Morgunblaðið - 08.01.1995, Side 20

20 SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
PÓLITÍKIN
ER LÍFIÐ
Þótt oft hafi gustað um Sigur-
geir Sigurðsson bæjarstjóra á
Seltjamarnesi, á hann þó enga
óvini eftir því sem hann segir
Kristínu Marju Baldursdótt-
ur. í þrjátíu ár hefur hann
haldið um stjómtauminn á
Nesinu og kunnað því vel enda
þótt pólitíkin sé slæm hjákona
að mati hans.
BÆJARSTJÓRINN á Seltjarnarnesi
hefur stundum verið umdeildur
maður. Hann er einræðisherra á
Nesinu segja sumir, en aðrir lofa
hann fyrir uppbygginguna í bæj-
arfélaginu. Hvað sem öllum fullyrðingum líður
hefur fólki gefist nægur tími til að skrafa um
Sigurgeir Sigurðsson, því að hann hefur setið
í stóli sveitar- og bæjarstjóra í þijátíu ár. Um
hitt verður ekki deilt, að Seltjamames hefur
tekið miklum stakkaskiptum frá því að Sigur-
geir fluttist þangað ásamt fjölskyldu sinni árið
1957. Sigurgeir sem gerðist ungur sjálfstæðis-
maður og reyndar útgerðarmaður líka, hefur
auk þess komið víða við í pólitíkinni, verið um
tíma á þingi og í tólf ár í stjórn Sambands
íslenskra sveitarfélaga.
Bæjarstjórinn er fyrst spurður hvemig á
því standi að hann hefur haldið svo lengi um
stjómtauminn, og hann segist oft hafa spurt
sig þeirrar spurningar.
„Það er engin einhlít skýring á því, nema
kannski sú að þetta er framúrskarandi
skemmtilegt starf. Maður hittir öll ógrynni
af fólki og fær að spreyta sig á margvíslegum
verkefnum. Ég ætlaði mér ekki í þetta starf
í byijun, ég var sölumaður hjá Ford-umboðinu
þegar ég fluttist hingað, en fór svo að vasast
í pólitíkinni.
Ég hef verið pólitískur frá því ég man eftir
mér norður á Sauðárkróki, þar stóðum við
strákamir á kosningadaginn og slógumst á
tröppunum á kjörstað ef við vorum ekki sam-
mála.“
- Hvað kom til að þú varðst sjálfstæðismað-
ur?
„Ég held að það hafi aldrei neitt annað
komið til greina. Ég hef alltaf reynt að bjarga
mér sjálfur og hef haft þá skoðun að menn
fari best með það sem þeir afla sjálfir. Kannski
hef ég líka litið á þau störf sem ég hef staðið
í um dagana sem mín eigin.“
Strákpolli í stjórn
Sigurgeir ólst upp á Sauðárkróki, sonur Sig-
urðar P. Jónssonar kaupmanns og Ingibjargar
Eiríksdóttur húsmóður. Segja má að hann hafí
snemma lært að bjarga sér því að á fermingar-
árinu gerðist hann útgerðarmaður. Þá lét hann
smíða fyrir sig tveggja tonna bát sem hann
gerði út á í ein þijú ár, jafnframt því sem
hann stundaði skólann.
„Ég er ekki viss um að ég þyldi að horfa
upp á bamabörnin mín gera slíkt hið sama
núna,“ segir hann. „En sennilega hefði ég
gerst útgerðarmaður hefði ég ekki farið í póli-
tíkina. Eg hef alltaf þurft að gösla í einhveiju.
Það var engin tilviljun að ég fór í pólitík.
Ég get nefnt sem dæmi að þegar ég kom hing-
að suður til að fara í Verslunarskólann í kring-
um 1950, leigði ég hjá frændfólki mínu í Laug-
ameshverfi og fór þá strax í hverfasamtökin.
Eftir þijú ár var ég strákpollinn kominn í stjóm
þar.“
Sigurgeir lauk við þijá bekki í
Verslunarskólanum en leitaði þá eins og marg-
ir aðrir gæfunnar á síldinni og ætlaði að vinna
sér inn stóran pening til að geta haldið áfram
námi. „Ég var í tvö sumur á síld og kom jafn-
blankur til baka. Þá lenti ég á vellinum eins
og margir góðir íslendingar og starfaði þar í
átta eða níu ár. Inn á milli vann ég í Lands-
bankanum. Um þetta leyti kynntist ég konu
minni og við fóram að búa 1956. Þá vora allar
hugmyndir um að halda áfram námi úr sög-
unni, enda var ég í ágætu starfí suður á velli
og var auk þess kominn á kaf í byggingarstúss.
Við keyptum fokheldan kjallara héma á
Nesinu og fluttum inn í janúar 1957. Við vor-
um staurblönk eins og annað ungt fólk á þess-
um tíma og höfðum ekki efni á að kaupa hús-
næði annars staðar. Ég man að fasteignasalinn
sagðist eiga nokkrar íbúðir á Nesinu en hann
ætti ekki von á að við vildum fara þangað!
