Morgunblaðið - 04.10.1996, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER 1996 55
Nú hefur Guð búið afa mínum
annan og betri stað þar sem hann
á eftir að festa rætur og una sér
vel með sína léttu lund. Blessuð sé
minning hans.
Málfríður Finnbogadóttir.
Mig langar til að minnast tengda-
föður míns með örfáum orðum.
Margs er að minnast, en upp úr
stendur glaðværðin sem einkenndi
viðmót hans alla tíð. Á níræðisaf-
mæli hans fann ég hversu glaður
hann var í hjarta sínu að hittast
frændfólk sitt og vini og rifja upp
gamlar og góðar stundir. Þegar
hann fór með fjölskyldunni upp í
Kjós, þá ljómaði hann allur og naut
þess að fræða okkur um átthaga
sína, líf sitt og störf þar. Mesta
lánið í lífi hans var elskuleg kona
hans, Málfríður, sem hann mat svo
mikils og eftir andlát hennar mátti
oft heyra hann kalla gælunafn
hennar, Malla mín.
Gunnar lærði á bíl þegar hann
var orðinn 60 ára og eignaðist þá
sinn fyrsta bíl. Þar var mikill gleði-
gjafi hjónanna, þar sem þau ferðuð-
ust til æskustöðva sinna og vítt og
breitt um landið. Gunnar var traust-
ur maður, vinnusamur, söngelskur
og fróðleiksfús. Hann veiktist fyrir
ári, en náði sér þá furðu vel. Nú í
júlímánuði veiktist hann á ný og
lést 25. september í Landspítalan-
um, þar sem hann naut frábærrar
hjúkrunar. Kæri Gunnar, ég er þess
fullviss að hún Malla þín er búin
að heyra þig og finna, svo og aðrir
sem þú unnir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Skúli Kristinn Gíslason.
Vormenn íslands! - Yðar bíða
eyðiflákar, heiðalönd.
Komið grænum skógi’ að skrýða
skriður berar, sendna strönd!
Huldar landsins vemdarvættir
vonarglaðar stíga dans,
eins og mjúkir hrynji hættir,
) heilsa bömum vorhugans.
) (G.G.)
Nú er látinn á 92. aldursári
* Gunnar Finnbogason, síðastur fjög-
urra sona hjónanna á Utskálahamri
í Kjós, þeirra Kristínar Eyjólfsdótt-
ur og Finnboga Jónssonar, sem þar
bjuggu í byijun þessarar aldar. Hér
er kvaddur maður, sem fæddist inn
í nýja öld, þegar andi frelsis, fram-
fara og mannræktar sveif yfir vötn-
unum, maður, sem var einn af
9 „börnum vorhugans“, sem Guð-
mundur skólaskáld yrkir svo fagur-
. lega um.
* Gunnar ólst upp við hefðbundin
sveitastörf þeirra tíma, sem þó voru
með ívafi nýrrar tækni og menning-
ar, vegna þess að fljótlega eftir að
Landssíminn lagði sæsímastreng
yfir Hvalfjörð árið 1906, var sett
upp símstöð á Útskálahamri, sem
lengi vel var eina býlið í Kjósinni,
sem hafði talsíma.
V Það kom því í hlut Gunnars og
bræðra hans að sinna ýmiss konar
| verkum, sem þessi þjónusta út-
heimti, svo sem að boða fólk í síma
og leita uppi bilanir á símalínum,
og gilti þá einu hvernig veðurfari
var háttað.
Séra Halldór Jónsson, prestur á
Reynivöllum, lýsir heimilisbrag á
Utskálahamri á þeim árum, sem
Gunnar er að alast upp, í bók sinni,
■ Húsvitjun, og fer þar fögrum orðum
“ um lipurð, greiðasemi og persónu-
lega vináttu heimilismanna við sig.
| Faðir Gunnars lést 1918 úr
spænsku veikinni, en móðir hans
hélt þó áfram búskap á jörðinni til
1925 að hún lét búið í hendur elsta
syni sínum Jóni, en fór sjálf með
yngri synina tvo, Gunnar og Finn-
bogatil séra Halldórs á Reynivöllum
þar sem hún dvaldi þar til hún flutti
til Reykjavíkur.
