Morgunblaðið - 22.06.1993, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚNÍ 1993
,,JY\yndiréu segja.ab þó\.fátrirtlhundsLeg?‘
Með
morgunkaffinu
grannarnir sjái um blómin
hennar meðan hún er í fríi,
ætti hún að flytja af efstu
hæðinni.
bjóða mér út á afmælisdaginn
minn, átti ég ekki von á að
það væri bara út í garð.
HÖGNI HREKKVlSI
„HANN BR HÉR MED BÓKHALP/ARANU/U SÍNU/U."
BREF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Skurðafræðin í Vesturbænum
Frá Jóhannesi Tómassyni:
Skurðafræði er nýleg fræðigrein
sem hefur ekki hlotið næga at-
hygli almennings. Hún er með öðr-
um orðum fræðin um skurðgröft
og allt sem að honum lýtur. Kemur
æ betur í ljós að þetta er æði snú-
in grein. Þeir sem leggja einkum
stund á hana eru fulltrúar veitu-
stofnana og verktaka og er hún
mest áberandi í borgarsamfélög-
um. Hafa t.d. Reykvíkingar verið
að kynnast þessari grein síðustu
árin.
Eflaust hefur það komið fyrir í
götu ykkar, ágætu lesendur, að
vinnuflokkur mætir einn
morgun og tekur að rífa
upp gangstéttarhellur og
malbik og grafa skurð.
Jæja, er nú eitthvað bilað
— þeir verða sjálfsagt búnir
að þessu fyrir kvöldið.
Þannig hugsuðum við Vest-
urbæingar að minnsta kosti
í vetrarlok þegar röskur
flokkur tók að rífa upp hell-
ur við Holtsgötuna og ná-
grenni og grafa allt hvað
af tók. Við athugun kom í
ljós að skipta átti um hita-
veiturör og skyldi verkið
taka þrjár vikur. Fínt,
hugsuðum við, mikið er
gott að Hitaveitan skuli hugsa fyr-
ir því að skipta um rör áður en
allt bilar. Þeir vita auðvitað að
fyrirbyggjandi aðgerðir eru kjörorð
áratugarins.
Verkinu miðaði vel og nýju rörin
komust á sinn stað í skurðinum.
Spurningar tóku hins vegar að
vakna þegar ekkert frekar gerðist
lengi vel. Börnin nutu sín í skurðin-
um með nýju rörunum og kölluð-
ust á gegnum þau gömlu á skurð-
bakkanum. Og gamla fólkið beið
við gluggann eftir því að geta nú
aftur farið í sinn daglega göngutúr
eftir röraskiptin.
Leitað var skýringa og kemur
þá til kasta skurðafræðinnar. Hita-
veitan: Við erum búnir með okkar
þátt, verktakinn á að moka ofaní.
Ekkert gerist í viku og aftur er
rætt við Hitaveituna því hún ber
þó alltént ábyrgð á því að hotta á
verktakann sinn. Hitaveitan aftur:
Já, nú verðum við víst bara að
bíða því þeir hjá Pósti og síma sáu
til okkar og þeir vilja komast í
skurðinn með okkur.
Nú lágu Danir í því. Þurftu nú
útsendarar Pósts og síma endilega
að halda uppi njósnum um hvar
Hitaveitan væri að grafa! Auðvit-
að, hugsuðum við Vesturbæingar,
ekki er betra að grafa tvisvar og
helluleggja tvisvar. Drífum þetta
bara af — við látum þetta yfir
okkur ganga. Póstur og sími lauk
sér af á fáum dögum og nú gat
varla verið mikið mál að moka
ofaí skurðinn. (Vonandi fréttir
bara Rafveitan ekki af þessu líka!)
Loksins þegar liðið var á sjöttu
viku var mokað ofaní og sléttað
og ekki annað eftir en að hellu-
leggja. Sjötta vikan leið og sú sjö-
unda og ekkert gerðist (þetta er
álíka spennandi og meðganga!) og
aftur var leitað skýringa hjá Hita-
veitunni að muna hver hóf verkið.
Hitaveitan: Nei, vinur minn, nú
þýðir ekkert að tala við okkur því
verktakinn okkar er búinn með
sitt og nú er komið að gatnamála-
stjóra. Hann sér um að helluleggja.
Aftur lágu Danir í því. Hvernig
gat maður verið svona illa að sér
í skurðafræðinni? Talsmaður
gatnamálastjóra var fullur skiln-
ings en sagði samt að ekki kæmi
að okkur strax. Þeir væru líka í
öðrum verkum sem ljúka yrði fyrst.
En við erum búin að bíða svo lengi,
fer þetta ekki eftir röð hjá ykkur?
Er bara kroppað hér og þar um
allan bæ og ekkert klárað? Tals-
maður gatnamálastjóra lét ekki slá
sig út af laginu: Verkin væru mis-
jafnlega mikilvæg og það kmeur
ekki að ykkur strax. Eg maldaði
í móinn og sagði að verkið hefði
staðið í meira en 7 vikur í stað
þriggja eins og boðað var. Tals-
maður gatnamálastjóra: Það telst
nú bara gott, tveir mánuðir er al-
gengt og þið eigið bara að
vera ánægð með það. Auð-
vitað sættum við okkur við
þetta Vesturbæingarnir og
skiljum að sumir skurðir og
sumar gangstéttir hafi for-
gang. Það eru til mikilvæg-
ari götur en hjá okkur
smælingjunum við óþekktar
götur í Vesturbænum.
