Morgunblaðið - 08.11.1996, Side 48

48 FÖSTUDAGUR 8. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
í BGE&AÐ FX&Í) fA//. ? \ ( í &/EWNJ ) l í þAE> ER. JÁ&NS/WPO/?. f ÉG &Z /}£> FA /WE/Z) 1 Nýjy/ std' J
©1996 Tribune Media Services, Inc.
Ó, nei! Síðasti leikur Ef hún gripur hann, þá
tímabilsins og það er vinnum við! Ef hún miss-
flugbolti til Gunnu! ir hann, þá töpum við!
Æ,æ,æ! Mér þykir fyrir því,
stjóri... leiktímabilið
fór í augun á mér ...
BREF
TTL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík # Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Að lifa sjálfan sig
og sjálfum sér
Frá Kjartani Helgasyni:
NÝLEGA birtist sú frétt að páfí hinn-
ar katólsku kirkju hefði viðurkennt
þróunarkenningu Darwins. Eru það
mikil tíðindi eftir svo langan tíma
sem liðinn er síðan Darwin setti þá
kenningu fram. Er maður að búast
við frekari skilningi á þeim bæ og
gæti maður þá látið sér detta í hug
að verða katólskur eftir allar þær
þrengingar sem maður má búa við
á hinum bænum. Það má nú segja
að batnandi manni er best að lifa.
Öðruvísi er rithöfundi farið sem
að því best verður séð er orðinn helsti
rithöfundur í þeim mikla rithöf-
undabæ sem einu sinni var Hvera-
gerði. Hann er seint á ferðinni í þeim
efnum eins og fleiru. Hann dundar
nú við það saddur lífdaga að finna
síðustu sósíalista á íslandi og má þar
ekki á milli sjá hvorum tekst betur
honum eða Kristjáni Ragnarssyni,
formanni stjórnar Islandsbanka og
Landssambands ísl. útvegsmanna. A
stundum skilur maður ekki þessa
löngun þessara mætu manna til að
finna þessa tegund fólks. Og þó. Það
er eitthvað samviskubit, sem nagar
þá um að ekki sé allt með felldu með
þennan flótta þeirra, sem einu sinni
voru en „eru ekki lengur“. Þannig
hafa þeir allt á hornum sér. Ritstjóri
„Moggans" er síðasti sósíalistinn og
stór hætta er á að það, sem við í
gamla daga kölluðum „afturbatapík-
ur“ skuli nú vera að sýra deigið á
höfuðstöðvunum og gera allt vit-
laust. Það er ekki nóg með að Jón
Baldvin sé búinn að afvegaleiða Dav-
íð í sambúðinni og verði vart lengur
séð hver fyllir mæli réttlætisins, Jón
Baldvin eða Davíð, þegar þeir tala í
réttlætistón til þjóðarinnar á tyllidög-
um. Þetta minnir á hagfræðinginn,
sem hélt því jafnvei fram á tíma að
„kommarnir" sem hann kallaði væru
svo slæmir að þeir væru búnir að
læða inn mönnum í raðir andstæð-
inga sinna og réðu þar jafnvel lögum
og lofum. Maður vissi það svo sem
alltaf að „kommarnir" væru ófeij-
andi. Þannig er rithöfundur í Hvera-
gerði milli steins og sleggju vegna
velferðar Alþýðuflokksins eða jafn-
aðarmannaflokksins, eins og þeir
kalla sig. (Var einhver að tala um
að skipta um nafn á flokki?) Margir
dáindismenn hafa átt leið um torg
„hins himneska friðar“ sem var sós-
íalistaflokkurinn og Alþýðubanda-
lagið. Er þá nú að finna í næstum
öllum flokkum. Þetta er margt ágæt-
is fólks og er ekki að sjá annað en
að þeir uni sér vel við kjötkatlana í
flokkunum fjórum. Má á stundum
vart á milli sjá hvað er hvað í þeim
efnum. Enda held ég það væri heilla-
vænlegast eins og þeir eru að kreíj-
ast, stuttbuxnadrengirnir á aðalbýl-
inu, að gera landið að einu kjör-
dæmi, þjóðina að einni þjóð og fer
þá ekki að verða langt í að þeir geti
notað kjörorð Hitlers og dustað rykið
af því. En það er mikil samkeppni
þar eins og vera ber. Þeir geta þó
vel notað þetta eftir að Clinton er
búinn að nota það í kosningabarátt-
unni fyrir vestan.
