Morgunblaðið - 10.12.1995, Blaðsíða 4

4 B SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
tilhugsun að eiga að leika þessa
konu sem á að vera aðlaðandi og
heilla alla þessa menn og eiga að
gera það í grófum lopasokkum og
sauðskinnsskóm.
H: Já, og ég man að þegar ég
kom með grunnteikningar til Snorra
Þórissonar framleiðanda þá sagði
hann: „Neeiiiii!!!" Hann vildi hafa
búningana meira aðsniðna, taka hana
, úr upphlutnum og svona. Mér fannst
það ekki hægt en fór þessa leið með
efnið, enda ekki vondur kostur að
hafa hana í þröngum reimuðum upp-
hlut sem lyftir bq'óstunum upp.
M: Viltu heitara kaffí?
H: Nei, nei, þetta er fínt. Á Ítalíu
drakk maður café freddo sem búið
er að kæla og gera mjög sætt.
M: Á Ítalíu, já. Af hveiju valdirðu
Ítalíu og af hveiju valdirðu búninga-
hönnun?
H: Ég valdi ekki búningahönnun
og valdi ekki Ítalíu heldur leik-
myndahönnun og Frakkland. Ég
vildi fara til lands með miklar hefðir
og langa menningarsögu en svo
æxlaðist það þannig að ég endaði á
Ítalíu sem var mjög sambærilegt að
þessu leyti. En ég veit ekki hvort
ég eigi að segja söguna af því hvern-
ig þetta gerðist.
M: Jú, endilega.
H: Um það leyti sem ég er að
stefna út kynntist ég manni sem var
að fara til Ítalíu. Það hvarflaði ekki
að mér að breyta mínum áætlunum
og ég stakk upp á að við hittumst
bara endrum og eins, svona á miðri
leið. Til dæmis í Sviss yfir fondue-
potti. Og ég er nokkuð" ákveðin
nema, eins og mamma benti mér
á, þegar hitt kynið á í hlut. Það fór
því svo að Manni (Hákon Már Odds-
son) smitaði mig af Italíuveikinni.
Við ákváðum að fara alla leið niður
til Rómar fyrst við vorum að fara
til Ítalíu á annað borð. Ég hafði
heyrt af Akademíunni. Skólastjórinn
var leikmyndahönnuður og hafði
hlúð að deildinni og þar lærði ég
leikmyndahönnun og tók búninga-
hönnun með. Fannst þetta nátengt
og nauðsynlegt að geta fengist við
hvorutveggja.
M: Hvað var svona heillandi við
Ítalíu?
H: Það var ómetanlegt að fá lista-
söguna beint í æð. Róm er eins og
eitt allsheijar safn. Nú, svo eru
smáatriðin í því daglega gerð á þann
hátt að það verður svo ríkulegt. Það
eitt fara út í búð að kaupa í matinn
verður tilhlökkunarefni. Við bjugg-
um inni í Trastevere, sem er í mið-
borginni, og urðum hluti af stórfjöl-
skyidunni í hverfínu. Eitt sinn kom
ég út í búð og var eitthvað í eigin
heimi eins og ég er oft og ég sagði
ekki neitt þegar ég gekk inn. Kaup-
maðurinn bauð góðan daginn og
eftir smástund spurði hann: „Er eitt-
hvað að?“. Það tók mig smátíma að
átta mig á að hann var að ávarpa
mig. Ég varð hissa og svaraði neit-
andi og þá sagði hann: „Þú bauðst
nefnilega ekki góðan daginn svo ég
hélt að það væri kannski eitthvað
að hjá þér, frú.“ Þetta var eftir að
hætt var að kalla mig fröken og
farið að kalla mig frú. Signora í stað
signorina. Ætli ég hafí ekki þrosk-
ast svona vel! En þama fannst kaup-
manninum að það hlyti að vera eitt-
hvað að fyrst ég bauð ekki góðan
daginn. Þegar ég sagði honum að
ég hefði bara verið þungt hugsi þá
spurði hann hvað ég hefði verið að
hugsa, og áður en ég vissi af var
ég farin að útskýra fyrir honum ein-
hveijar pælingar sem ég hafði verið
með. Maður er ekki látinn komast
upp með einhvern þumbarahátt og
það er einlægur áhugi á samskipt-
um. Hér er þetta mjög ólíkt og mér
finnst í raun leiðinlegt þegar ég
geng inn í það munstur þegar ég
var í raun miklu ánægðari með hitt.
