Morgunblaðið - 21.11.1996, Qupperneq 28

28 FIMMTUDAGUR 21. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Rödd
óreiðunnar
LEIKLIST
Vox Arcna
KAFFI KAOS
Fjórir einþáttungar. Leikstjóri Jón
Einar Gústafsson. Aðstoðarleik-
stjóri Rakel Dögg Óskarsdóttir.
Hljóðmaður Ólafur Númason.
Ljósamenn Bjarni Páll Tryggvason
og Jóhann Þór Helgason.
í REYKJANESBÆ er Fjölbrauta-
skóli Suðurnesja. í þeim skóla er
starfrækt leikfélagið Vox Arena.
Föstudaginn 15. nóvember var þar
frumsýnt Kaffi Kaos, fjórir sjálf-
stæðir einþáttungar; Meindýr,
Strákurinn sem gleypti tunglið,
Andinn og Nakin kona og full-
klæddur maður. Kaffi Kaos er, að
því er mér skilst, fyrra verkið sem
Vox Arena setur upp á þessu skóla-
ári.
Þó enginn þátturinn hafi heitið
Kaffi Kaos þá var salurinn útbúinn
sem kaffihús, Kaffi Kaos. Áhorfend-
ur sátu við borð og drukku kaffi,
þeir sem vildu, meðan á sýningu
stóð. Tveir kynnar, Helgi Þór Einars-
son og Ástmar Ólafsson, sáu um að
koma áherfendum inn í hvern þátt
með mislangsóttum líkingum og
hugrenningum um lífið og tilveruna.
Þessar kynningar þeirra voru nánast
fimmti einþáttungur kvöldsins (þeir
hafa þá brotið blað í leikritun með
einþáttungi sem skipt er í fimm
þætti), en í leikskrá segir að þeir
semji sinn texta sjálfir.
Hver þáttur hafði sitt svið svo í
sjálfu sér voru engin „betri sæti“,
þau voru öll einhvern tíma á bezta
stað. Því voru engar breytingar
gerðar á leikmynd. Þær voru ailtaf
til staðar, í meira lagi raunsæisleg-
ar; biðstofa var biðstofa, kvikmynda-
hús var kvikmyndahús o.s.frv. M.ö.o.
þá var ekki mikið í þær lagt.
Leikstjóri var Jón Einars Gústafs-
son, en hann hefur áður sett tvo af
leikþáttunum upp erlendis sem þá
hétu One Naked Woman and a Fully
Clothed Man og The Boy who Ate
the Moon. Hans verk var mjög gott
og náði hann að gera góða heild-
stæða sýningu, þrátt fyrir hve ólíkir
þættirnir voru.
Eins og fyrr sagði voru tveir þátt-
anna erlendir og var það Kamilla
Ingibergsdóttir, formaður Vox Ar-
ena, „og aðrir aðstandendur..." sem
þýddu þá. En hún gerði fleira en
þýða hálfa sýninguna, hún lék aðal-
hiutverkið í Nöktu konunni, hugsanir
Kristjönu, _en það var því sem næst
einleikur. í þeim einleik fór Kamilla
á kostum. Leikarahópurinn var yfir-
höfuð góður og jafn. Þetta var
skemmtileg og nokkuð frumleg sýn-
ing sem ég get hiklaust mælt með.
Heimir Viðarsson
Gullna
hliðið sýnt
í Kópavogi
LEIKRITIÐ Gullna hliðið eftir
Davíð Stefánsson verður frumsýnt
á laugardaginn, 24. nóvember, í
Kópavogsleikhúsinu á vegum
Nafnlausa leikhópsins, sem er leik-
félag eldri borgara í Kópavogi.
Leikstjori er Þórir Steingríms-
son, leikmynd gerði Gunnar
Bjarnason, tónlist er eftir Pál
ísólfsson í útsetningu Þuríðar
Pálsdóttur, Helgi Páll Þórisson
og Bjarni Baldursson sjá um lýs-
ingu og hljóð, sviðsvinnu Kristján
Guðmundsson og förðun Svala
Ólafsdóttir og Harpa Hauksdótt-
ir. Búningaráðgjöf sér Elín Jóns-
dóttir um.
