Morgunblaðið - 07.01.1994, Page 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 1994
t
Móðir mín,
SIGRÍÐUR JÓNA HALLDÓRSDÓTTIR
frá Saurhóli,
lést á elliheimilinu Grund miðvikudaginn 5. janúar.
Fyrir hönd barna og annarra aðstandenda,
Anna M. Guðjónsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGNÝ ÓLADÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést í Landspítalanum 5. janúar sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hólmfrfður Geirdal, Þorsteinn Marelsson,
Ingólfur Geirdal, Guðrún Guðlaugsdóttir,
Hulda Reykjalin, Þorlákur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Föðursystir mín,
SOFFÍA KJARTANSDÓTTIR,
Laugavegi 98,
lést á hjartadeild Landspítalans 6. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðriður Helgadóttir.
t
Elskuleg móðir okkar,
SOFFÍA KRISTJÁNSSON,
(MARGOT SOFIE OLSEN),
dvalarheimilinu Garövangi,
Garði,
áður Hólagötu 5, Njarðvik,
lést í Sjúkrahúsi Keflavíkur 6. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnþóra Sigfúsdóttir,
Kristján Sigfússon,
Svanhild Danielsen.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
JÓNA ERLENDSDÓTTIR,
Öldugötu 55,
Reykjavík,
sem lést aðfaranótt gamlársdags, verður jarðsungin frá Dómkirkj-
unni þriðjudaginn 11. janúar kl. 15.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Minningarsjóð Hvíta-
bandsins.
Fyrir hönd ástvina,
Kristján Búason, Erla Guðjónsdóttir,
Magðalena Búadóttir, Höskuldur Baldursson,
Erlendur Búason, Hólmfri'ður Pétursdóttir,
Þorvaldur Búason, Kristín Norðfjörð,
Þórður Búason, Hildur Guðlaugsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLAFI'A FRIÐRIKSDÓTTIR,
Klapparstíg 1,
Reykjavík,
sem andaðist 22. desember, hefur verið jarðsett í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þökkum hjartanlega augðsýnda sarhúð og hlýhug.
Sigfri'ð Þorvaldsdóttir,
Sigri'ður H. Þorvaldsdóttir Kvaran, Gunnar O. Kvaran,
Árni Þorvaldsson, Guðrún Magnúsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
t
Faðir okkar,
GÚSTAV SIGURGEIRSSON
múrari,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum 25. desem-
ber sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey sam-
kvæmt ósk hins látna.
Ása Gústavsdóttir, Þráinn Gústavssön,
Ingibjörg Gústavsdóttir, Sveinn Svavar Gústavsson,
Ari Brimar Gústavsson, Gústav Hjörtur Gústavsson,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Helga Bergþórs-
dóttir - Minning
Fædd 9. desember 1974 M ertu, mamma, að þrýsta hendi mína,
Dáin 30. desember 1993 þína leggja kinn við kinn á mér?
Spurn okkar mannanna bama
er kannski aldrei stærri en þegar
von er á litlu barni í þennan heim.
Reynsla kynslóðanna segir okkur
að við erum í raun svo afar smá
og vanmáttug gagnvart því valdi
sem spinnur örlagavefinn sem
væntanlegt líf fæðist til. Koma
Helgu Bergþórsdóttur í þennan
heim var til fagnandi foreldra og
fjölskyldu, sem biðu hennar opnum
örmum og litu með gleði til kom-
andi stunda sem færðu henni fram-
för og þroska.
Gleðin var því sönn og mikil,
þegar allt sem séð varð gekk vel,
og yndislegt bam leit þennan heim,
fallegt og rétt skapað.
Vökul augu móðurinnar máttu
eigi að síður fljótlega greina að eitt-
hvað var að hjá litlu stúlkunni.
Framför hennar og þroski vom
heft. Það varð varanleg barátta sem
mannlegur máttur fékk ekki bætt
að fullu hversu einlæglega sem öll-
um mætti var beitt.