M: Þig hefur ekki langað að ílengj-
ast?
H: Ekki meðan ég var í náminu.
Þá ætlaði ég alltaf að koma beint
heim þegar ég væri búin, harðákveð-
in í því. Fann í mér þetta farfugla-
eðli sem við íslendingar höfum.
Fljúga út á haustin og koma aftur
á vorin. Ég fékk líka alltaf verkefni
hér heima á sumrin og sá fram á
bitastæðari vinnu hér en úti þar sem
ég yrði kannski að vinna kauplaust
í þijú ár til að koma mér inn. En
undir lokin, þegar Manni var búin
að segja upp vinnuni og kominn með
heimþrá, fóru mér að bjóðast verk-
efni í Róm og ýmsar leiðir að opn-
RAUÐI kjóllinn allt frá teikningu á blaði að endanlegri útkomu.
Morgunblaðið/Kristinn
HELGA fylgir búningunum eftir á tökustað. Hér heldur hún hlí-
fiskildi yfir Agnesi, Mariu Ellingsen.
Ferillinn
Helga á tuttugu verk
að baki í leikhúsi,
sjónvarpi og kvik-
myndum.
Kvikmyndir
Agnes, búningar
Tár úr steini, búning-
ar
Svo á jörðu sem á
himni, búningar
Leikur að eldi, leik-
mynd og búningar
Ævintýri á okkar tím-
um, búningar
Nifl, búningar
Leikhús
Óvænt heimsókn, leik-
mynd og búningar
Machbeth, búningar
Bar Par, leikmynd og
búningar
Hamlet, litli prinsinn,
leikmynd og búningar
Bensínstöðin, búning-
ar
Amahl og næturgest-
irnir, leikmynd og
búningar
Stræti, búningar
Á köldum klaka, bún-
ingar
Fló á skinni, leikmynd
og búningar
Suor Angelica, leik-
mynd og búningar
Dido og Aeneas, leik-
mynd og búningar
Gallalausa eiginkon-
an, leikmynd og bún-
ingar
Sjónvarp
Djákninn, búningar
Kynin kljást, leikmynd
BRUÐKAUP í kvikmyndinni Agnesi þar sem danska tískan gefur
lit og fjölbreyttari tóna í búningaflóruna.
ast. Ég kvaddi því Ítalíu hálfpartinn
með tárin í augunum. Við ætluðum
svo alltaf út aftur en hvert verkefn-
ið rak annað hér heima og svo fædd-
ist Arnór, strákurinn okkar. Það er
meira en að segja það að taka sig
upp aftur og byija á núlli.
M: Fólk var mjög hissa úti að ég
skyldi vilja fara heim frá Hollywood
og hingað til Reykjavíkur, hvað
gæti hugsanlega verið hægt að gera
hér á hjara veraldar.
H: Svo segja landar líka, af hveiju
erty. komin? Af hvetju ertu ekki
bara úti? Eins og fólki finnjst alveg
ömurlegt að vera hérna. En þó margt
sé auðveldara í útlöndum þá er það
hér sem hjartað slær og svo er þetta
spurning um hvað maður vill gera
úr lífi sínu.
M: Ég hef alltaf sagt að ef þú
átt almennilegan vetrarfatnað, þá
Iokastu ekki inni á veturna heldur
getur verið úti í hvaða veðri sem er.
H: Það er líka ákveðinn dauða-
dómur yfir manni sjálfum að vinna
fullan vinnudag, koma svo heim og
horfa á sjónvarpið og fara svo að
sofa. Maður verður að gera eitthvað
úr tímanum. Ég skil ekki fólk sem
veit ekki hvað það á að gera við tím-
ann. Mig vantar frekar tíma og
kemst ekki yfir nærri allt sem mig
langar að gera. Og þegar ég er að
vinna mikið við kvikmyndir og leik-
„MEÐ ÞVÍ að hafa Jón Leifs svartklæddann innan um brúnu
tónana í Þýskalandi undirstrikaði ég að hann er útlendingur og
fellur ekki inní.“
aftur af sér af hræðslu við að verða
vondar eiginkonur eða mæður.