Meðal leikenda eru: Rósa Ing-
ólfsdóttir, sem leikur kerlinguna,
Guðbrandur Valdimarsson leikur
Jón bónda, Arnhildur Jónsdóttir
er Grasakerlingin, Valdimar Lár-
usson Lykla-Pétur, Theódór Hall-
dórsson Páll postuli, Hjálmar
Bjarnason kölski, Klemens Jóns-
son prestur, Evert Ingólfsson
sýslumaður og Jón S. Gunnarsson
leikur ríkisbubba.
Ekki er allt
gull sem glóir
KVIKMYNPIR
Bí ó h ö 11 i n
GULLGRAFARARNIR
(„Gold Diggers“) ★ ★
Leikstjóri Kevin Dobson. Hand-
ritshöfundur Barry Glasser. Kvik-
myndatökustjóri Ross Berryman.
Tónlist Joel McNeely. Aðalleik-
endxu- Christina Ricci, Anna
Chlumsky, Polly Draper, Diana
Scarwid, David Keith. Kanadísk.
Universal 1995.
GULLGRAFARARNIR er
ævintýramynd fyrir börn og
unglinga sem sækir talsvert til
sígildra unglingabókmennta á
borð við Stikilsbeija Finn, en
ekki nóg. Beth (Christina Ricci)
er nýflutt frá Los Angeles til
smábæjar (í Klettafjöllunum?)
út í sveit og saknar umferð-
argnýsins er hún vaknar við
hanagal á morgnana. Eftir að
hún kynnist bæjarvillingnum
Jody (Anna Chlumsky) þarf
henni ekki að leiðast lengur.
Jody er nefnilega eldhress og
haldin ólæknandi ævintýraþrá.
Á m.a. kort af fólgnum gull-
sjóði hátt upp í hinu hrikalega
Bjarnarfjalli. StöIIurnar reyna
að hafa uppá gullinu en það
tekst illa til því Beth slasast og
málin taka alvarlegri stefnu.
Sem fyrr segir er myndin
einkum fyrir börn en fullorðnum
þarf ekki að leiðast neitt voða-
lega. Umhverfið er a.m.k. und-
urfagurt á að horfa. Það sem
gefur Gullgröfurunum örlítið
meira en afþreyingargildi er
hliðarsaga af Jody, sem er lögð
nánast í einelti í þorpinu og
hefur illt orð á sér án þess að
hafa virkilega til þess unnið.
Anna Chlumsky (man einhver
eftir My GirP.) fer ekki ólaglega
með hlutverk þessa utanveltu
fjörkálfs og er mun blóðríkari
en Christina Ricci sem borgar-
barnið. Það hefur ekki verið
mulið undir þessa framleiðslu,
það má sjá á mjög frauðplast-
legum námugöngum og hallær-
islegum brellum. David Keith
er í nánast aumkunarverðu
hlutverki, en í þessu pæla ekki
blessuð börnin, ætla ég rétt að
vona.
Sæbjörn Valdimarsson
Morgunbladiö/Jón bigurmundsson
BJÖRGVIN Tómasson orgel-
smiður leggur síðustu hönd á
frágang nýja orgelsins í Þor-
lákshöfn. Sonur hans, Júlíus
Óttar, er aðstoðarmaður.
Stórglæsilegt úrval af sófasettum
í leöri og áklæði á hreint firábæru verði.
ARMULA 8, SIMAR 581 2275 og 568 5375
Orgelvígsla
í Þorlákshöfn
TONLIST
Þ o r I á k s h a f n a r k i r k jj a
ORGEL, TROMPET og KÓR
Flyljendur þrír orgelleikarar, 13 ára
trompetleikari, barnakór og bland-
aðurkór. 17.11. kl. 17.
ÍSLENSKT, já takk mætti eins
vera fyrirsögn þessa pistils því til-
efni hátíðahalda í kirkjunni var
vígsla á íslensku, nýuppsettu pípu-
orgeli í kirkjunni. Hér var um 19
radda orgel að ræða, smíðað og
teiknað af Björgvini Tómassyni og
mun hljóðfærið vera hans ellefta í
röðinni, sem sagt op. 11. Nítján
röddum hljóðfærisins er deilt niður
á tvö nótnaborð og fótspil. Teikn-
ingin hefur tekist mjög vel hjá
Björgvini því orgelhúsið fellur vel
inn í byggingarstíl kirkjunnar.
