Morgunblaðið - 31.10.1996, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
STEINUNN HELGA
TRAUSTADÓTTIR,
Berglandi II,
Hofsósi,
verður jarðsungin frá Hofsóskirkju laug-
ardaginn 2. nóvember kl. 14.00.
Trausti B. Fjólmundsson, Ásdfs Sveinbjörnsdóttir,
Fjólmundur B. Fjólmundsson, Aðalheiður S. Kristjánsdóttir,
Kristín R.B. Fjólmundsdóttir, Sigurður Kristjánsson,
Valbjörg B. Fjólmundsdóttir, Gunnlaugur Steingrimsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
MAGNEA ÞÓRARINSDÓTTIR,
Heinabergi 22,
Þorlákshöfn,
er lést í Sjúkrahúsi Suðurlands laugar-
daginn 26. október sl., verður jarðsung-
in frá Þorlákskirkju laugardaginn 2. nóv-
ember kl. 14.00.
Guðmundur Friðriksson,
Friðrik Guðmundsson, Gitte Jakobsen,
Erna Marlen
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur hlýhug og samúð við frá-
fall og útför móður okkar, tengdamóð-
ur, ömmu og langömmu,
RANNVEIGAR HJARTARDÓTTUR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við læknum og
starfsfólki deildar 3B á Hrafnistu, Hafn-
arfirði.
Ragnheiður Guðráðsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Hulda Guöráðsdóttir, Garðar Sigurðsson,
Gréta Guðráðsdóttir, Sigurjón Agústsson,
Sigriður Guðráðsdóttir, Jónas Blöndal,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bjarni Árnason,
Helgi Bjarnason,
Berglind Bjarnadóttir, Guðjón G. Danielsson,
Hlynur Bjarnason
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við frá-
fall elskulegrar eiginkonu minnar, móð-
ur okkar, tengdamóður og ömmu,
ÞÓRDÍSAR HELGADÓTTUR,
Foldasmára 13,
Kópavogi.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endur-
gjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi
(5691115) og í tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnamöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í
daglegu tali em nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
ORRIMOLLER
EINARSSON
+ Orri Möller Einarsson var
fæddur í Reykjavík 13. maí
1976. Hann lést 17. október síð-
astliðinn á Gjörgæsludeild
Landspítalans eftir rúmlega
árs baráttu við krabbamein og
fór útför hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 28. október.
Elsku Orri.
Nú, þegar þú ert farinn, koma
upp í hugann allar þær stundir sem
við áttum saman. 011 árin sem við
æfðum sund saman varstu svo virk-
ur og það sem þú gafst af þér var
ómetanlegt.
En við upplifðum einnig saman
bestu unglingsár sem hægt er að
hugsa sér, Lundarskóli, Gagginn,
sumarbústaðurinn, tónlistarmynd-
böndin og allar stundimar í Hrísa-
lundinum, þar sem maður var alltaf
velkominn, gleymast ei.
Þrátt fyrir að samvemstundum
okkar hafi fækkað síðustu árin
hélstu alltaf áfram að koma fram
við mig sem vin enda varstu
óhræddur við að biðja mig um að-
stoð ef eitthvað var. Og alltaf hélstu
áfram að sýna mér traust og hvetja
mig áfram í því sem ég var að gera
og mun það lifa ásamt minningunni
um þig þangað til við hittumst næst.
Orri, takk fyrir allt.
Svo heyrði’ eg dauðadóminn,
enn stynja heyri’eg óminn:
„Svo stutta, stutta töf.“
Ég geymi margt í minni
og mæni fyrsta sinni
með veika lund á vinargröf.
(Einar Benediktsson.)
Þinn vinur
Ómar Þorsteinn.
Þótt skyldunnar blóð ekki bindi’ oss við þig,
það band tengdi lífið um samleiðarstig.
Með glóbjartan lokkinn þú fyllir ei flokkinn,
í fámennum hóp sýnir missirinn sig.
(Einar Benediktsson.)
Elsku Orri.
Það er svo undarlegt að vera
með penna í hönd og vera að skrifa
þér núna, en svona er lífið. Minning-
ar um alíar stundimar sem við átt-
um með þér í lauginni sem og á
þurru hrannast upp.