Til er það sem hjálpað getur að
jafna út svo grimm örlög, það er
meðvitundin um að hafa reynst trúr
í baráttunni, og finna fyrir þeim
lærdómi, sem svo mikil þjáning
hefur skilið eftir í farvegi sínum.
Góður guð hjálpi ykkur, Didda
og Beggi, og okkur öllum að varð-
veita þá miklu gjöf, sem hjartað
geymir í minningunni um hjartkæra
barnið okkar sem þjáningin mark-
aði æviskeiðið og batt sína bagga.
Þetta litla vers sem þýtt er af Jóni
Theodórssyni (höf. ók.) hefur svo
oftsinnis verið sem mælt fyrir
bamsins hönd, barnsins okkar sem
sjálft var svipt því að mega mæla.
Eldheit tárin væta vanga þína
veist þó, ætíð tilheyri ég þér. -
Æ, þú mátt ei lengur angur bera
eykur hryggð ef grátna lít ég þig. -
Eg er þreytt, í svefni vil því vera,
viltu sjá! - Nú kyssir engill mig.
Kærar þakkir flytjum við öllum
sem rétt hafa hjálparhönd, sérstak-
lega starfsfólki á Skálatúni, sem
reyndist Helgu eftir besta mætti,
og leitaði þess, sem fundið varð,
henni til hjálpar.
Elsku Didda, Beggi, Binna og
Orri, guð styrki ykkur og styðji.
Móðuramma og afi.
Kveðja frá Skálatúni
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Við upprás nýs dags andaðist á
Landspítalanum Helga Bergþórs-
dóttir eftir stutta en harða baráttu
við bráðan sjúkdóm sem ekki reynd-
ist mögulegt að ráða við.
Helga var falleg 19 ára stúlka,
sem vegna alvarlegs sjúkdóms hef-
ur verið andlega fötluð alla tíð.
Nú í allmörg ár dvaldist hún í
Skálatúni í Mosfellsbæ. Okkur sem
nutum þess að umgangast hana og
hlúa að henni þessi ár, fannst hún
gefa okkur mikið. Það er oft gef-
andi starf að vinna með þroskaheft-
um. Þó að Helga hafi ekki getað
tjáð sig með orðum, þá sögðu aug-
un miklu meira en nokkur orð fá
sagt.
Oft veltum við fyrir okkur til-
Minning
María Magnúsdóttir
Fædd 20. maí 1909
Dáin 29. desember 1993
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekká þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Það var rétt um það leyti sem
hinir helgu jóladagar voru um garð
gengnir að okkur barst sú harma-
fregn að amma í Keflavík hefði
kvatt þennan heim. Eftir langvar-
andi veikindi hafði líkami hennar
látið undan í baráttunni við sláttu-
manninn mikla. Öll vissum við um
hennar erfiðu baráttu og gerðum
okkur grein fyrir hvert stefndi, en
við þessi válegu tíðindi setti okkur
hljóð.
Hún amma í Keflavík var sérstök
kona. Hana gæddu allir þeir góðu
kostir mannlegrar hlýju og hlut-
tekningar er við viljum öll sjá í
okkur sjálfum. Ef hægt er að tala
um gegnumgóða konu þá á sú lýs-
ing við um hana ömmu. Hún gerði
sér far um að innræta okkur öllum
bjartsýni og jákvæðni, taka mótlæti
með bros á vör. Það veganesti hef-
ur dugað okkur einna best. Öll erum
við ríkari eftir að hafa notið návist-
ar við hana ömmu.
í þessum harða heimi er við lifum
í dag er oftast takmarkið að ná sem
mestu til sín og gefa eins lítið og
hægt er að komast af með. Lífsvið-
horf hennar ömmu var algerlega
þessu öndvert. Hennar viðhorf var
fyrst og fremst umhyggja fyrir
náunganum og hans þarfir. Eigin
þarfír voru aftastar í röðinni.
