Morgunblaðið - 04.09.1994, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1994 33
ANNA GUÐRÚN
HALLDÓRSDÓTTIR
+ ANNA Guðrún
Halldórsdóttir,
Tómasarhaga 29
Reykjavík, fæddist
að Skriðulandi
Arnarneshreppi
Eyjafjarðarsýslu,
20. október 1908.
Hún lést á Land-
spítalanum 22. ág-
úst sl. Foreldrar
hennar voru Sigrún
Sigurðardóttir f. 7.
nóvember 1884 að
Ytra-Kambhóli,
Arnarneshreppi, d.
22. febrúar 1970 á
Hjalteyri og Halldór Benedikt
Halldórsson útvegsbóndi, f. 12.
janúar 1874 að Þrastarhóli í
Arnarneshreppi, d. 26. _ júlí
1945 á Hjalteyri. Bræður Onnu
voru Sigurður, f. á Akureyri
24. apríl 1904, d. 6. september
1979 á Hjalteyri, og Ragnar
Stefán, f. á Akureyri 2. septem-
ber 1905, d. 13. maí 1955 á
Hjalteyri. Anna giftist 19. októ-
ber 1935, Agli Kristinssyni vél-
sljóra, f. 4. maí 1908 að Mýrar-
koti á Höfðaströnd Skagafirði,
hann lést 29. desember 1976.
Barn þeirra er Agnes og maki
hennar er Arni Gunnarsson.
Barnabörn Onnu eru Finnur,
Sveinbjörg, Gunnar og Anna
Guðrún. Barnabarnabörnin
eru fimm. Útför Önnu fer fram
frá Fossvogskapellu á morgun.
HINN 22. ágúst síðastliðinn upp-
lifði ég sorglegasta og um leið
lengsta dag í lífi mínu. Því þá missti
ég ekki einungis mína ástkæra
ömmu, heldur einnig mína bestu
vinkonu. Allt frá því að foreldrar
mínir kenndu mér sem lítilli stelpu,
þá 9-10 ára, að taka strætó úr
Garðabæ og „alla leið vestur í
bæ,“ var ég tíður gestur hjá ömmu
á „Tómó“. Alltaf tók amma mér
opnum örmum, og svo spjölluðum
við nöfnumar saman um allt milli
himins og jarðar við eldhúsborðið
á Tómasarhaga, 64 ára aldursmur-
inn á okkur skipti þar engu máli.
Það var alltaf gaman að spjalla
við ömmu. Hún fylgdist vel með
öllu því sem átti sér stað í þjóðfé-
laginu hverju sinni, og hafði hún
sínar skoðanir.
Einnig var amma mér eins konar
viskubrunnur, þar sem hún hafði
upplifað ólíka tíma, því í haust,
hinn 20. október hefði hún orðið
86 ára gömul. Hún hafði gaman
af að segja mér frá því þegar hún
var ung stúlka í sveitinni, síldaræv-
intýrinu á Siglufirði, og margt ann-
að sem á daga hennar hafði drifið.
Ommu minni var margt til lista
lagt, hún var mikil hannyrðakona,
°g liggja eftir hana fallega útsaum-
aðar myndir, svo ekki sé minnst á
alla þá dúka sem hún heklaði um
ævina af svo mikilli list og vand-
virkni.
Einnig hafði amma mikið dálæti
á blómum og þá einna helst rósum.
Hafði amma mín svo sannarlega
græna fingur, svo vel döfnuðu og
uxu blómin hjá henni. Sérstök eftir-
vænting var alltaf hjá okkur báðum
á sumrin þegar rósin hennar ömmu,
úti undir eldhúsglugganum á
„Tómó“, fór að fá knúpa og springa
út. Núna er rósin þín, amma mín,
í fullum blóma, og veit ég að þú
hefðir orðið ánægð með það.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Söknuðurinn og tómleikinn sem
ég hef upplifað síðustu daga er
ólýsanlegur. Síðasta
21 ár, rúmlega, hefur
amma mín á „Tómó“
verið einn af þessum
föstu punktum í tilveru
minni. Ég þakka Guði
fyrir þau yndislegu ár
sem ég átti með þér
amma mín, og allar
góðu minningarnar
sem við upplifðum
saman. Minningarnar
um ömmu mína á
„Tómó“ mun ég varð-
veita sem dýrmætan
fjársjóð í gegnum líf
mitt og vonandi seinna
hlotnast mér sú hamingja að segja
börnum mínum, og síðar barna-
börnum frá ömmu minni sem var
mér svo hugleikin, veitti mér innri
styrk og hvatti mig áfram.
Þó að amma hafi til að byija
með ekki verið neitt ýkja hrifin af
því framhaldsnámi sem ég valdi
mér, þá eru það hennar hvatningar-
orð sem sitja eftir í huga mínum
þegar ég náði ekki almennu lög-
fræðinni um vorið 1993. „Anna
mín þú kemst þangað sem þú ætlar
þér,“ og ég náði prófinu um haust-
ið.