Og eins og sjá má af
þessu er skurðafræðin at-
hyglisverð fræðigrein og
lúmsk. Á henni má líka
stunda hagnýtar rannsókn-
ir, t.d. kanna þróun í lengd
opinna skurða með tilliti til
fjölda röra, leiðslna, verk-
efna, árstíma, jarðvegs og fjölda
þeirra sem skurðunum ráða. Fróð-
leikinn sækir maður til veitustofn-
ana og verktaka, verkstjóra og
verkfræðinga og ekki má gleyma
sjálfum íbúunum. Hringið í þessa
aðila, spyijið hvernig gengur og
af hveiju þetta er svona en ekki
hinsegin, hringið út og suður og
fræðist.
Við hina sem ekki hafa áhuga
á skurðafræðinni en eru samt þol-
endur skurða við húsdyrnar segi
ég þetta: Flytjið að heiman á með-
an. Farið til ættingja, farið í frí,
farið burt. Þið getið svo bara hringt
í skurðafræðingana og spurt
hvernig gengur.
JÓHANNESTÓMASSON
blaðamaður, Bræðraborgarstíg 26,
Reykjavík
Yíkveiji skrifar
slenzk kona, sem lengi hefur
verið búsett í utlöndum hefur
ekki verið heima á Islandi á þjóðhá-
tíðardaginn 17. júní síðustu 45 árin
þar til nú. Hún vildi fylgjast með
athöfninni á Austurvelli að morgni
þjóðhátíðardagsins og gekk því
beint að sjónvarpinu og kveikti á
því. Henni til mikillar undrunar var
ekkert beint sjónvarp frá athöfn-
inni. Viðmælendur konunnar höfðu
orð á því, að þetta kostaði peninga
en hún svaraði á móti, að þá skorti
ekki, þegar um væri að ræða bein-
ar sjónvarpssendingar frá íþrótta-
leikjum.
Þetta er auðvitað hárrétt hjá
konunni. Að sjálfsögðu á RÚV að
senda beint út alla athöfnina á
Austurvelli að morgni þjóðhátíðar-
dags, þannig að allir landsmenn
geti fylgzt með. Á næsta ári höldum
við hátíðlegt 50 ára afmæli jýðveld-
isins. Þá er eðlilegt, að RÚV taki
upp þennan sið og haldi honum síð-
an.
XXX
Koma viðræðunefndar frá
Bandaríkjunum til þess að
ræða við íslenzk stjórnvöld um
framtíð Keflavíkurflugvallar fyrir
skömmu vakti að vonum mikla at-
hygli. Hins vegar fannst mörgum
litlar upplýsingar að fá um þessar
viðræður að þeim loknum. Líkleg
skýring á því er sú, að í þessum
viðræðum hafi lítið gerzt, sem máli
skipti. Ástæðan er m.a. sú, að
bandaríska viðræðunefndin var
skipuð svo lágt settum embættis-
mönnum, að þegar af þeim sökum
var útilokað að nokkuð merkilegt
kæmi fram. Á móti hinum lágt settu
embættismönnum frá Washington
sat hins vegar hátt sett viðræðu-
nefnd af hálfu íslenzkra stjóm-
valda, þ.á.m. margir menn með
sendiherratitil.
Ekki er óeðlilegt, að menn velti
því fyrir sér í fyrsta lagi hvers vegna
Bandaríkjamenn sendu hingað svo
lágt setta embættismenn og í öðru
lagi hvort það sé í samræmi við
samskiptavenjur ríkja í milli, að á
hinn veginn sé hver toppurinn á
fætur öðrum?! Eða getur verið, að
svona umgangist Bandaríkjamenn
hin svonefndu bananalýðveldi?
A
Ifyrradag birtist hér í dálkinum
Bréf til blaðsins, bréf frá konu
að nafni Kristín Halldórsdóttir, þar
sem hún gerir athugasemdir við
móttöku, sem borgarstjórinn í
Reykjavík hafí haldið, að því er virð-
ist fyrir nokkra erlenda tízkuvöru-
kaupmenn. Þessar athugasemdir
eru réttmætar. Sá ósiður hefur lengi
tíðkast hér, að útlendingar sem
koma hingað til fundahalda eða í
öðrum erindagjörðum fái boð um
að koma í móttöku eða málsverði
til áhrifamanna, hvort sem um er
að ræða borgarstjóra, ráðherra eða
jafnvel forseta.
Þessar móttökur og málsverðir
verða þannig til, að hinir íslenzku
skipuleggjendur sníkja boð fyrir
hina erlendu gesti. Þessi boð kosta
skattgreiðendur verulega fjármuni.
Þetta tíðkast hvergi hjá alvöru þjóð-
um nema í undantekningartilvikum.
Það er til marks um sveitamennsku
okkar íslendinga, að þetta skuli
tíðkast hér enn. Borgarstjóri, ráð-
herrar og aðrir eiga að hafna slíkum
tilmælum.