Eitt var það sem hún amma hafði
fram yfir okkur hin. Það var að hún
sá lengra en við hin gerðum. Þessi
hæfíleiki birtist okkur oft í því að
hún gat upplýst um væntanlega
fjölgun í hennar afkomendahópi.
Brást þá ekki að hún sagði til um
kyn og jafnvel háralit þessara nýju
einstaklinga. Þessi eiginleiki hefur
erfst til niðja hennar í kvenlegg.
í litla húsinu sínu á Austurgötu
22 bjuggu þau afi og amma. í það
hús var ætíð gott að koma. Margt
var skrafað í litla eldhúsinu meðan
beðið var eftir að kaffið lyki sér
af. Að sitja á móti henni og heyra
hana tala sínum mjúka rómi, fyllti
áheyrandann lotningu. Hún gat
veitt af miklum viskubrunni. Ráð
gangi lífs og dauða. Ávallt erum
við jafn ráðvillt og okkur verður
svarafátt gagnvart þeirri spurn-
ingu, en Páll postuli segir í bréfi
til Filippímanna: „Því að lífið er
mér Kristur og dauðinn ávinning-
ur.“ Hér verða þessi orð lifandi,
sönn og auðskilin.
Nú er Helga kvödd, deildin er
fátækari og herbergið hennar er
autt. Á vissan hátt söknum við
hennar, en við vitum að hennar
þraut er lokið. Guð sem hefur skap-
að okkur öll, tekur nú við þreyttu
og þjáðu bami sínu og gefur því
líkn og frið.
Við biðjum góðan Guð að blessa
foreldrum og aðstandendum minn-
ingu Helgu Bergþórsdóttur. Megi
hún hvíla í hans náðarfaðmi.
Starfsfólk á neðri-gangi.
Eins og kórall í djúpum sjó
varst þú undir bláum himninum.
Eins og sylgja úr drifnu silfri
hvíldir þú á bijóstum jarðarinnar.
(Jóhann Siguijónsson)
Með þessum ljóðlínum viljum við
kveðja Helgu og þakka samfylgd-
ina. Foreldrum og systkinum henn-
ar vottum við innilega samúð.
Starfsfólk Safamýrarskóla.
kunni hún við flestum hlutum. Hún
fylgdist vel með sínu fólki og tók
innilega þátt í störfum þess og verk-
um. Fátt var betra en að koma úr
skarkala dagsins inn á heimili
þeirra. Það var umlukið svo mikilli
hlýju og rósemd, að hver sá er til
þeirra kom fann fyrir. Margur var
sá er á þeirra fund kom. Nýir aðil-
ar tengdust inn í sístækkandi fyöl-
skyldu hennar. Tengdasynir og
-dætur komu á hennar fund, tvístíg-
andi um það hvemig þessi kona
myndi taka þeim. En um leið og
dyrnar opnuðust og á móti tók
grönn hýreyg kona, var ljóst að
allur ótti var ástæðulaus. Hún
samgladdist innilega með ættingj-
um sínum við hver tímamót í lífi
þeirra. Hamingja þeirra var hennar
hamingja.
Við viljum senda þér, afi, okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Missir
þinn er mikil. Megi góður guð styðja
þig í sorg þinni.
Þegar þú ert sorgmasddur, skoðaðu þá aftur
hug þinn, og þú munt sjá að þú grætur
vepa þess sem einu sinni var gleði þín.
(Spámaðurinn.)
n j*°. Barnabörnin.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR SIGFÚS JÓNSSON,
andaðist í Vífilsstaðaspítala 24. desember 1993.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Ingibjörg Jónsdóttir,
Róbert Gunnarsson,
Ragnhildur Guðrún Gunnarsdóttir,
Lilja S. Sigurbergsdóttir,
Ingunn Róbertsdóttir.