Morgunblaðið - 02.07.1995, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 02.07.1995, Blaðsíða 30
30 SUNNUDAGUR 2. JÚLÍ 1995 MORGUNBLAÐIÐ Dýraglens Tommi og Jenni 50METHIN6 5TRAN6E 15 HAPPENIN6T0ME, CHARLIE 6R0UJN.. I KEEP HEARIN6 AN"EFLAT"IN M'i' HEAD OVER AND OVER.. fzr Það er svolítið undarlegt að koma fyrir mig, Kalli Bjarna... Ég heyri sífellt tóna inni í höfðinu... Smáfólk HE'S LUCKY..I KEEP HEARIN6 Hann er heppinn ... ég heyri alltaf „bolti fjögur!“ BREF TIL BLAÐSINS Kringlunni 1103 Reykjavík • Simi 569 1100 • Símbréf 5691329 Það er ljótt að pína dýr sér til skemmtunar Svar til Rafns Hafnfjörð Frá Magnúsi H. Skarphéðinssyni: ALVEG er það með eindæmum að annað eins ljúfmenni og Rafn Hafn- fjörð er (af þeim kynnum sem ég hafði við manninn; hér um árið), að hann skuli telja hina fallegu „íþrótt" stangveiði okkar mannanna þá nauðsynlegu göfgun sem okkur mennina vanti hvað mest - og sé í ofanálag flestra meina bót fyrir þétt- býiisfólk þessa lands vegna fírringar borgarlífsins hér í sollinum, saman- ber grein hans um veiðidag Qölskyld- unnar sl. laugardag (25. júní). Hvemig stendur á þvi, kæri Rafn, að karlrembur heimsins geti nánast aldrei fundið hjá sér þörf til sam- vista við náttúruna nema að því sam- fara verði að koma skipulagðar pynt- ingar og dráp á nánast öllum dýrum sem þetta volaða land gista með okkur? Já, hvernig stendur eiginlega á því, kæri Rafn? Ég neita algerlega að trúa því að ekki sé hægt fyrir okkur Homo sapi- ens-tegundina að njóta friðsemdar og líforkumögnunar náttúrunnar án þess að veiðistangir, net, háfar, byssur eða önnur dauðaverkfæri og/eða dauðagildrur verði að vera með í farteskinu. En það er einmitt sú röksemdafærsla stangveiðimanna og annarra krumpaðra karlrembna heimsins sem mest er haldið á lofti til að réttlæta þessa lágkúru í dag. Þannig röksemdir standast heldur á engan hátt lágmarksþekkingu á ástandinu. Hvað þá að sú röksemda- færsla sé í nokkru minnsta samræmi við alla þá mannúð sem Kristur kenndi okkur um lítilmagna heims- ins. Já, hvar er öll mannúðin kæri Rafn? - Var okkur ekki kennt að við ættum að gæta minnsta bróður okkar sérstaklega? En ekki að beita á hann stöng eða byssu vegna þess að við værum svo eirðarlaus í fánýti lífs okkar og smáborgaraskapar? Og hvar er nú allur kærleikurinn sem ekki síst veiðimenn hafa sífellt á vörum sér um sjálfa sig og stétt sína? Nei, kæri Rafn, og aðrir skoðana- bræður hans. Þessi skepnuskapur sem hinn vestræni og (greinilega illa) vitibomi maður hefur tileinkað sér - að eyða helst flestum frístund- um sínum í að kvelja saklaus dýr úti í náttúrunni, sem á engan hátt geta bjargað sér úr prísund klækja og tæknibúnaðar okkar mannanna, er skepnuskapur og lágkúra sem er okkur til háborinnar skammar. Nóg er skömmin að þurfa að rányrkja landið og miðin í atvinnuskyni til að halda þessari hátimbruðu og inn- stæðulausu veislu okkar gangandi hér í því sem kallast „vestræn sið- menning“ eitthvað áfram, þó við gerum það ekki okkur til dundurs og skemmtunar að kvelja einnig þessi vesalings og algerlega vamar- lausu dýr plánetunnar í frítímum okkar einnig. Það er stig ómenning- arinnar sem allir kærleiksríkir og hugsandi menn ættu að sameinast um að við dyttum aldrei endanlega niður á hvað sem öllum ömurleikan- um viðvíkjandi sjávarútveginum í heild sinni annars líður. Þessvegna er ákall þitt til æsku landsins og flölskyldna hennar um að slást nú í för með ykkur veruleika- fírrtu veiðimönnunum alger tíma- skekkja hjá hugsandi fólki. Og þess- vegna ber að harma uppákomur eins og þennan ömurlega veiðidag fjöl- skyldunnar þegar fjöldanum öllum af börnum og unglingum var kennt „frítt" eins og það heitir á fínu máli ykkar - að veiða og komast þannig „á bragðið" með að svala náttúruþörf sinni með skepnuskap á enn meiri sakleysingja, sem hin dýr- in óneitanlega eru sem einnig gista þetta land og þessa plánetu. Það eru yfriðnógar aðrar leiðir til að gleðja og laða æsku þessa lands og systkini og foreldra hennar út í náttúruna en með því að níðast á varnarlausum dýrunum sem þar eiga enn (a.m.k. að nafninu til) griða- stað. Og fyrir því ættuð þið stang- veiðimenn miklu frekar að beijast og sýna sóma ykkar í. Ég nefni bara sem dæmi róðrarferðir um vötn fyrir þessa ungu landa okkar, sjó- skíðakennslu og ferðir, gönguleiðir um náttúruna - sem og fjallgöngu- ferðir að ógleymdri trjá- og plöntu- rækt og annarri uppgræðslu Iandsins sem meira en lítil þörf er á. Því segi ég og aðrir. Burt með skepnuskapinn og lágkúruna. Upp með virðinguna fyrir öllu sem lifir og hefur tilfmningar! Það er í ofaná- lag heimur sem hlýtur að koma þeg- ar þessar blóðsportsíþróttir verða endanlega teknar af virðingarstallin- um í framvindu sögunnar. MAGNÚS H. SKARPHÉÐINSSON, Grettisgötu 40b, Reykjavík. Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það- an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.