Morgunblaðið - 08.07.1995, Blaðsíða 28

- 2£> LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
AGNARHALL
. ÁRMANNSSON
+ Agnar Hall Ár-
mannsson
fæddist 27. októ-
ber 1927 á Norð-
firði og lést á
Fj órðungssj úkra-
húsinu þar hinn
30. júní síðastlið-
inn. Hann var son-
ur hjónanna Ar-
manns Magnús-
sonar, útgerðar-
_ manns þar í bæ,
og Hallberu Halls-
dóttur. Hann var
elstur sex systkina
þeirra Erlu,
Hrannar, sem lést 1979, Kol-
brúnar, Ægis, sem lést 1982
og Randvers. Hinn 14. janúar
1951 gekk Agnar að eiga eftir-
lifandi eiginkonu sína, Ingi-
björgu Þorsteinsdóttur, og eru
börn þeirra fimm, Örn, f. 1949,
maki Bryndís Magnúsdóttir,
Rut, f. 1950, maki Stefán
Sigurvaldason, Ármann Hall-
ur, f. 1952, maki Ingibjörg
Guðnadóttir, Ola Steina, f.
1954 og Hilmar Ægir, f. 1963.
Barnabörnin eru sex talsins.
ÞAÐ ER gömul saga og ný, að
dauðinn gerir ekki alltaf boð á und-
an sér. Hann kemur þá okkur grun-
ar síst og tekur frá okkur ástvini
og góða samferðamenn, hvernig
sem högum manna kann að vera
háttað.
Þannig bar að andlát Agnars
Ármannssonar, vélstjóra, en hann
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Nes-
■ikaupstað 30. júní síðastliðinn. Án
efa hefur marga sett hljóða, er þeim
barst fregnin um hið óvænta frá-
fall hans, því að svo mjög var hann
vinsæll og virtur af samferðamönn-
um sínum, svo víða kom hann við
sögu í atvinnu- og félagslífi um
langt skeið, svo trygglyndur var
hann við gamla vini sína og félaga
og svo sterkum böndum ræktarsemi
og átthagatryggðar var hann bund-
inn við heimabyggðina í Norðfirði.
Það var á öndverðu ári 1972, sem
fundum okkar Agnars Ármanns-
sonar bar fyrst saman í Tindabrekk-
unni á Norðfirði. Það var á þeim
tíma, þegar ég var að gera hosur
mínar grænar fyrir systurdóttur
^ans. Agnar bauð mig velkominn
með hlýju handtaki og björtu fasi,
sem ætíð hefur einkennt fjölskyld-
una stóru frá Tindum.
Norðfjörður var Agnari alltaf
mjög kær, enda borinn þar og bam-
Agnar stundaði
nám í Héraðsskó-
lanum að Lauga-
vatni, en að því
loknu starfaði hann
við útgerð föður
síns á Norðfirði.
Síðar lauk hann vél-
stjóraprófi og
stundaði sjó-
mennsku til ársins
1956 er hann flutti
ásamt fjölskyldu
sinni til Reykjavík-
ur. Þar sinnti hann
ýmsum störfum uns
fjölskyldan fluttist
árið 1968 aftur til Norðfjarðar
þar sem þau höfðu fest kaup
á húsi foreldra hans, Tindum,
og bjuggu þar æ síðan. Agnar
starfaði upp frá því hjá Síldar-
vinnslunni hf. sem vélsljóri á
togurum fyrirtækinsins, lengst
af á Birtingi NK 119. Árið
1992 breytti hann til, hætti sjó-
mennsku og sinnti ýmsum
störfum í landi.
Útför hans fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag, og
hefst athöfnin kl. 14.00.
fæddur. Hann helgaði einnig þeim
stað starfskrafta sína lengst af. Að
Agnari stóðu stórar og merkar ætt-
ir, frændgarður var því mikill að
vöxtum, sem hann rækti vel og mat
mikils. Honum var mikið í mun, að
arfurinn, sem hann hlaut, flyttist
áfram; arfur alþýðumenningar og
lífsskoðunar, sem er undirstaða
þess þjóðfélags, er íslendingar
byggja á í samtímanum.
Agnar hafði öll einkenni ættar
sinnar um lipurð og ljúfmennsku.
Hann var félagslyndur í besta lagi,
tryggur í lund og hjálpsamur með
afbrigðum. Hann var hrókur alls
fagnaðar í samkvæmum og á mann-
fundum og gestrisinn heim að
sækja, sló oft á strengi meinlausrar
fyndni og hafði gott auga fyrir hinu
broslega í kringum sig. Hann var
þó innst inni alvörugefinn, við-
kvæmur í lund og trúhneigður, og
hafa margir leitað til hans og notið
þess að hafa hann nálægt sér á
alvörustundum. Margir eiga honum
skuld að gjalda fyrir hjálpsemi hans
og fýrirgreiðslu, en í þeim efnum
taldi hann ekki eftir sér neina fyrir-
höfn.
