Morgunblaðið - 13.02.1998, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1998 41
1
i
4
i
4
«
4
4
4
l
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
l
4
4
4
4
4
4
j
+ Arnfríður Páls-
dóttir, frá Króks-
stöðum í Eyjafirði,
fæddist í Víðidal á
Fjöllum 29. maí 1919.
Hún lést á St. Jósefs-
spítala 31. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Páll
Vigfússon, f. 27.10.
1889, d. 2.4. 1961, frá
Hnefilsdal, og kona
hans María Ingibjörg
Stefánsdóttir frá
Möðrudal, f. 4.8.
1887, d. 7.10. 1929.
Arnfríður var elst í
röðinni af sex börnum þeirra
hjóna. Seinni kona Páls var Mar-
grét S. Benediktsdóttir frá Reyð-
arfirði, f. 27.12. 1903, d. 14.1.
1965. Eignuðust Páll og María
sex börn. Af tólf börnum Páls eru
nú níu eftirlifandi.
Arnfríður giftist Aðalsteini
Helgasyni árið 1947, bónda á
Króksstöðum í Eyjafirði, f. 23.9.
1910 á Króksstöðum, d. 3.1. 1991.
Arnfríður og Aðalsteinn bjuggu á
Króksstöðum til ársins 1980 og
fluttu til Njarðvíkur. Síðustu árin
áttu þau heima í Mjósundi 13 í
Hafnarfirði. Arnfríður eignaðist
sjö börn. 1) Birgir Þór Asgeirs-
son, f. 11.11. 1939, maki Ragn-
heiður Ragnarsdóttir, f. 18.7.
1943, búsett á Fossvöllum í Jök-
Móðir sú til frelsis fæðir,
frjálsa þegna rétti gæðir,
móðurþel til barna ber,
blítt þau tekur öll að sér.
Það, er vinna vill þín kirkja,
virstu, Guð, af náð að styrkja,
að það beri ávöxt þann,
er þá móður gleðja kann.
Hennar móðurhjarta kættu,
hennar móðursorgir bættu,
vorri móður vernd þú sýn,
vora móður sigri krýn.
(H.Hálfd.)
Elsku mamma, þökk fyrir allt
sem þú gafst og kenndir mér. Guð
geymi þig og blessi minningu þína.
Þín dóttir,
Guðrún Ragna.
Jæja, elsku amma mín, nú ertu
farin. Núna ertu sennilega hjá hon-
um afa og henni Öddu okkar að
fylgjast með gangi mála hér niðri.
Þú varst lengi búin að vera sjúk-
lingur, amma mín, en alltaf náðirðu
þér upp aftur með þessari ótrúlegu
þrautseigju sem einkenndi þig,
elsku amma. En eftir sitjum við í
sorg en samt ánægð yfir því að nú
hefur þú fengið frið og fengið aftur
að sjá hann afa og hana Öddu þína,
sem þú saknaðir svo mikið, og hana
mömmu þína sem þú misstir aðeins
10 ára gömul. Síðan varstu tólf ára
gömul send til Reykjavíkur í vinnu-
uldalsárhlíð. Þau eiga
þijú börn og þijú
barnabörn. 2) Sigrún
María Sigurðardóttir,
f. 28.1. 1943, maki Jó-
hannes Arason, f.
11.12. 1944, búsett á
Nýja-Sjálandi. Sigrún
á eitt barn og tvö
barnabörn. 3) Aðal-
steinn og Arnfríður
eignuðust fimm börn.
1) Helgi Pálmar, f.
3.4. 1948, búsettur f
Reykjavík. Hann á
tvö börn og eitt
barnabarn. 2) Smári
Pálmar, f. 23.3. 1950, maki Gerð-
ur Garðarsdóttir, f. 3.10. 1951,
búsett í Hafnarfirði. Þau eignuð-
ust þijú börn, en misstu eina
dóttur árið 1995. Eiga þau fjögur
barnabörn. 3) Sölvi Halldór, f.
14.1. 1954, maki María Erlinda
Aðalsteinsson, f. 29.8. 1952, bú-
sett í Njarðvík. Þau eiga eitt
barn. 4) Guðrún Ragna, f. 16.2.
1955, maki Jóhannes Páll Sig-
urðsson, f. 22.8. 1953, búsett á
Akureyri. Þau eiga fjögur börn.
5) Bergþór Páll, f. 2.2.1962, maki
Hólmfríður Dóra Krisljánsdóttir,
f. 29.8. 1965, búsett á Akureyri.
Þau eiga þijú börn.
Arnfríður verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
mennsku og í spjalli okkar fann ég
að sár var móðurmissirinn þér. Þú
sagðir mér þá að svo oft hefðir þú
saknað þess sárt að eiga móður til
að leita til og fá góð ráð og leiðsögn
um lífið og tilveruna. En þú varst að
upplagi sterk en með mörg ör á sál-
inni sem þú þó talaðir ekki um.
