Morgunblaðið - 04.10.1996, Síða 57

Morgunblaðið - 04.10.1996, Síða 57
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER 1996 57 + Rútur Óskars- son fæddist í Beijanesi í A-Eyja- fjallahreppi í Rang- árvallasýslu 3. mars 1930. Hann lést á Landspítalan- um 24. september síðastliðinn og fór útför hans fram frá Fíladelfíukirkjunni í Hátúni 3. október. Ég vil fyrir hönd systkinanna á Móa- barði heiðra minningu mikils höfðingja, Rúts Óskarssonar, sem er nú farinn til Drottins. Við viljum votta aðstand- I endum öllum innilega samúð okkar. Það er erfitt að missa maka sinn og föður eftir öll þessi góðu ár, og sannarlega kemst enginn ómerktur frá slíkum missi. En eitt sitt liggur það fyrir manninum að deyja og er gott að eiga þá óbilandi fullvissu að Rútur okkar er nú í dýrðinni hjá Drottni. í Jphannesarguðspjalli segir Jes- ús: „Ég er upprisan og lífið. Sá sem ; trúir á mig, mun lifa, þótt hann | deyi. Og hver sem lifir og trúir á mig mun aldrei að eilífu deyja.“ Við sem eigum þessarar sælu von munum vera í faðmi Jesú Krists um alla eilífð fjarri allri sorg og trega. Rútur er einn af þeim fáu mikilmennum, sem ég hef hitt um ævina. Lýsingin á Híram kopar- smiði í II Sam. minnir um margt á k það hvernig Rútur var. Híram var sá maður sem smíðaði allt sem ? gert var af eir i musteri Salomons | og um hann er sagt að hann væri „fullur hagleiks, skilnings og kunn- áttu, til að gera allskonar smíðar af eiri.“ Rútur var, eins og menn vita, hinn mesti hagleiksmaður og hjálpsamur við alla sem leituðu til hans. Einhvern tímann smíðaði hann tvö reiðhjól handa systrunum Sollu og Siggu sem báru sig illa | yfir hjólaleysinu og tók hann þá I nokkra hjólagarma, púslaði þeim saman og smíðaði það sem á vant- | aði. Útkoman var: tveir kostagripir og tvær ánægðar litlar stelpur sem aldrei gleyma góðverkinu. Þær vilja þakka fyrir það og miklu meira. Ekki var það nú heldur stórmál fyrir hann að sjá um byggingu raf- stöðvar eða virkjunar öllu heldur, °g er ég viss um að honum þætti það nú óþarfi að fjölhyrða um slíkt | lítilræði. ÍMargt var það sem hafði mark- andi áhrif á líf okkar og ekki nutum ) við stelpumar síður hans þolinmæði pg áhuga frá barnsaldri til fullorð- insára, þegar kom að því að fram- kvæma bæði mögulegar og ómögu- legar hugmyndir. Inga minnist með söknuði þeirra stunda sem hún átti í sveitinni og ekki síst í smiðjunni hans Rúts, þar sem hann hvatti og hjálp- aði. Þær voru nú ekki allar með áhuga fyrir smiðjunni. Verkefnin fóru nú svolítið eftir aldri, en sumar vildu heldur vera inni að sauma, teikna, baka o.fl. og var nóg að gera fyrir alla, Hrefna systir meira í innideildinni. Svo má nú ekki gleyma heyskapnum þar sem allir voru virk- ir hvort sem það var að þvælast fyrir eða koma einhveiju í verk. Þessar stundir eru henni ógleymanlegar, einnig gamansemi hans, því að hann hafði alltaf tíma til að glett- ast. Mér finnst ekki hægt að ljúka þessum fátæklegu orðum án þess að minnast á það, þegar pabbi okk- ar, Guðni heitinn, tók upp sítarinn og allir tóku lagið. Þetta voru dýr- mætar stundir því þar sem söngur er látinn hljóma, verður lífið svo miklu auðveldara. Þetta eru nú svona nokkur af þeim lítilræðum - sem eru stór fyrir okkur, og lýsa Rúti svolítið. Vil ég og mín fjöl- skylda þakka Guði fyrir það að hafa fengið að kynnast Rúti, Siggu og íjölskyldu þeirra og biðjum Drottin um styrk þeim til handa á þessari kveðjustund. Kalli bróðir þakkar Guði