Ungur varð hann athafnasamur
og atkvæðamikill, svo mjög að á
stundum þótti ýmsum nóg um, en
minning hans verður ekki síður
FRIÐFINNA
SÍMONARDÓTTIR
+ Friðfinna Sím-
onardóttir, frá
Hrísey, fæddist 8.
^Janúar 1927. Hún
lést í Sjúkrahúsi
Siglufjarðar 3. júlí
sl. Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Jónasdóttir hús-
freyja og Símon
Pálsson útgerðar-
maður. Friðfinna
átti einn bróður,
Hilmar Símonarson
sjómann, sem er lát-
inn, og einn uppeld-
isbróður, Núma Jó-
hannsson, skipstjóra. Eftirlif-
andi eiginmaður hennar er Gest-
ur Á. Frímannsson, verkamaður.
Börn þeirra eru: 1. Símon Ingi
fæddur 23.12. 1944, stöðvar-
stjóri Pósts og síma Fljótum,
kvæntur Heiðrúnu Guðbjörgu
Alfreðsdóttur fædd 10.9. 1946,
verslunarstjóri. Börn þeirra eru
Alfreð Gestur, Friðfinna Lilja,
Símon Helgi og Hilmar. 2. Elín
Anna fædd 27.9.1946, kaupkona
á Siglufirði, gift
Guðmundi Jóni
Skarphéðinssyni
fæddur 7.8. 1948,
framkvæmdasljóri.
Börn þeirra eru Jóna
Guðný, Margrét
Fjóla og Kristín
Anna. 3. Þórhallur
Jón fæddur 7.5.1953,
bifreiðastjóri. Börn
hans eru Linda Mar-
ía, Sædís, Þórður
Kristinn og Gestur
Þór. Barnabörnin
eru átta.Til margra
ára rak Friðfinna
sölutum á Siglufirði og var hún
þá einnig umboðsmaður DV og
Tímans. Gegndi hún mörgum
trúnaðarstörfum, þ.á m. fyrir
Sjálfsbjörgu, Kvenfélag Sjúkra-
húss Siglufjarðar, Systrafélag
Siglufjarðarkirkju og Kvenfélag-
ið Von.
Utförin fer fram í Siglufjarð-
arkirkju laugardaginn 8. júlí kl.
14. Jarðsett verður að Barði
Fljótum.
MINIMINGAR
tengd persónu hans og mannlegum
eðliskostum. Þar ber hæst vingjarn-
legt viðmót, umhyggju og umburð-
arlyndi, einstaka snyrtimennsku,
samviskusemi og fágæta frásagn-
argáfu. Hann kunni ógrynni gam-
ansagna, sem hann var óspar á að
segja, bæði af samferðamönnum
og ekki síður sjálfum sér. Mælskur
var hann og rökviss meðan heilsan
leyfði, og voru frásagnir hans róm-
aðar.
Nánustu ættingjar Agnars nutu
kærleika og umhyggju í ríkum
mæli.
Þau Agnar og Ingibjörg voru
mikil rausnarhjón, heimilið listrænt
og fagurt og móttökur ávallt af
mikilli gestrisni. Alltaf var tekið á
móti manni með geislandi og glað-
beittum brag húsbóndans og alúð
og skörungsskap húsfreyjunnar.
Reisulegt heimili þeirra í Neskaup-
stað hefur verið mörgum gott at-
hvarf. Það var vor og það var hátíð
að vera með Agnari Ármannssyni,
hann var maður veitull, göfuglynd-
ur og rausnarlegur, hlýlegur í við-
móti og aðlaðandi. Þau hjónin voru
ákaflega samhent í því að taka vel
á móti gestum sínum og búa tæki-
færinu þann ramma, sem hæfði.
Ævi tengdafrænda míns er lokið.
Samvistanna verður ekki lengur
notið nema í minningunni. En þar
er hún líka hlý sem fyrsta handtak-
ið. Á skilnaðarstund er efst í huga
fjölskyldu minnar þakklæti fyrir
vináttu, einlægni og samfylgdina
alla. Ingibjörgu, börnum sem og
öðrum ástvinum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur með ósk um
að þeim veitist huggun og styrkur.
í þungum harmi.
Ingimundur Sigurpálsson.
Vinur minn, Agnar Hall Ár-
mannsson á Tindum, Norðfirði, er
fallinn frá.
