Morgunblaðið - 05.09.1996, Side 44

Morgunblaðið - 05.09.1996, Side 44
44 FIMMTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1996 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ESTHER JÓNSDÓTTIR + Esther Jóns- dóttir fæddist í Reykjavík 10. mars 1930. Hún lést á heimili sínu í Reykjavík 28. ágúst síðastliðinn. Móðir hennar er Anna Björnsdóttir Maack (1911). Kjörforeldr- ar hennar voru Jón Guðmundsson (1886-1967) og móðuramma henn- ar, Guðrún Sveins- dóttir (1890-1945). Systur Estherar eru Katrín Karlsdóttir (1935- 1988), Guðrún H.P. Maack (1939) og María B.J.P. Maack (1940). Esther giftist 1. október 1955 Ara Einarssyni kaupmanni (1925). Börn þeirra eru Kristin, (1955), gift Sigurpáli Guðjóns- syni bónda, Guðrún, (1957), og Ragnheiður, (1965), maki Jón S. Þórðarson, sýningarstjóri í Borgarleikhúsinu. Kristin og Sigurpáll eiga fjögur börn: Árna, (1977), Sigurð Inga, (1978), Esther, (1981) og Einar (1985). Ragnheiður og Jón eiga eitt barn, Esther (1996). Útför Estherar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Esther lést á heimili sínu eftir snarpa baráttu við ólæknandi sjúk- dóm. Hún hafði kennt sér meins í nokkur misseri, en hún og fjöl- skylda hennar verið bjartsýn um báta. Eftir sjúkrahúsdvöl í vor fékk hún hins vegar þau tíðindi að ekki yrði við sjúkdóm hennar ráðið og ekki mikið lengur vikist undan hinsta kallinu. Þetta voru harðn- eskjuleg tíðindi og erfítt við að sættast fyrir konu á góðum aldri. En Esther tók þessum þunga dómi af mikilli hetju- lund og gekk æðrulaus mót örlögum sínum. Hún var á heimili sínu þar til yfir lauk og naut stuðnings og hjúkrunar eiginmanns síns og dætra í þeim mæli að aðdáun vakti allra sem til þekktu. Einkum mæddi þetta á elstu dótturinni, Kristínu, sem þó býr austur í Fljótshlíð. En varla hefði þetta verið mögulegt ef ekki hefði komið til fórnfúst starf hjúkr- unarfólks Heimahlynningar Krabbameinsfélagsins, sem lagði sig fram um að gera þennan erfíða tíma bærilegan. Esther ólst upp á Frkkastíg 19 og stundaði nám í Austurbæjarskó- lnanum, sem er á næstu grösum. Þrátt fyrir góða hæfileika átti ekki fyrir Esther að liggja að stunda langskólanám. Það var hins vegar gæfa hennar að hún átti kost á að sinna af alvöru sínu helsta áhuga- máli, sem var tónlist. Hún stundaði á unglingsárum sínum nám í píanó- leik og tónfræði, og var kennari hennar dr. Róbert A. Ottósson. Esther talaði jafnan um kennara sinn af það mikilli virðingu og hlýju að ekki er vafi að hann hefur hjálp- að henni til að þroska tónlistarhæfí- leika sína og haft á hana mikil áhrif. Það kemur reyndar engum á óvart sem eitthvað þekkir til dr. Róberts og starfa hans hér á landi. Hann og fleiri tónlistarmenn sem komu frá meginlandi Evrópu til ís- lands um og fyrirmiðbik aldarinnar höfðu hér ótrúlega mikil áhrif. Ekki aðeins á tónlistarlífið, heldur á marga einstaklinga. Ástæðan hlýt- ur að vera sú að í huga ungra ís- t Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, GYÐRÍÐUR STEINSDÓTTIR, (Gígja), Glaðheimum 8, (áður Heiðargerði 62), Reykjavík, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. september kl. 15.00. Jónas K. Guðbrandsson, Dóra S. Jónasdóttir, Bragi Sigurðsson, Guðbrandur K. Jónasson, Guðný Halldórsdóttir, Jóhanna G. Jónasdóttir, Jón Aðalsteinn Sæbjörnsson, Þuriður Helga Jónasdóttir og barnabörn. t