Amma mín var alveg einstök
manneskja. í mínum huga eru það
fyrst og fremst forréttindi að hafa
fengið að kynnast þér amma mín,
vera hjá þér og bera nafn þitt.
Amma mín var réttsýn kona,
heiðarleg, trygglynd, reglusöm, og
hógværðin uppmáluð. Verkalýðs-
málin voru henni afar hugleikin,
eins bar hún hag íslenskra sjó-
manna mjög fyrir brjósti.
Ég þakka Guði fyrir að hafa
fengið að vera hjá þér elsku amma
mín, þegar þú kvaddir þennan
heim, og halda um hönd þína, og
vona ég svo innilega að þú hafir
fundið fyrir návist minni.
Ekki hvarflaði það að mér amma
mín, þegar ég kvaddi þig eldhressa
tveimur dögum áður, kyssti þig á
báðar kinnar, að næsta kveðju-
stund færi fram á dánarbeði þínu.
Það má með sanni segja að veg-
ir lífsins eru órannsakanlegir, menn
deyja og menn fæðast. Sumir eru
svo gæfusamir að verða gamlir og
halda jafnframt heilsu sinni, en
aðrir ekki.
Amma mín, lukkan þín fólst í
því eftir að þú varðst ein á Tóm-
asarhaga að þú gast séð um þig
sjálf. Þú þurftir ekki að vera upp
á aðra komin því ég veit að þannig
vildir þú hafa það og þannig fékkst
þú að hafa það allt til dauðadags.
Elsku hjartans amma mín. Núna
ert þú komin til Egils afa, foreldra
þinna, tveggja bræðra, og fleiri
horfinna ættingja og vina. En ég
vil trúa því að þó þú sért komin
ti! þeirra en farin frá mér, að þú
munir halda yfir mér verndarhendi
og vaka yfir mér og mínum.
Ég minnist þín um daga og dimmar nætur.
Mig dreymir þig, svo lengi hjartað slær.
Og meðan húmið hylur allt sem grætur,
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros, þau aldrei, aldrei
gleymast.
Þitt allt, þitt bænarmál og hvarms þíns tár.
Hvert bros, hvert orð, hvert armtak þitt
skal geymast.
Þín ástarminning græðir lífs míns sár.
(Óþekktur höfundur.)
Með þakklæti fyrir allt.
Anna Guðrún Arnadóttir.
Nú hefur þú kvatt okkur, elsku
amma. Of fljótt finnst okkur sem
eftir lifum. I sorg okkar og sökn-
uði til þín, huggum við okkur við
minningarnar um elskulega ömmu
sem við geymum í hjörtum okkar.
Til þín, amma, hefur allaf verið
svo gott að leita. Svo umhyggjusöm
og hlý fylgdist þú með velferð okk-
ar bamabarnanna-og langömmu-
MINNINGAR
barnanna. Þú gladdist með okkur
á góðum stundum og deildir með
okkur áhyggjunum þegar þannig
stóð á. Alltaf til staðar tilbúin til
að rétta hjálparhönd eða spjalla um
heima og geima. Skipti þá engu
máli hvort það var litla langömmu-
barnið sem leitaði í hlýju þína,
unglingurinn sem langaði til að
ræða um framtíð sína og áhugamál
eða fullorðna barnabarnið sem naut
þess að vera í návist þinni. Alltaf
áttir þú nóg að gefa okkur af sjálfri
þér.
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar ég hugsa til
baka. Þeir voru til dæmis ófáir
sunnudagsbíltúrarnir sem ég fór
með þér og afa sem lítil stúlka, út
fyrir bæinn með nesti og landa-
kort. Þetta eru mér afar ljúfar
minningar. Þið afi höfðuð mjög
gaman af að ferðast og frædduð
mig um nöfn og jafnvel sögu þeirra
staða sem við fórum fram hjá eða
komum til. Þessar ferðir höfum við
oft rifjað upp nú í seinni tíð og
hlegið saman að spaugilegum at-
burðum úr þeim.
Þér var margt til lista lagt.
Hæfileikar þínir til hvers konar
handavinnu bera þér víða fagurt
vitni. Þú hafðir yndi af að sauma
út og hekla og þar var vandvirknin
og nákvæmnin í fyrirrúmi. Oft var
það er ég leit til þín í heimsókn,
að þú vísaðir mér inn í herbergi til
að sýna mér nýja útsaumsmynd
sem þú hafðir keypt og varst svo
spennt að fara að sauma eða að
þú sýndir mér með stolti þess sem
skapar, mynd sem þú hafðir nýlok-
ið við að sauma. Það var svo auð-
velt og ánægjulegt að gleðjast með
þér.
Þú hafðir líka yndi af blómum.
Blómin í stofunni þinni báru grænni
blöð og blómstruðu oftar og feg-
urri blómum en blóm í öðrum stof-
um. Þú sagðist spjalla við þau og
veit ég að þau hafa ekki þurft ann-
an áburð.
