Morgunblaðið - 14.12.1995, Blaðsíða 22

22 D FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 1995
AKUREYRI
MORGUNBLAÐIÐ
Óli G. Jóhannsson opnar málverkasýningu í Sviss í næsta mánuði
Tækifæri
lífs míns í
myndlistinni
Fjölmargir landsmenn setja sér ákveðin
markmið á merkum tímamótum. Margir ná
þeim en aðrir ekki eins og gengur og ger-
ist. Óli G. Jóhannsson, listmálari og hesta-
maður sagði Kristjáni Kristjánssyni m.a.
frá markmiði, sem hann setti sér fyrir margt
löngu, og er nú að verða að veruleika.
i
i
Morgunblaðið/Kristján
ÓLI G. Jóhannsson á hestinum Breka. Óli hefur mikið álit á
hestinum og getur ekki hugsað sér að láta hann af hendi. „Við
hðfum verið erfiðir hvor ððrum í gegnum tíðina en ég kem til
með að eiga hann áfram,“ segi Óli.
A) Fljóta og góða
afgreiðslu? U
S) Biðröð? □
SpurningA
A) Góða þjónustu? Q
f SJ Litla þjónustu? Q
SpurningJ
/1) Persónulega verslun? Q
S) Ópersónulega verslun? Q
Ef svarið er^á öllum
stöðum þá ættir þú að
koma til okkar.
Sjón er sögu ríkari.
‘Tökum veC á tnóti þér.
S tarfsfóOÍ 1*^3
'JQörBúðarinnar I ^
%aupangi. 1 k v
S. 461 2933
Oplð «11 23 alla daga
OLI G. stefndi að því að
halda veglega málverka-
sýningu þegar hann
næði fimmtugsaldrin-
um. Óli varð fimmtugur í gær, 13.
desember og á tímabili var hann
ekki bjartsýnn á að ná settu marki
og í raun búinn að flauta mál-
verkasýningu af. En þá gripu ör-
lögin í taumana. Þessa dagana er
Óli að undirbúa sýningu - ekki hér
á Iandi, heldur á þekktu hóteli í
St. Moritz í Sviss. Þar mun hann
opna sölusýningu 30 verka þann
6. j'anúar næstkomandi.
Oli varð fyrir slysi í Smugunni
fyrir rúmu ári en þar var hann sem
skipverji á Sólbaki EA togara Út-
gerðarfélags Akureyringa hf.
„Slysið stöðvaði mína sjómennsku
en varð aftur til þess að ég gat
snúið mér að málverkinu. I dag
er afmælissýningin tilbúin, þannig
að skaparinn er ekki alveg ónýtur
og veit hvar hann á að setja menn
á hillu,“ segir ÓIi í viðtali við
Morgunblaðið. Hann ræðir einnig
um hestamennskuna sem á hug
hans allan og kemur inn á slysið
í Smugunni og fleira sem viðkem-
ur sjómennskunni.
Sýningin stendur í 4 mánuði
Óli gerir sér miklar vonir fyrir
sýninguna í Sviss enda sé
St.Moritz einn dýrasti skíðastaður
í heimi og þangað sækja auðmenn
sem margir hafa áhuga á mynd-
list. Sýningin verður sett upp á
Hótel Laudinella sem er menning-
arhótel staðarins. Sýningin mun
hanga uppi í fjóra mánuði og þarf
Óli að vera tilbúinn að bæta við
málverkum á tímabilinu ef salan
verður góð. Fyrstu fjórir mánuðir
ársins eru háannatími í ferða-
mennskunni á skíðasvæðunum í
Sviss og var það ósk forsvars-
manna hótelsins að sýningin stæði
yfir allan þann tíma.
„Ýmissa grasa kennir á sýning-
unni en þetta eru allt akrýlmálverk
máluð á kínverskan pappír. Ég hef
ekki verið undir áhrifum frá neinni
ákveðinni stefnu í myndlistinni
heldur mótað minn eigin stíl - eins
og andinn blæs mér í bijóst hverju
sinni. Ég hef haldið nokkrar einka-
sýningar en aldrei áður sýnt verk
eins og ég fer með til Sviss.“
Óli segir að það fylgi því gífur-
legur kostnaður að_ fara með sýn-
inguna til Sviss. „Ég hef fram að
þessu ekki haft miklar væntingar
varðandi myndlistina en engu að
síður er þetta tækifæri lífs míns
í faginu. Segja má að tilurð sýn-
ingarinnar hafi verið að þróast á
10 ára tímabili og í raun hefur
hver tilviljunin rekið aðra síðustu
ár. Vonandi hef ég þau bein sem
þarf til að mæta svona hlutum."
Myndlist og íslenskukennsla
á Ítalíu
Þegar Óli vann á pósthúsinu á
Akureyri fyrir mörgum árum
kynntist hann svissneskri stúlku
sem hingað kom til að kynnast
betur íslenska hestinum. Svo fór
að þessi svissneska stúlka fór að
vinna við hesta hjá honum og
Matthíasi Eiðssyni á Brún, sem
er atvinnutamningamaður. Hún
kom aftur sumarið eftir og hefur
haldið sambandi við Óla og fjöl-
skyldu síðan.