Aiveg er ég viss um að afi hefur
beðið eftir þér með glott á vör, stolt-
ur af því hve þú barðist vel og lengi.
Manstu þegar þú kenndir okkur
krökkunum að lita og við dáðumst
af því hve vandvirk þú varst og hvað
þú gast gert myndirnar fallegar
bara með því að beita hugmynda-
fluginu. Manstu þegar við komum
til þín og þú áttir alltaf kúlur og
Cocoa Puffs, nei, amma, þú klikkað-
ir ekki á því. Þú hvattir okkur alltaf
við námið og útskýrðir hve mikil-
vægt væri að mennta sig og hve
þakklát við ættum að vera fyrir að
fá tækifæri til þess. En hvað ég er
þakklát fyrir að hafa fengið að vera
barnabarnið þitt.
„Mömmur ákveða hvað ykkur er
fyrir bestu þegar þið eruð lítil.
Ömmur ákveða það sem er
skemmtilegast. Ömmur og bama-
böm eru alltaf á svipinn eins og þau
ætli að gera eitthvað af sér þegar
þau fara út að ganga. Dóttir ætti
alltaf að láta sem hún sjái ekki
augnagotur ömmu og barnanna,
best er að vita ekki hvað þau hafa
verið að bralla. Mér þótti svo gott
að halda um hendurnar á þér,
amma. Þá hverf ég aftur til þess
MINNINGAR
tíma áður en ég fæddist. Þá finn ég
til öryggis gagnvart umheiminum.
Þá fæ ég þá vissu fyrir að ég er heil-
mikils virði. Elsku amma, ég vildi að
ég hefði blíða brosið þitt og nota-
legu hendumar. Ég vildi að ég ætti
styrk þinn.“
Ég sagði þér, amma, að ég ætlaði
að ferðast um allan heiminn og úr
hverju landi ætlaði ég að færa þér
eitthvað fallegt. En það verður að
bíða til betri tíma. Amma, þú færð
að vera með mér í öllum ferðunum,
ég veit að þér líkar það vel. Hins-
vegar voru þau ekki ófá löndin sem
þú heimsóttir. Þú og afi ferðuðust
t.d til Kanaríeyja og Jamaíka.
Amma, þú varst alltaf svo mikil
heimskona og þér þótti alltaf svo
gaman að gera þig fína. Eins varstu
náttúrubarn og mikil hestakona og
áttir marga góða hesta. Amma mín,
alltaf varstu stórhuga, stolt og fín-
leg kona. Stórbrotin manneskja.
Elsku amma. Þakka þér fyrir að
benda mér á það að ég sé mannkyn-
inu mikils virði og að það sé í mínu
valdi að lifa lífinu og hafa trú á sjálfri
mér. Þakka þér fyrir að láta okkur
öll fmna að við höfum sérstöku hlut-
verki að gegna í lífinu. Þakka þér
fyrir að hafa verið amma mín. Þakka
þér fyrir að hafa verið til.
Nú kveð ég þig fyrir fullt þó að
það sé erfitt en ég veit að þú ert hér
hjá okkur og kannski nálægari en
nokkru sinni. Oft spjalla ég við þig
því ég veit að þú ert héma hjá mér.
Elsku amma mín, takk fyrir allt og
við sjáumst svo þegar mínu hlut-
verki er lokið hér.
Ég elska þig að eilífu.
A sjúkrahúsinu fann ég á nátt-
borði þínu litla úrklippu með þess-
um fallega sálmi sem sagði mér
mest um það hversu þreytt þú varst
orðin og tilbúin að kveðja.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvfldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésd.)
Þín ömmustelpa,
Sara Fönn.
Nú er hún amma mín dáin. Þessi
kjarnakona, sem ég fékk til allrar
guðslukku að kynnast almennilega.
Síðasta vetur áttum við saman
margar góðar stundir þar sem hún
sagðir mér sögur úr lífi sínu, sumar
erfiðar og aðrar spaugilegar. Að
vísu tókst henni alltaf að gera erfiðu
sögurnar spaugilegar en þó án þess
að hylja erfiðleikana. Þetta lýsir
henni vel, því hún gat alltaf séð
margar hliðar á öllum málum. Að
vísu átti hún til að ákveða að sú hlið
sem mér og öðrum fannst lýsa
þröngsýni væri réttust. Þama tel ég
að prakkarinn í henni hafi verið að
fá útrás, því að ekki fannst henni
leiðinlegt að kýta og stríða fólki.
Hún amma mín var vinur minn og
ég kem til með að sakna hennar um
ókomin ár.
Sv.o viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjar dóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni
en nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson frá Grímsstöðum)
Hvfl í friði. Kveðja,
Sigurður.