í þá daga vildu sem sagt fæstir fara á
Nesið, en nú hælum við okkar af því að íbúð-
ir okkar er 12-14% dýrari en sambærilegar
íbúðir annars staðar og fólk sækist frekar
eftir því að koma til okkar.“
Fórnað fyrir starfið
Árið 1962 var Sigurgeir kominn í hrepps-
nefnd og þremur árum síðar var hann orðinn
sveitarstjóri.
„Einn af okkur flokksbræðrunum þurfti að
taka að sér starf sveitarstjóra og mér var eig-
inlega fómað því að hinir vora taldir vera í
betri störfum. Annar var aðstoðarbankastjóri
og hinn forstjóri og ekki víst að þeir fengju
gamla starfíð sitt aftur ef út í það færi, en
öðra máli gegndi um mig sem var sölumaður."
Sigurgeir segist tvisvar hafa gert tilraun
til að skipta um starf á þessum þijátíu árum.
„Ég fór tvisvar eða þrisvar í prófkjör og sett-
ist inn á Alþingi nokkrum sinnum sem vara-
þingmaður. Ég veit ekki hvort það var af leti
sem ég gafst upp á því starfi eða hvort áhug-
inn hafi ekki verið nægur, því að ég komst
lengst í því að vera í 4. sæti á listanum í
Reykjanesumdæmi.
Áhuginn minnkaði eftir að ég fékk for-
smekkinn af þingstörfum. Alþingi er alltof
þungt í vöfum fyrir menn sem vilja skapa
eins og þar stendur. Og kannski er skapferlið
þannig að ég rekst ekkert of vel með hjörð-
inni. Ætli ég hafi ekki metið stöðuna rétt því
að ég var í góðu starfi hér og fann að það
átti vel við mig. Ég var í framkvæmdum upp
fyrir haus og gat látið sjá eitthvað eftir mig,
ákvörðun var oft tekin að morgni og fram-
kvæmd að kvöldi.“
- Gárangar segja að þú sért orðinn forn-
gripur og að þú hefðir átt að hætta fyrir fimm-
tán árum. Hveiju svarar þú því?
„Því get ég svarað á stundinni. Fyrsta dag-
inn sem mér leiðist í vinnunni, og ef einhver
bendir mér á að ég endurtaki mig, hætti ég.“
Bæjarímyndin komin
- Hvernig voru aðstæður á Seltjarnarnesi
þegar þú komst þangað fyrir tæpum fjörutíu
árum?
„Þetta var dálítið einkennilegt samfélag,"
segir Sigurgeir. „Eins og ég hef áður sagt,
var fólk ekki áfjáð í að flytja hingað. Þjónust-
an var ekki mikil, það var lítil kjallarabúð á
Melabrautinni, svo var verslað í skúr niðri á
Vallarbraut og á Vegamótum var búð. Þá var
kennt í gamla skólanum, sveitarstjómarskrif-
stofan var í kjallaraherbergi og það var verið
að byggja Mýrarhúsaskóla núverandi."
- Ef þú lítur yfír ferilinn sem bæjarstjóri,
hvaða framkvæmdum ertu þá stoltastur af?
„Það er erfitt að velja á milli. Við höfum
verið að hæla okkur af skólamálum sem eru
í mjög góðu horfí. Skólar hafa verið einsetnir
í nokkuð mörg ár og skóladagur er samfelldur.
Við eram með hitaveitu sem við erum mjög
stolt af, vatn okkar er um 45% ódýrara en í
nágrannabyggðum. Hitaveitan hefur verið
okkur geysileg búbót. Við vorum að bora fyr-
ir vatni síðastliðið sumar og það verða von-
andi lokin á því sem við þurfum að bora hér
útfrá hjá okkur. Þetta er mjög góð hola sem
gefur okkur líklega 35 til 40 sekúndulítra af
130 gráðu heitu vatni.
Við búum hér í skemmtilegu sveitarfélagi
sem hefur marga kosti lítils samfélags, fólk
þekkist og það er sterk bæjarímynd komin. í
kringum 1970 byggðum við hér félagsheimili
sem varð til þess að hér vora stofnaðir alls
kyns klúbbar og félög, þannig að Seltirningar
eru og vilja vera miklir Seltirningar.“
- Eg hef heyrt að Seltirningar séu nokkuð
ánægðir með það hvernig staðið hefur verið
að framkvæmdum. Eitt verkefni tekið fyrir í
senn og því lokið, en ekki verið að grauta í
mörgum í einu eins og oft tíðkast. En sumt
hafa þeir gagnrýnt eins og til dæmis hitaveit-
una, segja að hún hafi verið of kostnaðarsöm
fyrir heimilin og þess utan sé vatnið það slæmt
að það hafi skemmt hitalagnir og jafnvel
blöndunartæki?
„Við erum með 0,9% seltu í vatninu, það
er alveg ljóst, en það er ekkert súrefni í þvíj
þannig að það á ekki að virka tærandi. I
mörgum tilvikum hefur þó sú orðið raunin og
því var tekin ákvörðun um það fyrir tæpum
fímmtán áram að forhitun yrði það sem koma
skyldi. Forhitun kostar húseigendur um