Morgunblaðið - 08.01.1995, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ASKELL MAGNUSSON
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma.
öll börn þín, svo blundi rótt.
■JUÁskell Magnús-
• son fæddist á
Hellum í Land-
mannahreppi 11.
október árið 1926.
Hann lést á heimili
sínu, Melgerði 33 í
Kópavogi, 31. des-
ember 1994. For-
eldrar hans voru
hjónin Magnús
Jónsson, bóndi á
Hellum, f. 9. júní
1891 á Björgum í
Lj ósavatnshreppi,
og Vilhjálmina
Ingibjörg Filippus-
dóttir, ljósmóðir, f. 23. ágúst
1891 á Hellum. Börn þeirra
Vilhelmínu og Magnúsar voru,
auk Áskels, Guðrún, húsmóðir
í Kópavogi, f. 3. desember
1920, Hlöðver Filippus, bóndi
á Hellum, f. 2. september 1924,
Ingibjörg, húsmóðir í Reykja-
vík, f. 30. september 1931, og
Lilja, húsmóðir að Sæbergi i
Hrútafirði, f. 30. sept. 1924,
hún var uppeldissystir þeirra.
Áskell var kvæntur Guðmund-
ínu Oddbjörgu Magnúsdóttur,
f. 2. september 1936. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Magnús
Jónsson frá Snjall-
steinshöfða í
Landssveit, fædd-
ur 29. ágúst 1890,
og Siguijóna Soff-
ía Sigurjónsdóttir
frá Saltvík á Kjal-
arnesi. Þau hjón
Magnús og Sigur-
jóna bjuggu lengst
af á Freyjugötu
17b í Reykjavík.
Þau hjónin Áskell
og Guðmundína
eignuðust tvö börn,
þau Davíð og Helenu. Davíð
er rafeindavirki, f. 22. desem-
ber 1968, giftur Ellu Kristínu
Geirsdóttur, líffræðingi, f. 31.
mars 1967. Börn þeirra eru
Ásgeir, f. 25. apríl 1990, og
Matthías, fæddur 7. desember
1993. Helena, fædd 11. októ-
ber 1975, nemandi í Tækni-
skóla Islands. Áskell fékk
sveinsbréf í iðn sinni bifvéla-
virkjun í Reykjavík 3. des-
ember 1952. Meistarabréf
hans var útgefíð í Reykjavík
3. desember 1963.
OKKUR langar að minnast Áskels
í fáum orðum, góðs nágranna okk-
ar. Kynnum okkar hófust 1989
þegar við hjónin tókum á leigu
íbúð í húsi þeirra hjóna í Melgerði
33, Kópavogi. Keli var 'alltaf boð-
inn og búinn að hjálpa okkur og
ófáar ferðir voru famar út í skúr
Vandaðir legsteinar
Varanleg minning
BAUTASTEINN
I
Brautarholti 3,105. R
Sími 91-621393
til að leita aðstoðar því honum var
ekkert ómögulegt að gera. Það var
okkur hjónunum og börnum mikil
ánægja og gleði að kynnast Kela,
þótt kynnin hafí verið alltof stutt.
Minningin um hann mun ylja okk-
ur um hjartarætur.
Elsku Munda, Davíð, Helena,
Ella og barnaböm, megi algóður
Guð styrkja ykkur í sorg ykkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hilmar, Elín og börn.
Æ\
Oslo kommune

ULLEVAL
SYKEHUS
HANDLÆKNINGADEILD
Skurðaðgerðadeild
Hjúkrunarfræðingar
SEFO NR. 29374, 29376, 29745, 29746, 29747,
29748.
Fastráðningar í fullt starf og tímabundnar ráðningar
í fullt starf. Ný glæsileg skurðlækningadeild með 9
skurðstofum.
Vinnuumhverfi er faglega mjög athyglisvert og eru
sérstakar deildir fyrir eftirfarandi sérfræðigreinar:
* Bæklunarsjúkdóma * Þvagfærasjúkdóma *
Hjarta/æða/brjósthols/barnasjúkdóma * Maga/lýta-
lækningaskurðaðgerðir * Taugaskurðaðgerðir/kjálka-
aðgerðir. Að auki tökum við við „multitrauma“-sjúkl-
ingum.