H: Það er satt, því það má segja
að konur geti þetta ef fjölskyldan
stendur á bak við þær. En það þyk-
ir sjálfsagt að karlmenn kasti sér út
í sitt fag af fullum krafti án tillits
til fjölskyldunnar.
M: Finnst þér borin virðing fyrir
starfí búningahönnuðar?
H: Já, það finnst mér. Þó bregður
mér stundum þegar fólk spyr:
„Hvernig gengur að sauma?“ Og þá
heldur það að ég sé ein í einhveiju
herbergi að sauma 350 búninga.
Maður getur auðvitað ekki ætlast
til að fólk viti hvað maður sé að
gera en ég hef samt aldrei verið
spurð að því sem leikmyndahöfund-
ur: „Hvernig gengur að smíða?“.
M: Finnst þér vera pressa á þér
að klæða þig fallega af því að þú
ert búningahöfundur?
H: Nei, mér fannst það kannski
áður fyrr, hugsaði með mér að ég
gæti ekki verið hallærisleg til fara
því þá myndi fólk krossa sig yfir því
að ég ætti eftir að hanna búninga
á það. En ég held að núorðið fái ég
frekar skot á mig fyrir að vera of fín.
M: Þú ert náttúrlega áberandi
flott klædd.
H: Þakka þér fyrir, María mín.
Jú, ég viðurkenni það fúslega að ég
er pjattrófa. En samt langar mig
stundum að hverfa, vera í einhveiju
sem er þannig að engin tekur eftir
mér. Fyrir mörgum árum gekk ég
í teygjubuxum í þessum tilgangi.
Mér fannst þetta fullkomin flík, er
eiginlega ekki neitt, enda áttaði ég
mig á því með tímanum að þetta er
ágæt leið til að láta horfa á rassin
á sér. Annars finnst mér einföld föt
alltaf best, gjarnan dálítið formuð.
Svört. Föst í svörtu.
M: Það er náttúrlega varaliturinn
þinn sem kemur með litinn á móti
þessu svarta. Þú ert fræg fyrir þenn-
an rauða varallit.
H: Já, þú segir nokkuð. Það er
náttúrlega liturinn. Ég er líka föst
í honum.
M: Sem er hvað Yves Saint Laur-
ent...
H: Sjötíu og átta.
M: Meira kaffí?
II: Já, takk en núna vil ég hafa
það heitt.
hús vantar mig nátttúrlega alltaf
tíma til að geta verið meira heima
og leika við son minn.
M:Ur því að þú minnist á son þinn,
hvernig er að vera ...
H: Hræðileg móðir? Það er algjör
hörmung og ætti ekki að fréttast.
Hann, blessað bamið, er svo vel af
náttúranni gerður að hann þolir fjar-
veru mína og tapar sér ekki, þolir
að missa mig um tíma og tekur mér
fagnandi þegar ég hef tíma, fer ekki
stríð við mig. En þetta er auðvitað
hægt af því að pabbi hans tekur alveg
yfir og hugsar um hann og heimilið.
Síðan hef ég það fyrir reglu að taka
gott frí eftir svona tamir og er þá
með syni mínum allan sólarhringinn.
M: Kvikmyndagerð fylgir ótrúlegt
álag á fjölskylduna enda oft kölluð
hjónabandabani.
H: Já, einmitt. Ég man við tökur
á Agnesi þegar ég heyrði útundan
mér Guðjón Sigmundsson leikmuna-
mann hringja í konuna sína til að
láta hana vita eftir 16 tíma vinnudag
að hann væri ekki á leiðinni heim,
heldur ættu tökur að halda áfram
alla nóttina og fram á morgun.
„Hvað segirðu? Bilun þessi vinna.
Já. Já. Ha? Fá sér bara vinnu á
bensínstöð? Já... Það er náttúrlega
hugmynd."
M: Mér finnst konur, sem gætu
náð langt í sinni grein, oft halda
s