Ömmukleinur og ömmupönnu-
kökur hefur verið eftirsótt meðlæti
í afmælum í fjölskyldunni. Ef af-
mæli stóð fyrir dyrum var jafnan
hringt til ömmu og pantaður stafli
af pönnukökum. Það var alveg
sama hversu háan stafla þú bakað-
ir, alltaf kláruðust pönnsurnar.
Börnin min, ásamt öðrum börn-
um í ljölskyldunni, hafa átt í þér
yndislega langömmu. Þú gerðir þér
far um að spjalla við þau, hlusta á
þau og fylgjast þannig með líðan
þeirra og þroska. Einmítt vegna
umhyggju þinnar fyrir börnunum
vissir þú alltaf hvað best var að
eiga í frystikistunni eða í ísskápn-
um til þess að gleðja hveija litla
sál sem til þín kom.
Elsku amma það er komið að
kveðjustund. Megi minningin um
þig vera okkur leiðarljós og fyrir-
mynd á okkar lífsins göngu.
Far þú í friði elsku amma.
Sveinbjörg Sveinbjörnsdóttir
og fjölskylda.
Tengdamóðir mín, Anna Guðrún
Halldórsdóttir, fæddist árið 1908
að Skriðulandi og bjó í Arnames-
hreppi þar til hún fluttist til Siglu-
fjarðar árið 1935. Sem ung stúlka
starfaði Anna við sveitastörf og
störf tengd sjávarútvegi á Hjalteyri
við vestanverðan Eyjafjörð.
Anna giftist, Agli Kristinssyni
vélstjóra, árið 1935, og hófu þau
búskap í Siglufirði. Þau eignuðust
eina dóttur, Agnesi. Meðan Anna
bjó í Siglufirði starfaði hún við sfld-
arsöltun og fiskvinnslu, lengst hjá
Þráni Sigurðssyni.
Árið 1944 urðu þáttaskil í lífi
Önnu, þegar þau hjónin hófu bygg-
ingu einbýlishúss að Laugarvegi 15
þar í bæ. Mér er minnisstæður garð-
urinn og ræktun hans, sem var
hennar verk. Anna hafði mikla
ánægju af garðyrkjustörfum og
notaði frístundir sínar gjaman í þau.
Árið 1961 fluttust þau Anna og
Egill til Reykjavíkur og bjuggu á
Tómasarhaga 29. Anna hóf fljót-
lega störf hjá Hraðfrystistöðinni í
Reykjavík og vann þar óslitið til
1.980.
Áhugamál Önnu voru einnig
bóklestur og hannyrðir. Öll handa-
vinna lék í höndum hennar og hún
hafði mikla ánægju af. Falleg verk
liggja eftir Önnu hjá ættingjum
hennar og vinum. Eftir að Anna
settist í helgan stein h'eklaði hún
dúka, sem hún seldi í verzlunum í
Reykjavík og á Akureyri. Dúkarnir
eru niðurkomnir víðsvegar um
landið og einnig erlendis. Anna
hafði dálæti á Davíð Stefánssyni
frá Fagraskógi og lestur ævisagna
og endurminninga var henni hug-
leikinn hin síðari ár.
Á meðan Egill lifði fóru þau á
hvetju sumri norður, til Siglufjarð-
ar og Eyjafjarðar, að heimsækja
ættingja sína og kunningja. Hugur
þeirra leitaði ætíð norður í land.
Eftir að Anna var orðin ein fór hún
í nokkur ár á æskustöðvar sínar
og kom ávallt endurnærð til baka.
Anna bjó á Tómasarhaga 29 í
rúmlega þijátíu ár. Eiginmann
sinn, Egil, missti hún árið 1976.
Heilsugóð og hress var hún, miðað
við háan aldur, og fylgdist vel með
þjóðmálum. Mér eru minnisstæð
heimboðin á Tómasarhagann um
jól og við önnur tækifæri. Anna
var hugsjónakona, sem átti sér
draum um betri heim, um jöfnuð
og réttlæti. Lífsskoðun hennar
mótaðist á langri og farsælli lífs-
göngu, sem nú er lokið. Ég minn-
ist, mætrar konu, af hlýhug og
þakklæti. Blessuð sé minning
tengdamóður_ minnar.
Árni Gunnarsson.
Dagana 1.-5. september verða skóladagar
i Borgarkringtunni
Gott verð - frábœrt úrval - allar vörur ffyrir skólann
Sérstakir kynningarbásar frá
Módelsamtökunum, sem kynna námskeið í vetur og verða með sýningu
daglega;Tómstundaskólanum sem kynnir fjölbreytt úrval námskeiða fyrir alla
aldurshópa; Danssmiðjunni.sem kynnir nýjustu dansana og sýnir þá daglega; Make
up for ever búðinni sem verður með sýnikennslu daglega, Blómum undir stiganum
heldur sýnikennslu daglega; Betra lífi sem les í Víkingaspilin fyrir gesti og gangandi.
Atn. OpiB sunnutíaginn 4. septemher frá ki. 13-17