Kallið kom snöggt og hann varð
allur á skammri stundu. Við svo
snöggt fráfall hans setur menn
hljóða og það því fremur sem hann
var alla tíð kvikur á fæti og léttur
í fasi.
Minningamar leita á hugann.
Kynni mín af Agnari hófust fyrir
meira en þijátíu árum og var sam-
band mitt og fjölskyldu hans með
miklum ágætum alla tíð. Þar sem
fjölskyldur okkar Ingu konu hans
voru tengdar, áttum við enn meira
sameiginlegt en ella hefði verið.
Ræktarsemi Agnars var einstök.
Þegar hann gat því við komið leit
hann til ættingja og vina. Það var
gaman að fá hann í heimsókn, hvort
sem það var heima eða á vinnustað
og hann naut þess að færa okkur
vinum sínum nýmeti af sjónum við
þau tækifæri. Ekki var síðra að
sækja hann og Ingu frænku mína
heim að Tindum og njóta einstakrar
OKKUR langar að minnast ömmu
með örfáum orðum. Hún var okk-
ur svo kær. Það er sárt til þess
að hugsa að koma norður á Siglu-
lj'örð og geta ekki heimsótt hana.
Ámma var með Söluturn á Siglu-
firði í mörg ár og unnum við syst-
urnar hjá henni, hún var góður
og sanngjarn vinnuveitandi. Við
vorum mjög ungar þegar okkur
var treyst fyrir afgreiðslu í LiIIu
sjoppu eins og hún var alltaf köll-
uð. Hefur ömmu líklega aldrei
grunað hve mikils virði þetta
traust var okkur. Amma Lilla var
alltaf mjög ákveðin kona með
hjartað á réttum stað. Ef strákar
voru að gera einhver prakkrastrik
og að stríða okkur þegar við vorum
þar við störf var nóg að kalla hana
til og þegar hún kom urðu þeir
ljúfir sem lömb. Amma Lilla var
þannig gerð að hún bar hag ná-
ungans fyrir brjósti, umhyggju
hennar fyrir öðrum voru engin
takmörk sett og gerði hún ætíð
allt sem hún gat til að hjálpa öðr-
um.
Fjölskyldan var henni mikils
virði. Þrátt fyrir langvarandi veik-
indi kvartaði hún aldrei en hugs-
aði þeim mun meira um hvort allt
væri í lagi hjá okkur, hvort okkur
vantaði eitthvað, hvort eitthvað
gestrisni þeirra og hlýju.
Það var gott að vera í návist
Agnars. Ekkert vol eða víl út af
smámunum. Léttleikinn var ávallt
í fýrirrúmi. Hann virti' skoðanir
annarra, þó svo að þær féllu ekki
alltaf að hans eigin.
Raungóður var hann og um-
hyggjusamur, mat reynslu og þekk-
ingu hinna eldri, enda hafði hann
hlotið gott veganesti í foreldrahús-
um, sem hann bjó að alla tíð. Hann
laðaði að sér ungt fólk með hlýju
sinni og lífsgleði og hreif það með
sér í leik og starfi. Hann brúaði
þannig bilið milli kynslóðanna og
gerði sér fulla grein fyrir gildi for-
tíðar fyrir alla framtíð.
Síðustu ævidaga hans dvöldu þau
hjón ásamt litlum sonarsyni á Hér-
aði og hefur þá væntanlega gefíst
stund til þess að miðla æskunni af
reynslu og þekkingu þeirra eldri,
enda vissi Agnar sjálfur hve gott
það var að búa að góðu uppeldi.
Hann var sívakinn yfir velferð sinna
og þeirra sem nálægt honum stóðu
og treysti fjölskylduböndin.
Snyrtimennska var Agnari í blóð
borin og smekk hafði hann góðan.
Þjónustulund hans var við brugðið
og segja má að hann hafi í þeim
efnum haft sjötta skilningarvitið.
Þvílíkt var næmi hans. Hann mátti
ekkert aumt sjá að hann væri ekki
kominn með útrétta hönd til hjálp-
ar. Það eru svo sannarlega forrétt-
indi að hafa notið kynna slíks öð-
lings sem Agnar vinur minn var.
Að leiðarlokum kveð ég vin minn
með söknuði og mikilli eftirsjá. Ingu
frænku minni, börnum hans og ást-
vinum öllum votta ég mína dýpstu
samúð. Minningin um góðan dreng
mun halda nafni hans á lofti um
ókomin ár.
Jón Guðmundsson.
Afi á Tindum er dáinn. Við systk-
inin höfum enn ekki áttað okkur á
því og getum víst seint. Agnar afi
gegndi svo stóru hlutverki í lífi
okkar, að erfitt verður að sætta sig
við missinn.
