Morgunblaðið - 21.11.1996, Page 48

48 FIMMTUDAGUR 21. NÓVEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SÓLVEIG
G UNNARSDÓTTIR
+ Sólveig Gunn-
arsdóttir fædd-
ist í Dölum í Hjalta-
staðarþinghá 2. júní
1916. Hún lést í
Reykjavík 14. októ-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Egils-
staðakirkju 19.
október.
Með þessari síðbúnu
kveðju vil ég minnast
tengdamóður minnar,
Sólveigar Gunnars-
dóttur, sem kvaddi þennan heim
fyrir rúmum mánuði, eftir nokkurra
vikna sjúkrahúsvist.
Sólveig missti móður sína þegar
hún var tæpra tveggja ára. Ingunn,
elsta systirin, var tæpum tíu mán-
uðum eldri, en Aðalheiður rétt
ársgömul. Kristín móðursystir
þeirra kom Gunnari til hjálpar og
gerðist bústýra hans, þar til hún
dó árið 1925. Þá tók Ragnhildur,
systir hennar, við og annaðist heim-
ilið upp frá því.
Uppvaxtarár Sólveigar í Dölum
hafa sjálfsagt verið lík því sem
gerðist víðast hvar í sveitum lands-
ins. í samtölum við mig minntist
hún aðallega smalaferða og annarr-
ar útiveru. Á Héraði eru sumrin oft
hlýrri en annars staðar á íslandi.
Solla rifjaði stundum upp hvað
henni gat verið heitt þegar hún
rogaðist á stuttum fótum með nest-
ið á engjamar í sumarhitanum en
spójnn vellandi í sólskininu.
Árið 1935 flutti fjölskyldan að
Hjaltastað, í næsta nágrenni við
Dali, og á Hjaltastað bjó faðir henn-
ar til æviloka.
Sólveig var tvo vetur í vist á
kaupmannsheimili á Seyðisfírði, en
öðrum þræði var litið á það sem
starfsnám að ungar stúlkur úr sveit
færu í vist hjá efnafólki í kaupstað.
Solla minntist þess hve fátæktin
var mikil meðal verkamanna á
Seyðisfírði á þessum tíma og var
hún oft send með mjólk og mat til
nágranna sem ekki gátu brauðfætt
börn sín. í Hallormsstaðarskóla var
Sólveig veturna 1934-1936 og afl-
aði sér ágætrar menntunar og und-
irbúnings undir umsvifamikinn
heimilisrekstur.
Vorið 1938 flutti Sólveig að
Gagnstöð og hóf búskap með Sig-
urði Guðnasyni, fóstursyni Guðna
Þorkelssonar, bónda í Gagnstöð.
Sigurður var fæddur
20. nóvember 1909,
sonur Guðna Sig-
mundssonar og konu
hans Halldóru Gríms-
dóttur. Sólveig og Sig-
urður giftu sig 16. des.
1945 og var það þre-
falt systrabrúðkaup
því systumar giftu sig
allar í einu.
Á þessum árum hef-
ur heimilið í Gagnstöð
líklega fremur líkst
gistihúsi en venjulegu
sveitaheimili. Bærinn
er í þjóðbraut milli
Borgarfjarðar og Héraðs og þar eða
á Unaósi komu menn gjama við
áður en haldið var á brattan fjall-
veginn til Njarðvíkur, en þaðan iá
leiðin um hinar erfðu Njarðvíkur-
skriður til Borgarijarðar. Vegna
hinna erfiðu samgangna vom vömr
fluttar sjóleiðis frá Borgarfírði að
Héraðssöndum og í Gagnstöð var
vömafgreiðsla þannig að margir
lögðu leið sína þangað til að versla.
Þar var því oft margt um manninn
og næturgestir tíðir. Halldór, sonur
Sólveigar, minnist morguns um
verslunarmannahelgi þegar hann
var smákrakki. Hann vaknar og fer
fram úr rúminu. Um öll góif lá fólk
sofandi í svefnpokum. Einn svaf
undir eldhúsborðinu en mamma
hans stóð við eldavélina og var að
byija að baka ofan í mannskapinn.
I Gagnstöð var oft mannmargt.
Alltaf vom böm og unglingar úr
kaupstað í sumardvöl hjá Sollu og
Sigga. Margir af þessum krökkum
hafa haldið tryggð við fjölskylduna
æ síðan og minnast dvalarinnar með
ánægju. Þegar Solla flutti að Gagn-
stöð var þar öldmð kona, Sigríður
Jónsdóttir frá Gerði í Suðursveit.
