Morgunblaðið - 19.08.1993, Qupperneq 34

34
MORGUNBLAÐIÐ PIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1993
Hjónaminning
Filippía Jónsdóttir
og Olafur Kjartan
Guðjónsson
Fædd 25. ágúst 1914
Dáin 13. ágúst 1993
Fæddur 3. október 1913
Dáinn 13. apríl 1992
Aí)aC
Mazda 323-F '92, sjálfsk., ek.
18 þús., dökkblár. Kr. 950 þús.
Hyundai Pony GLSI '92, ek. 4
þús., sjálfsk., toppl., blágrænn.
5 dyra. Kr. 950 þús.
Toyota Corolla DX '92, ek. 8
þús., 5 d., grænn. Kr. 950 þús.
Colt GL '91, ek. 21 þús., 3 dyra.
Kr. 680 þús.
Hyundai Scoupe Ll '92, ek. 20
þús., gulur. Kr. 900 þús.
Lancer GLX '91, ek. 17 þús.,
blár, 4 dyra. Kr. 950 þús.
Honda Civic DL '91, ek. 35
þús., silfurgrár, 3 d. Kr. 850 þús.
Chrysler Saratoga '91, ek. 31
þús., blár, sjálfsk. Kr. 1.350 þús.
V.W. Jetta CL '91, blágrár,
4 dyra. Kr. 950 þús.
Renault Clio RN '92, dökk-
grænn. Kr. 650 þús.
ulc *ioíjum n£Co ftíCa
Elsta bílasalan.
Endalaus bílasala.
Miklatorgi, s. 17171 - 15014.
Elsku Pí-amma og Ól-afi. Nú eruð
þið bæði farin og aðeins 16 mánuðir
á milli ykkar. Við Ólafur Friðrik eig-
um eftir að sakna ykkar, en munum
ávallt minnast ykkar með brosi.
Afi var fæddur í Hnífsdal árið
1913, sonur Ásgerðar Jensdóttur og
Guðjóns Ólafssonar. Hann átti eina
systur, Sæunni, sem nú er búsett á
Akranesi.
Amma var fædd árið 1914 á Jarð-
brú í Svarfaðardal, dóttir hjónanna
Þóru Jóhannsdóttur og Jóhs Baldvins
Hallgrímssonar. Hún var yngst fimm
systkina sem öll eru nú látin.
Amma og afi kynntust að Laug-
arvatni árið 1933 þar sem þau bæði
voru við nám. Þau hófu búskap sinn
svo í Hnífsdal að námi loknu og
bjuggu þar til ársins 1963 er þau
fluttu til Akraness ásmt langömmu,
Ásgerði Jensdóttur. Þau áttu tvö
böm: Guðjón Baldvin Ólafsson,
kvæntur Guðlaugu Brynju Guðjóns-
dóttur, og Ásgerði Ólafsdóttur, gift
Sigurði Rúnari Jónssyni. Barnabörn-
in eru sex og barnabarnabörnin eru
nú þijú talsins.
Alltaf var gaman að koma til
ömmu og afa á Skaganum og minn-
ingarnar þaðan eru margar, svo sem
þegar farið var á völlinn með afa,
fylgst með honum spila blak í sund-
lauginni eða gengið í fjörunni. Hann
gat verið svo glettinn og hafði alltaf
tíma fyrir mig. Amma var oftast í
eldhúsinu að búa til eitthvað sem ég
hafði óskað eftir, svo sem „loft-kök-
ur“ og „loft-bólugraut“ og mikið var
hlegið þegar borðað var.
Það var ekki síður gaman að koma
til þeirra í seinni tíð eftir að ég full-
orðnaðist. Mesta tilhlökkunin hjá
syni mínum var að fá bestu piparkök-
ur í heimi og vínarbrauðið ógleyman-
lega sem langamma bjó til og sitja
svo einn inni í herbergi með langafa
og fá að leika sér að gömlu reiknivél-
inni hans, líta í „stjömukíkinn" og
diskútera hinar margvíslegu myndir
sem þar birtust. Á meðan sátum við
amma inni í stofu og ræddum allt
milli himins og jarðar.
Ófáar voru líka piparkökusending-
amar með Akraborginni, eftir að
langömmustrákurinn hafði íað að því
í síma að þær væru allar búnar heima
og að mamma hans gæti ekki búið
þær til eins góðar.
Já, minningarnar hrannast upp og
eru þær allar góðar. Við þökkum
fyrir að hafa fengið að njóta þeirra
svona vel og lengi.
Þau voru bæði einstök í sínu já-
kvæða viðhorfi og í því hvernig þau
létu veikindi sín ekki buga sig. Amma
hafði barist hetjulega við sinn sjúk-
dóm í átta ár er hún lést síðastliðinn
föstudag. Veikindi afa komu snögg-
lega og barðist hann í tæpa tvo
mánuði áður en hann lést. Ég er
sannfærð um að þau hafi nú hist og
líði vel saman.