Þegar undirritaður mætti var
kirkjan svo til fullsetin, sem vitan-
lega sýndi áhugann fyrir þessu
nýja hljóðfæri kirkjunnar, sem ekki
eingöngu er hugsað til að þjóna í
guðsþjónusum safnaðins, heldur
og að nýtt verði til tónleikahalds,
eða eins og einhver orðaði það,
með komu orgelsins er Þorlákshöfn
komin inn á kortið. Efnisskrá var
engin fyrir þessi hátíðahöld, en
atriðin , sem fram fóru, kynnt frá
orgelpalli. Nöfn og heiti öll henti
undirritaður ekki á fluginu og verð-
ur því margt útundan í upptalning-
unni. Hátíðin hófst með ávarpi
sóknarprestsins Svavars Stefáns-
sonar, síðan kom organleikari
kirkjunnar, Robert Darling, og lék
á orgelið, organistar úr nágranna-
byggðunum, þeir Hilmar Örn Agn-
arsson, organleikari í Skálholti, og
síðast Glúmur Gylfason frá Sel-
fossi, og lék hver þeirra nokkur
verk á hið nýja orgel. Blandaður
kór söng, einnig barnakór sem
söng óvenju hreint af slíkum kór
að vera og efnilegur þrettán ára
trompetleikari úr tónlistarskóla
staðarins blés af öryggi á trompet-
inn sinn seð samkómum.
Björgvin er orðinn öruggur
orgelsmiður og óhætt er að treysta
hljóðfærunum frá honum. Orgelið
hljómar vel í kirkjunni sem hefur
litla sem enga ómun og við slíkar
aðstæður reynir mest á orgelsmið-
inn. Ekkert er fullkomið og alltaf
má fynna eitthvað sem manni
finnst að betur mætti fara, t.d. er
óvenjulegt að byggja svellverkið
alveg fyrir framan aðalverkið, sem
hlýtur að tjalda nokkuð fyrir hljóm-
inn úr aðalverkinu, kannski var
erfitt að koma verkunum öðruvísi
fyrir, en ekki er ég frá því að þetta
hafi bitnað nokkuð á hljómmagn-
inu, en kirkjan hefði vel þolað enn-
þá fyllri hljóm.
Erfitt er að dæma raddgæði
hljóðfærisins, sem reyndar hljóm-
aði fagurlega niður í kirkjuna, en
til þess hefði maður þó þurft að
heyra fjölbreyttari notkun radd-
anna. Gleðilegast er þó að íslensk-
ur orgelsmiður hefur náð fótfestu
á þessum markaði og vonandi tekst
honum að teygja armana út fyrir
landsteinana því þrátt fyrir ágæti
sitt gæti orðið um of að þurfa að
fyrirhitta Björgvina á hverju götu-
horni.
Ánægjulegt er og þegar kirkjan
tekur afstöðu með tónleikahaldi í
kirkjunni, líkt og þeir gera í Þor-
lákshöfn og ekki hvað síst nú þegar
maður heyrir frá öðrum kirkjudeild-
um að takmarka eigi tónleikahald,
eða afnema, vegna þess að kirkjan
sé ekki tónleikahús. Þeir páfar, eða
biskupar, sem slíkar ákvarðanir
taka þekkja auðsjáanlega aðeins
sína eigin leið til Guðs síns og vita
ekki að margir skynja leiðina miklu
sterkar í gegnum t.d. tónlist heldur
en margar máttlitlar predikanir.
Guð er sá sami nú og hann var
fyrir tveim milljónum árum, en
maðurinn hefur breyst, betur væri
að sumir kirkjufeður skildu þetta
og að ekki er lengur hægt að
hlekkja mannshugann í þrældóm
vegna vanþekkingar og ekki vil ég
trúa að vanþekking þurfí að vera
lykillinn að samneyti við Krist. Það
skyldi þó ekki vera að ef Kristur
gengi um meðal okkar í dag að
hann notaði svipuna sína líkt og
forðum og ræki út úr musterinu
fleiri en aðeins vígslarana. Að lok-
um ræður Hann, ekki misvitrir við.
En til hamingju með orgelið
ykkar Þorlákshafnarbúar og þótt
kirkjan verði kannski ekki fullsetin
við hveija orgeltónleika megi það
ná til sem flestra.
Ragnar Björnsson