Það er orðið mikið til af alls konar
sérfræðingum í þjóðfélagi okkar og
er vart að tungan hafí við að inn-
byrða nöfn á þeim. Einhverjir kalla
sig sérfræðinga í áfallahjálp og er
ekki nema gott um það að segja.
Margir þurfa á slíkri hjálp að halda
í dag. Ég veit ekki hvort hægt verður
að flokka rithöfundinn í Hveragerði
undir þetta starfsheiti en gæti það
ekki verið búbót fýrir rithöfundinn
að skipta um, því varla kemur mikið
af bókum eftir hann úr því sem kom-
ið er, nema þá helst ævisögur eða
svo, sem eru að vísu góðar sölubækur
enn sem komið er meðan landinn er
svo forvitinn að vilja að fá að vita
um náungann á haldgóðan og virðu-
legan hátt. Ég myndi hins vegar hafa
það eins og hagfræðingurinn fyrr-
nefndi. Lifa við góðar endurminningar
og fá lifibrauð úr kjötkötlunum, en
vera ekki að leita að síðasta sósíalist-
anum. Það er erfíð leit. Það er nefni-
lega þannig, ágæti rithöfundur, að
hafí eitthvað haft áhrif á mannlífið á
þessari öld þá er það byltingin í Rúss-
landi og kjamorkan. Það er svo ann-
að mál hvemig mannskapnum hefur
tekist að vinna úr þessum merku við-
burðum. Flokkseigendafélög era hér
og þar. Erfitt er að fylla þau sæti,
enda ekki hveijum sem er ætlað þar
sæti. Rithöfundurinn var þó fyrir náð
búinn að fá þar set og má vel við una
þótt hann hafi á síðustu og verstu
tímum orðið að sjá eftir AB í hendum-
ar á bannsettum „kommunum í Máli
og menningu". En það er með það
félag, að þar er orðinn helstur
frammámaður hluthafí í „Moggan-
um“ og má segja að þeim áhyggjum
sé af honum létt. Þannig hefur íhald-
inu tekist að koma sér fyrir á höfuð-
bóli „kommanna“. Er þetta ekki dá-
samlegt líf fyrir einn rithöfund á gam-
als aldri. Stundum er ég hins vegar
með áhuga fyrir velferð þessa rithöf-
undar að hugsa hve það væri gaman
að við eignuðumst einn „nóbel" í við-
bót. En það er nú með þessa norrænu
bræðraþjóðir, að þeir geta tekið upp
á öllu mögulegu í norrænu sam-
starfí. Hver veit nema þarna geti
fundist smuga og væri ekki bara in-
dælt fyrir þennan sama rithöfund að
lifa í voninni þótt ekki sé dýpra farið
um að einn góðan veðurdag bærist
nóbel til jarðskjálftabæjarins. En þá
þarf að skrifa um annað en pólitíska
jarðskjálfta í Sjálfstæðisflokknum eða
leita síðasta sósíalistans. Ég er ekki
viss að þeir í akademíunni skilji þessa
ritmennsku né veiti fé úr sjóðum
sprengjusérfræðingsins til þess ama
aumum og vesælum en vinsælum rit-
höfundi að þessu marki. Ég vona að
þú, kæri rithöfundur, notir ellina til
að kafa dýpra og nota ritsnilld þína
til annars.
KJARTAN HELGASON.
Hvað skal segja? 59
Væri rétt að segja: Hún réði þessu sjálf.
Rétt væri: Hún réð þessu sjálf.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.