fyrir allt sem hann og fjölskylda hans fengu að njóta, hvort sem um var að ræða aðstoð við að gera við eitthvað t.d. á Bolla- götu og hvar sem var eða gestrisni þeirra. Ekki má gleyma því að hann reyndist góður fjárhaldsmaður fyrir Kalla og Lolla á sínum tíma. Þórey systir og fjölskylda hennar þakka allt liðið og biðja Drottin að styrkja Siggu mína og alla fjölskylduna. Hrefna þakkar allt gott á liðnum árum. Gerða systir og hennar fjöl- skylda hafa notið vináttu þeirra um áratuga skeið og hefur sú vinátta verið þeim dýrmæt og kemur til með að standa þótt Rútur sé farinn. Ég veit að það yrði alltof langt mál að tíunda öll þessi „lítilræði" hér í þessari hinstu kveðju okkar krakkanna af Móabarðinu. Ég má þó til með að minnast á lítil brot úr minningunni sem lifa sterk í huga mér, enn þann dag i dag. Þegar ég lít til baka man ég að þau komu oft heim til pabba og mömmu og spruttu oft upp skemmtilegar umræður um Drottin. Þau sátu yfir kaffibolla og töluðu um spádóma Biblíunnar og endatímana og það mikla verk sem Jesús vann á kross- inum og ég hlustaði í andagt og hafði ólýsanlega ánægju af þessum fróðleik. Oft fór pabbi heitinn upp á Svalbarð og dyttaði Rútur þá að bílnum hjá vini sínum og töluðu þeir um heima og geima og alltaf barst talið að Jesú. Það hlýtur að vera stórkostlegt að yfirgefa þenn- an heim vitandi það að maður fer til fundar við frelsara sinn og endur- lausnara, að þessari jarðvist lokinni. Ég vil að endingu biðja góðan Guð að græða sárin og styrkja og hugga hana Siggu mína, sem ég hef alltaf haldið mikið upp á síðan ég var hjá þeim á Valshamri, senni- lega voru þessi sumur besti tími lífs míns, með ömmu, afa, Siggu og Rúti og öllum hinum. Loftur. Kæri vinur. Nú þegar þú hefur lokið jarðvist þinni, langar mig í örfáum orðum að minnast þín. Af heilum hug vil ég þakka þér alla þá vináttu og tryggð sem þú sýndir Guðjóni Magnússyni frænda mínum þann tíma sem þið unnuð saman í Álverinu. Þið unnuð þar saman í þrettán ár og urðuð mjög góðir vinir. Þú veittir honum mjög mikinn félagsskap sem aldrei verð- ur fullþakkað fyrir. Því miður getur Guðjón ekki fylgt þér til grafar þar sem hann liggur, farinn að kröftum, á sjúkrastofnun. I hinum alvarlegu veikindum þín- um sýndir þú best hvem mann þú hafðir að geyma. Þú mættir örlög- um þínum af slíkri ró og yfirvegun að einstakt hlýtur að teljast. En þú stóðst ekki einn í baráttunni. Þín góða kona Sigríður stóð sem klettur við hlið þér, alveg þar til yfir lauk. Ég veit að það sem hjálpaði ykkur mest og best var hin hreina og bjargfasta trú ykkar á frelsara vorn Jesúm Krist og fullvissan um endur- fundi síðar. Og víst er að þeir endur- fundir verða góðir, því að betra og kærleiksríkara hjónaband er vand- fundið. Algóður Guð veri með Siggu, sonunum, tengdadætrunum, bama- börnunum og öllu öðru skyldfólki þínu. Góður Guð leiði ykkur öll í gegn- um sámstu sorgina og hjálpi ykkur að takast á við lífið þar til þið hitt- ist öll aftur. Mig langar að enda þetta með orðum úr ritningunni sem mér finnast viðeigandi: Komið til mín allir þér sem erfiði hafið og þungar byrðar, og ég mun veita yður hvíld. (Mt. 11:28) Kæri Rútur, hafðu þökk fyrir allt. Nanna Björk Filippus- dóttir og fjölskylda. Mig langar til að kveðja þig, Rútur minn, og þakka þér fyrir gott samstarf á liðnum árum, ekki bara gott samstarf heldur líka alla þá vináttu og greiðasemi sem þú veittir mér. Ég leyfi mér að fullyrða að þeir séu