Manstu til dæmis eftir AMÍ ’89
í Mosfellsbæ. Þú bættir þig heilan
helling og strákarnir tóku þig síð-
asta kvöldið og rökuðu þig. Við
vorum öll skellihlæjandi og Pétur
var viss um að meiða þig með rak-
vélinni. En allt fór þó vel og þú
sast eftir ánægður með raksápu-
brúsann í hendinni.
Eða ferðinni til Þýskalands, ferð
sem við munum öll muna eftir. Það
var svo gaman og öllum gekk svo
vel og þar varst þú til að gleðjast
með okkur og við til að gleðjast
með þér, því allir bættu sig svo
mikið.
Við höfum ekki tölu á öllum kíló-
metrunum sem við syntum með
þér, fyrst hjá Jóhanni og svo hjá
Wolla. Eitt er þó víst, þeir voru
margir.
Eftir að þú hættir hélstu samt
alltaf áfram að fylgjast með því sem
við vorum að gera og þótti okkur
öllum vænt um það.
Elsku Súsí, Jói og aðrir ástvinir.
Minningin um góðan dreng mun
alltaf lifa.
Gamli sundhópurinn.
Varpa áhyggjum þínum á Drottin,
hann mun bera umhyggju fyrir þér,
hann mun eigi að eilífu láta réttlátan
mann verða valtan á fótum.
Fyrir u.þ.b. ári hefði okkur ekki
órað fyrir þeirri staðreynd sem blas-
ir við okkur í dag, að okkar elsku-
legi vinur Orri yrði tekinn frá okk-
ur. En þar sem okkur hefur ekki
verið gefið að skilja hver tilgangur
lífsins er, huggum við okkur við það
að honum hafi verið ætlað stærra
hlutverk handan við þann heim sem
við lifum í. Með hjálp góðra sam-
verustunda á liðnum árum, sérstak-
lega þeirra sem við áttum með hon-
um þegar við heimsóttum hann fyr-
ir mánuði til Reykjavíkur, mun
minning hans lifa í hjörtum okkar
að eilífu.
Lífínu er til lítils eytt,
litlu er af að státa,
en sárast er að syrgja ei neitt
og sitja þó og gráta.
(Listin að lifa)
Sérhver endir er upphaf að ein-
hveiju nýju. (Kærleikskom).
Elsku Sússý, Einar og Gala,
megi Guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg og lýsa leiðina að bjart-
ari tímum.
Þínar vinkonur,
Hrönn og Eva.
SIGURÐUR
JÓHANNESSON
+ Sigurður Jóhannesson var
fæddur í Hafnarfirði 26.
janúar 1932. Hann lést í Sjúra-
húsi Reykjavíkur 21. október
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Fella- og Hólakrikju
mánudaginn 28. október.
Góður vinur minn, Sigurður Jó-
hannesson, er fallinn frá, eftir stutta
sjúkdómslegu. Þriðjudaginn 22.
október sl. hringdi síminn heima hjá
mér og var það Kristín kona hans
að tilkynna mér lát hans.
Fyrir u.þ.b. 30 árum hófust kynni
okkar Sigurðar, en hann vann þá sem
rörasuðumaður hjá Reykjalundi og
ferðaðist um landið í sambandi við
vatnsveituframkvæmdir. Leiðir okk-
ar lágu því fyrst saman norður á
Akureyri þar sem ég vann hjá Vatns-
veitu Akureyrar.
Þá strax tókust með okkur góð
kynni, sem brátt urðu að vináttu, sem
svo hélst alla tíð síðan, og langar
mig því í nokkrum orðum að minn-
ast hans.