p Gunnar sonur hennar ílentist hins
vegar í Kjósinni, fyrst sem heimilis-
maður á Reynivöllum, þar sem hann
P kynntist eiginkonu sinni Málfríði
Kristmundsdóttur, og síðar sem
bóndi í Eyrarkoti þar sem þau hjón
bjuggu í tæpan áratug. I byijun
síðustu heimsstyijaldar flutti Gunn-
ar með fjölskyldu sína til Reykjavík-
ur þar sem hann starfaði upp frá
því hjá Eimskipafélagi íslands. í
áðurnefndri bók sinni gefur séra
Halldór á Reynivöllum foreldrum
Gunnars eftirfarandi einkunn:
„Finnbogi á Útskálahamri var mik-
ill atorku- og áhugamaður, skilvís
og orðheldinn, trygglyndur maður
og drengur góður. Hann var hæg-
látur í allri umgengni og hversdags-
lega hóflega glaður." Ennfremur
segir hann: „Kristín á Útskála-
hamri var hin mesti forkur og
áhugasöm með afbrigðum, hagsýn
í besta lagi og skynsamlega spar-
söm. Jafnan var hún glaðlynd og
ræðin, hjálpsöm og bijóstgóð er á
reyndi.“
Undirritaður naut þess að fá að
vera sumarlangt, þegar hann var
átta ára, hjá Gunnari föðurbróður
sínum og hans konu í Eyrarkoti,
og sér ekki betur en að lýsing
Reynivallaprests á þeim hjónum á
Útskálahamri eigi ekki síður við
Gunnar son þeirra. Menn með slíkt
vegamesti að erfðum verða ætíð
farsælir og vel látnir af samferða-
mönnum sínum. Þegar við bætist
að Gunnar átti eiginkonu, sem var
miklum mannkostum búin og börn,
sem öll eru vel af guði gerð og
hafa reynst honum með afbrigðum
umhyggjusöm í hans háu elli, fer
ekki hjá því að Gunnar Finnbogason
hefur verið hamingjusamur maður.
Eftir því sem undirritaður eldist
verður honum æ ljósara hversu
feikileg áhrif ungmennafélags-
hreyfingin hafði á þá, sem vom að
alast upp í byijun þessarar aldar
og sérstaklega sýnist mér þessi
áhrif hafa verið sterk í Kjósinni og
nærsveitum. Gunnar frá Útskála-
hamri tileinkaði sér lífsspeki og
hugsjónir ungmennafélagshreyf-
ingarinnar, sem hann drakk í sig
unglingur heima í Kjósinni. Hann
var ætíð glaður í bragði, en gekk
þó hægt um gleðinnar dyr. Hann
hafði óbeit á leti og ómennsku, en
fordæmdi ekki þá, sem urðu þeim
löstum að bráð. Hann hafði gaman
af að blanda geði við fólk, en lét
aldrei hnjóðsyrði falla í garð ann-
arra manna. Hann hafði mjög sjálf-
stæðar skoðanir í stjómmálum, en
virti ætíð álit annarra.
Hann var sannur íslendingur,
sem auðnaðist að sjá ungmennafé-
lagsdrauminn um sjálfstæði þjóðar-
innar rætast og rækti sínar skyldur
við samfélagið af trúmennsku. Slík-
ir menn eru þarfir okkar þjóð.
Dæm svo mildan dauða
Drottinn, þínu bami.
Eins og léttu laufi
lyfti blær frá hjami.
Eins og lítill lækur
Ijúki sínu hjali,
þar sem lyp í leyni
liggur marinn svali.
(MJ.)
Farðu vel frændi. Guð blessi þína
minningu.
Finnbogi Eyjólfsson.
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast afa okkar, Gunnars
Finnbogasonar, sem er látinn.
Afi þurfti alla tíð að vinna hörð-
um höndum og leggja mikið á sig
til þess að færa björg í bú. Hafði
það áhrif á persónuleika hans, lífs-
skoðun og stefnu hans í peninga-
málum.