ekki margir sem starfað hafa með þér hjá ísal sem þú hefur ekki hjálpað ýmist með þinni al- kunnu handlagni, góðum ráðum eða á annan hátt. Við erum margir sam- starfsmenn þínir sem erum ríkari að andlegum gæðum eftir að hafa hef ég hitt um ævina sem eru meiri jafnaðarmenn en Ragnhildur var. Áhugi hennar á lands- og bæjarmál- um var mikill og hún vel heima á öllum sviðum enda skarpgreind kona. Það fór aldrei á milli mála hvaða stjórnmálaflokk hún studdi þó stundum væri hún ekki sammála forystunni og lét hún þá vita af því. Eg veit ég mæli fyrir munn margra gamalla nemenda og kenn- ara úr Flensborg þegar ég kveð Ragnildi með söknuði og þakklæti í huga. Á tíma þeirra hjóna voru kennarar og nemendur eins og ein stór fjölskylda, sem þau héldu utan um. Þau reyndust mörgum nýliðan- um sem bestu foreldrar. Með Ragnhildi hverfur af sjónar- sviðinu hér í Hafnarfirði kona sem tekið var eftir og hlustað var á, kona glæsileg á velli, kona sem vann sín verk af alúð og kostgæfni og vann hún hug og hjarta þeirra sem hún umgekkst. Ástvinum öllum sendi ég innileg- ar samúðarkveðjur. Ingvar Viktorsson. starfað með þér í allt að 27 ár, ekki síst við sem vorum þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa verið með þér á vakt. Oft töluðum við um hvað gott væri að eiga nóg af áhugamálum að fást við eftir að ævistarfínu lyki. Þú áttir aðeins eft- ir að vinna í einn vetur þegar þessi erfíði sjúkdómur sem krabbameinið er uppgötvaðist en þú tókst á við hann af því æðruleysi sem ein- kenndi þig alltaf. Þegar við hittumst síðast sýndir þú mér eitt áhugamála þinna, Farmalinn rauða, og það leyndi sér ekki að við endurbætur á honum hafðir þú unnið með sömu vandvirkni og lagni sem ég hef svo oft orðið vitni að. En eitt er það áhugamál sem þú stundar ábyggi- lega áfram og það er trú þín á Guð. Ég er sannfærður um að hann tekur vel á móti þér verndar þig og blessar eins og hann hefur alltaf gert. Eitt af erindum Davíðs Stef- ánssonar úr „Höfðingi smiðjunnar" fínnst mér eiga vel við um þig. Hann tignar þau lög sem lífið með logandi eldi reit Hann lærði af styrkleika stálsins að standa við öll sín heit. Hann lærði verk sín að vanda og verða engum til meins. Þá væri þjóðinni borgið ef þúsundir gerðu eins. Ég votta eiginkonu, sonum og öðrum aðstandendum mína dýpstu samúð. Megi góður Guð styrkja ykkur öll í sorg ykkar. Sigurður V. Magnússon. Rútur Oskarsson hóf störf á véla- verkstæði ÍSAL sumarið 1969. Hann var vörpulegur maður, ljúfur og glettinn í tilsvörum, en ákveðinn og fastur fyrir ef honum fannst réttu máli hallað. Hann var maður einstaklega bóngóður og eru þeir margir sem nutu hjálpsemi hans og greiðasemi. Rútur hafði ætlað að láta af störfum næsta vor. Eiga nokkur góð ár fyrir sig, dútla við gamla traktorinn í bílskúrnum og hjálpa strákunum sínum, eins og hann orðaði það. En margt fer öðruvísi en ætlað er. Hann sagðist þurfa í aðgerð vegna smá kvilla, en í ljós kom að um alvarlega meinsemd var að ræða, mein sem læknavísindin eiga fá svör við. Rútur var trúaður maður og veitti trúin honum mikinn styrk á þeim erfíðu tímum, sem í hönd fóru. Hann kvartaði ekki og þegar talið barst að veikindum hans svaraði hann gjarnan: „Ég hef engu að kvíða, þetta er allt í guðs hendi.