Morgunblaðið - 27.08.1995, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 1995
MORGUNBLAÐIÐ
4
SIGURÐUR
ÓSKARSSON
+ Sigurður Óskarsson, bóndi
í Krossanesi í Skagafirði,
var fæddur í Hamarsgerði í
Lýtingsstaðahreppi 6. júlí 1905.
Hann lést í Sjúkrahúsi Skag-
firðinga 10. ágúst síðastliðinn
og fór útförin fram 19. ágúst.
FIMMTUDAGSKVÖLDIÐ 10. ágúst
bárust okkur systrunum þær sorgar-
fréttir að ástkær afi okkar væri lát-
^nn. Við fráfall hans er margs að
minnast.
Hann varð níræður 6. júlí sl. og
hafði því náð háum aldri. En afi var
ekki gamall í anda; hann gerði stöð-
ugt að gamni sínu, ók mikið um
sveitina og fylgdist fullur áhuga með
því sem gerðist í kringum hann.
Við bamabörn hans í Noregi
minnumst hans með virðingu og
hlýju. Þegar við komum í Krossanes
í leyfum fagnaði hann okkur af
ósvikinni gleði. Hann var svo já-
kvæður, hló stöðugt og sagði ævin-
lega: „Lofaðu stelpunum að gera
eins og þær vilja,“ brosti síðan og
deplaði til okkar auga.
Okkur fannst sem afi bæri stöð-
)j0ga. umhyggju fyrir okkur. Hann
varð að fullvissa sig um að við borð-
uðum nóg og okkur líkaði vistin hjá
honum. Einkum voru kvöldin í
Krossanesi yndisleg. Þá sat hann
gjaman í stólnum sínum og fór með
vísur og kvæði fyrir okkur. Hann
naut þess líka að segja sögur frá
liðnum dögum og þreyttist aldrei á
að svara spurningum okkar bam-
anna. Það mildar sorgina að við
skulum hafa fengið að kynnast svo
einstökum afa. Ástkær afi okkar var
tryggðin sjálf í huga okkar barna-
barnanna. Og þá minningu munum
við varðveita sem okkar dýrasta
djásn.
Karmoy, 15. ágúst 1995,
Anne og Marit
Látinn er Sigurður Óskarsson,
bóndi í Krossanesi, níræður að aldri.
Þar er fallinn einn þeirra Skagfirð-
inga sem settu svip á samtíð sína.
Góður drengur og eftirminnilegur
öllum sem hann þekktu.
Sigurður var nýlega byijaður bú-
skap í Krossanesi í Vallhólmi ásamt
konu sinni, Ólöfu Ragnheiði Jó-
hannsdóttur frá Löngumýri, þegar
ég var sumarstrákur hjá þeim hjón-
um. Þar varð síðan mitt annað heim-
ili í fimm sumur. Daginn eftir að
skóla lauk á vorin var ég kominn í
Krossanes og oft var klipin vika eða
hálfur mánuður af skólatíma á
haustin til þess að geta komist í
göngur og réttir. Sigurði og Ólöfu
fæ ég aldrei fullþakkað hversu vel
þau reyndust þessum vandalausa
strák. Veganestið sem ég fékk þar
hefur reynst öðru haldbetra. Ólöf,
sem látin er fyrir nokkrum árum,
var hin merkasta kona eins og hún
átti kyn til. Umhyggjusöm og hlý
og löngunin til að fræða og hafa
þroskandi áhrif á aðra var henni í
blóð borin. Skemmtilegri og betri
t
‘ “ Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkaers eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
BJÖRNS HALLDÓRSSONAR,
Lynghaga14,
Reykjavík,
er lést 4. ágúst sl.
Elín Guðbjörnsdóttir,
Guðbjörn Björnsson, Júlíana B. Erlendsdóttir,
Júlía Björnsdóttir, Gunnar Frímannsson,
Anna Guðný Björnsdóttir, Gunnar K. Guðmundsson
ög barnabörn.
Hjartanlegar þakkir til allra, er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
HELGU ODDSDÓTTUR,
Stigahlið 64.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins Skjóls fyrir góða umönnun.
Birgir Rafn Gunnarsson, Auður H. Finnbogadóttir,
Guðrún K. G. Gunnarsdóttir, Eriendur Erlendsson,
Sígurður Gunnarsson, Elín Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þökk fyrir samúð og vinarhug við fráfall og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
SIGURBJÖRNS PÉTURSSONAR
frá Hjalteyri.
