Morgunblaðið - 04.01.1997, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 4. JANÚAR 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Faðirokkar, tengdafaðir, afi og langafi
MAGNÚS ADOLF MAGNÚSSON
bifvélavirkjameistari,
Ásbraut 15,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum í Reykjavfk
á jóladag, verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju mánudaginn 6. janúar
kl. 13.30.
Kolbrún D. Magnúsdóttir, Björn Ólafsson,
Björn M. Magnússon, Steinunn Torfadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma og systir,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1 a,
lést á heimili sínu 2. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Valgerður Björnsdóttir, Ágúst Þorgeirsson,
Kristbjörg Ágústsdóttir, Hafsteinn Þór Pétursson,
Björn Ágústsson,
Guðrún Þorgerður Ágústsdóttir,
Laufey Lilja Hafsteinsdóttir,
Finnbogi Guðmundsson.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ELÍN GUÐMUNDSDÓTTIR
áður Meðalholti 15,
lést á hjúkrunarheimilinu Seljahlíð þann
1. janúar.
Guðmundur Jensson,
Skúli Jensson,
Ólafur Jensson
og aðrir aðstandendur.
t
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
HRÓLFUR H. JAKOBSSON,
Hólabraut 16,
Skagaströnd,
er lést á heimili sínu 27. desember, verð-
ur jarðsunginn frá Hólaneskirkju á Skaga-
strönd í dag, laugardaginn 4. janúar,
kl. 14.00.
Sylvía Hrólfsdóttir,
Pétur Eggertsson,
Hrólfur E. Pétursson,
Brynjar Pétursson,
Viktor Pétursson.
t
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför
systur minnar, mágkonu og frænku,
KRISTÍNAR H. SIGFÚSDÓTTUR,
Bólstaðarhlíð 68,
Reykjavik.
Ragnheiður Sigfúsdóttir,
Sigfús Guðmundsson,
Auðbjörg Ögmundsdóttir,
Þórdis Sigfúsdóttir,
Ögmundur Sigfússon,
Guðmundur Guðjónsson,
Ástvaldur Guðmundsson,
Jórunn Garðarsdóttir,
Guðmundur A. Ástvaldsson,
Ragnheiður K. Ástvaldsdóttir.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
JÓNA INGVELDUR JÓNSDÓTTIR
frá Hárlaugsstöðum,
sfðast til heimilis í Lönguhlið 3,
Reykjavík,
(áður Fellsmúla 16),
er andaðist á Landspitalanum 1. janúar,
verður jarðsett frá Fossvogskapellu
mánudaginn 6. janúar kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagiö eða Hjartavernd.
Guðmundur Guðjónsson,
Sigurður Sverrir Guðmundsson, Valgerður Jóhannesdóttir,
Gylfi Guðmundsson, Svanhildur Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
SARA BRYNDIS
ÓLAFSDÓTTIR
+ Sara Bryndís Ólafsdóttir
sjúkraliði fæddist í Reykja-
vík 1. apríl 1948. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur hinn
20. desember síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Bústaða-
kirkju 29. desember.
Sara dáin. Þessi frétt kom yfir
mig sem reiðarslag. Þessi unga
kona sem allir kunnu svo fádæma
vel við. En hvað var það í fari Söru
sem heillaði mig og alla er hana
þekktu? Hún var alltaf hress og
gamansöm, hnyttin í tilsvörum og
hrókur alls fagnaðar. Maður var
ætíð ríkari andlega eftir að hitta
Söru.
Með þessum orðum kveð ég þig,
Sara mín, og veit að þú munt fá
góðar móttökur á nýjum stað.
Ég sendi fjölskyldu og ástvinum
þínum mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Margrét E. Kristjánsdóttir.
Elsku Sara frænka. Þú varst
kveðin burt úr þessu lífi, alltof
snögglega og eftir sitja svo margir
með sárt ennið. Af hverju? spyijum
við. Þú sem varst alltaf svo hress
og kát. Það sitja svo margar minn-
ingar eftir um hlýlegar móttökur á
heimili þínu og fjölskyldu þinnar.
