Morgunblaðið - 14.12.1995, Blaðsíða 6

6 D FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
AKUREYRI
Brekkurnar, fjaran, eyrin og
gróðurfarið einkenna Akureyri
Turnamir
setja mikinn
svip á bæinn
FALLEGT bæjarstæði, brekk-
urnar, fjaran, eyrin, gróðurfarið
og einstök veðursæld miðað við
íslenskar aðstæður auk gömlu
húsanna sem setja svip sinn á
bæinn telur Fanney Hauksdóttir
arkitekt að einkenni Akureyri
öðru fremur, geri bæinn ólíkan
öðrum.
Fanney er fædd á Akureyri,
hún lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri árið
1982 og stundaði síðan nám í
arkitektadeild Dortmund há-
skóla í Þýskalandi um sjö ára
skeið. Hún snéri þá heim, kom
aftur til Akureyrar enda þegar
byrjuð að vinna í sínu fagi fyrir
bæjarbúa með námi, en hún
teiknaði Safnaðarheimili Akur-
eyrarkirkju meðan hún stundaði
nám ytra. Hús sem að formi
markar tímamót í arkitektúr á
Akureyri, en staðhættir réðu
mestu um að húsið er grafið inn
í hæðina sem kirkjan stendur á.
Fanney starfar með föður sín-
um, Hauki Haraldssyni og fleir-
um á Arkitekta- og verkfræði-
stofu Hauks í Kaupangi.
Turnar teygja sig til himins
Eitt af því sem einkennir þau
hús sem Fanney teiknar eru turn-
ar sem nú prýða fjölda nýrra
húsa í bænum. „Þetta er gamli
danski stíllinn, en turnar á bygg-
ingun eru í rauninni alþjóðlegt
fyrirbæri, menn voru að teygja
sig til himins. A Akureyri eru
mörg gömul hús með turnum,
Hótel Akureyri og Hótel Odd-
eyri, gömul og virðuleg hús sem
bæði urðu eldi að bráð voru með
turnum en þau settu mikinn svip
á bæinn á sínum tíma. Ég hef
tekið þessa turna upp i minum
byggingum og þeir eru aftur að
verða nokkurs konar einkenni á
bænum,“ sagði Fanney.
í útlöndum á Akureyri
Ferðamenn sem koma til bæj-
arins nefna oft að þeim finnist
þeir komnir til útlanda, það er
eitthvað í andrúmslofti bæjarins
sem minnir á útlönd. „Akureyri
er notalegur bær sem heldur vel
utan um menn, gömlu húsin sem
mörg hafa verið gerð upp hafa
ákveðin áhrif á fólk. íbúar höfuð-
borgarinnar upplifa kannski
heldur ekki eins sterkt nálægð
hafsins og fjallanna eins og þar.
Torfunefsbryggjan sem er nán-
ast við miðbæ Akureyrar skapar
vissa stemmningu, tijágróður er
óvíða eins mikill og hér og þetta
allt, höfnin, gróðurinn og gömlu
húsin gera eflaust að verkum að
fólki finnst það á framandi slóð-
um.“
Á síðustu árum hafa ný hverfi
byggst upp norðan Glerárár en
nú á allra síðustu misserum er
dálítið farið að byggja að nýju á
syðri brekkunni. Það sem ein-
kenndi nýbyggingar fyrir um 10
árum eru stór fjölbýlishús með
mörgum íbúðum, en mörg slík
hafa verið byggð á Akureyri á
síðustu árum. Þá var líka mikið
byggt fyrir sérhópa eins og sam-
býli fyrir fatlaða og íbúðir fyrir
aldraða, eitthvað sem ekki tíðk-
aðist áður. „Það hefur ekki verið
byggt mikið af stórum einbýlis-
húsum á Akureyri síðustu ár,
þetta eru hús sem fólk treystir
sér ekki lengur til að kaupa. Það
er mun meira aðhald i fjármálum
en var, fólk vill byggja minna
og hagkvæmnin er í fyrirrúmi."
Nú hafa menn horfið frá stóru
blokkunum kjósa fremur minni
fjölbýlishús. Til að mynda hefur
Morgunblaðið/Kristján
ÚTSÝNIÐ úr húsi Fanneyjar,
yfir nánast allan Eyjafjörð er
einkar fagurt.
Húsnæðisnefnd Akureyrar látið
byggja fyrir sig lítil hús með fjór-
um til sex íbúðum og notalegu
umhverfi. Þannig eru húsin í
Snægili 2-36 sem Fanney teikn-
aði ásamt systur sinni, Onnu
Margréti en þær sigruðu í sam-
keppni um hönnun svæðisins.