Guð blessi ykkur öll.
Jónina Árnadóttir,
Þóra Sigurbjörnsdóttir, Þórður Valdimarsson,
Snjólaug Sigurbjörnsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Valrós Sigurbjörnsdóttir, Halldór Guðmundsson
og barnabörn.
Lokað
Starfsþjálfunarstaðurinn Örvi verður lokaðureftir
hádegi mánudaginn 28. ágúst vegna útfarar
LAUFEYJAR PÁLSDÓTTUR.
Starfsþjálfunarstaðurinn Örvi.
MININIINGAR
húsbónda en Sigurð get ég ekki
hugsað mér. Hann var fullur af fjöri,
spaugsamur og bráðsnjall hagyrð-
ingur og hafa sumar vísur hans orð-
ið landfleygar. Hann var einstaklega
verklaginn og velvirkur maður og
gott að læra af honum rétt vinnu-
brögð. Mikill skerpumaður var hann,
t.a.m. var hann hinn ágætasti sláttu-
maður. Gaman var að sjá þá á teign-
um Sigurð á Brenniborg og Sigurð
Óskarsson. Það voru tilþrifamikil
vinnubrögð. Áður en hann hóf bú-
skap stundaði hann plægingar um
árabil eins og bræður hans sumir.
Minnast gamlir menn þess hversu
vel honum fór það verk úr hendi.
Alkunnugt er hversu góða hesta Sig-
urður átti og hversu snjall hestamað-
ur hann var. í byijun vélaaldar átti
hann mikinn þátt í að vekja skag-
firska hestamennsku til vegs á ný.
Hann var stofnandi hestamannafé-
lagsins Stíganda og formaður þess
um langt árabil og nú á efri árum
heiðursfélagi þess svo sem verðugt
var. Ég fékk að njóta hinna góðu
hesta Sigurðar og minnist margra
góðra spretta á rennisléttum vall-
lendisbökkum Hólmsins. Þá réð fák-
ur ferð.
Sigurður var einkar vinsæll maður
og valdi sér skemmtilega menn að
vinum. Nágrannar hans, sem elskir
voru að hestum og kunnu að meta
gaman, voru tíðir gestir á sumar-
kvöldum að loknum önnum dagsins.
Þeir komu ríðandi á gæðingum sín-
um og Ólöf bar þeim kaffi með bros
á vör og blik í auga. Stundum var
lögg í glasi. Ég minnist Gísla í Mikl-
ey, Dúdda á Skörðugili, Bjössa á
Krithóli, Óla í Álftagerði og Reimars
á Löngumýri. Allt kátir karlar. Þá
var hlegið dátt í suðurstofunni í
gamla bænum, sagðar sögur, kvið-
lingaar látnir fjúka og rætt um
hesta. Og að Iokinni dvöl reið hús-
bóndinn á gæðingi sínum, Stóra-
Blesa eða Litla-Blesa út í bjarta
sumarnóttina. Mikill vinur Sigurðar
um árabil var Páll Sigurðsson, oft
kenndur við Fornahvamm. Þeir tveir
munu hafa á tímabili farið með
ferðamenn um Kjöl. Hygg ég að
þeir hafí verið forgöngumenn um
slíkar ferðir. Ymislegt sagði Sigurð-
ur mér frá þessum ferðum. Margt
gerðist þar skemmtilegt.
Smalamennska, réttardagar,
söngur og glaðværð. Allt eru þetta
sólskinsblettir endurminninganna og
þar er Sigurður í Krossanesi ætíð
fremstur meðal jafningja.
Sigurður var góður bóndi og hirti
vel búfénað sinn. Stórt bú hafði
hann þó aldrei, en notadijúgt, enda
hygg ég að metnaður hans hafi ekki
beint í þá átt að verða stórbóndi og
ríkismaður. En hann sá vel fyrir sín-
um, var góður faðir dætrum sínum
þremur og konu sína elskaði hann
og virti. Líf hans var gott og far-
sælt og hann geislaði frá sér sól-
skini og birtu. En hann var orðinn
þreyttur. Eiginkona hans var horfin,
heilsan að bila og hann var orðinn
einn. Krossanes vildi hann þó ekki
yfirgefa. Þar var hans heimur.