Við vinnum nú að endurskipulagningu hjúkrunar-
fræðiþjónustu þannig að starfsfólk geti tengst einstök-
um deildum með föstum hætti. Til að kynnast starfs-
venjum deildarinnar í heild færast nýráðnir starfs-
menn á milli einstakra deilda í ákveðinn tíma.
Deild Taugaskurðaðgerða/kjálkaaðgerða er sjálfstæð
eins og stendur með fóstu starfsliði.
Umsækjendur, sem einungis hafa starfsreynslu af
skurðdeild, verða að geta sýnt fram á með skriflegum
hætti þriggja ára starf af því tagi.
Nauðsynlegt er að hafa opinbera norska viðurkenningu
áður en starf hefst.
Launaflokkur 21-27, NOK 175.132-196.888 á ári.
Upplýsingar veitir Dordi Sæbo Jorgensen yfirhjúkr-.
unarfræðingur í síma 00 47 22 11 95 00.
Umsóknir ber að senda til: Direktoren, Ullevál syke-
hus, N-0407 Oslo, Noregi, innan tveggja vikna eftir
að staðan er auglýst.
Þegar ég man fyrst eftir Áskeli
vann hann að iðn sinni á bifreiða-
verkstæði Ræsis í Reykjavík. Ör-
lög ófust þannig að eiginkonur
okkar voru systur. Má segja að
kunningsskapur okkar hafi verið
traustur og fann ég að þar sem
Áskell var fyrirfannst drengur
góður. Afstaða hans til lífsins var
meðal annars varfærni, vandvirkni
og öryggi. Gamansemi hans var
þægileg. Það var einu sinni á góðri
stund að við Áskell vorum að ræða
stjómmál og tal okkar barst að
frelsinu. Þá sagði Áskell á þessa
leið: „Sá sem ekki agar sig má
ekki vera þar sem frelsið á heima.“
Þannig var Áskell heimspekingur.
Eg man aldrei eftir því að hann
hafi misnotað reglur bestu hegð-
unar í lífi og starfí. Ég er Áskeli
ævinlega þakklátur fyrir þessa
setningu um frelsið.
Tryggð hans við æskustöðvar
sínar var sterk og fór hann þang-
að oft með fjölskyldu sína og efldi
tengsl við búsýslu og gróanda.
Áskell fylgdist vel með sögu síns
héraðs og öllu sem til framfara
horfði, þar sem annars staðar. Þau
hjón reistu sér hús í Melgerði 33
í Kópavogi þar sem þau bjuggu
og fjölskyldan dafnaði. Þar var
regla og myndarbragður innan
dyra sem utan.
Áskéll var með fyrstu mönnum
sinnar stéttar til að kynna sér
tækni og viðgerðir á sjálfskipting-
um í bifreiðum hér á landi. Veit
ég að til voru menn sem sögðu
„annað hvort gerir Áskell við
þennan sjálfskipta gírkassa eða
enginn". Má af því marka að hann
var traustsins verður.
Árið 1965 hóf Áskell að vinna
á bílaverkstæði olíufélagsins Esso
í Reykjavík. Þar starfaði hann þar
til hann lést síðastliðinn gamlárs-
dag.
Ég og fjölskylda mín kveðjum
Áskel Magnússon með erfiðum
söknuði og biðjum góðan Guð að
styrkja eftirlifandi eiginkonu hans,
börn, tengdadóttur, barnaböm og
aðra ástvini í þeirra sáru sorg.
Gestur Hallgrimsson.
(M. Joch.)
Mig langar með örfáum orðum
að kveðja vin minn Áskel Magnús-
son sem lést á gamlársdag langt
um aldur fram. Dagfarslega var
Áskell hæglátur, yfirvegaður,
hrekklaus og hjálpsamur maður.
Aldrei lá honum illt orð til nokk-
urs manns. Ég var svo lánsamur
að kynnast Áskeli er ég vorið 1987
hóf störf á dæluverkstæði Olíufé-
lagsins Esso. Þar hafði hann þá
starfað að viðgerðum um áratuga
skeið. Þegar í upphafi tókst með
okkur traust vinátta. Við unnum
mikið saman á þessum tíma og
ferðuðumst mikið um landið vegna
starfsins. Tók ég þá eftir því að
Áskell var bundinn átthögum sín-
um og bændastéttinni mjög sterk-
um böndum.
