Morgunblaðið - 19.08.1993, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1993
37
inn og hafði mig augum litið og
kannski ekki fundist af veita að
hressa upp á píslina. En Addi fór
það ungur í burtu til náms, að hug-
ur minn hafði ekki numið hann; og
því varð hann þessi ævintýramaður
bernsku minnar.
Langur vegur er þó frá að Addi
væri nokkur ævintýramaður sem
svo er orðað. — En hetja var hann
og það til hinztu stundar, þó erfiðar
yrðu undir hið síðasta. Og hann var
traustur maður til orðs og æðis alla
tíð og er ég ekki einn um að hafa
reynt það. Ofá eru þau skiptin sem
hann studdi mig með ráðum og
dáð, ef á bjátaði hjá mér og þá
oftar óbeðinn. Og ekki veit ég ann-
an, sem var meiri vinur, stoð og
stytta aldraðs föður míns — fóstur-
föður síns — bæði fýrir og ekki síð-
ur eftir fráfall móður okkar. Það
gleymist ekki — þökk sé honum.
En Addi stóð ekki einn. — Ein
mín fyrsta minning um að hafa séð
þennan eina bróður minn er sú, er
hann kom með konuefni sitt hana
Ástu í heimsókn í Dalina, þegar ég
var níu ára og farinn að vera feim-
inn við fallegar konur. Og þótt hún
stríddi mér mátulega þá man ég
enn hve vel ég fann að ég gat treyst
þessari konu; og sannast sagna hún
er ein af fáum, sem aldrei hafa
brugðist trausti mínu og á það raun-
ar við um Adda líka. — Það er dýr-
mætt að eiga slíkt fólk sér nær.
Það er of seint að íðrast eftir
dauðann. — Ég er ekki að reyna
það fyrst núna. — í mörg ár hvatti
Addi mig á jákvæðan hátt að stunda
heilbrigðara líf en ég hafði tamið
mér — hann benti mér sem bróðir;
ég hefði betur hlustað og notið
návistar hans meir en varð. Þó stóð-
um við eitt sinn tveir saman á
fjallstindi fýrir mörgum árum og
alltaf ætluðum við að endurtaka
það. Það var ekki hans sök að svo
varð ekki.
Svo var og hin síðustu árin, eftir
að ég fór að kljást við minn sjúk-
dóm; þá átti við hið fornkveðna:
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Hávamál).
Alltaf var heimili þeirra mér op-
ið, en allt of sjaldan rækti ég þann
vinskap þó gagnkvæmur væri.
Aldrei brást heldur að kveðjur og
gjafir bárust frá þeim um jól og
raunar iðulega ella, er þau voru á
ferðalögum t.d.
Ég veit að Addi átti traust allra
er honum kynntust, hvort eð var í
starfi eða á öðrum vettvangi; og
margir eiga eftir að minnast hans
frá þeim sjónarhornum. Þessi mín
fátæklegu orð eru einungis virðing-
ar- og þakklætisvottur til kærs
bróður, sem ég var og verð stoltur
af að hafa átt; og um líf hans má
segja slíkt er vitur maður orðaði
svo:
Það, sem gróðursett er á réttan hátt verður
ekki rifið upp; það verður aldrei á braut
borið, sem vel er varðveitt. Það vekur virð-
ingu niðjanna.
(Lao Tse)
Þeim sendi ég mínar samúðar-
kveðjur og þér, Asta mín kær.
Þorsteinn.
Laugardaginn 7. ágúst sl. héldu Hildur Hlín Jónudóttir, Lilja Gunn-
arsdóttir og Sunna Ósk Kristinsdóttir tombólu í Seláshverfi til styrkt-
ar hjálparsveit Rauða kross íslands. Söfnuðust alls 6.105 kr., sem
þegar hafa verið afhentar RKÍ.
HAUSTIÐ *93
Laugavegi 97, sími 17015
Tveir með öllu hafa ferðast um landið í sumar og boðið hlustendum sínum
upp á skemmtilegan símaleik, „Frúna í Hamborg". Þátttaka hefur verið
með eindæmum góð, en nú er komið að Reykvíkingum að spreyta sig.
Ef þú ert snjall/snjöll og svarar „Frúin í Hamborg, góðan dag"
þegar Tveir með öllu hringja í þig ertu búin(n) að vinna þér inn ferð fyrir tvo
til Hamborgar með Flugleiðum.
Þetta er svo einfalt; fylltu út miðann neðst á síðunni, klipptu hann út og
sendu til Bylgjunnar, Lynghálsi 5,110 Reykjavík í umslagi merkt: *
„Frúin í Hamborg" eða komið á Bylgjuna með miðann því við drögum
í fyrsta skipti mánudaginn 23. ágúst.
Heppnir vinningshafar af öllu landinu fara síðan til Hamborgar með
Flugleiðum 27. - 30. ágúst 1993.
Sláðu því til og sendu inn mið^nn, síminn gæti hringt hjá þér.
Nafn: ...........
Heimili:.........
Póstfang: .......
Sími(m i 11 i 9-12):
Sími(milli 12-16):
Sími(milli 16-?):
„Frúin í Hamborg,
góðan dag!“
GOTT ÚTVAHP