„Nóttlaus voraldarveröld, þar sem
víðsýnið skín.“
Ég kveð þennan kæra vin minn
og velgjörðarmann með söknuði, en
ann honum hvíldar að loknum löng-
um starfsdegi. Skyldmennum hans
sendum við hjónin okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigurjón Björnsson.
-4- Jón fæddist á
' Neðri-Brunná,
Saurbæjarhreppi í
Dalasýslu, þann
19. maí 1922. Hann
lést í Reykjavík 18.
ágiist síðastliðinn.
Hann var yngstur
þriggj^ systkina
hjónanna Elíasar
Guðmundssonar
og Ragnheiðar
Guðmundsdóttur.
Jón átti tvær syst-
ur, Onnu Margréti,
f. 6. desember
1913 og Maríönnu
Ingibjörgu, f. 13. júní 1916,
d. 10. ágúst 1991. Jón ólst upp
á Neðri-Brunná til þriggja ára
aldurs er fjölskyldan flutti
suður á Vatnsleysuströnd, að
Brunnastöðum og fáum árum
síðar til Hafnarfjarðar, en for-
eldrar Jóns byggðu þar hús
við Selvogsgötu númer 16. Jón
kvæntist Olöfu Jónsdóttur
hinn 2. ágúst 1953. Ólöf fædd-
ist á Svarfhóli I Laxárdals-
hreppi, Dalasýslu, 6. apríl
1923, d. 20. desember 1992.
Ólöf var dóttir hjónanna Jóns
Arnasonar frá Jörfa í Haukad-
al og Kristínar Guðbjargar
Ólafsdóttur frá Stóraskógi.
Þeim hjónum varð tveggja
NONNI frændi er dáinn. Sannar-
lega var ég ekki viðbúinn þessu,
en móðir mín hafði deginum áður
verið að segja mér frá því, að hún
hafði þá nýverið talað við bróður
sinn og hann leikið á als oddi og
sagt henni frá ferðum sínum um
landið og hvað framundan væri.
Enn einu sinni er okkur sýnt, að
við vitum aldrei hvaða óvæntir
atburðir geta raskað áætlunum
okkar eða leitt þær til lykta með
skyndilegum hætti og opnað þá
gröf er hulin er sjónum okkar.
Ég tel mig muna fyrst eftir
Nonna er ég var rúmlega þriggja
ára, hann var þá að kenna mér
að þekkja stafina. Ekki skal það
rakið hér frekar, en þó er mér
minnisstætt er ég klikkaði á
ákveðnum staf, að frændi kleip
mig í putta þar til strákurinn sagði
æ og var þá komið rétt svar.
Hvorki fyrr né síðar beitti hann
frænda sinn neinum „fanta“tökum
enda slíkt ekki til í hans huga.
Mér fannst reyndar á vissu tíma-
bili er ég sótti fundi hjá KFUM
að Nonni frændi væri af þeim sem
ég þekkti sá er líkastur væri Jesú.
Orð eru til alls fyrst, segir mál-
tækið, en hugurinn er upphaf allr-
ar breytni og áform undanfari
allra verka. Eg hygg að Nonni
hafi aldrei byijað á því að tala um
áform sín fyrr en hann var búinn
að hugsa og kryfja málið til mergj-
ar. En hugsunin snerist ekki fyrst
og fremst um hluti sem hægt var
að smíða úr tré eða járni eða kaupa
fyrir peninga. Hans hugsun sner-
barna auðið: Jón
Kristinn, f. 8. febr-
úar 1953, og Ari,
f. 8. ágúst 1956.
Jón Kristinn er
kvæntur Sesselju
Ingólfsdóttur.
Þeirra börn eru:
Helga, f. 10. maí
1971, hennar dóttir
Silja Kristín, Gerð-
ur, f. 18. mars
1973, Ólafur, f. 24.
október 1983 og
Sif, f. 6. september
1986. Ari er kvænt-
ur Láru Hrönn
Árnadóttur. Þeirra börn eru:
Ágúst Ingi, f. 18. júní 1979,
Daníel Már, f. 20. febrúar 1987
og Ólöf Brynja, f. 12. maí 1992.
Eftir að hafa lokið námi við
Samvinnuskólann hóf hann
störf hjá Jóni Loftssyni hf.,
síðan rekstur matvöruversl-
ana allt til ársins 1972, fyrst
í Hafnarfirði, en frá 1965 í
Reykjavík. Er hann hætti því
hóf hann á ný störf hjá Jóni
Loftssyni hf. og var þar, þar
til starfið var lagt niður.