Endurnýjun íeldri hverfum
Verndun og viðhald gamalla
húsa hefur átt vaxandi vinsæld-
um að fagna, „fólk er tilbúið til
að kaupa og gera upp gömul hús
og sem betur fer láta menn sér
ekki lengur detta í hug að rífa
gömul hús. Það hefur mikil end-
urnýjun átt sér stað í eldri hverf-
um, sérstaklega er Innbærinn
blómlegur, en hann var á tíma-
bili að drabbast niður og nú líta
menn einnig til Oddeyrarinnar
þegar þeir eru að kaupa sér hús.
Þetta finnst mér nýög jákvætt,"
sagði Fanney.
FANNEY Hauksdóttir býr með Önnu dóttur sinni í húsi
sem hún teiknaði við Hrafnabjörg og að sjálfsögðu ein-
kenna tveir turnar hús þeirra mæðgna.
AÐALSTRÆTI16, sem nýlega var gert upp. Fanneyju finnst já-
kvætt að fólk kaupi og sé tilbúið að gera upp gömul hús.
Jón Bjarnason úrsmiður
Kaupvangsstræti 4 - SF462 5400
Reynslan af
mokkadeildinni
nýtist Sigurveigu
vel 1 nýju starfi
SIGURVEIG Ásvaldsdóttir starfaði um árabil á
Sambandsverksmiðjunum á Gleráreyrum, fyrst upp
úr 1970 á Sútun, þar sem nú er Skinnaiðnaður og
síðan við saumaskap á mokkadeild. Eftir hrun verk-
smiðjanna var hún atvinnulaus um tíma en fékk svo
starf við saumaskap hjá Sigríði Sunnevu Vigfúsdótt-
ur hönnuði sem opnaði vinnustofu í Grófargili fyrir
um tveimur árum.
Aðalvinnustaður alþýðu manna
„Við vorum að sauma kápur og jakka úr mokka-
skinni, líka svolítið af lúffum og skóm og eitthvað
örlftið úr leðri á mokkadeildinni. Mokkadeildin var
kannski ekki svo stór í sniðum, en það unnu margir
á sambandsverksmiðjunum, það má segja að þar
hafi verið aðalvinnustaður alþýðu manna hér á Akur-
eyri. Menn trúðu því ekki held ég að starfsemin
myndi leggjast af. Okkur var alltaf sagt að það
kæmi ekki til greina að flytja starfsemina burtu,
en raunin varð sú að sumt var flutt suður og svo
fór þetta allt saman á hausinn. Það var mikið áfall.
Þama störfuðu margar konur sem komnar voru á
miðjan aldur og höfðu flestar aldrei unnið annars
staðar á sinni starfsæfi, þær höfðu því lítil tækifæri
á að fá aðra vinnu,“ sagði Sigurveig.
Sú þekking sem Sigurveig aflaði sér á mokkadeild-
inni nýtist henni vel í starfi fyrir Sigríði Sunnevu,
en þegar hún opnaði vinnustofu sína var Sigurveig
á atvinnuleysisskrá. Hún hafði reynsluna sem til
þurfti og bjó yfir þekkingu sem nýtist vel.
Morgunblaðið/Kristján
SIGURVEIG Ásvaldsdóttir starfaði um árabil
á sambandsverksmiðjunum eins og fjölmargar
konur á Akureyri sem komnar eru yfir miðjan
aldur. Reynslan þaðan kemur sér vel þegar
hún saumar fatnaðinn sem Sigríður Sunneva
hannar á vinnustofu sinni í Grófargili.
Þær hafa lengst af starfað tvær á vinnustofunni,
Sigríður Sunneva hannar og Sigurveig saumar, en
á stundum kemur fleiri fólk að. „Þetta er allt annað
vinnuumhverfi, áður var þetta fjöldaframleiðsla,
maður fékk verkefnin á rennibrautum til sín og
kepptist við til að ná bónus. Það var vélrænna yfir-
bragð yfir þessu. Núna er þetta allt öðruvísi, ég hef
aðallega verið ein í saumaskapnum, Sigríður
Sunneva hannar fötin og ég sauma og kem þá að
öllum stigum saumaskapsins. Það eru alltaf að koma
ný og ný módel, þannig að þetta er líflegt starf,“
sagði Sigurveig.
Nú er Sigurveig líka farin að sauma á vinnustofu
Olafar Halblau, við samstarfsverkefni nokkurra
minni saumastofa í bænum sem sauma smávöru
ýmiskonar úr mokkaskinni, vettlinga, húfur og skó.