Morgunblaðið - 27.08.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 1995 31
kaupfélagsstjóra á Borðeyri og þau
hjón fluttu til Reykjavíkur og
bjuggu eftir það í íbúð sinni á
Kleppsvegi 52. Og enn voru þau
hinir sömu höfðingjar heim að
sækja og áður nyrðra. Eftir flutn-
ingana hófu j)au bæði störf hjá
búvörudeild SIS og síðan fyrirtæk-
inu Goða. Þar vann hann meðan
starfsorka leyfði og helgaði þannig
samvinnuhreyfingunni starfskrafta
sína í nær hálfa öld.
Það var í árslok 1991 að dimman
skugga bar á líf þeirra hjóna. Þá
greindist hann með sjúkdóm þann
er síðan dró hann til dauða. Hann
gekkst fyrst undir stóra aðgerð þá
um jólaleytið. Hún tókst vel og
hann komst aftur til nokkurrar
heilsu, byijaði að vinna í hálfu
starfi og menn fylltust nokkurri
bjartsýni um framhaldið. Þó má
segja að sú von hafi að nokkru
einkennst af orðum Jóhannesar úr
Kötlum í ljóði hans Karl faðir minn
en þar segir á einum stað: „Því
þrátt fyrir vonina óðum við öll í
efasemdanna skugga.“ En frestur
var það samt og hann kærkominn,
bæði honum, venslamönnum hans
öllum og vinum. Honum tókst af
sínum alkunna dugnaði og seiglu
t.d. að aka sjálfur hringinn í kring-
um landið. Þá áttu þau hjónin viku-
dvöl í sumarhúsi austur á Héraði.
Hittum við hjónin þau þar alsæl
og ánægð. Þar ferðuðust þau m.a.
niður á firðina og inn að Sænauta-
seli og Veturhúsum og víðar.
Svo er það um miðjan vetur
1994 að hann þurfti að leggjast á
sjúkrahús og gangast undir enn
stærri aðgerð en áður. Þótti þá
sýnt að hveiju stefndi og aðeins
spurning um tíma. En nafni vildi
ekki gefast upp, heldur beijast til
þrautar. Hann átti sér takmark eða
draum. Að komast norður og heyra
nið Hrútafjarðarár er lék svo ljúft
í eyrum lítils drengs í Óspaksstaða-
séli forðum. Þetta tókst með góðri
aðstoð Stellu og Alla, sonar þeirra.
Snemma í september á síðasta ári
rættist draumurinn með veiðiferð
í Hrútaíjarðará. Þá var hún ekki
veiðileg blessunin enda sjaldan orð-
ið vatnsminni. En á elleftu stundu
tók lax á í Réttarfossi. Sá reyndist
12 pund. Það var hápunktur allra
væntinga og ég hef sjaldan eða
raunar aldrei heyrt nafna minn svo
glaðan í sinni frá því heilsan bilaði
og hann var eftir þessa ferð. Af
þessu má sjá að hann naut að
ýmsu leyti ríkulega þess frests er
honum gafst. Þá er og skylt að
geta þess að nokkrum sinnum fóru '
þau austur í Vík í Mýrdal en þar
eiga Stella og systkini hennar hús
það er foreldrar þeirra bjuggu í á
sínum tíma. Oft munu bæði þau
og fjölskylda þeirra hafa átt þar
glaðar og góðar stundir og sótt
þangað þrótt og þrek, ekki síst
eftir að halla tók undan fæti hjá
nafna mínum.
Þess var getið í upphafi þessara
minningarorða hve grimm örlög
fjölskyldunni voru búin í Óspaks-
staðaseli. Þó var það svo að þangað
hvarflaði hugur hans og oft lagði
hann þangað leið sína. Mig langar
að taka mér bessaleyfi og birta hér
orðrétta frásögn hans sjálfs þar um
er hljóðar svo: „Mér hefur löngum
verið bernskuheimili mitt, Óspaks-
staðasel, hugleikið. Lagði ég því
oft leið mína þangað. A stundum
voru hugsanir mínar og tilfinningar
utan raunveruleikans. Þetta er því
kveðja mín til tóftabrotanna í Sel-
inu.“ Þessi orð ritaði hann um sól-
stöður 1993. Svona skrifa hvorki
né tala þeir sem bera beiskju eða
kala í bijósti heldur hinir er hafa
heitt og stórt hjarta. Sterkir stofn-
ar bogna en brotna ekki.
Eins og áður getur tókust með
okkur nöfnum náin kynni á æsku-
og ungdómsárum okkar. Þau hafa
síðan varað. Síðustu árin, einkum
eftir að heilsa hans bilaði, höfðum
við náið samband, töluðumst þá oft
við í síma, stundum daglega, oftast
um allt og ekkert eða ekki neitt.