Útför Jóns Ólafs Elíassonar
verður gerð frá Háteigskirkju
mánudaginn 28. ágúst kl.
13.30.
ist ekki síður um fólk, um fjöl-
skylduna, eiginkonuna og synina
tvo, konur þeirra og börn. Allt sitt
æviskeið beindi Nonni göngu sinni
inn á réttar brautir. Og hafi hann
nokkru sinn vikið af þeirri braut
hefur hann leiðrétt stefnuna strax.
Honum hefur verið ljóst, að til
þess að komast í snertingu við hin
sönnu manngildi tilverunnar væri
það í samfélagi við aðra menn.
Móðir Nonna, Ragnheiður, ólst
upp í Hvítadal hjá hjónunum Önnu
Margréti og Jóni Þórðarsyni. Þar
voru einnig Stefán skáld og Jón
Samúelsson sem dó tæplega tví-
tugur að aldri. Stefán skáld frá
Hvítadal orti um fóstbróður sinn,
Jón Samúelsson, ljóð, samtals 16
erindi, og leyfi ég mér að nota
annað erindi annars kafla ljóðsins
sem lokaorð. Ég veit að þeir sem
þekktu Nonna munu vera mér
sammála um það, að orð skáldsins
frá æskustöðvunum eigi hér vel
við.
Og engum glaðar heimur hló,
og hugvit þitt var dæmafátt.
Ég kynntist úrvalsæsku þó
með eld í blóði og vökumátt.
En þú gafst öllu líf og lit,
svo leikið var þitt smíðavit.
Af starfsþrá rík var höndin hög,
og hugsýn glögg á eðlislög.
Kæru vinir og frændur, Jón
Kristinn og Ari, við Lilla biðjum
algóðan Guð að styrkja ykkur, eig-
inkonur ykkar og börn á þessari
kveðjustund.
Ragnar S. Magnússon.
JÓN ÓLAFUR
ELÍASSON
KRISTÍN ÞÓRARINSDÓTTIR
•+• Kristín Jónína Þórarins-
■ dóttir var fædd í Ólafsvík
4. júlí 1921. Hún lést á sjúkra-
húsi Akraness 17. ágúst sl. og
fór útförin fram 26. ágúst.
KÆR FRÆNKA okkar er látin.
Margar góðar minningar koma upp
í hugann er við minnumst Stínu
Þór, eins og hún var alltaf kölluð.
Minnumst við gestrisni hennar er
við komum til Ólafsvíkur. Heimili
hennar var ávallt öllum opið og gaf
hún sér ailtaf tíma til þess að setj-
ast niður og ræða málin sem jafn-
ingi okkar. Hún var okkur sem önn-
ur amma bæði af hlýju og alúð.
Jafnframt minnumst við góðra
stunda á heimili foreldra okkar í
Hafnarfirði, þar sem hún var tíður
getur enda mikil og sterk tengsl þar
á milli. í tilefni sjötugsafmæli henn-
ar fyrir nokkrum árum komum við
henni gleðilega á óvart með því að
birtast hjá henni í sveitasælunni í
Húsafelli og eyddum þar yndislegum
degi. Fyrir tveimur árum var svo
haldið í fyrsta skipti ættarmót í Ól-
afsvík, mættum við þar með mikinn
spenning því þetta er ansi stór hóp-
ur afkomenda systkinanna Elíasar,
Hrefnu, Guðmundar, Helgu, Stínu
og Óla. Stína naut sín til fullnustu
og var mjög gaman að hitta alla,
því marga af þeim höfðum við ekki
séð í mörg ár. Það var gaman að
fylgjast með því hvernig hún naut
lífsins seinni árin, þrátt fyrir lasleika
í mörg ár og að hafa misst hverl
systkini sitt á eftir öðru. Fyrir
nokkru átti hún því láni að fagna
að eignast góðan og traustan vin
og veitti hann henni margar gleði-
stundir fram til síðasta dags.
Með þessum fáu orðum þökkum
við systurnar samfylgdina í gegnum
árin. Vottum við börnum hennar,
fjölskyldum þeirra, Óla bróður henn-
ar og Hilmari okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Margrét Agnarsdóttir
og Kolbrún Indriðadóttir,
Hafnarfirði.
+