Morgunblaðið - 16.04.1998, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ég kvaddi hann og átti afgangs
handa mér fyndna athygasemd.
Ég get nú brosað við þá tilhugs-
un og trú, að Lilli Berndsen sé nú
búinn að fá hissuna aftur þar sem
þeir fagna honum hlýtt allir sam-
ferðamenn hans á götunni forðum,
svo og öll eðalmennin úr fínheitun-
um. A báðum stöðum var hann
alltaf eins og heima hjá sér.
Ég er svo þakklátur að hafa
1 fengið að kynnast honum að ég
j ætla ekki að gráta hann, menn eins
■ og hann lifa endalaust í hjörtum
’ okkar.
Jónas Jónasson.
„Síst vil ég tala um svefn við þig.
Þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda.
Það kemur ekki mál við mig.
Flýt þér, vinur í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim“.
’ (J. Hallgrímsson) __
Kær vinur er kvaddur í dag. I
örfáum orðum viljum við nú, þegar
leiðir skiljast um sinn, flytja Lilla
okkar þakkir fyrir samfylgdina,
vináttuna og alla hans umhyggju í
okkar garð. Söknuðurinn er sár, -
en minningarnar ylja.
Hann hafði marga orrustuna
háð og haft betur í þeim flestum,
en í þeirri síðustu varð hann að
I lúta í lægra haldi, þó ósáttur væri í
fyrstu, en hann kvaddi þessa jarð-
vist að morgni miðvikudagsins 8.
apríl, sáttur við Guð og menn.
Fyrir u.þ.b. 22 árum flutti Lilli til
okkar hjóna og bjó hjá okkur um
árabil. Eg hafði ekki þekkt þennan
frænda mannsins míns áður, nema
af afspum og satt best að segja
leist mér nú ekki nema hæfilega vel
J á þessa væntanlegu sambúð, með
| þessum stóra, hrjúfa og háværa
manni. Ekki leið þó langur tími þar
til sterk, óijúfanleg vináttubönd
bundust, sem áttu eftir að endast
ævilangt. Fyrir þessa vináttu ber
að þakka. Hann bar hag okkar allra
í fjölskyldunni mjög fyrir brjósti og
fylgdist vel með bömunum okkar
þremur. Annai-s mátti einna helst
5 lfkja honum Lilla við íslenska veðr-
áttu, svo margbreytilegur var
hann. Hann var allt í senn, harður
| og kaldur sem veturinn, litríkur og
hvass sem haustið, heitur og mjúk-
ur sem sumarið og bjartur og blíð-
ur sem vorið. Undir, oft á tíðum,
hrjúfu yfirborðinu sló gullhjarta og
bamsleg einlægni var ekki langt
undan. Hann var heimsmaður fram
í fingurgóma og hafsjór af fróðleik.
Hann var unnandi íslenskrar Ijóð-
) listar og þá sérstakiega var honum
j Bólu-Hjálmar kær og þvílíkt minni
I ... sem engir brestir komu í, þó far-
’ inn væri að kröftum. Með hárri
raustu þuldi hann hvert ljóðið á
fætur öðra, aðeins fáum dögum fyr-
ir andlátið. Hann var og einnig
málsvari þeirra, er minna máttu sín
og ófáir þeir samferðamenn er
hann lagði lið á einhvem hátt og
nutu góðvildar hans.
Við minnumst hans með hlýju
og virðingu og þeirri fullvissu, að
hann lifir, þar sem ljósið ekki deyr.
J Huldu, sonunum fimm og öðram
ástvinum nær og fjær biðjum við
Guðs blessunar.
Kora, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, Ijós, og lýstu mér,
kom, lif, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem)
Ásta og Hendrik (Binni).
Margs er að minnast þegar horft
er til baka. Með örfáum línum
langar mig til þess að minnast þín,
Lilli minn. Það var ekki hægt að
} segja að þú værir allra, frekar dul-
| ur maður og kunnir best við þig
jj innan um fjölskyldu þína, börn og
' barnabörn. Fáa veit ég þó sem
voru bónbetri en þú. Það væri
endalaust hægt að nefna dæmi um
alla þá greiða sem þú varst sí og æ
að gera fólki út um allan bæ. Ég
heyrði þig aldrei nokkum tíma tala
niðrandi um neinn, öllum fannst þú
eitthvað gott til framdráttar
hversu langt leiddir sem þeir vora.
Húmorinn var aldrei langt undan
og alltaf sástu björtu hliðamar á
hinum ýmsu málum. Það var segin
saga að ef við leituðum til þín og
þurftum á einhvers konar ráðum
eða hjálp að halda var það bara al-
veg sjálfsagt mál og ekkert til að
tala um.
