans fundu að erindi
þeirra skipti máli og hann var allt-
af boðinn og búinn til þess að lið-
sinna öllum sem til hans leituðu.
Jafnvel ómerkilegustu mál fengu
rækilega umfjöllun. Umburðarlyndi
hans virtist óþrjótandi. „Öll vanda-
mál,“ sagði hann, „eru mikilvæg i
augum þess sem við þau á að
glíma.“ Ef hringt var í Ólaf til
þess að leita ráða hvernig menn
ættu að bera sig að, til þess að fá
^ínhvert verk unnið, var viðbúið
að samtalinu lyki með því að Ólaf-
ur tæki af skarið og segði „ég sé
um þetta“. Fyrir nokkrum árum
var hart að mér sótt. Reyndist Ólaf-
ur mér þá betur en enginn. Er mér
það ógleymanlegt er hann sagði
mér að ég skyldi hugsa vel til þeirra
er að mér sóttu. Þótti mér það lítt
við hæfí, en Ólafur sagði ,jú, þeir
eiga bágt“. Þessi hugsunarháttur
segir nokkuð um lífsviðhorf hans.
Ólafur var bindindismaður. Það
er þó ekki hægt að segja að hann
hafi verið bindindismaður af hug-
sjón og hann hafði reyndar haldið
á glasi, en eins og hann sjálfur
orðaði það þá fann hann enga þörf
hjá sér til að neyta áfengis. Oft
fannst mér til um hæfileika hans
til þess að tjónka við ýmsa þá er
áttu við áfengisvanda að stríða og
þolinmæði hans við að hjálpa þeim
til að komast á réttan kjöl.
Ólafur hafði annað starf ólaun-
að. Á skólaárum sínum vann hann
ávallt við byggingarstörf og var á
námssamningi hjá föður sínum,
Sigvalda Guðmundssyni bygg-
ingarmeistara. Aldrei kom hann því
-þíi í verk að verða sér úti um sveins-
réttindi. Sem stúdent úr stærð-
fræðideild MR skorti ekki bóklegu
þekkinguna og var það einungis
teikning sem hann þurfti að klára
í iðnskóla til þess að ljúka því námi.
En honum var það nóg að kunna
handverkið og nýta sér þekkingu
sína fyrir fjölskyldu sína og vini.
Ótaldar voru þær stundir er við
unnum saman við sumarbústað
fjölskyldunnar og víðar. Verð ég
að viðurkenna að það tók stundum
á þolinmæðina þegar Ólafur var
að eltast við millimetrana. „Er
þetta nú ekki nógu rétt?“ „Jú“ svar-
aði Ólafur, og þá hélt maður að
verkinu væri lokið. En þá tók Ólaf-
ur hallamálið að nýju og lagði við
á alla kanta og ákvað að þetta
yrði að rífa upp og laga svo að
betur færi. „Við vorum vanir að
hafa það rétt,“ sagði hann og skír-
skotaði þá til föður síns. Það var
eins með smíðaverk Ólafs og störf
hans að skattamálum að þar fannst
engin missmíð á.
Olafur hafði ákveðnar hugmynd-
ir um hvernig þjóðfélagi okkar yrði
best borgið. Honum ofbauð bruðlið
í þjóðfélaginu, hvort heldur það var
hjá einstaklingum eða hinu opin-
bera og það sem meira var, hann
hafði skapfestu til að lifa í sam-
ræmi við hugmyndir sínar. Honum
fannst það fráleitt að skipta oft
um bíl. Ef bíl væri haldið vel við
væri engin ástæða til þess að_ hann
entist ekki í a.m.k. 30 ár. Ólafur
fór í sex vikna skemmtiferð á árinu
1961. Það var hans gjaldeyri-
seyðsla til skemmtiferða. Hann
hafði svo margt annað þarflegra
að gera við sumarleyfin sín.
Nú þegar Ólafur er horfínn
fínnst okkur sem heimurinn hafi
orðið snauðari. Hvar skal nú leita
ráða? En það má þó vera okkur
nokkur huggun harmi gegn að
engan þekki ég sem var jafn reiðu-
búinn til að mæta skapara sínum.
Oft kom það fram í viðræðum okk-
ar að honum fannst það spennandi
sem við ættum í vændum er hér-
vistardögum okkar lyki. Fyrir Ólafi
var annað líf ekki trú. Það var full-
vissa.
Kristján Torfason.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN JÓNSSON,
Hólmavík,
verður jarðsunginn frá Hólmavíkurkirkju laugardaginn 13. febrú-
ar kl. 14.00.
Anna Jónsdóttir,
Jón G. Kristjánsson, Steinunn Bjarnadóttir,
Steinunn Kristjánsdóttir, Helmout Kreideler,
Anna K. Kristjánsdóttir, Hjálmtýr Heiðdal,
Svanhildur Kristjánsdóttir, Valtýr Sigurðsson,
Helga Ólöf Kristjánsdóttir, Finn Guttormsen,
Valborg Huld Kristjánsdóttir, Oyvind H. Hansen,
Reynir Kristjánsson, Anna Ósk Lúðvíksdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VILHJÁLMURG. BJARNASON,
Álfheimum 35,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju fimmtudaginn 11. febrúar
kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hans, vinsamlegast láti orgelsjóð Lang-
holtskirkju njóta þess.