Bróðir okkar, ARI RAGNARSSON, frá Ytra-Álandi, verður jarðsunginn frá Svalbarðskirkju í Þistilfirði laugardaginn 7. september kl. 14. Kristján Ragnarsson, Þorbjörg Ragnarsdóttir, Eiríkur Ragnarsson, Áki Ragnarsson, Hrólfur Ragnarsson, Marinó Ragnarsson, Guðný Ragnarsdóttir, Maria Ragnarsdóttir, Skúli Ragnarsson. Lokað í dag milli kl. 13 og 16 vegna jarðarfarar ESTHERAR JÓNSDÓTTUR. Neskjör - Videóborg, Ægisíðu 123, Reykjavík. lendinga hefur á þessum tíma verið ftjór jarðvegur fyrir þá list og sið- menningu sem þessir listamenn fluttu með sér, og mikil þörf fyrir þá kunnáttu sem þeir hjálpuðu ís- lendingum að tileinka sér. Esther varð góður píanóleikari, en hitt var miklu meira virði að hún bjó að þeim menningarþroska og víðsýni sem hún öðlaðist hjá dr. Róbert. Allt lífíð jós hún af þeim lista- brunni sem hún kynntist, og sótti mikið tónleika, óperu- og leiksýn- ingar. Esther var glæsileg kona og bar sterkan persónuleika. Við fyrstu sýn vakti athygli óvenjuleg siðfágun í framkomu, smekkvísi og snyrti- mennska svo af bar. Hún var lag- leg, dökk á brún og brá og líktist Önnu móður sinni í útliti. Hún var í meðallagi há, alla tíð grannvaxin, létt á fæti og bauð af sér góðan þokka. Hún var ekki allra við fyrstu kynni, en þeim sem kynntust henni blandaðist ekki hugur um að þar fór mikil mannkostakona. Esther var hæversk og hæglát í fram- göngu, lá ekki hátt rómur en var föst fyrir og Iét ekki -hlut sinn fyrir neinum. Hún var greind, vel að sér og talaði af alvöru og nákvæmni um flesta hluti, henni féll ekki flaustursleg umræða, getgátur og skyndiákvarðanir. En þótt hún væri alvörugefín var stutt í brosið, og hún hafði til að bera góða kímni- gáfu, sem var allt í senn, hnyttin, hljóðlát og góðlátleg. Hún var ákaf- lega trygglynd, og þeir sem öðluð- ust vináttu hennar gátu gengið að henni vísri alla tíð. Esther var hrein- skiptin kona og kunni því illa ef fólk gekk ekki hreint til verks; hún vildi nefna hlutina sínum réttu nöfn- um og falskur tónn var ekki til í hennar tali. Hún gat hins vegar sagt hug sinn hlífðarlaust, ef henni var misboðið, sérstaklega ef henni fannst einhver órétti beittur. Hún hafði óvenju ríka réttlætiskennd, og vildi leggja þeim lið sem henni fannst á hallað. Hún flíkaði ekki tilfinningum sínum, en engum sem þekkti hana duldist að undir rólegu og svölu yfirbragði færi ríkt og heitt geð. Eftirtektarverður þáttur í fari hennar var hve umtalsgóð hún var. Hún talaði aldrei illa um fjar- stadda menn. Miklu fremur var, ef rætt var um fóik og málefni, að hún talaði um það af mikilli virð- ingu, sérstaklega ef hún þekkti það lítið; hún vildi gera því skóna að hver hefði til síns ágætis nokkuð. Þetta var athyglisverður virðingar- vottur við aðra menn og ber vott um mikla siðfágun, en einnig rétt- lætiskennd, góðvild og jákvætt lífs- viðhorf. Hún nefndi fólk yfirleitt ekki gælunöfnum, heldur sínum réttu nöfnum. Esther gat verið nokkuð kröfuhörð við fólk, bæði sína nánustu og aðra. En hún gleymdi aldrei þeirri meginreglu að sá sem slíkt gerir verður líka að gera miklar kröfur til sjálfs sín, og það gerði hún svo sannarlega, jafn- vel svo að ýmsum þótti nóg um; hún var ákaflega vönd að virðingu sinni. En þótt einhver einstaklingur telji sig eiga rétt á nokkurri virð- ingu annarra manna, er það alls ekki sjálfgefið að slíkt gangi