Morgunblaðið - 11.09.1993, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 1993
Jón Guðjónsson frá
Skúmsstöðum, Eyrar-
bakka — Minning
Fæddur 26. júní 1912
Dáinn 3. september 1993
í dag er til moldar borinn hér
í kirkjugarðinum á Eyrarbakka
Jón Guðjónsson frá Skúmsstöðum.
Með fáum línum viljum við hjón-
in kveðja náinn frænda og góðan
heimilisvin allt frá stofnun okkar
hjúskapar til hinstu stundar. Það
er svo margt sem við höfum að
þakka honum og margar minning-
ar sem í hugann koma frá ljúfum
samverustundum á liðnum árum.
Hjá börnum okkar var- Nonni
frændi í sérstöku uppáhaldi, því
að engan veit ég betur hafa náð
til þeirra með hlýrri framkomu
sinni og einlægu vinarþeli. Það var
oft glatt á hjalla þegar hahn bauð
þeim í bflnum sínum til ömmu og
afa á Eyrarbakka og sungið við-
stöðulaust alla leiðina, þótt lengri
tíma tæki og leiðin torfærari en í
dag. Alltaf var sjálfsagt að lána
okkur bflinn ef við þurftum að
skreppa eitthvað og hann úti á
sjó, en öll hans bestu manndómsár
stundaði hann sjó á togurum frá
Reykjavík.
Hugur hans beindist snemma
að sjómennsku og störfum á sjó,
enda alinn upp í nábýli við hafíð
hér við ströndina í stórum systk-
inahópi. Nú lifa eftir fjórar systur
af níu bömum sem hjónin á
Skúmsstöðum fæddu og ólu upp.
Hann hefur hvorki verið hár í
lofti né vaxinn að þreki þegar
hanrf^iurfti að létta undir við heim-
ilisstörfín, eins og þá var alsiða á
bammörgum heimilum, en svo fór
að með aldri og auknum þroska
varð hann eftirsóttur til allra
starfa á sjó og Iandi og fóm þar
fáir í fötin hans. Með ósérhlífni
sinni og elju verð hann sá úrtök-
usjómaður að aldrei þurfti hann
eftir skipsrúmi að leita. En með
ámnum setti glíman við Ægi mark
sitt á Jón og þegar heilsan fór að
bila, hélt hann í land.
Heimili hans varð á Selfossi og
þar var hans vettvangur í lífi og
starfí upp frá því, fýrst hjá
Versluninni Höfn og svo um ára-
bil var hann starfsmaður Sláturfé-
lags Suðurlands í sláturhúsi þess
á þeim stað. Þar vann hann störf
sín af sömu samviskusemi og holl-
ustu og einkennt höfðu allt hans
dagfar frá fýrstu tíð. Avann hann
sér fljótt traust og vináttu sinna
yfirmanna og allra vinnufélaga,
er hann átti samskipti við.
Með hæglátu fasi sínu og
hjartahlýju tókst honum að eign-
ast vináttu og traust allra þeirra
er kynntust honum og gerðu hann
aufúsugest á hveiju heimili bæði
í leik og starfí, meðal vina og
vandamanna.
Fyrir fímmtán ámm fór Jón til
Englands á sjúkrahús í mikla og
erfíða hjartaaðgerð. Þótt batinn
yrði framar vonum, þá gekk hann
aldrei heill til skógar eftir það.
Þess vegna átti það ekki að koma
okkur á óvart, er næst honum
stóðu, að frétta andlát hans. Þó
setti okkur hljóð. Ekki var langt
síðan hann kom til okkar utan úr
á og drakk hjá okkur kaffisopa.
Var hann að huga að veiði og
marga stundina hefur hann átt á
bökkunum við ána með stöngina
sína. Nú er þeim veiðiferðum lokið
og við kveðjum góðan vin með
söknuði og trega.
Við sendum eftirlifandi systram
hans, vinum og ættingjum samúð-
arkveðjur og biðjum Guð að blessa
minningu hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Guðrún og Ólafur.
Jón Guðjónsson eða Nonni
frændi, eins og við kölluðum hann
alltaf var fæddur 26. júní 1912 á
Skúmsstöðum á Eyrarbakka, son-
ur hjónanna Guðjóns Jónssonar
og Guðrúnar Vigfúsdóttur. Nonni
var næstyngstur af níu systkinum,
og er hann sá fímmti í röðinni, sem
kveður þennan heim, eftir lifa fjór-
ar systur.