“ Þetta svar lýsir vel einlægri trúar- sannfæringu hans. Og nú er baráttan á enda. Stuttri en snarpri orrustu er lokið. „Strák- amir hans“, sem voru stolt hans, munu ljúka við gamla traktorinn í bílskúrnum og koma honum í sveit- ina þar sem honum var ætlaður staður. Þegar staðið verður frammi fyrir dómaranum hæsta og flett verður upp í registri Rúts og hérvistin veg- in og metin, þarf hann engu að kvíða því þar fór góður maður. Við vinnufélagar hans sendum eiginkonu hans og fjölskyldu inni- legar samúðarkveðjur og biðjum þeim allrar blessunar. En eftir lifir minningin um góðan dreng. Samstarfsmenn á vélaverkstæði ISAL. RAGNHILDUR GÍSLA ’ GÍSLADÓTTIR + Ragnhildur Gísla Gísladótt- ir fæddist á Króki í Selár- dal 3. desember 1904. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi 23. september siðastliðinn og fór útför hennar fram frá Hafn- arfjarðarkirkju 2. október. ■ Fallin er frá Ragnhildur Gísladótt- • ir Og vil ég með nokkrum orðum minnast þeirrar heiðurskonu. Kynni mín af Ragnhildi urðu fyrst í Flens- borg, þar sem ég var nemandi en hún skólastjórafrú. í þá daga þjuggu skólastjórahjónin í skólanum sjálfum og náin kynni mynduðust milli starfsmanna skólans og nemenda. ■ Ólafur Þ. Kristjánsson, maður Ragn- * hildar, var skólastjóri og skólamaður hinn mesti og voru þau hjónin mjög ■ samhent í öllu starfí innan skólans. Sem kennari við Flensbog í rúm 20 ár kynntist ég síðan fyrir alvöru þeim hjónum og starfi þeirra. Nán- ast hvert smáatriði sem barst til skólans var unnið af þeim hjónum enda töldu þau ekki eftir sér spor- in. Þó Ólafur væri skólastjórinn var Ragnhildur með í öllu og studdi mann sinn í hvívetna. Oft höfum við gamlir nemendur og kennarar úr Flensborg velt því fyrir okkur hvernig í ósköpunum hægt var að vinna öll þau verk sem unnin voru í Flensborg á tíma þeirra hjóna, en einhvern veginn tókst þeim hjónum að leysa vanda allra. Ragnhildur starfaði mikið innan raða Alþýðuflokkskvenna og reynd- ist þar eins og annars staðar hinn besti bakhjarl. Hún sat fjölda flokksþinga og starfaði um langt árabil í nefndum um áfengisvarnir á vegum flokksins á landsvísu. Fáa + Ástkaer eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, ÞORBERGUR KRISTJÁNSSON, fyrrverandi sóknarprestur í Bolungarvík og Kópavogi, er látinn. Útförin hefur farið fram. Elín Þorgilsdóttir Kristján Ásgeir Þorbergsson, Hrönn Óskarsdóttir, Helga Þorbergsdóttir, Sigurgeir Már Jensson, Sigurbjörn Ársæll Þorbergsson, Helga Loftsdóttir, Þorgils Hlynur Þorbergsson og barnabörn. Elskulegur faðir okkar, sonur, tengda- faðir, afi og langafi, INGÓLFUR BALDVINSSON, Aðalgötu 48, Ólafsfirði, verður jarðsunginn frá Ólafsfjarðar- kirkju laugardaginn 5. október kl. 11.00. Áslaug Ingólfsdóttir, Sigrún Ingólfsdóttir, Sigurður Pétur Ingólfsson, Frímann Ingólfsson, Óli Hjálmar Ingólfsson, Guðrún Ingólfsdóttir, Guðrún Bjarnadóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Sóphus Jóhannsson, Kári Ólfjörð, Margrét Ólafsdóttir, Sigríður Aðalbjörnsdóttir, Snjólaug Kristinsdóttir, Ólafur Rúnar Gunnarsson, + Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, HREFNA GUÐLAUG GUNNARSDÓTTIR, Felli, Kjós, sem lóst á heimili sínu 28. september sl., verður jarðsungin frá Reynivalla- kirkju í Kjós laugardaginn 5. október kl. 14.00. Helgi Jónsson, Gunnar Leó Helgason, Sigríður Inga Hlöðversdóttir, Guðlaug Helgadóttir, Lárus Óskarsson, Lára Berglind Helgadóttir, Andrés Guðmundsson, Guðmunda Valdis Helgadóttir, Hreinn Smári Sveinsson, Helga Helgadóttir, Kristján Sigvaldason, Guðrún Helgadóttir og barnabörn. RUTUR ÓSKARSSON

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.