Ég og Guðrún dóttir þín höfum
verið_ svo mikið saman síðastliðin
ár. Áður en Guðrún flutti í sína
íbúð var ég alltaf með annan fótinn
í Kvistó. Alltaf var ég velkomin að
setjast við eldhúsborðið og njóta
matarins með ykkur. Oftar en ekki
þegar við komum í Kvistó, sátuð
þið, þú og Aron Már, litli ömmu-
strákurinn, sólargeislinn ykkar, við
eldhúsborðið og voruð að syngja
saman, eða þú að kenna honum
vísur eða að telja. Þið voruð svo
miklir vinir. Honum leið svo vel hjá
ömmu sinni og afa. Svaf alltaf upp
í hjá ykkur og var svo öruggur á
milli ykkar.
Aron byijaði svo oft daginn á að
syngja vísumar sem þú hafðir kennt
honum daginn áður. Já, hann var
eins og kóngur í ríki sínu hjá ömmu
og afa.
Svo mikill er missirinn að hann
bað pabba sinn að kaupa flugmiða
handa ömmu sinni til baka, svo
hann gæti verið hjá henni. Já, allt-
af, fylltist maður spenningi þegar
mamma og við vorum að fara í
heimsókn í Kvistó. Alltaf var eitt-
hvað á boðstólum. Kaffi og með
því, fyrir fullorðna fólkið og Nóa-
konfekt fyrir okkur krakkana. Það
fór enginn svangur frá Söru og
Gústa.
Og svo em það bömin sem þú
hafðir svo gaman af. Þú bauðst til
að passa Jóhann, vin hans Arons,
einn dag, þegar Aron var lasinn.
Mamma hans Jóhanns hafði
áhyggjur af því að þetta væri nú
of mikið að hafa þá báða. Nei, nei,
þú hélst nú ekki. Þú vildir bara að
þeir gætu verið saman. Svona varst
þú. Allt átti að smella saman. Þú
sást um það.
Elsku Sara mín, ég kveð þig og
sakna þín.
Guð geymi ykkur öll og styrki
ykkur í sorginni.
Ykkar
Helena Dögg.
Fyrir hönd foreldra og fjöl-
skyldna okkar langar okkur að
kveðja Söm með nokkrum orðum.
Hún Sara okkar er lögð upp í
sina hinstu för, þá för sem bíður
okkar allra. En hver hefði trúað að
þinn tími, kæra frænka, væri kom-
inn til að kveðja þessa jarðvist?
Með Söm er gengin manneskja
sem gegndi veigamiklu hlutverki í
stórfjölskyldu okkar. Hún var
hlekkur sem öðrum fremur tengdi
kynslóðir í þessari fjölskyldu. Sara
var yngst sinna systkina og aðeins
bam í foreldrahúsum þegar eldri
systkini hennar vom að eignast sín
fyrstu böm. Við sem fyllum þann
hóp höfum því margs að minnast.
Það hefur eflaust ekki alltaf verið
auðvelt fyrir Söm að umbera okkur
sem vomm tíðir gestir á heimili afa
og ömmu, fyrst á Haðarstíg, seinna
á Grettisgötu. En fyrir vikið urðu
böndin sterk sem tengdu Söm við
systkinabömin. Hún var fjölskyldu-
manneskja og sýndi það ótvírætt í
verki þegar hún t.d. bauð í veislur,
þá var enginn undanskilinn. Hún
vildi samgleðjast með öllum sínum.
Elsku Gústi, Sverrir, Guðrún,
Ágúst og Aron litli, missir ykkar
er mikill, megi góður Guð styrkja
ykkur og styðja. Sólin er birting
hins andlega ljóss sem sendir okkur
geisla sína.
Megi geislar hennar verma minn-
ingu Söm um ókomin ár.
Heiða Björk, Fjóla Rut,
Linda Rún og Gunnar Örn.
GUÐNÝ
JÓNSDÓTTIR
+ Guðný Jónsdóttir fæddist í
Hólmum í Vopnafirði 16.
desember 1915. Hún lést á
Landspítalanum að kveldi að-
fangadags síðastliðins og fór
útför hennar fram frá Háteigs-
kirkju 3. janúar.
Á meðan Reykjavík var Reykja-
vík og byggðin umhverfis hana var
í vitund manna í raun mörg byggð-
arlög eða sveitir hvert með sínum
brag og nafni sem hafði skýra
merkingu í huga fólks, jafnvel smá-
fólks, bjó góð kona utan bæjar-
marka, á lágu nesi sem heitir Sel-
tjarnarnes, í húsi er Elliði hét.