Hún hafði verið vinnukona á heimil-
inu en var nú orðin háöldmð. Sigríð-
ur dvaldi í Gagnstöð þar til hún lést
árið 1952, þá tæplega hundrað ára.
Solla annaðist einnig Guðna Þorkels-
son, fóstra Sigurðar, þegar árin
færðust yfir hann. Ellin sótti nokkuð
fast að Guðna síðustu árin og þurfti
hann þá mikla umönnun. Hann dó
í Gagnstöð árið 1968.
Sigurður og Sólveig vom sam-
hent hjón og gengu saman til flestra
starfa. Það þóttu ekki tíðindi þótt
konumar gengju í bústörfin utan
bæjar. Hins vegar var það fátíðara
að karlar sinntu heimilisstörfum.
Sigurður vék sér ekki undan því.
Synir þeirra muna pabba sinn við
Erfidrykkjur
HÓTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38
Upplýsingar í símum 568 9000 og 588 3550
Jiyiiiinii,
M
Erfidrykkjnr
„ P E R L A N
■ Slmi 5i2 0200
iiiiii xm
Minnismerki úr steini
Steinn ér kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 557 6677
IIS. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐ JA
gólfþvott og önnur innanbæjarstörf.
Hann var glaðvær grínisti, bjart-
sýnn og tók lífínu með léttri lund.
Hún var alvarlegri, fremur hlédræg
í margmenni, greind og áhugasöm
um málefni samfélagsins. Þau vom
bæði góðir bændur, ábyrg og gætin
í búrekstrinum.
Það varð Sólveigu mikið áfall
þegar Sigurður varð bráðkvaddur,
aðeins mánuði eftir að dóttir þeirra
fæddist. Halldór, sem þá var 17
ára, hætti námi og kom móður sinni
til aðstoðar við búið. Hann bjó í
félagi við móður sína í Gagnstöð
til ársins 1974 að hann flutti með
fjölskyldu sína til Egilsstaða og
flutti Sólveig þá einnig með Sigríði
dóttur sína. Síðar, þegar Halldór
varð ekkjumaður, aðstoðaði Sólveig
við uppeldi bama hans þriggja.
Sólveig var til heimilis hjá dóttur
sinni og tengdasyni frá því að þau
hófu búskap árið 1980 þar til fýrir
tveim ámm að hún flutti í þjónustu-
íbúð fyrir aldraða á Egilsstöðum.
Bamaböm Sólveigar em nú 10
og barnabamabörn 7. Öll vom þau
afar hænd að ömmu sinni. Þau litlu
sóttu til hennar hlýju og umhyggju.
Þau eldri notuðu hvert tækifæri til
að ræða við hana um áhugamál
sín. Kynslóðabilið, sem mörgum er
tíðrætt um, varð ekki vík milli vina.
Ein af yngri kynslóðinni táraðist
þegar langamma var farin og
spurði: „Af hveiju þurfti hún amma
að deyja, hún sem var svo ung?“
Uppkomin bamabörn og makar
þeirra sóttust eftir félagsskap við
ömmu sína jafnt og bömin og ungl-
ingamir. Hún átti kærleika og
næmi til að nálgast þau hvert um
sig. Með þroska þess, sem hefur
tekist á við viðfangsefni lífsins og
náð valdi á þeim, tók hún þátt í
gleði og sorgum afkomenda sinna.
Hún átti metnað fyrir þeirra hönd
og bar hag þeirra fyrir bijósti.
Sólveig var áhugasöm um mál-
efni líðandi stundar til hinsta dags.
Hún hafði lifandi áhuga á þjóðmál-
um og stjórnmálum. Viðhorf hennar
til málefna samfélagsins var síungt.
Það voru mér ánægjulegar stundir
þegar tengdamamma skrapp til
Reykjavíkur í nokkra daga. Ég naut
þess að eiga við hana uppbyggileg-
ar samræður um lífsins gang og
hún miðlaði mér af reynslu sinni
og visku um leið og hún var tilbúin
að hlusta á viðhorf annarra og virða
þau.
Blessuð sé minning hennar.
Lilja Ólafsdóttir.
Þegar mér var sagt að Solla lang-
amma væri dáin fór ég að gráta
og fannst það mikið órettlæti og
ég sem ætlaði að bjóða henni í af-
mælið mitt. En svo sagði mamma
mér að kannski kæmi hún þangað
til mín þó ég sæi hana ekki og þá
róaðist ég við það. Þakka þér fyrir,
elsku langamma mín, hvað þú varst
alltaf góð við mig og systur mína.
Ég ætla að reyna að muna hvað
það var alltaf gott að koma til þín.
Bless elsku langamma, ég sakna
þín.