eftir. En lífshlaup Estherar Jónsdóttur og öll framganga hennar og sam- skipti við annað fólk var á þann veg að ekki gat hjá því farið að henni væri sýnd sama virðing, góð- vild og kurteisi og hún sýndi öðr- um. Þegar Esther og Ari kynntust höfðu þau bæði eytt nokkrum tíma í útlöndum, hann í siglingum, hún við störf í Svíþjóð og hafði aukið þeim báðum víðsýni og mannskiln- ing. Það var því nokkur heimsborg- arabragur á hinum glæsilegu brúð- hjónum 1. október 1955, þegar þau stigu sitt mesta gæfuspor. Hjóna- band þeirra hefur verið einstaklega ástríkt og farsælt. Þau voru mjög samlynd og samhent og studdu hvort annað með ráðum og dáð alla tíð. Um aldarfjórðung hafa þau rek- ið verslunina Neskjör við Ægissíðu í Reykjavík, og fjölskyldan verið mjög samhent við það verk. Ari reyndist henni slíkur lífsförunautur að engin kona getur í raun farið fram á meira. Segja má að hann hafi borið hana á höndum sér, fyrst inn í litla risíbúð í húsi foreldra hans í Miðtúni 28, og allt til þess nú í sumar að hann hjúkraði henni til hinstu stundar. Þessar stað- reyndir bera Ara Einarssyni mági okkar sannarlega fagurt vitni, en söknuður hans og dætranna verður léttbærari fyrir vikið. Anna, móðir Estherar, fylgir nú dóttur til grafar í annað sinn. Það eru erfið spor fyrir aldraða konu. Megi henni auðnast styrkur og hugarró. Þeim varð þriggja dætra auðið, sem allar hafa reynst hinar mestu mannkostakonur og alla tíð verið foreldrum sínum dyggur stuðning- ur. Elsta dóttirin, Kristín, er hús- móðir á Neðri-Þverá í Fljótshlíð, Guðrún er verslunarstjóri í Nes- kjöri, og Ragnheiður starfar við móttöku erlendra ferðamanna hjá Samvinnuferðum. Heimili Estherar og Ara var frá 1969 í Haðalandi 9 hér í borg. Esther naut sín vel í húsmóðurhlutverkinu og var dætr- unum búið hið besta uppeldi og atlæti. Heimilið var glæsilegt og bar vitni um stórhug hennar og smekkvísi, en í þessu sem öðru voru þau mjög samhent. Menning og listir, einkum tón- list, voru sem fyrr segir helstu áhugamál Estherar, en einnig ferðalög til útlanda og fóru þau hjón margar ferðir. Nú síðast oftast til Flórída, þar sem þau höfðu kom- ið sér upp húsnæði. Þrátt fyrir þetta var Esther í raun mjög heimakær, og naut sín best í skjóli heimilisins. Hún fylgdist mjög með allri um- ræðu í þjóðfélaginu, var viðræðugóð um alla hluti og naut þess að ræða við góða vini. Andlegur styrkur hennar var ótrúlega mikill síðustu vikurnar. Hún mat mikils þá að- hlynningu sem hún hlaut, og talaði svo fallega um það frábæra fólk sem kom í Haðalandið til að hlúa að henni, að augljóst var að hugur hennar var fullur þakklætis. Við Guðrún þökkum systur og mágkonu fyrir vináttu og tryggð við okkur og börn okkar alla tíð. Ara, dætrum þeirra, tengdasonum og barnabörnum og öðrum aðstand- endum vottum við innilega hlut- tekningu. Blessuð sé minning Esth- erar Jónsdóttur. Sverrir Sveinsson. Elsku mamma mín, þjáningar þínar eru nú loks á enda og þú hefur fengið hvíld. Eins og þú sagð- ir sjálf undir það síðasta, „ég er orðin svo þreytt á því að vera þreytt.“ Það sveið svo sárt að sjá þig kveljast og beijast við þennan ill- víga sjúkdóm sem var búinn að yfirtaka líkama þinn. Úr slíkum fjötrum hlýtur að vera léttir að losna. Þrátt fyrir veraldlegan dauða lifír þú áfram í hugskoti okkar. „Því að hvað er það að deyja annað en standa nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið? Og hvað er að hætta að draga andann annað en að frelsa hann frá friðlausum öldum lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti sínum og ófjötraður leitað á fund guðs síns?