Stundum fannst mér eins og hún
hlyti að vera af ætt huldufólks, vissi
reyndar að svo var ekki, því Guðný
var föðursystir mín. En sá var ljóm-
inn í kringum hana, sú var fram-
ganga hennar og þannig var allt
sem hún kom að, að mér fannst
það harla ólíkt hvunndeginum mín-
um. Það var því með eftirvæntingu,
og ólíkt öðrum heimsóknum til
vandamanna með foreldrum, að við
lögðum í ferð að Elliða á Seltjarnar-
nesi, sem í sjálfu sér, og í takt við
annað í fari þeirra Guðnýjar og
Kristjáns, stóð fremur undir Elliða-
hamri í Staðarsveit en á Seltjarnar-
nesinu. Og þó voru þau faðir minn
ættuð austan úr Vopnafirði. Þitt
elskulega viðmót, þá eins og allt til
þess er við hittumst síðast nú í
haust hefur verið mér birtugjafi á
vegferð minni. Þá spurðir þú frétta
af mér og mínu fólki, eins og þú
gerðir alltaf, og þegar nafna þín
sem sat hjá okkur heyrði að elsta
dóttir mín væra á leið til Frakk-
lands fáum dögum síðar, bauð hún
litla Guðný að hjálpa henni á meðan
hún stæði við í París. Og sannar-
lega gerði hún það, eins og hún
hafði lært af þér, að rétta fram
hönd ef þyrfti. Þú hefur með þínu
lífi þannig gert aðra að ljósberum.
Já, þín elskulegheit mátu foreldrar
mínir. Og það gerðum við systkinin
líka. Og einhvern veginn er líf
ömmu minnar ekki einasta eins og
hluti af heimilismynd þinni, heldur
er heimili þitt líkt og umgjörð um
efri ár hennar og umönnun. Þetta
veit ég að faðir minn mat við þig,
en aldrei heyrði ég hann tala annað
en hlýtt til þín og af bróðurást.
Eitt bundið minningunni er að
okkur þótti mikið til myndasýninga
Kristjáns koma en slíkar sýningar
tíðkuðust í jólaboðum á Kleppsveg-
inum þar sem Elliði undir Fjallinu
var orðinn að fallegu olíumálverki
í stofu ykkar, en samt rótbundinn
í tilveru ykkar eins og Hólmarnir í
Vopnafirði. Mér er ekki grunlaust
um að á þessum „sýningum" hafí
undramáttur og veröld ljósmyndar-
innar náð að fanga huga minn
þannig að ljósmyndavélin hefur
fylgt mér síðan.
Margar konur heimsóttu þig, og
árum saman hafðir þú þér til að-
stoðar góðar konur sem megnuðu
að gera þær er til þín leituðu, ham-
ingjusamar í nýjum kjól eða öðrum
klæðum. Mér fannst þessi smiðja
þín gera þig að álfkonu, svo fínleg
sem þú varst voru verk þín einnig
eins og ofin í Hamrinum eða Hólm-
anum og þaðan borin í mannheim
að skýla og skreyta einhveija konu.
Sem þó var aldrei einhver heldur í
hvert sinn sérstök og naut alúðar
þinnar. En þannig var líf þitt, að
mega gagnast öðrum í einhveiju.
Og það tókst þér þannig að margir
eiga þér nú þakkir að gjalda.
Ég verð þér ávallt þakklátur fyr-
ir umhyggju þína og velvild í garð
minna. Þegar Guð hefur nú á jólum
kallað þig frá þrautum þínum síð-
ustu daga þína hér vil ég þakka
þér samferðina en ég veit að Hann
verður þér náðugur.
Eddu og Guðnýju bið ég Guð að
styrkja og varðveita með þeim
minninguna um góða móður og
ömmu.
Guðlaugur Óskarsson,
Kleppjárnsreykjum.
t
Elskulegur faðir, bróðir minn, mágur
og frændi,
RAFN STEFÁNSSON,
Fálkagötu 17,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu aðfara-
nótt 31. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórey R. Stefánsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
(GUÐMUNDUR) ÓSKAR JÓNSSON
fyrrverandi framkvæmdastjóri,
Neðstaleiti 13a,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 6. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er
vinsamlegast bent á Krabbameinsfélagið.
Rósa Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.