Þegar aldurinn færðist yfir varð
hann ákaflega ljúfur gamall maður
og var gaman að heimsækja hann.
Hann var alla tíð ákaflega fróð-
leiksfús og vildi allt vita um allt
og alla og ekki skemmdi fyrir ef
ættfræðina bar á góma og þá sér-
staklega eitthvað sem tengdist ætt
hans, Fremri-Hálsættinni, því mæt-
ur hafði hann á Kjósinni. Var hann
vanur að segja: „Jæja, er eitthvað
að frétta?“ Og ef svarið var „nei“,
sagði hann: „Það gerir ekkert til,“
sem reynar var orðið einhvers kon-
ar orðatiltæki hjá honum.
Það var alltaf stutt í hláturinn
og var þá hlegið hátt eins og reynd-
ar fleiri gerðu í ættinni.
Afi lá stutta banalegu og vorum
við, svona innst inni, hálffegin þeg-
ar hann dó. Þetta kann að hljóma
undarlega en hann var búinn að
segja að hann vildi ekki verða ósjálf-
bjarga gamalmenni og upp á aðra
kominn.
Og svo eitt að lokum, gamli:
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta. Á grænum grundum lætur hann
mig hvílast, leiðir mig að vötnum þar sem
ég má næðis njóta. Hann hressir sálu mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns
síns. (Sálmur 23:1-3)
Guðrún, Skúli og Gísli.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR R. KÁRASON
fyrrv. verkstjóri,
Aðalgötu 5,
Keflavík,
sem lést laugardaginn 28. september
sl., verður jarðsunginn frá Keflavíkur-
kirkju á morgun, laugardaginn 5. októ-
ber, kl. 14.00.
Regína Guðmundsdóttir,
Sigurborg Pétursdóttir, Einar Már Jóhannesson,
Guðmundur Pétursson, Bára Hansdóttir,
Jóna Karen Pétursdóttir, Ingvar Jón Óskarsson,
Regína Rósa Harðardóttir, tngiþór Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginkona mín, t
GRETHE BENEDIKTSSON
magister,
Stigahlfð 2,
andaðist á heimili sínu 3. október.
Jakob Benediktsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug í veikindum og síðan við andlát
og jarðarför ástkærs eiginmanns míns
og föður okkar,
ÍSAKS SIGURÐSSONAR,
Jakaseli 30,
Reykjavik.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heima-
hlynningar og deildar 11 E, Landspítala.
Gróa Sigurðardóttir,
Brynjar, Elvar og Agnar ísakssynir.
Lokað
Vegna jarðarfarar SVAVARS ÁRMANNSSONAR,
aðstoðarforstjóra, verða skrifstofur vorar lokaðar
frá kl. 12.00 á hádegi í dag.
Fiskveiðasjóður íslands.
SUNNUDAGINN 13. OKTÓBER
Sunnudaginn 13. október nk. mun sérblaðið Bflar kynna hátt f
200 bfla í máli og myndum auk fjölbreyttrar umfjöllunar
um ýmislegt sem viðkemur bflum og bflaeign.
Bflablaðið verður því með veglegasta móti, en til gamans má
geta þess að 70,2% fólks á aldrinum 17 ára og eldri lcsa
Morgunblaðið á sunnudögum.
í þessari sérútgáfu verða fólksbflar og jeppar ársins ‘97 kynntir frá öllum
bflaumboðum landsins og möguleikar fólks til bflakaupa. Þá verða tryggingar-
málin skoðuð sérstaklega, hjólbarðar, umhirða og viðhald bfla og ýmislegt sem
varðar bflatækni og almennan rekstrarkostnað bfla. Á þennan hátt verður blaðið
bæði handbók bflakaupenda og annarra bfleigenda.
Allar nánarí upplýsingar veita Agnes Arnardóttir
og Arnar Ottesen, sölufulltrúar í auglýsingadeild,
í síma 5t»91171 eða með símbréfi 569 1110.
Skilafrestur auglýsingapantana
er til kl. 12.00 mánudaginn
7, október.
-kjarni málsins!