Morgunblaðið - 05.04.1998, Síða 37

Morgunblaðið - 05.04.1998, Síða 37
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 5. APRÍL 1998 37^ ANNA SÆMUNDSDÓTTIR + Anna Sæmunds- dóttir fæddist í Baldut-shaga á Stokkseyri 21. febrú- ar 1909. Hún Iést á Umönnunar- og hjúkrunarheimilinu Skjóli 26. mars síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Astríð- ur Helgadóttir, f. 28. ágúst 1883, og Sæ- mundur Benedikts- son, f. 6. desember 1879. Systkini henn- ar eru Benedikt, f. 7. október 1907, Guð- rún, f. 19. febrúar 1909, látin, Ástmundur, f. 23. október 1910, látinn, Þorvaldur, f. 20. septem- ber 1918, Helgi, f. 17. júlí 1920, og Ástbjartur, f. 7. febrúar 1926. Anna var tvígift og eignaðist 4- Það vex eitt blóm á bak við húsið mitt í björtum reit á milli grárra veggja. Og þó að blómið sé ei blómið þitt, á blómið skylt við hjörtu okkar beggja. Sjá, morgun hvem, er morgunsólin skín, er mynd vor búin litum þess og angan. Því okkar hjörtu eru eins og vín og einnig blómsins sál er vín og angan. Og morgun hvem, er morgunsólin skín, er mildir geislar ungu blöðin kitla, ég minnist þess, að þú varst stúlkan mín og þögul tárin falla á blómið litla. (Vilhjálmur frá Skáholti) Mig langar að kveðja tengda- móður mína, hana Önnu Sæm eins og hún var alltaf kölluð, og þakka henni fyrir öll árin sem við áttum samleið. Þau eru orðin býsna mörg eða allt frá árinu 1950. Þegar ég kynntist Önnu fyrst bjó hún ein með börnum sínum. Ég veit hve erfitt það var fyrir svo skapmikla konu, þegar einkasonurinn flutti að heiman, henni fannst hann væri sér glataður. En svo var auðvitað ekki. Með honum fékk hún bara aðra dóttur, þótt tengdadóttir væri. Hún Anna var mér svo sannar- lega góð tengdamóðir og meira en það, hún var trúnaðarvinur minn, sem gott var að eiga að. Henni þótti afar vænt um okkur öll, gerði þar ekki upp á milli, hún breiddi sig út fyrir okkur og vildi allt fyrir okkur gera, sem hún framast mátti. Sérstaklega vil ég þakka henni fyrir hversu góð amma og seinna langamma hún var, það var ómetanlegt. Eins og áður sagði var Anna skapmikil kona en gjaf- mild var hún, gaf af örlæti og ábyggilega oft um efni fram. Hvar sem hún bjó átti hún fallegt heimili og var höfðingi heim að sækja. Oft dvaldi hún hjá okkur á hátíð- um og tyllidögum og að sjálfsögðu var amman alltaf með ef eitthvað var um að vera og var hún óspör á að rétta hjálparhönd við frágang svona eftir á. Þá sagði hún oft við mig: „Alltaf ert þú best af öllum.“ Ég veit að hún meinti það, eins hreinskilin og hún var, það þurfti bara ekki svo mikið til að gleðja hana. Það var svo sárt þegar hún Anna greindist með Alzheimer og erfitt að horfa upp á hvemig þessi skelfi- legi sjúkdómur leikur fólk. En lánið var að hún komst inn á umönnunar- og hjúkrunarheimilið Skjól og fékk þar þá bestu umönnun sem hægt var að hugsa sér. Mér hlýnaði alltaf um hjartaræturnar þegar ég kom þangað og sá hvað allt var glans- andi hreint og hvað hún Anna var fín og hárið fallegt, það átti nú vel við þessa hreinlegu konu. Öllu því góða starfsfólki á Skjóli eru færðar hjartans þakkir