“ (Spámað- urinn). Það er erfitt að kveðja, elsku mamma, því sorgin í hjarta mínu er svo mikil og söknuðurinn svo sár. Mig langar að segja svo margt en hvar ætti ég að byija og hvar að enda? Það er svo margt að þakka. Þú leiðbeindir mér í gegnum lífíð og það var alltaf svo gott að leita til þín. Ef ég villtist inn í myrkur von- leysis og óhamingju gast þú alltaf vísað mér á ljósið í myrkrinu. Þú varst mér ekki aðeins góð móðir, einnig minn besti vinur. Ég veit að þú vakir yfir okkur öllum, mér, Guðrúnu, Kristínu og sérstaklega honum pabba mínum sem hefur misst svo mikið. Mamma, elsku mamma man ég augun þín í þeim las ég alla elskuna til mín. Mamma, elsku mamma man ég þína hönd bar hún mig og benti björt á dýrðarlönd. Mamma, elsku mamma man ég lengst og best hjartað blíða heita hjarta, er sakna ég mest. (Sumarliði Halldórsson.) Ragnheiður. Sú mynd sem situr í huga mér af tengdamóður minni, Esther Jóns- dóttur, er af glæsilegri konu sem bauð af sér góðan þokka. Þessi mynd sýnir líka sterkan persónu- leika, ákveðna konu sem vissi hvað hún vildi og fylgdi hlutunum eftir þangað til hún var ánægð. Heimili tengdaforeldra minna ber smekk- vísi hennar fagurt vitni og sýnir hversu listhnéigð hún var. Ekki má gleyma þætti Ara í þeim málum enda þau hjón ákaflega samhent. Esther var mikill unnandi myndlist- ar og ekki síst tónlistar þar sem hún var á heimavelli enda menntuð í píanóleik. Hún hafði breiðan tón- listarsmekk og lék jöfnum höndum háklassísk verk og dægurtónlist. Það var gaman að ræða við hana um listir, reyndar hvað sem var annað enda fylgdist hún mjög vel með því sem var að gerast í um- heiminum. Tíminn var fljótur að líða hjá þegar setið var og spjallað og sérlega gaman að hlusta á hana segja frá. Nú, þegar röddin er þögn- uð, höfum við tónlistina hennar, verkin sem hún spilaði vekja upp góðar minningar. Orð eru máttlítil á svona stund en spámaðurinn segir: „Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í hjarta manns, þeim mun meiri gleði getur það rúmað.“ Ég er þakklátur fyrir að hafa fengið að kynnast Esther og kveð hana með söknuði. Jón S. Þórðarson. Elsku amma mín Ég sakna þín þó að ég viti að þetta var það besta fyrir þig eins og ævi þín var orðin. Því varst þú sátt þegar þú fórst og þráðir hvíld- ina. Samt held ég að þú sért alltaf hjá okkur og búir enn hjá afa, bara á annan hátt en áður. Nú þegar ég hugsa um þig finnst mér ég að ég geti bara spjallað við þig líkt og ég gerði. Allar minningarnar eru æðislegar, t.d. ferðin til London, öll + Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför, SÓLVEIGAR SNORRADÓTTUR, Elliðavöllum 5, Keflavík. Sérstakar þakkir viljum við færa starfs- fólki Sjúkrahúss Suðurnesja og sjúkra- flutningsmönnum, fyrir einstaka um- hyggju og hjúkrun. Einnig hjartans þakkir til séra Ólafs Odds Jónssonar fyrir hlýjan hug og styrk. Guð blessi ykkur öll. Jón Einar Guðmundsson, Kristinn Sólberg Jónsson, Snorri Hólm Jónsson, Sólbjörg Hilmarsdóttir, Ólafur Magnússon, Hólmfríður Snorradóttir, og aðrir vandamenn.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.