Elsku amma mín, nú ertu farin
frá okkur á stað þar sem þér líður
vel. Nú ertu hjá honum elsku afa og
Öddu okkar og ég veit að þér líður
vel. Elsku amma, þú sem varst búin
að vera mikill sjúklingur en barðist
vel og gafst aldrei upp. Nú þegar ég
skrifa þessi orð um elsku ömmu
mína rifjast upp margar góðar
minningar. T.d. þegar þú kenndir
okkur systrunum að lita. Þú varst
alltaf svo vandvirk og við gerðum
okkar besta til að reyna að læra
þessa list sem var þér í blóð borin.
Einnig þegar við fjölskyldan kom-
um að heimsækja ykkur afa í Njarð-
víkina, áttuð þið alltaf súkkulaðikúl-
ur og annað nammi. Það var alltaf
svo notalegt að koma til ykkar. Þeg-
ar ég steig inn um dyrnar vissi ég
einhvem veginn að ég var komin til
ömmu og afa, þau einu sem ég átti.
Við sem bjuggum svona langt í
burtu sáum ykkur mjög sjaldan og
vildum geta sinnt ykkur meira, sér-
staklega eftir að þú varst ein. Viss-
um við samt alltaf að þú varst í
góðri umsjá sona þinna, ekki síst
Smára og Gerðar tengdadóttur
þinnar. Þau vora þér alltaf innar
handar og leið okkur betur að vita
af því. Alltaf var gestkvæmt hjá þér
og hún Sigga á „hominu“ fylgdist
alltaf með þér enda voruð þið alltaf í
sambandi. Vala vinkona þín frá ung-
lingsáram saknar nú áreiðanlega
vinkonu sinnar. Þið vorað svo nán-
ar.
Ekki granaði mig að ég væri að
sjá þig í síðasta skipti þegar ég
heimsótti þig síðast 10. janúar sl.
þegar ég var á keppnisferðalagi.
Vissi ég samt að hvert skipti gat
verið það síðasta. Þú varst svo hress
og hlakkaðir mikið til að fara á Sól-
vang, eða svo sagðir þú, kannski
bara til að gleðja læknana. Hver
veit? Þú varst svo þakklát fyrir alla
hlýjuna sem starfsfólkið á St. Jós-
efsspítala sýndi þér.
Þú varst óvenju vel lesin og lagðir
mikla áherslu á að við systkinin læs-
um góðar bækur og lærðum að lesa
og skynja ljóð. Ekki var ég gömul
þegar þú kenndir mér Heilræðavís-
ur Hallgríms Péturssonar sem í öll-
um erindum er fólgin svo mikil
viska. Sérstaklega eru mér minnis-
stæð eftirfarandi erindi:
Hugsa um það helst og fremst,
sem heiðurinn má næra.
Aldrei sá til æru kemst,
sem ekkert gott vill læra.
Sá er oft í orðum nýtur,
sem iðkar menntun kæra,
en þursinn heimskur þegja hlýtur,
sem þijóskast við að læra.
ARNFRÍÐUR
PÁLSDÓTTIR
AÐALHEIÐUR
ÓLAFSDÓTTIR
+ Aðalheiður Ólafs-
dóttir fæddist í
Akureyjum á Breiða-
firði 8. september
1907. Hún lést á
Hrafnistu í Reykjavík
31. janúar síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Ágústu Sig-
urðardóttur og Ólafs
Sturlaugssonar. Að-
alheiður var elst
fimm systkina, bræð-
ui-nir eru þrír, þeir
Georg, f. 26.3. 1909,
Sigurður, f. 8.3. 1911,
og Eyjólfur, f. 24.4.
1915. Yngst var Ólína, f. 15.10.
1919, en hún lést árið 1924.
Aðalheiður giftist árið 1956
Jens Kristjáni Gests-
syni, f. á Skálará í
Keldudal, Dýrafirði,
22. janúar 1906, d.
29. september 1991.
Börn Aðalheiðar eru:
1) Bergur, f. 9.4.
1929, kvæntur Yrsu
Bergsson og búa þau
í Kanada. Þeirra
börn eru þrjú og
barnabörn þijú. 2)
Kolbrún, f. 5.4. 1944,
gift Birni Mássyni.
Þau eiga tvær dætur
og sex barnabörn.
Útför Aðalheiðar
fór fram í kyrrþey frá kapellunni
í Fossvogi 6. febrúar.
í kveld er allt svo hreint og hátt
ég hníg í faðm þinn, græna jörð,
og sveitin fyllist sunnan átt,
og sólfar hlýtt um Breiðafjörð.
(Stefán frá Hvítadal.)
Mig langar til að kveðja ömmu
mína með nokkrum orðum, sem
mér komu í hug þegar ég settist
niður eftir jarðarförina.
