Morgunblaðið - 14.07.1994, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 14. JÚLÍ1994 33
MINNINGAR
OMAR HREINN
MAGNÚSSON
+ Ómar Hreinn
Magnússon var
fæddur í Reykjavík
15. nóvember 1941.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 5.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar lians
voru hjónin Petrína
G. Nikulásdóttir frá
Kljá í Helgafells-
sveit og Jón Magn-
ús Jónsson frá
Hvestu í Arnarfirði.
Þau áttu fimm
börn, auk Ómars.
Þau eru: Guðmund-
ur, f. 28.1. 1932, d. 11.2. 1973;
Hafsteinn, f. 9.10. 1933; Þór-
unn, f. 16.4. 1935; Sigríður, f.
28.3. 1937; Jón, f. 28.10. 1939.
Fyrir hjónaband átti Jón Magn-
ús dóttur, Helgu, f. 17.1. 1920.
Ómar vann á íþróttavöllum
Reykjavíkurborgar á þriðja
áratug, fyrst á Melavellinum
og síðar á Laugardalsvelli. Ut-
för hans fer fram frá Neskirkju
í dag.
GÓÐVINUR minn og vinnufélagi
Ómar Hreinn Magnússon er látinn.
Með honum er genginn góður
drengur. Það er ekki langt síðan
við áttum tal saman og fór vel á
með okkur, sem ávallt, en svona
er lífíð, dauðinn er aldrei langt
undan.
Vinur minn Ómar var svolítið
sérstakur, ekki allra vinur, en þeim
sem hann tók, var tryggð hans
fölskvalaus, já alveg einstök, það
hef ég fengið svo ríkulega að reyna
gegnum árin. Hann var mikill vinur
vina sinna.
Ómar var einstaklega barngóður,
það lýsir kannski best hans innri
manni. Hann var dulur um sína
hagi, afskiptalaus um mál annarra
en ef einhver þurfti hjálpar við
reyndist hann góður félagi.
Ómar var félagi í Þrótti og einn
af þeim sem settu svip sinn á félag-
ið fyrstu ár þess, lék með yngri
flokkum félagsins og meistara-
flokki. Hann fór afar vel með knött-
inn svo unun var að sjá, enda höfðu
önnur félög áhuga að fá Ómar í
sinn hóp, en hann var Þróttari fyrst
og síðast, því varð ekki breytt.
Mörgum þótti þessi snjalli knatt-
spyrnumaður hætta of fljótt.
Ómar vann á íþróttavöllum
Reykjavíkurborgar á þriðja áratug,
fyrst á Melavellinum og síðar á
Laugardalsvelli. Hann sá um fé-
lagavellina frá Melavellinum og
gerði það mjög samviskusamlega.
Kom það sér þá oft vel hversu hand-
laginn hann var eins og fylgir mörg-
um úr hans ætt. Hann
var afar vandvirkur í
öllu sem hann gerði og
þjónusta hans við fé-
lögin vár líka vel metin,
enda vann hann af mik-
illi samviskusemi.
Ómar fæddist og ólst
upp á Fálkagötu 20.
Foreldrar hans sæmd-
arhjónin Petrína _ og
Magnús áttu auk Óm-
ars þrjá syni og þrjár
dætur. Faðir hans lést
árið 1970 og bjó Ómar
með móður sinni þar til
hún lést 1982. Eftir það
bjó hann einn á æskuheimili sínu
og þar lést hann 5. þ.m.
Með Ómari er genginn góður vin-
ur okkar Regínu og barna okkar.
Við þökkum honum samfylgdina
og sendum systkinum hans og
skyldmennum samúðarkveðjur við
fráfall þessa góða drengs.
Baldur Jónsson.
Þó liðin séu tæplega Fjörutíu ár
síðan ég yfirgaf mínar æskustöðv-
ar, Grímsstaðaholtið, þá lifa minn-
ingarnar samt í skæru ljósi og þar
er ætíð hægt að sjá hvaða einstakl-
ingur var með það jákvæða í huglíf-
inu og eins á það sama við um hið
neikvæða.
Vel man ég fjölskylduna á Fálka-
götu 20b. Þar var engin sýndar-
mennska, lítilsvirðing ásamt lævísu
huglífi til. Þar var um fjölskyldu
að ræða sem leit á málsefnið frá
réttri hlið. Þess vegna á ég góðar
minningar um þá fjölskyldu og nú
við hið snögglega fráfall Ómars
Hreins Magnússonar hugsa ég í
djúpri þögn einverunnar hver er
hinn raunverulegi tilgangur jarð-
lífsins; reglusemi og góðvild, það
eitt er ekki nægjanlegt, en mín trú
er sú að á bak við hina skamm-
vinnu stund hins jarðneska ævidags
sé annað og betra sem við tekur.