Það var gott að starfa með
Áskeli. Hann var útsjónarsamur,
ósérhlífinn og hörkuduglegur.
Hann kunni ráð við öllu og ef
ekki voru til verkfæri, sem oft kom
fyrir, smíðaði hann þau.
Með Áskeli er genginn góður
maður. Ég þakka honum einlæga
vináttu og ánægjulegt samstarf.
Aðstandendum hans sendi ég mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Guðlaugur Kr. Birgisson.
Kveðja frá eiginkonu
Þú varst allra besti vinur sem átt ég hefi mér
allar stundimar sem átti ég með þér
mun ég geyma eins og perlur í minningasjóð
og enginn getur tekið þær frá mér.
Við áttum langa samleið ég og þú
við þeirra stunda nutum bæði í tryggð og
trú.
En núna ert þú horfinn á feðra þinna slóð
hjá mér mun lifa minning um þig góð.
Guðmundína Magnúsdóttir.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Fréttin um lát frænda okkar
Áskels Magnússonar kom mjög á
óvart. Hann hafði ekki kennt sér
neins meins, en varð snögglega
hrifinn brott úr jarðneskri vistar-
veru á gamlársdag.
Það eru margar minningarnar
sem rifjast upp, og tengdar eru
minningu hans, en hann og kona
hans Guðmundína bjuggu í nokkur
ár hjá foreldrum okkar í Melgerði
32. Munda og Keli reyndust okkur
syskinunum vel í hvívetna, þegar
misklíð kom upp meðal okkar
reyndist Keli góður sáttasemjari,
sem gætti þess alltaf að enginn
stæði uppi sem sigurvegari — allir
gætu skilið sáttir. Slíkt viðmót
verður seint þakkað.
Áskell lauk prófi í bifvélavirkjun
frá Iðnskólanum 1947, starfaði
hjá Ræsi hf. í 18 ár og hjá Olíufé-
laginu hf. frá 24. maí 1965 til
dauðadags. Störfum sínum þar
sinnti hann af mikilli samvisku-
semi, og aflaði sér fljótt orðspors
sem vandvirkur og samviskusam-
ur fagmaður. Til hans var gott að
leita, þegar eitthvað bjátaði á,
hvort sem um var að ræða bílavið-
gerðir eða annað.
Áskell ólst upp við það í æsku
að afla fiskjar í Veiðivötnum á
Landmannaafrétti. Þeir sem voru
svo lánsamir að dvelja þar með
honum við veiðar líður það seint
úr minni. Hann gjörþekkti allt
Veiðivatnasvæðið, kunni skil á
örnefnum, og vissi um ótal marga
staði þar sem „fiskur lá undir
steini“, sagði skemmtilegar sögur
sem lífguðu upp á tilveruna. Ekki
má gleyma veiðivatnasúpunni
frægu, og fjörinu í kringum þá
matseld. I Veiðivötnum átti hann
sér marga uppáhaldsstaði. í minn-
ingunni sér maður hann fyrir sér
standandi með veiðistöngina úti í
Straumnum í Litla-Fossvatni, og
svo stuttu síðar á leið í landi með
físk.
Það er ekki síst honum að þakka
að á þessum ferðum lærði maður
að umgangast náttúruna af virð-
ingu, njóta hvíldar í faðmi fjall-
anna, og að það er ekki aðalfttrið-
ið að veiða sem flesta fískana.
Nú þegar kveðjustundin er runn-
in upp eru orðin lítilmegnug. Margs
er að minnast og margs er að
sakna. Það var gæfa frænda míns
að hafa Mundu sem lífsförunaut.
Elsku Munda, Helena, Davíð,
Ella og aðrir aðstandendur. Góður
guð styrki ykkur í sorg ykkar.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom gætir
þá líður sem leitur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HIH)
Með kveðju frá heimilisfólkinu
Melgerði 32.
Sveinbjörn Strandberg.
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
i
4
4
4
4
4
T