Elfn Kristjánsdóttir,
Hilmar Vilhjálmsson, Kristín Hallgrímsdóttir,
Vaidís Vilhjálmsdóttir, Tryggvi Hannesson,
Kristbjörg Viihjálmsdóttir, Hallgrímur Einarsson,
Bjarni Vilhjálmsson, Björg E. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær sonur minn og bróðir okkar,
AGNAR HELGI VIGFÚSSON
frá Hólum í Hjaltadal,
sem andaðist í Landspítalanum þann 3. febrúar sl., verður jarð-
sunginn frá Hólum mánudaginn 15. febrúar nk. kl. 13.30.
Kveðjuathöfn fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 12. febrúar nk.
kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag Islands og Hjartavernd.
Helga Helgadóttir,
systkini hins látna
og aðrir vandamenn.
Fyrir þann deyð, sem þoldir þú,
þig bið ég, Jesú, um það nú,
að gefi mér þín gæzkan blíð
góða kristins manns dauðatíð.
Hold mitt lát hvflast hægt í frið.
Hönd þín sálunni taki við.
(Hallgrímur Pétursson (Ps. 45).)
í dag kveð ég móðurbróður
minn, Olaf Ármann Sigvaldason,
sem lést aðfaranótt 1. febrúar. Óli
frændi var sérstakur. Engan mann
þekki ég sem ber jafnmikla virð-
ingu fyrir lífínu og hann gerði. Af
honum lærði ég að húsflugan ætti
sama rétt til lífsins og hver annar.
Óli var umhverfísverndarmaður
áður en það orð varð til. Hann leyfði
illgresinu að dafna í garðinum sín-
um vegna þess að það er ákveðin
fegurð í villtum gróðri. Hann nýtti
hverja spýtu, hverja flík, hvem bíl
til hins ýtrasta. Hann gekk til og
frá vinnu tvisvar á dag. Óli tók
ekki þátt í lífsgæðakapphlaupinu
sem er að sliga þjóðina. Hann lifði
sem sannur kristinn maður og ég
trúi því að hans bíði góð vist í öðru
lífk
Óli fæddist í Reykjavík 18. maí
1931. Hann var sonur hjónanna
Guðmundu Margrétar Sveinbjörns-
dóttur frá Dísukoti í Þykkvabæ og
Sigvalda Ólafs Guðmundssonar,
byggingarmeistara, frá Ásbúð í
Hafnarfírði. Þau em bæði látin.
Óli ólst upp í miðjum hópi fímm
systra sem allar hændust að hon-
um. Hann vandist því fljótt að vera
annar af karlmönnunum á heimil-
inu. Eins og oft vill verða þar sem
karlmenn em í minnihluta þá fékk
hann gott sjálfstraust og vandist
því að treyst væri á hann. Það ein-
kenndi persónuleika Óla alla tíð.
Hann var stöðugt að hjálpa fólki.
Það var sama hvort vandamálið var
skattframtöl, viðhald húsa eða að
koma unglingum i gegnum erfið
stærðfræði- eða íslenskupróf. Ann-
að sem einkenndi Óla var hversu
bamgóður hann var, enda yfirveg-
aður, blíður og þolinmóður.
Óla var margt til lista lagt. Hann
hafði hæfileika á sviði stærðfræði
og tónlistar. Stærðfræðihæfíleikinn
nýttist honum vel í ævistarfínu þar
sem hann var viðskiptafræðingur á
Skattstofu Reykjavíkur. Tónlistar-
hæfíleika Óla kynntust fáir. Það
gerði hlédrægni hans. Fjögurra ára
gamall sat hann í kjöltu systur
sinnar sem söng og steig fyrir hann
orgelið, en lögin spilaði hann eftir
eyranu. Óli nam orgelleik um nokk-
urt skeið. Hann unni fagurri tónlist
og veitti sér þann munað að sækja
tónleika reglulega hjá Tólistarfé-
laginu og Sinfóníuhljómsveitinni.
Á námsámm sínum vann hann
á sumrin við hlið föður síns við
húsasmíðar og lærði handverkið.
Þar kynntist hann ótal iðnaðar-
mönnum sem urðu vinir hans og
hann bar mikla virðingu fyrir. Óli
kunni ýmsar sögur af þessum
mönnum sem urðu í huga systra-
barnanna hetjur á borð við Egil,
Tarsan og Superman.
Ég vil þakka Óla frænda mínum
allt sem hann hefur gert fyrir mig.
Hann var alltaf til staðar, alltaf
var hægt að leita til hans. Huggun
er harmi gegn að trúa því að hann
sé á góðum stað og muni halda
áfram að láta gott af sér leiða.
Margrét Ásgeirsdóttir.