Nonni giftist aldrei né eignaðist
börn. En hann átti stóran frænd-
garð. Systkinabömum sínum
kynntist hann flestum og börnum
þeirra. Hann var frændrækinn og
rækti frændgarðinn vel. Hann átti
líka marga góða vini, sem reynd-
ust honum vel og viljum við sér-
staklega nefna Ester og Steinar
og þeirra böm.
Nonni frændi var einn af fjöl-
skyldunni á Engjavegi 20. Hann
kom daglega í mat til foreldra
okkar í mörg ár. Hann átti visst
sæti við borðið og hann gætti okk-
ar systkinanna ef foreldrar okkar
bmgðu sér frá. Hann var einn af
ijölskyldunni á hátíðum, afmælum
og á merkum tímamótum. Hann
var nokkurs konar afí, alltaf talinn
með þegar fjölskyldan kom saman.
Bömum var hann góður. Hann
sýndi þeim áhuga, sem þau skynj-
uðu fljótt. í minningunni er hann
alltaf með bam í fanginu.
Nonni frændi var dagfarsprúð-
ur. Aldrei sáum við hann skipta
skapi. Han var kappsamur og ós-
érhlífínn í vinnú, kannski um of.
Hann hafði gaman að lestri góðra
bóka, einnig að spila á spil og
veiðiskapur var honum afar hug-
leikinn. Þessi áhugamál gat hann
stundað fram á síðasta dag. Hans
var beðið í veiðiferð, en er að var
gáð var hann lagður af stað í sína
hinstu för. Hann fékk hægt and-
lát, sáttur við Guð og menn og
fyrir það ber að þakka.
Við systkinin kveðjum nú kæran
frænda, og verður skarð hans
vandfyllt, en eftir lifir minningin
um góðan mann, sem alltaf vildi
allt fyrir okkur gera.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Fyrir hönd maka okkar og
bama, þökkum við Nonna frænda
samfýlgdina um leið og við biðjum
góðan Guð að blessa minningu
hans.
Ingibjörg, Margrét, Jóhann
Yngvi og Soffía Stefánsböm.
Vinkona mín hringdi í mig og
sagði mér að vinur okkar, hann
Jón Guðjónsson, eða Nonni, væri
dáinn.
Hann var góður vinur og fé-
lagi, það vom orð að sönnu. Þó
að árin á milli okkar væm mörg,
var ekkert kynslóðabil, slíkt var
ekki til hjá Nonna, því að engra
náði hann betur til en bamanna.
Ég var búin að þekkja Nonna
frá því að ég mundi fyrst eftir
mér, því hann var kunningi for-
eldra minna, en kynni okkar og
vinskapur hófst fyrir alvöra þegar
við vinkonumar tókum þá ákvörð-
un að gerast húsbyggjendur. Þá
var Nonni oft með okkur og taldi
ekki eftir sér að hjálpa og leið-
beina og öll höfðum við jafngaman
að þessu. Að því kom að báðar
fluttumst við inn í íbúðirnar og
aðstæður breyttust með áranum,
við eignuðumst eiginmenn og böm
og alltaf var Nonni í hópnum. Þær
vom ófáar stundimar sem hann
passaði bömin og kom í heimsókn-
ir.
Gamlárskvöldin á Selfossi vom
einstök, þeim eyddum við saman
íbúarnir í Fossheiði 2 og 4 og
Nonni, hann vantaði aldrei, og
eftir að ég fluttist í Þingvallasveit-
ina töluðum við alltaf saman þetta
kvöld og óskuðum hvert öðm
gleðilegs árs og rifjuðum upp
minningar liðinna ára.
Nonni hafði mjög gaman af
stangveiði og stundaði hana mikið,
sérstaklega nú seinni árin eftir að
hann hætti að vinna. Ekki er langt
síðan hann kom til okkar að veiða,
en aflinn var 'heldur lítill svo að
til stóð að hann kæmi aftur og
bætti það upp, en sú ferð verður
ekki farin úr þessu.
Hann var mikill vinnuþjarkur
og búinn að vinna mikið og erfíð
störf um ævina og einn af þeim
sem illa gat sætt sig við minnk-
andi kraft og þrek. En góða skap-
inu átti hann nóg af og hjarta-
hlýju, hún var alltaf til staðar.
Það er margs að minnast að
leiðarlokum sem ekki verður talið
allt hér.
Við emm þakklát fyrir allar
samverastundirnar, megi góður
vinur hvíla í friði.