Saknaðartilfinningin er þung, en
hana getur enginn búið til. Hún
kemur aðeins inn á huglífið ef sá
sem við kveðjum Var jákvæður
gagnvart okkur og þess vegna
sakna ég Ómars Hreins Magnús-
sonar.
Ég vil enda þessa hugleiðingu
mína með því að votta eftirlifandi
systkinum hans og öðrum kunningj-
um samúð mína.
Þorgeir Kr. Magnússon.
Þegar ég frétti lát þessa ágæta
vinar og samstarfsmanns, setti mig
hljóðan. Hvernig mátti þetta vera,
hann aðeins 52 ára gamall og við
góða heilsu? Sem oftar verður fátt
um svör. Við Ómar höfðum verið
samstarfsmenn hér á Laugardals-
velli í átta og hálft ár, en hann
hafði unnið hér miklu lengur eða
rúm tuttugu ár.
Ómar var verkstjóri og bifreiða-
stjóri hér á vellinum og þurfti því
starfsins vegna að fara á velli félag-
anna hér i Reykjavík til alls kyns
þjónustustarfa. Þar var hann vel
kynntur og metinn af verkum sín-
um. Flest þau ungmenni, sem komu
hér til sumarstarfa eða til lengri
tíma, nutu leiðsagnar og hand-
leiðslu Ómars fyrstu skrefin og var
það vel, því hann var ljúfmenni og
þægilegur í allri umgengni, hjálp-
samur með afbrigðum og'kunni vel
til verka. Það er _því skarð fyrir
skildi við fráfall Ómars, þó ekki
mest vegna verkkunnáttunnar, því
hann hafði kennt nokkrum ungum
mönnum vel til verka og þekkingin
flyst áfram til kynslóðanna heldur
vegna fráfalls hans sem vinar og
félaga. Ómar bjó einn eftir lát for-
eldra sinna og þó að hann væri
dulur að eðlisfari þá var hann glað-
ur á góðri stund og opinn og glað-
sinna í hópi góðra vina, sem munu
sakna hans sárt við ýmis taakifæri.
Ómar var á yngri árum góður
knattspyrnumaður og lék með yngri
flokkum Þróttar og um 200 leiki
með meistaraflokki félagsins. Segja
má, að líf hans og starf hafi að
mestu snúist um knattspyrnu og
þannig lauk því einnig, því síðasta
ævikvöldið horfði hann á útsend-
ingu frá HM í knatttspymu, gekk
síðan til náða og sofnaði svefninum
langa.
Eg vil að lokum þakka Ómari
störf hans í þágu íþróttavalla
Reykjavíkur og votta systkinum
hans og öðrum aðstandendum inni-
lega samúð mína og samstarís-
manna hans hér á Laugardalsvelli
á liðnum árum. Megi bjartar minn-
ingar um ljúfan dreng fylgja okkur
um ókomin ár.
Jóhannes Óli Garðarsson.
í þessum fáu orðum viljum við
kveðja góðan vin og starfsfélaga,
Ómar Magnússon.
Það var mikið reiðarslag þegar
okkur var tilkýnnt á vinnustað okk-
ar, Laugardalsvelli, á fimmtudags-
morguninn, að Ómar, annar verk-
stjóri okkar, væri dáinn. Ómar var
hvers manns hugljúfi sem gott var
að vinna með. Hann mismunaði
aldrei mönnum og var góður leið-
beinandi fyrir okkur sem erum að
læra að vinna í þessum harða heimi.
Ómar var maður sem hægt var að
treysta í hvívetna, hann var ákveð-
inn og öruggur og átti aldrei í vand-
ræðum með að leysa þau verk sem
fýrir lágu.
En nú er vinur okkar horfínn til
nýrra verka og kveðjum við með
trega og söknuði þennan góða vin
og starfsfélaga. Jóni Magnússyni
og öðrum aðstandendum vottum við
okkar samúð á þessari erfiðu stund.
Minningin um góðan mann mun lifa
i hjörtum okkar allra um aldur og
ævi.
F.h. starfsfólks Laugardalsvallar
og gervigrasvallar,..
Guðmundur Orn Ingvason '
og Ingvar Sverrisson.
Það stendur kannski mörgum
nær en mér að rita minningargrein
um Ómar. Við unnum aðeins saman
í nokkur sumur fyrir mörgum árum
og höfum ekki hist reglulega und-
anfarin ár. Hins vegar veit ég fáa
menn sem eiga það jafn vel skilið
að þeirra sé minnst, ef hægt er að
orða það svo, eins og Ómar Magn-
ússon. Hann er einn allra besti
drengur sem ég hef hitt um ævina
og ég á aldrei eftir að gleyma þeim
sumrum sem við störfuðum saman.
