Morgunblaðið - 18.08.1996, Blaðsíða 10

10 SUNNUDAGUR 18. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Þorkell
HRKALOVIC-fjölskyldan ásamt túlki og stuðningsfjölskyldu. F.v. Irena Guðrún Kojic, Djurdja og Zeljko Hrkalovic, sem heldur á Bjarka Bárðar-
syni, Kata Hrkalovic, Bárður Grímsson og Aðalheiður Sigurðardóttir. Fyrir framan þau standa f.v. Nedjeljka og Vukosava Hrkalovic og Jó-
hanna Bárðardóttir. Elsta dóttirin, Zeljka Hrkalovic, var svo spennt að fara í skólann að hún mátti ekki vera að því að bíða eftir myndatöku.
aldrei veríð betur tekið
LÍF flóttamannanna 29 frá
Júgóslavíu, sem komu til
landsins fyrir þremur vik-
um, er smám saman að
komast í fastar skorður og hafa
þeir með aðstoð íbúa ísafjarðarbæj-
ar komið sér vel fyrir í einni blokk
bæjarins. Fjórir þeirra bytjuðu að
vinna síðastliðinn fimmtudag og
allir eru komnir í íslenskunám
nema yngstu börnin sem eru undir
skólaaldri. í hópnum eru sex
þriggja til átta manna fjölskyldur
á aldrinum ellefu mánaða til sex-
tugs, en flest fullorðna fólkið er á
þrítugs- eða fertugsaldri. Til stóð
að ein þriggja manna fjöiskylda til
viðbótar kæmi ásamt hinum til
landsins, en svo varð ekki vegna
veikinda og er málið enn í athugun.
Jón Tynes félagsmálastjóri Isa-
fjarðarbæjar segir að vel líti út með
atvinnuástand fólksins og atvinnu-
rekendur hafi komið af sjálfsdáðum
til að bjóða fólki vinnu. Einn raf-
suðumaður hefur hafíð störf í
Skipasmíðastöðinni hf., lærður
þjónn starfar í Netagerð Vestfjarða
hf., bóndi er í byggingavinnu hjá
Eiríki og Einari Val hf. og 17 ára
stúlka, sem lokið hefur verslunar-
prófi, fékk vinnu í íshúsfélaginu
og von er á að annar fái þar einn-
ig vinnu fljótlega. Fleiri hafa boðið
fram störf, t.d. bólstrari, verslunar-
eigandi og trésmíðaverkstæði, auk
þess sem vilyrði er fyrir hótelstörf-
um.
Þrihliöa samningur
ísafjarðarbær, Rauði kross ís-
lands og félagsmálaráðuneytið
gerðu með sér þríhliða samming
um að taka á móti flóttamönnunum
og er það í fyrsta sinn sem þannig
*
Nokkrir nýju Islendinganna frá Júgóslavíu
eru komnir í fasta vinnu og allir eru þeir
famir að glíma við íslenskunám. Þrátt fyrír
að framburðurinn sé erfíður og þeir hafi
ótrúlega og óhugnanlega reynslu að baki
sáu Hildur Friðriksdóttir og Þorkell Þor-
kelsson ljósmyndari glóðina sem brennur í
augunum, glóð þess fólks sem er tilbúið að
leggja sig allt fram til að aðlagast íslensku
þjóðfélagi með velviljaðri aðstoð ísfírðinga.
NEMENDURNIR eru ánægðir með að fá að ganga í skóla. Hér
eru þeir að búa til framtíðarhúsnæði eftir eigin óskum með
úrklippum úr blöðum og síðan læra þau heitin á hlutunum.
hefur verið staðið að
komu flóttamanna á
íslandi. „Ég get fullyrt
að hvergi í heiminum
hefur verið tekið eins
vel á móti flóttafólki
og þessum hópi. í
Þýskalandi til dæmis
hefur fólki verið komið
fyrir í gámum þar sem
það getur þurft að búa
í heilt ár,“ sagði Irena
Guðrún Kojic, sem
ráðin hefur verið túlk-
ur fólksins og aðstoð-
armaður og á sjálf
ættir að rekja til Serb-
íu. Faðir hennar er
Serbi en móðir hennar
íslensk. Hún hefur
starfað við undirbún-
ing að komu flótta-
mannanna undanfarna
mánuði og fór með
fulltrúum frá_ Rauða
krossinum og ísaljarð-
arbæ til Serbíu í júní
síðastliðnum, þar sem
fólkið var valið og
fylgdi þeim heim um
síðastliðin mánaða-
mót.
Hún' segir að
ástæða fyrir góðum
móttökum megi bæði
rekja til fyrri reynslu
Rauða krossins af komu flótta-
manna en þó ekki síst vegna þess
hversu vel ísfirðingar í heild hafa
tekið á móti hópnum. „Hér hafa
allir verið boðnir og búnir að bjóða
fram aðstoð sína og ég vona önnur
sveitarfélög taki ísfirðinga sér til
fyrirmyndar að þessu leyti með því
skilyrði auðvitað að íslensk stjórn-
völd taki á móti fleiri
flóttamönnum. ísfírð-
ingar og nágrannar
virðast hafa tilfinningu
fyrir því hvað það er
að missa allt sem
manni er kært. Auk
þess hefur sérhver að-
komuflölskylda stuðn-
ingsijölskyldu eða
-mann, sem ég tel að
sé rnjög mikilvægt og
geti meðal annars
komið í veg fyrir að
fólkið og þá einkum
konumar einangrist,"
sagði hún.
Stuóningsf jöl-
skylda
Bárður Grímsson og
Aðalheiður Sigurðar-
dóttir ásamt börnum
sínum tveimur eru
stuðningsfjölskylda
Hrkalovic-ijölskyld-
unnar. „Við, eins og
allir aðrir íslendingar,
höfum oft séð myndir
frá fyrrum Júgóslavíú
og þótt sárt að geta
ekki aðstoðað fólk á
neinn hátt. Hér var
tækifærið og því grip-
um við það strax,“
sagði Bárður. Fjöl-
skyldurnar hafa hist öðru hveiju,
farið í bíltúr og boðið hvor annarri
í mat. Spurð hvernig þau fari að
því að tala saman á þessum tveim-
ur ólíku málum segja þau að Zeljko
tali svolitla þýsku, eins noti þau
hrafl í ensku „og svo teiknum við
í sandinn eða á blað. Þetta hefur
gengið betur en við þorðum að
Irena Guðrún Kojic
Jón Tynes