Bent Kingo Andersen.
Um leið og ég kveð þig hinsta
sinni, elsku Solla mín, vil ég þakka
þér fyrir svo margt, en þó sérstak-
lega fyrir að hafa verið sú stoð sem
þú reyndist vera eftir að mamma
féll frá. Þá tókstu alveg við heimil-
inu og aðstoðaðir pabba við uppeldi
okkar systkinanna. Ekki hefur það
GARÐAR S.
ÞORS TEINSSON
+ Garðar Sigurð-
ur Þorsteinsson
frá Flateyri var
fæddur í Reykjavík
3. apríl 1931. Hann
lést á Landspítalan-
um 13. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Þorsteinn Mikael
Guðmundsson, f.
29. september
1896, d. 18. júlí
1957, og Guðrún
Sigríður Guð-
björnsdóttir, f. 11.
desember 1895, d.
12. ágúst 1994. Garðar átti þrjú
systkini, Bjarna sem er látinn,
Guðrúnu, búsett í Keflavík, og
Árnýju, búsett í Kópavogi.
Garðar giftist 24. nóvember
1957 Elísabetu Söru Guð-
mundsdóttur f. 17. október
1933 á Flateyri. Foreldrar
hennar voru Guðmundur M.
Jónsson, f. 14. júU 1903, d. 29.
febrúar 1972, og Guðmunda
Þórdís Ólafsdóttir, f. 29. mars
1910, vistmaður á Hrafnistu í
Reykjavík. Garðar
og Elísabet eignuð-
ust fjögur börn. 1)
Þorsteinn, f. 12.
september 1957,
maki Helga Ingi-
björg Guðmunds-
dóttir, 2) Lilja Elísa-
bet, f. 11. ágúst
1958, maki Harald-
ur Sveinn Gunnars-
son, börn þeirra
Gunnar Kristján og
fris Dögg, 3) Sig-
urður Haukur, f. 4.
apríl 1960, maki
Carol Speedie, 4)
Rúna Osk, f. 19. júlí 1962, böm
hennar Garðar og Hera. Dóttir
Elisabetar og stjúpdóttir Garð-
ars, Guðmunda Agla, f. 19. jan-
úar 1955, böm hennar em
Ingvi Hrafn sem ólst upp hjá
Garðarí og Elisabetu, i sambúð
með Erlu Skúladóttur, og Eva
Elísabet.
Útför Garðars Sigurðar Þor-
steinssonar fer fram frá Digra-
neskirkju í Kópavogi í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Látinn er mikill drengskapar- og
heiðursmaður, Garðar S. Þorsteins-
son, fyrrum útgerðarmaður og skip-
stjóri frá Flateyri. Ég vil með örfá-
um orðum kveðja góðan ogtraustan
vin nú þegar komið er að leiðarlok-
um og harðri en snarpri baráttu
hans við illvígan sjúkdóm er lokið.
Kynni okkar Garðars hafa varað
mjög lengi en hin síðari misseri
þróaðist kunningsskapur okkar í
félagsskap og nána vináttu og þótti
okkur hjónunum sérlega vænt um
að eiga Garðar og hans góðu konu
að vinum.
Garðar var Flateyringur í húð
og hár, þar ólst hann upp, átti sín-
ar bernskuminningar og æskufé-
laga. Á Flateyri bjó hann nær alla
sína starfsævi og þar undi hann hag
sínum vel.
Starfsvettvangur Garðars var við
sjóinn, hann fór snemma til sjós
eins og títt var um unga menn í
sjávarplássum og hann fann að
þetta starf átti við hann og því afréð
hann að fara í Stýrimannaskólanum
í Reykjavík og lauk þaðan skip-
stjómarprófí og var eftir það í nokk-
ur ár ýmist skipstjóri eða stýrimað-
ur á vertíðarbátum eða þar til hann
hóf eigin útgerð í samvinnu við fé-
laga sína. Eigin útgerð rak Garðar
í mörg ár og var alla tíð mjög far-
sæll og traustur skipstjóri og at-
vinnurekandi og naut trúnaðar og
virðingar allra þeirra er hjá honum
störfuðu eða við hann skiptu.
Þegar árin færðust yfír hætti
Garðar til sjós og hóf störf í landi
og gat hann þannig verið meira
samvistum við fjölskyldu sína og
sinnt sínum áhugamálum. Þegar
Garðar hætti til sjós fór hann að
starfa við áhugamál sín sem útgerð-
arstjóri og umsjónarmaður hjá út-
gerðarfyrirtækjum á Flateyri og
naut þeirra starfa mjög og lagði
alltaf verið auðvelt fyrir þig, en í
þetta fómaðir þú þér og helgaðir
þig heimilinu og okkur og lagðir
alla þína krafta í að annast okkur.