Þvílíkt og annað eins Ijúfmenni er
vandfundið.
Ég byijaði að vinna ásamt fleiri
krökkum á Laugardalsvelli sumarið
1987 og Ómar var þá næsti yfir-
maður okkar. Hann hafði gífurlegt
verksvit og mikla reynslu af störf-
um á vellinum á meðan við vissum
ekki hvor endinn á skóflu sneri
upp. Það hlýtur því að hafa tekið
á taugar hans að horfa upp á okk-
ur vitleysingana mála vítateigana
fimm metrum of langa daginn fyrir
landsleik, setja níu grindur í stað
tíu á hlaupabrautina fyrir 400
metra grindahlaupskeppni og draga
íslenska fánann öfugt að húni.
Engu að síður heyrðum við aldrei
skammaryrði af hans vörum, aðeins
föðurlegar ráðleggingar og þolin-
mæði hans virtist ekki eiga sér
nein takmörk. Það gerðist jafnvel
að hann tók á sig mistök sem við
bárum ábyrgð á. Hjálpsemi hans
var einnig aðdáunarverð. Engu
skipti hvað það var sém hann var
beðinn um, alltaf gerði hann það
sem hann gat til þess að leysa úr
málum fólks.
Ég held að ekkert af okkur
krökkunum, sem unnum saman
með Ómari á vellinum, eigi nokkurn
tíma eftir að gleyma þessum sumr-
um. Bestu vinnustaðaminningar
sem ég á eru frá Laugardalsvelli
og Ómar á mikinn þátt í því hversu
gleðilegar þessar minningar eru.
Mig tekur sárt að hann skuli horf-
inn á braut og votta Jóni bróður
hans og öðrum aðstandendum sam-
úð mina. Ef til er himnaríki, þá er
Ómar þar.
Ármann Þorvaldsson.
Þegar stofnfundur SÍTR, sem
samanstendur af Skemmti- og tóm-
stundafélagi starfsmanna íþrótta-
og tómstundaráðs Reykjavíkur, var
haldinn 6. nóvember 1993, gerðist
Ómar Hreinn Magnússon stofnfé-
lagi þar.
Undirritaður, sem þá var búinn
að þekkja Ómar í mörg ár, fagnaði
að fá Ómar í félagið sem góðan
félaga, og sást best á því hvað fé-
lagslyndur Ómar var, þótt einrænn
væri að eðlisfari og flíkaði ekki til-
fínningum sínum við hvern sem er.
Ómar tók virkan þátt í félags-
störfum SÍTR, hvort sem það var
utandyra eða innan, og var gott að
eiga hann að þegar þurfti að vinna
og skipuleggja eitthvað, oftast með
stuttum fyrii*vara.
Við félagsmenn söknuðum hans
1. júlí síðastliðinn, þegar við héldum
okkar fyrsta golfmót í sumar, en í
golfi sem ýmsu öðru var Ómar lið-
tækur. Ómar komst ekki vegna
slæmsku í fæti.
Ómar var lágvaxinn maður og
þrekinn, vel á sig kominn líkam-
lega, enda 'góður íþróttamaður á
sínum yngri árum, og gerði garðinn
frægan fyrir knattspyrnufélag sitt,
Þrótt, sem hann stofnaði ásamt
öðrum árið 1949, og lék með öllum
flokkum og var fyrirliði meistara-
flokks til margra ára.
Á vinnustað sínum, Laugardals-
velli, gekk Ómar að starfi sínu með
sama æðruleysi og dugnaði sem
einkenndi hann dags daglega, bæði
handlaginn og úrræðagóður. Hans
verður eflaust sárt saknað af vinnu-
félögum sem yfirmönnum, því góð-
ur drengur er fallinn frá. Hans verð-
ur einnig saknað af félagsmönnum
SÍTR og vottum við ættingjum hans
hluttekningu okkar.
Megi Guð geyma góðan dreng.
Fyrir hönd SITR,
Halldór Jónsson.
Frágangur
afmælis- og
minningar-
greina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit afmælis- og minn-
ingargreina séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í texta-
meðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII-skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
Það eru vinsamleg tilmæli
blaðsins að lengd greinanna
fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd — eða
3600-4000 slög. Greinarhöf-
undar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
I
K
jí
<.
co
v;
=3
Tjaldadagar í Skátabúðinni
Alla fimmtudaga í sumar sýnum við þær
49 tegundir af tjöldum sem fást í
Skátabúðinni. Þá færðu tjaldið sem þig vantar
með allt að 10% staðgreiðsluafslætti