Ég minnist hennar á margan
hátt og þá aðallega hvað það var
gott að koma í heimsókn til hennar
og afa sem einnig er látinn. Það var
alltaf svo hlýtt og notalegt á
„Klessó", en það voram við vön að
kalla heimili þeirra á Kleppsvegi 8,
og baksturinn hennar ömmu var
alltaf svo góður. Einnig minnist ég
hinna mánaðarlegu ferða okkar
með ömmu í Hagkaup í Skeifunni,
en þar keypti amma í hvert skipti
tíu kíló af sylcri og hveiti sem hún
bakaði úr. Það vora góðir tímar.
Fimmtudaginn 28. janúar sl.
hringdi móðir mín í mig og bað mig
að koma inn á Hrafnistu, því nú
væri sennilega komið að því að
kveðja hana ömmu í hinsta sinn.
Ég fór og við sátum hjá henni allan
daginn, ég, mamma og Jenný syst-
ir mín. Amma var búin að vera
mjög veik undanfarin ár og öragg-
lega fegin hvfldinni hjá Guði og afa.
Ég kvaddi ömmu Heiðu með
kossi í hinsta sinn að kvöldi 28. jan-
úar. Ég mun alltaf minnast elsku
ömmu minnar. Guð veri henni góð-
m’.
S. María Björnsdóttir.
r HlómaLnAð in >
öarðskom
k v/ FossvogskirkjugatA a
V Sfmi. 554 0500
Þessar góðu minningar sem ég á
um þig verða mér alltaf ofarlega í
huga og mun ég alltaf minnast þín
sem heimsklassa konu sem gafst^
aldrei upp heldur hélst alltaf áfram.
Ég vil kveðja með eftirfarandi
ljóði sem þér fannst svo fallegt:
Við læk í hjarta landsins
ég lífsins gróður sé.
Frá sterkum rótum stígur
eitt stórt og mikið tré.
Við læk í hjarta landsins
þar lifir þetta tré
og dökkir skuggar dauðans
þeir draga sig í hlé.
(Kristján Hreinsson.)
Ég elska þig, amma mín. *
Þín ömmustelpa,
Steinunn Arna.
Elsku Amfríður mín, mig langar
til að kveðja þig með nokkram fá-
tæklegum orðum. Eftir að þú fluttir
til Hafnarfjarðar kom ég nokkrum
sinnum í heimsókn til þín, ekki nógu
oft og þú minntir mig þá á það. Það
var einmitt þá sem mér líkaði hvað
best við þig, þessi hreinskilni. Síð-
ast þegar ég heimsótti þig sagðir þú
reyndar að oft mætti nú satt kyirt
liggja. Það má vera en hreinskilni
þín fannst mér góð. Einu sinni^*
heimsótti ég þig 17. júní, þá skamm-
aðir þú mig fyrir klæðaburðinn.
Sagðir að ég væri ekki nógu virðu-
lega klædd á svo merkum degi. Oft
hlógum við að þessu. Amfríður, þú
fylgdist alltaf svo vel með, fréttum,
stjórnmálum, bókmenntum og list-
um. Gaman var að „diskútera" þetta
allt við þig. Þú spurðir mig frétta,
sérstaklega hafði ég gaman af því
þegar þú spurðir um þrósa þinn og
fólkið fyiir austan. Þú sagðir mér
líka fréttir af þínu fólki og sýndir—•
mér myndir af fólkinu þínu sem þér
þótti svo vænt um.
Ég hafði gaman af því þegar
Helgarpósturinn kom út, að þú
keyptir hann. Ég fór að tala um
hvort þetta væri ekki óttalegt rasl.
Þá sagðir þú: „Hvað heldurðu að
maður verði ekki að fylgjast með
slúðrinu.“
Svo kom glampi í augun. Það var
ekki eins og ég væri að tala við
gamla konu. Þó skrokkurinn væri
orðinn þreyttur fannst mér andinn
alltaf hress og hugsun þín ekkert
ellileg. Við fengum okkur te og svo
var aUtaf „slikkó" í skál. Ef litli
drengurinn minn var með þá gafstu
honum kók og stundum kartöflu-
flögur. Ég sagði að þetta væri nú*^
óþarfi en þú sagðir að krakkinn yrði
að vera ánægður í heimsókninni því
þá vildi hann koma aftur og þá
kæmi ég kannski oftar. En nú kem
ég ekki oftar til þín í Mjósundið en
við eigum öragglega eftir að hittast
einhvers staðar á öðram góðum
stað. Ég ætla að muna eftir þínum
góðu eiginleikum, greind, dugnaði,
æðraleysi og umfram allt hve
skemmtileg þú varst.
Elsku frænka mín, hvfl þú í friði.
Kveðja,
Sif.
sy %
£ £
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna
Sími 551 1266
Allan sólahringinn