Látinn er í Reykjavík langt um
aldur fram Ólafur Ármann Sig-
valdason viðskiptafræðingur, einn
af elstu starfsmönnum Skattstofu
Reykjavíkur. Enginn veit hver ann-
an grefur og kom fráfall þessa
starfsfélaga okkar mjög á óvart,
því hann hafði virst við bestu heilsu,
lipur og léttur á fæti. Langar okk-
ur að minnast hans hér í fáum
orðum.
Eftir nám í viðskiptafræði við
Háskóla íslands kom Ólafur til
starfa á Skattstofu Reykjavíkur í
októbermánuði árið 1956 og starf-
aði hann á Skattstofunni til dauða-
dags. Starfssvið Ólafs þar var mjög
yfirgripsmikið og voru honum falin
ýmis sérverkefni. Má þar nefna
flókna útreikninga við álagningu
stóreignaskatts á árinu 1957. Við
upptöku söluskatts á árinu 1960
hóf Ólafur störf í söluskattsdeild
og var söluskattur hans helsta við-
fangsefni æ síðan. Jafnframt voru
honum falin ýmis vandasöm verk-
efni á öðrum sviðum skattamála,
enda var hann hafsjór fróðleiks um
skattamál almennt og naut sérs-
taks trausts Halldórs Sigfússonar,
sem var skattstjóri í Reykjavík
fram til ársins 1979.
Segja má með sanni að Ólafur
hafi verið gangandi handbók um
söluskatt, svo víðfeðm var þekking
hans á því sviði. Þeirri þekkingu
kom Ólafur á prent með útkomu
2. útgáfu Handbókar um söluskatt
í janúar 1985, en hann ritstýrði
þeirri útgáfu og var hún að mestu
hugarsmíð hans eins. Ritið þótti
ómissandi kostagripur lærðum sem
leikum í viðskiptalífínu og skatt-
kerfinu.
Síðustu starfsárin annaðist Ólaf-
ur álagningu landsútsvars og skipt-
ingu þess á milli sveitarfélaga. í
því starfí sem og öðrum reyndi á
hina miklu stærðfræðiþekkingu
hans, en vandfundið var það stærð-
fræðidæmi sem hann ekki leysti.
Ólafur Sigvaldason var meðal-
maður á vöxt, grannvaxinn og sam-
svaraði sér vel, bjartur yfírlitum
og ljós á hár, kvikur í hreyfingum
og gat snúist hratt á hæli. Hann
hélt tryggð við gamlar hefðir og
háttu. Nútíma afþreying hverskon-
ar höfðaði ekki til hans. Undi hann
sér lengstum við lestur og smíðar,
en hann var dverghagur. Ólafur
var ekki ginnkeyptur fyrir nýjung-
um, en fylgdist þó mjög vel með
og lagði sjálfstætt mat á nýtt hvað.
Á stórum vinnustað er það þýð-
ingarmikið að vel takist til við kynni
samstarfsmanna, því maður er
manns gaman og það orð hefur
löngum farið af Skattstofunni að
félagsleg tengsl væru þar með
miklum blóma. Ólafur var þar eng-
inn eftirbátur annarra, en best
naut hann sín í fámennum hópi
nánustu samstarfsmanna á sölu-
skattsdeild. í vinnuhléum fræddi
Ólafur okkur samstarfsmenn sína
um ýmis hugðarefni sín, svo sem
náttúrufræði, stjörnufræði, landa-
fræði og eilífðarmálin.
Okkur er sannarlega eftirsjá að
þessum svipljúfa félaga og sendum
við systrum hans og fjölskyldum
þeirra innilegustu samúðarkveðjur.
Hvíli hann í guðs friði.
Starfsfélagar á
Skattstofu Reykjavíkur.
Fleirí minningargreinar um
Ólaf Ármann Sigvaldason
bíða birtingar og munu birt-
ast næstu daga.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR JÓNSSON
frá Hafrafelli,
andaðist á heimili sínu, Vallargerði 39, Kópavogi, 2. febrúar.
Greftrun fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlegast bent á Minningar-
sjóð Heimastoðar Landspítalans, sími 601300.
Sigríður Pálsdóttir,
Ólöf Guðmundsdóttir Huber,
Kristín Heiga Guðmundsdóttir,
Guðmundur Páll Guðmundsson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSTU SVEINBJÖRNSDÓTTUR,
Brekkugerði 22.
Guðmundur Gunnlaugsson,
Elinborg Stefánsdóttir,
Sonja Ingvadóttir,
Hrafnhildur Guðmundsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir, Rodolphe Giess
og barnabörn.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð hdlegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
ísíma22322
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vináttu við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MARGRÉTAR SIGRÍÐAR
MAGNÚSDÓTTUR,
áður Njarðargötu 61,
Reykjavík.
Magnea J. Þorsteinsdóttir,
Sigurður H. Þorsteinsson,
Hjördís Magnúsdóttir,
Guðmundur Þorsteinsson,
Þór V. Steingrímsson,
Erna Sigurbaldursdóttir,
Kristmann Magnússon,
Ásthildur Þorkelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
FLUGLEIDIR
HðTEL LOFTLEIDIR
0*«« flisar
1 TT
-
llt é
Störhöfðu 17, vlð Gullinbrú,
sínfl 67 48 44