Eftir að afi lést í fyrra töluðum
við amma oft saman um lífið og til-
veruna og hvað tæki við eftir dauð-
ann. Hún sagði mér að við ættum
ekki að syrgja -jaann sem farinn er,
því að hann væri bara farinn á ann-
að tilverustig og við ættum öll eftir
að hittast seinna, þegar okkar rétti
tími væri kominn. Við sem eftir erum
hér eigum öll okkar minningar, þær
verða aldrei frá okkur teknar og lífið
heldur áfram.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að halda í höndina á þér amma þeg-
ar þú kvaddir okkur.
Ég bið góðan guð að styrkja þá
sem eftir lifa.
Guð blessi minningu ykkar.
Bryndís Guðjónsdóttir.
Hve glöð er vor æska, hve létt er vor lund,
er lífsstríð ei huga vom þjáir;
þar áttum við fjölmarga indæla stund,
er ævi vor saknar og þráir,
því æskan er braut og blómin dauð
og borgimar hmndar og löndin auð.
(Þ.E.)
Þetta fallega ljóð Þorsteins, með
sínum angurværa trega, kom í huga
minn er ég frétti andlát Filippíu Jóns-
dóttur. Hugurinn hvarflaði 60 ár
aftur í tímann er við kvöddum Laug-
arvatnsskólann vorið 1933 eftir mjög
skemmtilegan vetur. Þá var vor í
lofti og allir fullir bjartsýni, þótt
kreppa væri í þjóðfélaginu og tæki-
færin því ekki mörg. Treyst var á
það lögmál að öll él birti upp um
síðir. Veturinn 1932-33 dvöldu 110
nemendur á Laugarvatni úr flestum
byggðum landsins. Þorskað fólk og
að meirihluta nær tvítugt að aldri.
Sterk vináttubönd myndast á þessu
aldursskeiði milli fólks úr hinum fjar-
lægustu landshlutum sem aldrei
fymast. Nemendum fjölgaði í skól-
anum ár frá ári enda gat hann sér
mikinn og góðan orðstír. Kennslan
var mjög fjölbreytt ekki aðeins í bók-
legum greinum heldur og í íþróttum,
afburða söngkennsla, smíðar, bók-
band og handavinna fyrir stúlkur.
Mikil áhersla var lögð á félagslífið
og allt sem varðar mannrækt. Laug-
arvatnsskólinn var þá orðinn stærsti
og eftirsóknarverðasti héraðsskóli
landsins undir stjórn Bjama Bjarna-
sonar, sem hugsaði um nemendur
sína eins og umhyggjusamur faðir
um börnin sín. Síðla vetrar snéri
útvarpið hljóðnema sínum að skólan-
um og sendi þaðan út kvölddagskrá
með söpg og ræðum. Allt lyfti þetta
skólanum enda fjölgaði nemendum
þar um 30 á næsta hausti.
Filippía Jónsdóttir frá Jarðbrú í
Svarfaðardal var nemandi í yngri
deild skólans þennan vetur. Hún var
þá 18 ára og búin að ná fullum
þroska. Gjörvuleg stúlka sem margir
litu hýru auga. Foreldrar hennar
voru hjónin Þóra Jóhannsdóttir frá
Ytra-Hvarfi í Svarfaðardal og Jón
Baldvin Hallgrímsson frá Stóru-
Hámundastöðum á Árskógsströnd.
Þau bjuggu allan sinn búskap á Jarð-
brú í Svarfaðardal. Böm þeirra vom
fimm og var Filippía yngst þeirra.
Þau em nú öll látin. Sigurður bróðir
hennar var kaupmaður í Reykjavík,
Jóhann og Guðrún áttu heimili á
Dalvík, en Jón tók við búi á Jarðbrú
og síðar Halldór sonur hans, sem
látinn er fyrir nokkrum árum.
Svarfaðardalurinn er fögur sveit
og svipmikil sem fóstrað hefur marga
afbragðsmenn. Þar eru fjöllin há og
tignarleg. Gróðurinn á sér djúpar
rætur. Silungsámar renna lygnar um
sléttar gmndir dalsins. Upp af botni
hans rís svo Heljardalsheiði. Því hef-
ur stundum verið haldið fram að
hver maður beri nokkurt svipmót
umhverfis síns. Hvort svo er. eða
ekki var Filippía gerðarleg kona í
sjón og raun. Hún hafði glaðlegt og
festulegt viðmót. Sjálfstæðar skoð-
anir á mönnum og málefnum. Hátt-
vísin brást henni aldrei. Ágætur
námsmaður, greind og félagslynd.
Hún var því hinn besti skólaþegn,
sem allir höfðu mætur á, bæði nem-
endur og kennarar.
Okkur skólasystkinum hennar
urðu það mikil vonbrigði að hún kom
ekki í skólann haustið 1933. Einn
af görpum skólans í eldri deild hafði
ðdýr gæsaskot
Haglabyssur
Gæsaflautur
Gervigæsir
Belti
Hreinsiáhöld
Byssutöskur
og margt fleira!
Góð byrjun á veiðitúr!
Mörkinni 6, v/Suðurlandsbraut, sími: 687090
wbesb