Eg held við höfum notið þess báð-
ir. Veikindi hans voru þó aldrei
rædd nema svona almennt hvernig
heilsan væri. Hann bar sig alltaf
vel. í minningunni var hann hress
til hinstu stundar. Ég sá hann síð-
ast rúmri viku fyrir endalokin, þá
var auðséð að hveiju dró, þó slógu
báðir á létta strengi af gömlum
vana.
Stellu, börnum, tengdabörnum,
barnabömum svo og öðrum ætt-
ingjum vottum við Elladís og okkar
fjölskylda dýpstu samúð. Blessuð
veri minning þín, kæri vinur.
Jónas R. Jónsson frá Melum.
Eitt af því fjölmarga sem hefur
ótvírætt sannleiksgildi er það að
lífið og dauðinn eru tveir óað-
skiljanlegir þættir í okkar tilveru.
Lífið er dásamlegt, en dauðinn er
miskunnarlaus og knýr dyra, að
okkur finnst oftar en eigi, á ótíma-
bærri stundu. Elsku bróðir, við
hefðum svo sannarlega öll, bæði
ættingjar og vinir, viljað fá að njóta
þinnar návistar og samfylgdar tals-
vert lengur. Foreldrar Jónasar voru
Einar Elíesersson og Pálína Björns-
dóttir er bjuggu í Öspaksstaðaseli,
sem var heiðarbýli innst í Staðar-
hreppi í V-Húnavatnssýslu og er
nú löngu komið í eyði. Þrátt fyrir
það var hann fæddur á Hvamms-
tanga, þar var sjúkrahús, læknir
og öryggi. Hann var fimmti í röð
8 barna foreldra sinna. Bernskuár-
in áttum við saman í Selinu. Við
systkinin vorum öll ákaflega sam-
rýnd, en þó var vináttan einna ein-
lægust milli okkar bræðranna
tveggja vegna lítils aldursmunar.
Leikföng voru leggir, kjálkar og
horn og var það ærinn starfi að
halda utan um þann stóra „bú-
smala“. Frá þessum tíma áttum við
ljúfar minningar, sem stundum
voru rifjaðar upp löngu seinna á
lífsleiðinni. Það má með ólíkindum
teljast að á þessu' litla koti skuli
hafa verið tvíbýli, en sú var þó stað-
reyndin. í efribænum sem við köll-
uðum svo bjó Jón bróðir pabba og
Sesselja systir mömmu og eignuð-
ust þau þijá drengi.
Margt er hverfult í þessum heimi
og hamingjan stundum skamm-
vinn, hinn mikli og miskunnarlausi
ógnvaldur hélt innreið sína í bæina
lágu og heimtaði sinn skerf, sem
var helmingur heimilisfólksins, sú
saga verður ei rakin nánar hér,
enda að falla í gleymskunnar dá
og sárin að mestu gróin þeim er
eftir lifa.
Eftir þetta mikla áfall og þar sem
báðar húsmæður höfðu fallið í val-
inn þótti eigi stætt á áframhald-
andi búskap og voru heimilin bæði
leyst upp á fardögum vorið 1935
og hópurinn tvístraðist í ýmsar átt-
ir. Við systkinin.vorum fjögur eftir
og fóru tvö okkar, þau Jónas og
Halla, að Grænumýrartungu. Þá
bjuggu þar myndarbúi Gunnar
Þórðarson og Ingveldur Björnsdótt-
ir, móðursystir okkar. Þar var opið
hús mörgum er erfitt áttu.
Sem ungur maður lagði Jónas
leið sína í Reykholtsskóla og gekk
síðan þaðan út sem gagnfræðingur
að loknu þriggja vetra námi. Að
því loknu hóf hann starf við
Kaupfélagið á Borðeyri, fyrst sem
innanbúðarmaður og vann sig siðan
fljótlega uppí þá stöðu að taka við
stjórn kaupfélagsins. Hann var
mjög traustur og trúr í sínu starfi,
nákvæmur og gætinn í fjármálum
félagsins og hóf það með sinni
hagsýni upp til vegs og virðingar.