Blessuð veri minning Jóns Guð-
jónssonar.
Ingibjörg J. Steindórsdóttir
og fjölskylda.
Það eina sem við vitum með
vissu um lífíð er að við yfirgefum
„Hótel Jörð“. Sumir fá að dvelja
lengi á hótelinu en aðrir stutt —
stundum allt of stutt. Nonni var
orðinn gamall maður og við hefð-
um mátt vita að fljótlega kæmi
að þessu. En við emm svo eigin-
gjöm að við viljum hafa fólkið
okkar hjá okkur.
Hann átti engin böm sjálfur,
en átti samt svo mörg börn sem
elskuðu hann og fannst gott að
vera í návist hans, ekki bara okk-
ur systkinin heldur mörg önnur,
bæði í fjölskyldunni og utan henn-
ar. Við fundum vel hvað honum
var annt um okkur og hann fylgd-
ist vel með öllum „bömunum“ sín-
um. Það verður skrýtið að halda
jól núna, því á aðfangadagskvöld
var Nonni alltaf hjá okkur heima
á Kirkjuveginum. Það var passað
vel upp á að honum yrði boðið.
Við systur hringdum í mömmu
rétt fyrir jól og spurðum hvort
ekki væri ömgglega búið að bjóða
Nonna. An hans fannst manni
engin jól verða. En auðvitað verða
jól núna þó að hann verði ekki á
staðnum, því að hann verður ör-
ugglega með okkur. Við heymm
bara ekki lengur þegar hann raul-
ar sálmana með messunni í sjón-
varpinu á aðfangadagskvöld.
Far þú í friði Guðs, elsku Nonni
— okkur þótti svo vænt um þig.
Vilborg, María,
Selma og Sigurmundur.
Minning
Sigmundur Guðna-
son frá Seyðisfirði
í dag er til moldar borinn frá
Egilsstaðakirkju vinur okkar Sig-
mundur Guðnason frá Seyðisfírði,
síðast til heimilis að Miðvangi 22
á Egilsstöðum.
Sigmundur Guðnason var fædd-
ur á Hóli í Hjaltastaðaþinghá 17.
maí 19.21, næstyngstur sjö systk-
ina. Þegar Sigmundur var ungbarn
fluttust foreldrar hans í Bræðra-
borg á Seyðisfirði og ólst hann þar
upp við leik og störf, en trúlega
meira við störf en leik eins og títt
var um böm og unglinga á þessum
áram. Sigmundur missti föður sinn
er hann var unglingur og tók hann
þá við forsjá heimilisins ásamt
móður sinni. Sá hann eftir það
ávallt um hana og reyndist henni
einstakur sonur eins og hans var
von og vísa.
Skólaganga Sigmundar var eins
og margra annarra á þessum tíma
aðeins bamaskólinn í nokkra vetur
og einn-vetur í framhaldsskóla á
Seyðisfírði. En það kom ekki að
sök því hann tileinkaði sér allt hið
besta sem nema mátti í lífsins
skója.
A ámnum fyrir 1950 kynntist
Sigmundur konu sinni, Sigríði
Herborgu Jónsdóttur frá Tung-
haga á Völlum. Þau stofnuðu
heimili á Seyðisfírði, fyrst í Firði,
en síðar á Borgarhól. Á áranum
1964-1965 byggðu Sigmundur og
Herborg sér einbýlishús við
Bröttuhlíð 2 á Seyðisfirði þar sem
þau bjuggu til ársins 1989 er þau
keyptu sér .íbúð í nýbyggðu húsi
aldraðra við Miðvang á Egilsstöð-
um. Aldrei auðnaðist Herborgu þó
að flytjast í þá íbúð því að hún
lést seinni hluta árs 1989.
Sigmundur og Herborg eignuð-
ust fímm böm. Þau em Guðjón,
fæddur 1950, búsettur á Egils-
stöðum, kvæntur Sigríði Guðmars-
dóttur; Brynjar, fæddur 1952,
búsettur á Egilsstöðum, fráskilinn;
Guðlaugur, fæddur 1954, búsettur
í Kópavogi, kvæntur Guðlaugu
Jónsdóttur; Þórunn, fædd 1960,
búsett á Egilsstöðum gift Magnúsi
Helgasyni, og Guðni, fæddur
1965, búsettur á Borgarfírði,
kvæntur Önnu Helgadóttur.
Barnabörnin eru orðin 12.