„Við fengum jólakort frá stúlk-
unni í fyrra og með því fylgdu
boðsmiðar fyrir mig og Lilju konu
mína til Sviss í sumar. Við fórum
út þegar Heimsmeistaramót ís-
lenska hestsins var haldið þar og
bjuggum á heimili hennar rétt fyr-
ir utan Ziirich. Við fórum einnig
til Ítalíu og á þessu ferðalagi
kynntumst við fólki, m.a. ítala sem
hefur boðið mér að koma til sín
næsta spmar og stunda þar mynd-
listina. í staðinn þarf ég að kenna
honum íslenska tungu. Þannig að
næsta sumar mun snúast um mál-
verk og íslenskukennslu í bland
við rauðvín og sól.“
Útflutningur á íslenska
hestinum
Á Heimsmeistaramóti íslenska
hestsins kynntist Óli einnig Sviss-
lendingum og í framhaldi af því
var hann beðinn að leita að góðum
íslenskum hestum fyrir svissneska
hestaáhugamenn. „Þetta er mjög
stöndugt fólk og það er kröfuhart.
Allur aðbúnaður hjá þeim er hreint
til fyrirmyndar og nú þegar hafa
tveir hestar farið út á mínum veg-
um. Þessi sambönd erlendis hafa
aftur gert mér kleift að hafa at-
vinnu af hestum í bland við mál-
verkið. Dvölin þarna úti var í raun
stefnumarkandi fyrir líf mitt og
þar fæddist þessi hugmynd um
málverkasýninguna í St. Moritz.“
Óli segir að það hafi verið
draumastaða í 30 ár að geta sinnt
myndlist og hestamennsku af al-
vöru og nú virðist sá draumur
vera að rætast. „Þannig að tilvilj-
anir og örlagadísirnar hafa verið
að flétta þetta allt saman og svona
hlutir létta manni upp úr hvers-
dags drunganum hér heima,“ seg-
ir Oli, sem til viðbótar hefur sett
stefnuna vestur um haf með sýn-
ingu að ári.
Sjómennskan hefur verið aðal-
starf Óla síðustu ár en hann hefur
einnig starfað við blaðamennsku
á Degi. Hann hafði verið til sjós
á togurum ÚA þegar hann varð
fyrir því slysi sem áður er minnst
á.
Heppinn að sleppa lifandi
úr Smugunni
ÓIi var ásamt öðrum skipveija
Sólbaks að feija skólastrák yfir í
Harðbak á tuðru þegar slysið varð
og telur Óli mesta mildi að hann
skildi sleppa lifandi úr þeim hildar-
leik. Veðrið var vont og mikill sjó-
gangur og þegar hífa átti tuðruna
um borð í Harðbak, fór ekki betur
en svo að Óli kastaðist úr tuðr-
unni og skall af miklum þunga
utan í síðu togarans og svo í sjóinn.
„Ég hafði farið í flotgalla sem
var heldur lítill og gat ekki lokað
honum alveg. Sjór flæddi því í
gallann eftir að ég var kominn í
sjóinn. Harðbakur var að toga og
ég rak aftur með skipinu og út í
sortann. Ég mátti hafa mig allan
við að sleppa við skrúfuna á utan-
borðsmótor tuðrunnar og vírana
aftur af togaranum. Það var frek-
ar ónotanleg tilfinning að sjá báða
togarana fjarlægjast.“
Félagar Óla reyndu strax að
losa tuðruna frá skipinu og tók
það dijúga stund. Þá vildi ekki
betur til en svo að krókurinn úr
krana Harðbaks reif úr sambandi
bensínleiðsluna á utanborðsmótor
tuðrunnar svo hún varð vélarvana.
Svamlandi í sjónum
í 20 mínútur
„Mér tókst að blása upp kodda
á flotgallanum, þannig að hausinn
á mér var alltaf upp úr sjónum
og ég saup því ekki sjó. í fram-
haldi af því tókst mér að komast
í stefnu tuðrunnar sem einnig rak
aftur með skipinu og svamlaði í
sjónum þar til hún rak til mín.
Óg mikið ósköp var ég feginn þeg-
ar félagar mínir drógu mig um
borð í tuðruna eftir að hafa verið
í sjónum í einar 20 mínútur.“
Skipveijar á Harðbak settu sína
tuðru á flot og drógu Óla og fé-
laga upp að Sólbaki, þar sem hann
var hífður um borð í Björgvins-
belti. „Ég var orðinn bæði hrakinn
og kaldur þegar ég náðist um
borð. Ég gat lítið unnið eftir þetta
enda aumur í baki, hálsi og öxl.
Ég fór nú aldrei yfir í varðskipið
til að láta líta á mig og 10 dögum
seinna vorum við í heimahöfn. Þá
lét ég líta á mig upp á sjúkrahúsi
og þá kom í ljós að vinstri öxlin
var öll lemstruð og ég hef átt í
því síðan. Reyndar fór ég einn túr
á Rauðanúpi ÞH í sumar en öxlin
sveik og ég held að sjómennskufer-
ill minn sé fyrir bí.“
Óli bíður eftir því að komast í
aðgerð út af öxlinni og þó hann
næði sér á strik aftur telur hann
sig ekki hafa möguleika á skips-
plássi á Akureyrartogara eftir
skrif sín í leiðara sjómannadags-
blaðsins Ölduróts.
Fiski hent miskunnarlaust
í sjóinn
„Þar opnaði ég umræðuna um
hvernig fiski var hent alveg mis-
kunnarlaust í sjóinn þarna norður
frá og er enn gert. Menn voru að
taka um og yfir 100 tonn á sólar-
hring vitandi að vinnslugeta skip-
anna er ekki nema 30-40 tonn á