fyrir hvað það hugsaði vel um hana og lét hana halda reisn sinni allt fram á það síð- asta. Það var dásamlegt. Ég veit að hún Anna kveið ekki umskiptunum, hún sagði mér það oft á árum áður að hún hlakkaði miklu fremur til en hitt, því að þar | biðu svo margir góðir að taka á tvö börn. Þau eru Kristján Kaj Garð- arsson og Guðrún Margrét Guðjóns- dóttir. Kona Kristjáns er Snjólaug Kristjánsdóttir og eiga þau tvö börn, Önnu Jónínu og Frið- rik. Synir Guðrúnar eru Bjöm Leósson og Ragnar Kristján Gunnlaugsson. Barnabarnabörnin eru fimm og tvö stjúpbarnabörn. Anna bjó lengst af í Reykjavík utan sex ár er hún bjó á Ákranesi. Útför Önnu fer fram frá Ás- kirkju á morgun, mánudaginn 6. apríl, og hefst athöfnin klukkan 13.30. móti henni og hún hlakkaði til þeirra endurfunda. Elsu Anna mín, ástarþakkir og kveðjur frá okkur öllum bömunum þínum, sem þér þótti svo vænt um. Guð blessi þig og varðveiti um alla eilífð. Þín tengdadóttir Snjólaug Krisljánsdóttir. Ó, sláðu hægt mitt hjarta og hræðstu ei myrkrið svarta. Með sól og birtu bjarta þér birtist vor á ný. Oganganrósarauðra mun rísa af gröfúm dauðra. Og vesæld veikra og snauðra mun víkja fyrir því. (S.S.) Blessuð sé minning móður minn- ar, Önnu Sæmundsdóttur. Guðrún. Kyssti mig sól og sagði: Sérðu ekki hvað ég skín? Gleymdu nú vetrargaddinum sára, gleymdu honum ástin mín. Nú er ég átján ára. (G.B.) I minningu ömmu minnar, Önnu Sæmundsdóttur, skrifa ég þessar línur. Þó finnst mér sem engin orð geti lýst því sem hún var mér í líf- inu. Lífshlaup hennar var allt annað en auðvelt, en hún hélt þó alltaf áfram þótt á móti blési. Þar komu skapfesta, nægjusemi og létt lund henni að góðu. Amma var alþýðu- kona, af alþýðufólki komin. Hún varð ung einstæð móðir á þeim tím- um þegar slíkt var fátítt og mun erfiðara en í dag. Amma var mikill vinnuforkur og gekk aldrei frá hálf- kláruðu verki. Það var henni mikið áfall þegar heilsan bilaði um miðjan aldur og eftir það varð hún að láta reglulega vinnu eiga sig. Hún var þó alltaf tilbúin að leggja sitt af mörkum þegar svo bar við. Matseld og kökubakstur voru lengstum hennar verksvið. Þegar amma var heimavinnandi var hún alltaf að. Hannyrðir voru henni hugleiknar og útsaumsverkin voru henni sem dýrgripir. Heilsuleysinu gaf hún langt nef þegar hún var fimmtug. Þá tók hún mig að sér fjögurra mánaða gamlan og reyndist mér sem móðir upp frá því. Hún var þess fullviss að umönnun barns yrði sér aðeins til góðs, þrátt fyrir allt erfiðið sem því fylgir. Breytti þar engu þótt hún hefði í byrjun aðeins eina eldavélarhellu til að elda mat á og sjóða bleiur. En allt tókst þetta hjá henni með góðum vilja og þrautseigju. Um sjötugt kom heilsuleysi enn við sögu, en að þessu sinni var það ekki líkaminn sem gaf sig. Alzheimer-sjúkdómurinn hræði- legi, sem rænir fólk öllu því sem dýrmætast er, var kominn til að vera. Glíman við þann vágest var löng og ströng. A svipuðum tíma flutti ég að heiman, en var þó áfram nær daglega gestur hjá ömmu. Eft- ir því sem sjúkdómurinn ágerðist reyndist henni sífellt erfiðara að sjá um sig. Hún varð að lokum