Starfsvettvangur Sigmundar
var tengdur sjávarútvegi, ýmist
við sjómennsku eða fiskverkun í
landi. Lengi fór hann á vertíð til
Vestmannaeyja á hveijum vetri
eins og algengt var með verkafólk
af Austfjörðum. í Vestmannaeyj-
um bjó Sigmundur hjá Þórhildi
systur sinni sem var þar búsett
og hafði erfítt heimili sökum veik-
inda. Víst er að Sigmundur rétt
þar fram hjálparhönd eins og víðar
þar sem erfiðleikar steðjuðu að því
að greiða- og hjálpsemi var einn
af hans góðu eiginleikum. Á sjón-
um var Sigmundur lengst af kokk-
ur og var hann vinsæll meðal
skipsfélaga sinna í því starfí, enda
hafði hann til að bera þá natni sem
þarf til að búa til góðan mat.
Sigmundur var ávallt hrókur
alls fagnaðar í sínum hópi og ávallt
ríkti góður andi í kringum hann
enda vora kátína og manngæska
ríkir eðlisþættir í fari Sigmundar.
Og eflaust eiga margir af fyrmm
skipsfélögum hans sem og fleiri
góðar minningar um hnyttin tils-
vör hans og kátínu.
Við kynntumst Sigmundi ekki
fyrr en hann hóf sambúð með
móður okkar, Sigríði Jónsdóttur
frá Hjartarstöðum, fyrir röskum
fjórum ámm. Frá upphafi þeirrar
kynna var okkur ljóst hvílíkt ljúf-
menni var þar á ferð. það var
ánægjulegt að heimsækja mömmu
og Simma og sjá hversu vel þeim
leið saman og hve upptekin þau
vom hvort af öðm þessar tvær
fullorðnu manneskjur sem báðar
höfðu mátt sjá á eftir mökum sín-
um eftir Ianga og farsæla sam-
búð. Enda má segja að oftast hafí
verið glatt á hjalla hjá þeim. Sig-
mundur hafði ríka kímnigáfu og
kunni óhemjumikið af gamansög-
um sem hann hafði heyrt og lifað
og í endursögn hans nutu gam-
ansögur sín til fulls, slík var frá-
sagnargáfan.
Sigmundur var félagslyndur og
tók virkan þátt í starfi félags eldri
borgara á Egilsstöðum. Hann
hafði líka gaman af að grípa í
spil og gerði mikið af því og ekki
taldi hann eftir sér að skreppa
yfír íjarðarheiði til Seyðisfjarðar
að kvöldlagi til að spila við gamla
kunningja og rækta vinskapinn.
Sigmundur var tilfínninganæmur
maður og ávallt sá hann það besta
í fari fólks. Hann var reyndar einn
af þeim jákvæðu mönnum sem
mannbætandi er að kynnast. En
hann var líka auðsærður og tók
mjög nærri sér ef hann var beittur
ósanngirni eða mætti hrottaskap.
Þau ár sem Sigmundur og
mamma bjuggu saman ferðuðust
þau mikið og var það áhugamál
beggja. Saman fóm þau akandi
um landið allt á sumrin ýmist á
hans bfl eða með félagi eldri borg-
ara á Egilsstöðum. Þau vom ein-
mitt á heimleið frá Akureyri þegar
kallið kom snöggt eins og hendi
væri veifað.
Sigmundur var afar barngóður
maður og fljótlega eftir að börn
okkar systkinanna kynntust hon-
um sagði eitt af yngri barnabörn-
um mömmu við móður sína:
„Mamma af hveiju giftast amma
og Sigmundur ekki, mig langar
svo til að hann verði afí minn.“
Þessi setning er lýsandi fyrir það
hveijum augum börn okkar systk-
inanna litu á Sigmund með vináttu
og væntumþykju enda var hann
þeim öllum einstaklega -góður.
Við viljum, kæri vinur, þakka
þér fyrir að fá að kynnast þér
þótt árin væm alltof fá og þökkum
þér fyrir þá birtu og þann yl og
hamingju sem þú barst inn í líf
móður okkar á efri árum í ykkar
ljúfu sambúð.
Elsku mamma, Guðjón, Brynj-
ar, Guðlaugur, Þórunn og Guðni,
makar og börn, við sendum ykkur
innilegar samúðarkveðjur og vit-
um að með okkur öllum lifir áfram
góð minning um hugljúfan og góð-
an dreng.
Systkinin frá Hjartarstöðum.