Alltaf varstu heima þegar ég kom
úr skólanum, enda er þetta það sem
ég vil bjóða mínum börnum, að
vera heima og taka á móti þeim,
svo notalegt og mikilvægt fannst
mér þetta vera. Oft tókstu upp
hanskann fyrir mig ef þér fannst
einhver vera óvæginn eða óréttlátur
gagnvart mér. í þessu endurspegl-
ast sú umhyggja og væntumþykja
sem ég fann hjá þér. Það var alltaf
gott að koma til þín þegar við kom-
um í Egilsstaði og var hægt að
ræða alla hluti milli himins og jarð-
ar við þig. Þú hlustaðir alltaf af
athygli á það sem var sagt við þig
og miðlaðir inn á milli af þinni visku
til okkar. Meira að segja síðustu
stundina sem ég átti með þér, dag-
inn áður en þú lést, varstu enn að
gefa. Elsku Solla mín, þín er sárt
saknað, en nú líður þér vel þar sem
þú ert. Þakka þér fyrir allar góðu
stundimar. Hvíl þú í friði.
Kristborg H.
Elsku amma.
Ó, hve það er þægilegt, óumræði-
lega þægilegt að fínna til öryggis
í návist annars manns. Þurfa hvorki
að vega né meta hugsanir og orð,
heldur varpa þeim frá sér rétt eins
og þau eru — með kjarna og hismi
— í þeirri vissu að trygg hönd sigti
þau, haldi því eftir sem er þess virði
og láti andblæ góðvildar feykja hinu
brott. (Mary Ann Evans.) Við þökk-
um þér, amma, fyrir allt sem þú
gafst okkur og fyrir að vera þú sjálf
og fyrir allar sögumar þínar.
Þóra, Jóna og Kristín.
metnað sinn í að sinna þeim störfum
vel og af trúmennsku.
Þótt útgerðin og störfín við sjó-
mennskuna tækju mestan tíma
hafði Garðar ánægju af félagsmál-
um og tók virkan þátt í þeim þegar
tími gafst, þar má m.a. nefna að
Garðar sat í hreppsnefnd Flateyrar-
hrepps um tíma, hann var einn af
stofnendum Lionsklúbbs Önundar-
fjarðar og sat lengi í stjórn spari-
sjóðs Onundarfjarðar.
Kynni okkar Garðars voru mikil
í gegnum starfíð hjá Lionsklúbbnum,
þar var hann „einn úr gamla geng-
inu“ sem ævinlega mætti til allra
verka og sinnti þeim af sinni al-
kunnu samviskusemi og trúnaði, við
Lionsmenn kveðjum því traustan og
góðan félaga og þökkum honum
langt og ánægjulegt samstarf.
Síðustu tólf árin hefur Garðar
setið í stjóm Sparisjóðs Önundar-
fjarðar og var formaður hennar um
tíma. Ég vissi vel að honum þótti
afar vænt um þá stofnun og vildi
framgang hennar sem mestan og
tók virkan þátt í að efla og tryggja
starf Sparisjóðsins hin síðari ár. í
samstarfi okkar þar, sem ég þakka
af alhug, fann ég vel hversu vænt
honum þótti um Flateyri og vildi
efla hag byggðarlagsins sem mest
og allra sem þar búa.
En Garðar gekk ekki einn í gegn-
um lífið, hans mesta gæfa var að
eignast sem lífsförunaut Elísabetu
Söru Guðmundsdóttur frá Flateyri.
Þau hjón, Garðar og Beta, studdu
alla tíð mjög hvort annað og nutu
þess að vera samvistum og ala upp
stóran og mannvænlegan barnahóp
og fylgja þeim fyrstu sporin en
Garðar var alla tíð mjög heimakær
og traustur fjölskyldumaður.
Að leiðarlokum þökkum við Mar-
grét þér, kæri vinur, þá vináttu og
traust sem þú sýndir okkur og Qöl-
skyldum okkar alla tíð og biðjum
þér Guðs blessunar í nýjum heim-
kynnum. Sérstaklega þakkar hún
Ágústa systir mín þér allar góðu
stundimar.
Kæra Beta, börnin þín, bama-
börn og aðrir ástvinir, ykkur send-
um við innilegar samúðarkveðjur
með ósk um að þið fáið styrk í
ykkar miklu sorg. En minning um
traustan og góðan dreng mun lifa
og verður okkur öllum styrkur um
ókomin ár.
Ægir E. Hafberg.