að játa sig sigraða og síðustu tíu árin hefur hún dvalið á Umönnunar- og hjúkr- unarheimilinu Skjóli við Kleppsveg. Þar hefur hún notið frábærrar um- önnunar og vil ég færa starfsfólki þar sérstakar þakkir. Ég veit að það hefur ekki alltaf verið auðvelt starf. Heimsóknirnar á Skjól undanfar- in ár hafa alltaf verið ömmu til mik- illar gleði þótt hún hafí ekki gert sér grein fyrir því hverjir gestirnir væru. Hún tók við sér þegar hún sá okkur og lét dæluna ganga og hló dátt. Við skildum að vísu ekkert af því sem hún sagði, en það var auka- t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, SIGRÚN BENEDIKTSDÓTIR, lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn 2. apríl. Hrefna Sigurðardóttir, Kolbrún Sigurðardóttir, Erla G. Sigurðardóttir, Benedikt Sigurðsson, Jóhann E. Sigurðsson, Ólafur Björnsson, Höskuldur Eliasson, Auður Eiríksdóttir, Laufey Bjarnadóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi, ÞÓRÐUR INGIMUNDUR ÞÓRÐARSON, Norðurbrún 1, lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fimmtudaginn 2. apríl. Jarðarförin auglýst síðar. Jóhannes G. Þórðarson, Hulda M. Þórðardóttir, Þorvaldur Þórðarson, Jóna G. Þórðardóttir, Þorsteinn Eyjólfsson, Ágústa Á. Þórðardóttir, Leo van Beek, barnabörn og barnabarnabörn. atriði. Hún var hress og kát eins og hún átti alltaf að sér. Við vissum því að henni hlaut að líða vel í sínum hugarheimi og það var fyrir öllu. Sérstaklega minnist ég þess þegar ég kom eitt sinn með dóttur mína, sem að sjálfsögðu heitir eftir ömmu, í heimsókn á Skjól. Eins og ský væri dregið frá sólu fór amma að tala til barnsins. Það sem hún sagði var allt í einu skýrt og full- komlega eðlilegt. Það var sem sjúk- dómurinn viki andartak og barn- gæskan næði yfírhöndinni. Þessu andartaki gleymi ég aldrei. Amma var ekki bara barngóð. Hún var líka mikill dýravinur og ófá dýrin hændust að henni. Hún stóð alltaf með lítilmagnanum og í þeim anda vora öll viðhorf hennar. Amma talaði oft um dauðann hér áður fyrr og óttaðist hann ekki. Hún var þess fullviss að eitthvað betra tæki við hinum megin og hlakkaði jafnvel til þeirra stundar. Eftir löngu tapaða baráttu við sjúk- dóminn veit ég að hún er hvíldinni fegin. í sorginni er þó viss léttir að þessu skuli vera lokið eftir öll þessi ár. Elsku besta amma mín, hvíldu í friði. Megi góður Guð varðveita þig. Minningin um þig eins og þú varst mun áfram lifa og verða mér að leiðarijósi í lífinu hér eftir sem hingað til. Þér á ég allt að þakka. Björn Leósson. Anna Sæmundsdóttir ólst upp í foreldrahúsum ásamt fimm bræðr- um. Einnig átti hún tvíburasystur er ólst upp annars staðar. Á æsku- og ungdómsárum Onnu var afkoman oft erfið hjá alþýðu- fólki bæði til sjávar og sveita og urðu unglingar því snemma að taka til hendinni og aðstoða í lífsbarátt- unni. Anna varð því, eins og flestir unglingar, að fara ung að heiman til þess að vinna fyrir sér. Enda var þá ekki um neina menntun að 'ræða í litlum sjávarþorpum aðra en lög- boðna barnafræðslu. Og því síður stóð ungum stúlkum menntavegur- inn opinn þó að hugur og hæfileikar stæðu til