í hans tíð og undir hans umsjá
voru nær allar byggingar endurnýj-
aðar frá grunni, byggt bifreiða-
verkstæði, félagsstjórahús og reist-
ur söluskáli inn við Brú. Hans
kaupfélagsstjórn spannaði yfir 30
ár eða allt til ársins 1980. Það
held ég að mér sé óhætt að full-
yrða að byggðarlagið í heild og
ábúendur allir eigi honum gott að
unna og hugsi hlýtt til hans, nú á
kveðjustundu. En hann stóð ekki
einn í öllum þessum stórræðum,
hann átti því láni að fagna að eign-
ast myndarlega konu er stóð styrk-
um fótum við hlið manns síns alla
tíð. Hún heitir Guðbjörg Haralds-
dóttir eða Stella eins og hún er
nefnd í daglegu tali og er ættuð
austan úr Kerlingadal. Þau hjón
hófu sinn búskap á Borðeyri, þá
nýgift. Þau eignuðust fjögur börn,
en þau eru: Haraldur, Guðlaug,
Þórey og Silja, auk þess tóku þau
fósturson, Aðalstein Þorkelsson, og
gengu honum í foreldrastað. Öll
þessi börn þeirra eru dugmikil, vel
gerð og mannvænleg og nú í seinni
tíð hafa bæst í hópinn tengdabörn
og barnabörn og má með sanni
segja að hann sé glæsilegur og
umfram allt mjög dýrmætur.
Þegar tóm gafst frá dagsins önn
í mínu starfi var stefnan æði oft
tekin beint til Borðeyrar. Stundum
við hjónin ein á ferð eða jafnvel
öll fjölskyldan. Það var nokkuð
sama hve marga bar að garði, allar
dyr stóðu opnar hjá þeim sómahjón-
um Jónasi og Stellu. Við áttum þar
saman margar glaðværar stundir,
sem lengi verða í minnum hafðar.
Þegar Jónas lauk starfi hjá
Kaupfélagi Hrútfirðinga fluttu þau
hjón til Reykjavíkur og hófu störf
hjá Goða, sem er kjötiðnaðardeild
á Kirkjusandi. Vann hann þar alla
tíð til þess dags er heilsan brást.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund er margs að minnast og margt
að þakka. Hugur er að sjálfsögðu
tregablandin, en minningamar era
allar svo ljúfar að þær vega að
nokkru upp á móti söknuðinum.
Frá öllum innan okkar fjölskyldu
eru færðar þakkir og samúðar-
kveðjur. Sér í lagi er beðið fyrir
þakkir og kveðjur frá fjölskyldu
okkar í Ástralíu. Það er oft hugsað
æði stíft heim og ekki síst á erf-
iðri stundu sem þessari.
Elsku mágur og bróðir, við þökk-
um þér samfylgdina á æfíbrautinni
og ánægjuna sem þú veittir okkur.
Megi Guð varðveita sálu þessa
framliðna bróðurs, vernda og styðja
alla syrgjendur.
Minningin lifir þótt maðurinn
deyi.
Matthea K. Guðumundsdóttir
og Ingimar Einarsson.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir,
stjúpfaðir, afi og langafi,
PÁLL MAGNÚSSON
pi'puiagningameistari,
Höfðavegi 5,
Húsavík,
sem lést þann 21. ágúst sl., verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju þriðjudag-
inn 29. ágúst kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Guðrún Ragnarsdóttir.
Magnús G. Pálsson, Þóra Hólm,
Bertha S. Pálsdóttir, Jón Kjartansson,
Sigurður Pálsson, Hanna M. Baldvinsdóttir,
Svavar Pálsson,
Helgi Pálsson, Pálfna Reynisdóttir,
Málfríður Ágústa Pálsdóttir,
Páll G. Pálsson,
Sigríður Bachmann,
Ragna Bachmann,
Einar Bachmann,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR GÍSLA GUÐJÓNSSONAR,
Ljósalandi 23,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfs-
fólki Borgarspítalans og hjúkrunarþjón-
ustunni Karitas.
' Hrefna Guðmundsdóttir,
Björn Sigurðsson, Vilborg Sigurðardóttir,
Guðjón Sigurðsson, Vera Osk Valgarðsdóttir,
Guðmundur Rafn Sigurðsson, Gi'gja Baldursdóttir,
Atli Már Sigurðsson,
Sigurður Valur Sigurðsson,
Kristján Örn Sigurðsson, Kristín Kristmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Velkomin 1 Þjoðleikhusið
Metnaður á öllum sriðum:
STORA SVIÐIÐ
Þrek og tár eftir Ólaf Hauk Símonarson
Kardemommubærinn eftir Thorbjörn Egner
Glerbrot eftir Arthur Miller
DonJuan eftir Moliére
Tröllakirkja eftir Ólaf Gunnarsson
Sem yður þóknast eftir William Shakespeare
a SMÍÐAVERKSTÆÐIÐ
Leigjandinn eftir Simon Burke
,eitt að hún skyldi vera skækja eftir John Ford
Hamingjuránið, söngleikur eftir Bengt Ahlfors
LITLA SVIÐIÐ
Sannur karlmaður eftir Tankred Dorst
Kirkjugarðsklúbburinn eftir Ivan Menchell
Hvítamyrkur eftir Karl Ágúst Úlfsson
Einnig hefjast sýningar á Stakkaskiptum,
Taktu lagið, Lóa! og Lofthræddi
örninn hann Örvar
lí.M.W
ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