Þú sagðir oft í spaugi að þú vær-
ir nokkum veginn jafngamall elsta
syni okkar Hannesi Þór sem nú er
22 ára. En það var um þær mundir
sem þú breyttir um lífsstefnu og
byrjaðir hið nýja líf. Við höfðum
heyrt margar sögur um afrek þín á
árum áður á hinum ýmsustu svið-
um. Að það hefði nú ekki dugað
minna en helst íslandsmet í einu
og öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur hvort heldur var í golfi,
fótbolta, bridge eða biljard. Þú
kímdir nú bara þegar þessar sögu-
sagnir voru bornar upp við þig. En
allir verðlaunabikararnir sögðu nú
sína sögu! Litlum Hannesi varð
þetta mikil hvatning og var nú
heldur betur stoltur þegar hann
skrifaði þér um bikarana sem hann
síðar fékk í skák og fótbolta.
Síðast þegar við hittumst fyrir
nokkram vikum áttum við langar
samræður saman. Þú varst hel-
sjúkur og vissir að hverju stefnd-
ir. Þá kvaddir þú mig, þegar ég
hélt af landi brott, með ljóðlínum
sem era mér mjög kærar og
standa reyndar á mynd sem þú
málaðir handa mér. Með þessum
ljóðlínum kveðjum við Guðjón þig
og þökkum þér fyrir samfylgdina
og allt sem þú gerðir fyrir okkur
og syni okkar þrjá sem allir syrgja
„afa“ Lilla.
Þó að leiðin virðist vönd,
vertu ekki hryggur.
Það er eins og hulin hönd
hjálpi er mest á liggur.
(Jón Bergman)
Bertha Ragnarsdóttir, Guðjón
Erlingsson, Hannes Þór, Knút-
ur Þór, Friðrik Þór Guðjóns-
synir, Svíþjóð.
Fjölskylduvinur er borinn til
moldar í dag. Ewald Berndsen var
einn af Senatorum Reykjavíkur og
vörpulegri maður sást ekki á göt-
um borgarinnar. Hann var glæsi-
legur á öllum aldri og ekki síst
undir lokin. Það beit einhvem veg-
inn ekkert á þessum manni. Varla
dauðinn.
Ewald var borgarbarn og bæði
gaf og tók frá borg sinni. Æskuár-
in voru sveipuð ljóma íþróttanna
og meistaratitlar í mörgum grein-
um. Yndislegt fjölskyldulíf. Svo
tóku við dagar víns og rósa og síð-
an útigangurinn. Frá veginum í
strætið. Sennilega reis Lilli
Berndsen hæst í strætinu. Svo
kom upprisan og hvílík endur-
koma til lífsins.
Ewald Berndsen var lifandi sig-
urvegari ljóssins á sortanum og
ásamt Hilmari heitnum Helgasyni
vísaði hann þúsundum leiðina úr
heldrykkjunni. SAA var hans
stórmeistaratitill. A tímamótum
hvílir hugurinn hjá ástvinum
Ewalds Berndsen og fjölskyldu.
Alfaðir finni honum verðugan sess
og gefi okkur hinum æðruleysi.
Ásgeir Hannes.
Vegir okkar mannanna liggja
víða. Hjá sumum verður brautin
slétt og bein, en bugðótt og brött
hjá öðram. Fjöldinn velur alfara-
leið um troðnar slóðir milli blómg-
aðra túna og grænna granda. Aðr-
ir rekast illa í hóp, leggja lykkjur
á leið sína, sækja á brattann, þótt
þeim bjóðist greiðari gata. Vilja
skoða öræfin. Margt er þar að sjá
og upplifa, engar girðingar, stund-
um hægt að greikka sporið og
ganga beint af augum. Hættur
leynast þó víða og ýmsir hverfa
þar ofan í keldur, en aðrir daga
uppi.
Gangir þú um öræfi og villist af
leið má vera að þú rekist á stakan
veðurbarinn klett, meitlaðan svo
sterkum mannlegum dráttum, að
þér finnist að þar undir hljóti að
slá mennskt og heitt hjarta. Hann
stendur þarna stöðugur til að vísa
þeim veg, sem í villur rata, og
veita hröktum ferðamanni skjól
meðan stormar og hret ganga yfir.
Hann gleymist þeim aldrei, sem
eitt sinn hefur fundið hann, skýlt
sér hjá honum og notið gestrisni
hans. Ymsir eiga honum líf sitt að
launa.
Ég velti aldrei fyrir mér nafninu
á þessum kletti. Sumir kölluðu
hann „Lilla“, en í mínum huga var
hann alltaf „Höfðinginn".
Kynni okkar Ewalds Bemdsen
hófust árið 1976 þegar hann tók
við forstöðu áfangaheimilis, sem
þá var stofnað í Reykjavík, á Rán-
argötu 6. Þau kynni leiddu smátt
og smátt til þess að ég fór að átta
mig á því hvern mann hann hafði
að geyma í raun.
Ewald Berndsen var höfðingi.
