Morgunblaðið - 08.10.1996, Qupperneq 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 8. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Ferdinand
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavik • Sími 5691100 • Simbréf 5691329
• Netfang: lauga@mbl.is
„Til allrar
hamingju“
Frá Þorsteini frá Hamri:
GAUTI Kristmannsson skrifar
meðal annarra orða í Morgunblað-
ið 1. okt. síðastliðinn: „evrópsk
skáld vissu og vita vel hvað stuðlun
er, rétt eins og
hver einasti
textasmiður á
auglýsingastofu
veit það, og láti
þau stuðla eiga
sig í texta sínum
sé ég enga
ástæðu til að
bæta þeim við.“
Tilefnið er, að
Gauti birti ný-
lega þýðingu
eftir sig á Der Panther eftir Rilke
og hafði hana óstuðlaða með öllu.
Sér á parti er forvitnilegt að freista
slíkra vinnubragða, og auðvitað
hveijum manni fijálst. Þessa að-
ferð sína rökstyður Gauti í grein
sinni, þar sem hann hefur mörg
orð o g hvöss um þvingandi
óþurftaraðild stuðlasetningar að
ljóðaþýðingum.
Ósjálfrátt hlýtur lesandinn að
álykta sem svo að Gauti Krist-
mannsson byggi álit sitt á stað-
góðri þekkingu og kunni raunveru-
lega að greina stuðla, ekki síður
en „textasmiður á auglýsinga-
stofu“. Það kemur því á óvart, er
hann segir í sömu grein um Shake-
speare-þýðingar Helga Hálfdanar-
sonar: „til allrar hamingju lét hann
vera að troða inn í þær stuðlum
og höfuðstöfum, enda er þá ekki
að finna í frumtextanum.“
Fomkveðið er að hamingjunni
séu lagðir hálir vegir, og sannast
sagna virðist býsna sleipt umhverf-
is það hugtak í ofangreindu dæmi.
Hvað sem Gauti segir, vill einmitt
svo til, að þýðingar Helga á leikrit-
um Shakespeares eru vendilega
stuðlaðar, línu fyrir línu, og höfuð-
stafasetning er þar algeng.
Þetta ætti Gauti Kristmannsson
að skoða nánar og treysta með því
rökfærslu sína. Til samræmis við
hana gæti svo farið að hann yrði
að sjá sig um hönd, gera upp við
sig hvað hann meinti með „til allr-
ar hamingju" og setja í staðinn:
„Því miður og illu heilli tróð Helgi
Hálfdanarson stuðlum og höfuð-
stöfum inn í Shakespeare-þýðingar
sínar.“
Nema Gauti kjósi fremur, í al-
vöru talað, að gera þá einföldu og
sanngjörnu játningu, að í meðför-
um kunnáttumanna þurfi þýðingar
kannski ekki endilega að bíða
hnekki, þótt unnar séu samkvæmt
íslenzkri braghefð. Og hafí læðzt
að honum sú lítilþæga kredda að
stuðlar og höfuðstafir séu megin-
þröskuldurinn í vegi skáldskapar,
mætti hann endurskoða hana í leið-
inni. Við ögn fleira mun að etja á
þeirri braut.
ÞORSTEINN FRÁ HAMRI,
Smáragötu 2, Reykjavík.
Skólinn sem gleymdist
Frá Torfa Ólafssyni:
MORGUNBLAÐIÐ birti um það
frétt á baksiðu miðvikudaginn 2.
október að haldið hefði verið upp
á 70 ára afmæli ísaksskóla daginn
áður, 1. október, og segir í fram-
haldi af því að skóli ísaks Jónsson-
ar sé „elsti starfandi barnaskóli í
Reykjavík".
Þegar ég las þetta duttu mér
fyrst í hug orð konu Búa Árlands
í Atómstöðinni: „Já mikið komið
þér lángt ofanúr sveit.“ Það er
nefnilega erfitt að ímynda sér hvar
sá hefur alið manninn um dagana,
sem ekki þekkti Landakotsskóla
og veit ekki heldur að barna-
fræðsla í Landakoti hófst fyrir
aldamót, nánar tiltekið 1897 þegar
St. Jósefssytur hófu þar skipulega
barnafræðslu, eða jafnvel árið
áður því að í minningum systur
Clementíu eldri segir að systurnar
hafi byijað að segja til börnum
haustið eftir að þær komu til
landsins (1896) og þá í vistarver-
um sínum. Til er mynd af skóla-
börnum í Landakoti, 10-15 tals-
ins, tekin fyrir aldamót af Sigfúsi
Eymundssyni. Skólahúsið var hins
vegar ekki komið á laggirnar og
vígt fyrr en 1909. En það er sama
við hvort ártalið er miðað, Landa-
kotsskóli er þrátt fyrir það miklu
eldri en skóli ísaks Jónssonar enda
verður haldið upp á 100 ára af-
mælið hans á næsta ári. 90 ára
afmæli hans var haldið hátíðlegt
23.-24. maí 1987.
TORFIÓLAFSSON,
Melhaga 4, Reykjavík.
Ég heyrði að það væru tólf hundar
í kviðdóminum ... hvernig þótti
þeim að vera aðskildir frá öðrum?
Þeir góluðu alla nóttina .
Hvað skal segja? 32
Væri rétt að segja: Hann bjó hér fyrir löngu síðan.
Svar: Það þykir dönskulegt að segja siðan á eftir fyrir. Gott
mál væri: Hann bjó hér fyrir löngu. Hins vegar færi einnig vel á
að segja: Það er langt siðan hann bjó hér.
Aiit efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.