frekara náms. Leið Önnu lá til Vestmannaeyja, en mikill uppgangur var þá í Eyjum og íbúatala þar fór ört vaxandi. Þar var hún nokkrar vertíðir, en dvald- ist á heimaslóðum aðra tíma ársins við algeng störf. Um tvítugsaldur gekk hún í hjónaband og hóf bú- skap í Reykjavík og var búsett þar upp frá því, að undanskildum nokkrum árum, er hún var búsett á Akranesi. Árin 1930-1940 voru mikil kreppuár hér á landi eins og al- kunnugt er og var þá þröngt í búis. hjá mörgum Qölskyldum. En þrátt fyrir fremur erfiðan fjárhag frum- býlingsáranna, munu þessi ár að ýmsu leyti hafa verið Önnu allgóð. Hún var ung og hraust, dugleg og vinnusöm og leit lífið björtum aug- um, eins og ungu fólki er tamt. Hún eignaðist tvö böm og helgaði upp- eldi þeirra krafta sína. En þar kom að hagir hennar breyttust og um 1940 varð hún einstæð móðir og varð eftir það að sjá ein um uppeldi og framfærslu barna sinna. Þá erf- iðleika yfirsteig hún, þó að þjóðfé-^_ lagið legði þá minna af mörkum en nú er. Önnu föðursystur minnar minn- ist ég fyrst fyrir hennar miklu mat- argerðarlist. Það var sama hvort það var hvunndagsmaturinn, helg- arsteikin eða stórveislan, allt fórst það henni jafn vel úr hendi. Hann- yrðamanneskja var Anna einnig mikil, peysur og alfatnað framleiddi hún af listfengi og dugnaði. Þá var Anna einnig bókhneigð og las mikið góðar bækur eftir því sem aðstæð- ur hennar leyfðu. Mest mat hún ljóðskáld frá fyrri hluta aldarinnar, þá Davíð Stefánsson, Tómas Guð- mundsson, Stein Steinar og Vil- hjálm frá Skáholti. Anna var góður - upplesari og tókst best upp er henni féll skáldskapurinn vel í geð. Anna sá stundum um upplestur á samkomum og leiklist stóð hug hennar nærri. Hún æfði og stund- aði leiklistina nokkuð árin sem hún bjó á Akranesi. Á æviferli Önnu frænku skiptust á skin og skuggar eins og í lífi flestra. En hvort sem henni bar að höndum blítt eða strítt hélt hún ávallt reisn sinni og glaðværri lund meðan heilsan leyfði. Hún nau^ þeirrar gæfu að kynnast góðu fólki á lífsleiðinni og eignast ýmsa að vinum. Mörg síðustu árin var Anna þrot- in að heilsu og dvaldist þá lengst af á hjúkrunarheimilinu Skjóli, þar sem hún naut ágætrar aðhlynning- ar og hjúkrunar. Ég og fjölskylda mín þökkum Önnu að leiðarlokum allar sam- verustundirnar og flytjum afkom- endum hennar öllum hugheilar kveðjur. Katrín Þorvaldsdóttir. Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR, Hrafnistu, Reykjavík, sem lést mánudaginn 30. mars, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 7. apríl kl. 15.00. Björk Aðalsteinsdóttir, Kristinn Jónsson, Sveinn Aðalsteinsson, Sigrún Hermannsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. '«r + Útför RAGNHEIÐAR INGIBJARGAR EINARSDÓTTUR, Eyrarstíg 3, Reyðarfirði, fer fram frá Reyðarfjarðarkirkju þriðjudaginn 7. aþríl kl. 14.00. Kristinn Þ. Einarsson, Einar Már Kristinsson, Ragnheiður Karólína Kristinsdóttir, Margrét Steinunn Kristinsdóttir, Tómas Örn Kristinsson, Kristinn Ingi Kristinsson, Sæbjörg Sylvía Kristinsdóttir, tengdabörn og barnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.