Sigurður var léttur í lund og
skemmtilegur maður, hjálpsamur og
gott að eiga hann að ef á þurfti að
halda. Það kom greinilega í ljós í
sambandi við starf mitt því oft þurfti
ég að hringja til hans og leita ráða
á fyrstu árunum þegar plaströrin
voru að ryðja sér til rúms við vatns-
veituframkvæmdir. Þá, sem og í
einkalífinu, kom lipurð hans og
greiðasemi berlega í ljós. Hann var
fyrsti rörasuðumaður hér á landi og
fórst honum það verk einstaklega
vel úr hendi, og leiddi það því af sjálfu
sér að bæði ég og aðrir leituðum til
hans um góð ráð í þessu sambandi,
jafnvel eftir að hann hætti störfum
á þessu sviði og gerðist sölumaður
og ráðgjafi hjá Reykjalundi. Þó að
okkar kynni hafi tengst vinnunni í
upphafí þá þróuðust þau upp í ein-
læga og persónulega vináttu og átt-
um við margar ánægjustundir sam-
an, t.d. á heimili hvor annars, eða á
styttri ferðalögum, sem við fórum
með eiginkonum okkar.
Sigurður var gjaman leiðsögu-
maður og raunar sjálfsagður í það
hlutverk því hann var víða kunnugur
og skipuleggjandi góður, enda hafði
hann mjög góðan frásagnarhæfíleika
svo unun var á að hlýða.
Hann var hlýr, uppörvandi og
hugmyndaríkur, virkilega góður vin-
ur og félagi og ekki síst þegar á
reyndi.
Það kom því sem reiðarslag þegar
Kristín kona hans hringdi og til-
kynnti okkur lát hans. Sigurður hafði
átt við vanheilsu að stríða, meira en
þann illvíga sjúkdóm, sem hann
greindist með ekki löngu fyrir andlát
sitt. En æðruleysi var hans einkenni
og fram til hinstu stundar miðlaði
hann til annarra þeirri orku, sem
hann átti til hveiju sinni.
Góði vinur. Þín er sárt saknað, en
minningamar um góðan dreng lifa í
huga okkar. Við Svala kveðjum þig
með söknuði og biðjum þér góðrar
ferðar yfír móðuna miklu, í vissu um
að vel verði tekið á móti góðum dreng
í ríki hins almáttuga.
Megi algóður Guð styrkja og jeiða
Kristínu, Ragnhildi Hrund, Önnu
Björgu og aðra aðstandendur í þeirra
djúpu sorg.
Rafn Herbertsson.
HARPA
STEINARSDÓTTIR
+ Harpa Steinarsdóttir fædd-
ist á Sauðárkróki 7. desem-
ber 1976. Hún lést af slysförum
19. október síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Sauðár-
krókskirkju 26. október.
Kveðja frá
bekkjarfélögxim
Elsku bekkjarsystir og vinkona.
Okkur langar að segja þér nokkur
orð af því að þú staldraðir ekki leng-
ur við á meðal okkar. Það er sár
sú tilhugsun að eiga aldrei eftir að
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur vinarhug og samúð
við andlát og útför elskulegs bróður
okkar,
SIGMUNDAR
HJÁLMARSSONAR,
Gaukshóium 2.
Fyrir hönd vandamanna,
Erla H. Hjálmarsdóttir,
Hjálmar Hjálmarsson.
sjá þig aftur og tala við þig í þessu
lífi, en öll eigum við okkar minning-
ar um þig sem verða vel varðveitt-
ar. Að það skuli geta gerst að lífið
sé svo snögglega tekið frá ungri
manneskju sem átti svo mikið fram-
undan og var svo glaðvær og góð.
En því miður er þetta í annað skipt-
ið á stuttum tíma sem bekkjarfélagi
okkar hverfur á braut.
Elsku Harpa okkar, við vitum
að þér líður vel þar sem þú ert nú
og munt þú leysa þau verkefni vel
sem þar verða lögð fyrir þig eins
og þú hefur alltaf gert.
Elsku vinkona, við biðjum Guð
að varðveita þig jafnvel og minning-
in um bros þitt lifir í hjörtum okkar.
Hún dylst í djúpi sálar
hin dularfulla þrá,
að leita fegri landa
hér leiðum grýttum á.
Hún virðist bending vera
á vegferð sérhvers manns:
Að þangað liggi leiðin
og landið bíði hans.
(Maríus Ólafsson)
Elsku Steinar, Munda, Helga,
Hafdís, Hlin og fjölskyldur, megi
Guð styrkja ykkur í sorginni.