Það var alveg sama hvað við
báðum hann um að gera, það var
framkvæmt. „Afi viltu ...“, við
þurftum varla að segja mikið meira
áður en hann var kominn af stað.
Þegar afi og amma komu að aust-
an, dvöldu þau hjá okkur, og var
þá hátíð í bæ. Afi fór í bakaríið og
keypti brauð og kökur. Súkkulaði
og önnur sætindi voru í uppáhaldi
hjá honum, og að sjálfsögðu nutum
við og aðrir góðs af. Örlæti, gjaf-
mildi og snyrtimennska voru hans
sterkustu eðlisþættir.
Margt er hægt að tína til úr
minningabrunninum. Sérstaklega
er minnisstætt, þegar nafni hans
fermdist í vor og ætlaði að vera í
stóru skónum við smókinginn. Það
væri sem hún gæti gert. Aldrei
gaf hún eftir. Hún var mjög fær
í höndunum og það eru ófá verk
sem eftir hana liggja. Tvö af
áhugamálum hennar voru að fara
á bingó og tína ber. Bingóinu
sleppti hún aldrei, nema hin seinni
ár, en þar rakaði hún inn vinning-
um sem hún gaf síðan fljótlega
aftur. Enginn tíndi eins falieg ber
og amma Lilla og enginn var eins
fljótur að því. Oft tók hún okkur
með og reyndum við að tína af
fannst afa ekkki koma til greina.
„Svona, nafni. Þú ferð hér í skó
af afa þínum og lætur ekki sjá þig
í þessum hnöllum í kirkjunni!“. Og
það gerði nafni hans möglunar-
laust, en þegar úr kirkjunni kom,
var hann fljótur að skipta yfír í
hnallana aftur.
Nú eru allar stundirnar með afa
og ömmu á Tindum ómetanlegar
minningar, sem við komum til með
að varðveita um ókomna tíð. Við
kveðjum nú elsku besta afa, sem
gaf okkur svo mikið og svo ómetan-
lega mikla umhyggju og ást. Elsku
amma, við vonum að guð gefi þér
styrk í þeirri miklu sorg, sem hefur
dunið yfír okkur öll.
... Þér ómar ástarkveðja
frá innsta strengnum mínum.
Þú gafst mér söng og sumar
við sól úr barmi þínum.
Þú gafst mér ást og unað
í öllum minningunum.
Ég stend í auðnum eftir
með endurfund í vonum.
(Friðrik Hansen)
Elsku afi, guð geymi þig. Við
vitum að þú ert á góðum stað núna,
hjá honum, sem þú trúðir svo mikið
á.
Þín dótturbörn,
Thelma og Agnar Hörður.
Elsku afi. Nú ert þú farinn til
Guðs. Mikið er ég lánsamur að
hafa fengið að vera með þér og
ömmu síðustu tvær og hálfa viku
fyrir austan. Ég á eftir að vera þér
ævarandi þakklátur fyrir að hafa
hringt í mömmu og beðið um ieyfi
til þess að taka mig með ykkur
ömmu í sumarbústaðinn á Einars-
stöðum. Þar brölluðum við ýmislegt
saman, fórum snemma á fætur til
að fá okkur göngutúra, spiluðum
fótbolta og köstuðum steinum í
polla.
Og ekki var það síðra að geta
átt með ykkur stundir á Norðfirði.
Ferðirnar upp í fjall verða ógleým-
anlegar, rölt á bryggjuna, þar sem
þú þekktir hvern einasta mann, er
minnisstætt og sömuleiðis ánægju-
stundirnar í garðinum á Tindum.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er
því nýja veröld gafstu mér,
í þinni birtu hún brosir öll,
í blóma sé ég lífsins fjöll.
Ef gleðibros er gefið mér,
sú gjöf er, Drottinn, öll frá þér,
og verði af sorgum vot mín kinn,
ég veit, að þú ert 'faðir minn.
(E.H. Kvaran)
Elsku afí, ég þakka þér fyrir
samveruna, sem verður mér alltaf
minnisstæð. Hafðu þökk fyrir allt.
Þinn,
Fannar Már Agnarsson.
jafn mikilli þolinmæði og dugnaði
og hún en það gekk hálfilla.
Elsku afi, við biðjum guð að
gefa þér styrk við þennan missi
því hann er mikill. Við munum öll
sakna hennar en þú þó mest. Við
vitum öll hve mikils virði hún var
þér eins og við vitum að þú varst
henni.
Systurnar
Jóna Guðný, Margrét Fjóla
og Kristín Anna.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnamöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.