Hjarta hans var örlátt og við-
kvæmt. Hann var gestrisinn og
raungóður þeim, sem minna
máttu sín, en um leið umburðar-
lyndur. Höfðingjadjarfur, en
hrokalaus. Hæfileikaríkur
íþrótta- og keppnismaður, en um
leið listrænn. Hefði án efa náð
langt á listabraut hefði hann lagt
fyrir sig myndlist. Kunni vel að
segja skemmtilegar sögur af ferð-
um um stundum krókóttar sjald-
farnar brautir mannlífsins, en
nægilega víðsýnn og hleypidóma-
laus til þess að draga af þeirri
reynslu réttar ályktanir.
Nú, þegar ævibraut hans hérna
megin Móðunnar miklu er gengin
á enda og leiðir skilja um hríð, vil
ég þakka honum samfylgdina.
Minning hans verður mér, og efa-
laust öðram vinum hans, klettur,
en gott er að tylla sér hjá þegar
napurt næðir á hálum brautum
lífsins. Um leið vil ég votta Huldu,
sonum þeirra og öðram aðstand-
endum innilega samúð.
Jóhannes Bergsveinsson.
t
Við þökkum allan þann kærleika og vinsemd
sem okkur var sýnd við andiát og útför okkar
hjartfólgnu eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SÓLBJÖRGU JÓRUNNI VIGFÚSDÓTTUR,
Njarðvfkurbraut 16,
Innri-Njarðvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkr-
unarheimilinu Víðihlíð, Grindavík, fyrir hlýhug og góða umönnun.
Guðmundur Sveinsson,
Vigfús Heiðar Guðmundsson, Þorbjörg Helgadóttir,
Svanhildur Stella Júnírós Guðmundsd., Óskar Ásgeirsson,
Dagný Austan Vernharðsdóttir, Herbert Kristjánsson,
Karl E. Vernharðsson, Anna Brynja Richardsd.,
Vigsteinn Vernharðsson, Christina Draghici,
Jóna Þórunn Vernharðsdóttir, Reynir Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 1998 47V'
t
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
HAFLIÐI HALLDÓRSSON
fyrrv. forstjóri
Gamla Bíós,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn
14. apríl.
Sveinbjörn Hafliðason, Anna Huld Lárusdóttir
Ólöf Klemenzdóttir, Grétar Hjartarson,
Þórunn Halldórsdóttir, Sigurður Kárason,
Hrafnhildur I. Halldórsdóttir, Halldór Þórhallsson,
Eydís Kr. Sveinbjarnardóttir, Þórunn Sveinbjarnardóttir,
Anna Sveinbjarnardóttir, Herbert Arnarsson
og langafabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SOLVEIG KRISTJÁNSDÓTTIR
fyrrverandi kennari og húsfreyja
á Munkaþverá í Eyjafirði,
lést að morgni annars páskadags, 13. apríl á
elliheimilinu Grund.
Kveðjuathöfn fer fram í Dómkirkjunni í Reykja-
vík miðvikudaginn 22. apríl kl. 13.30.
Útförin verður gerð frá Munkaþverárkirkju föstudaginn 24. apríl kl. 13.30.
Einar Jónsson, Halldóra Ásmundsdóttir,
Kristín Jónsdóttir, Jón Óskar Ásmundsson,
Kristján Jónsson, Helga Hauksdóttir,
Eysteinn Jónsson, Erla Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA ÁGÚSTSDÓTTIR,
Snekkjuvogi
v/Kumbaravog,
áður til heimilis
í Auðbrekku 23, Kópavogi,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands á Selfossi mánu-
daginn 13. apríl sl.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskapellu mánudaginn 20. apríl nk.
kl. 10.30.
Sigrún Erla Kristinsdóttir,
Jóhannes Ágúst Kristinsson, Þorbjörg Jónsdóttir,
Elín Kristinsdóttir, Magnús Gfslason
og barnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR FINNSSON,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund þriðju-
daginn 7. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Erla Ragnarsdóttir, Ingvar Benjamínsson,
Sigrún Ragnarsdóttir,
Björg Ragnarsdóttir,
Sjöfn Ragnarsdóttir,
Ragna Ragnarsdóttir, Samúel Örn Erlingsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNA SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
áður Eskihlíð 10a,
sem lést á elliheimilinu Grund laugardaginn
4. apríl, verður jarðsungin frá Skarðskirkju í
Landsveit laugardaginn 18. apríl kl. 14.00 eftir
hádegi.
Rútuferð verðurfrá Umferðarmiðstöðinni kl. 12.00
Guðný Sigfúsdótttir,
Jóhanna Guðmundsdóttir,
Gerður Sigfúsdóttir,
Helgi Sigfússon,
Hjalti Sigfússon,
Guðni Sigfússon,
Gyða Sigríður Sigfúsdóttir,
Ólöf Hulda Sigfúsdóttir,
Halldór Þráinn Sigfússon,
Guðmundur J. Guðmundsson,
Eyjólfur Einarsson,
Ragnheiður Þorkelsdóttir,
Anna Magnea Jónsdóttir,
Edward Stenton,
Kristinn Eyjólfsson,
Harpa Halldórsdóttir.