Morgunblaðið - 17.07.1998, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 17. JÚLÍ 1998 áP'
áttuhugur og ákveðni okkar ágæta
vinar.
Leiðir okkar Guðmundar lágu
fyrst saman eftir að við hófum nám
við Tækniskóla Islands hér í
Reykjavík. Við áttum saman í hópi
annarra bekkjarfélaga mjög við-
burðarík og ánægjuleg ár og lukum
prófi í byggingatæknifræði í des-
ember 1974.
Að námi loknu fór Guðmundur til
heimabæjar síns, Akureyrar, og hóf
störf hjá Vegagerð ríkisins og síðar
Akureyrarbæ, en lengst af hefur
hann starfað sem hafnarstjóri
Akureyrarhafnar.
Guðmundur var mikill áhuga-
maður um íþróttir, einkum knatt-
spyrnu, og vann árum saman að
þeim málefnum fyrir Knattspyi'nu-
félagið Þór, sem hann hélt mikla
tryggð við alla væi.
Við vinir Guðmundar minnumst
hans sem hins glaðbeitta radd-
sterka manns, sem lá ekki á skoð-
unum sínum hverjn- sem viðmæl-
endurnir voru og hvort sem hann
sagði til kosta eða lasta. Han var á
gleðistundum hrókur alls fagnaðar
og margan sönginn höfum við sam-
an kirjað þegar leiðir okkar hafa
legið saman, bæði norðan heiða og
sunnan.
Við Guðmundur hittumst
nokkrum sinnum á árunum 1994 til
1995 austur í Litháen, þar sem ég
starfaði um skeið, en erindi hans
þangað tengdust smíði á flotkví fyr-
ir Akureyrarhöfn. Eitt atvik verður
mér ætíð kært og minnisstætt frá
fyrsta fundi okkar þar eystra en
svo háttaði til að ég dvaldi á hóteli í
Vilníus og sat við borð á veitinga-
stað hótelsins seint um kvöld er
hönd er lögð létt á öxlina á mér og
sagt stundarhátt: „Er ekki hægt að
fá eitthvað að éta hérna, drengur?"
Eg var ekki lengi í vafa um hver
væri hér á ferð þótt mér hefði verið
alls ókunnugt um ferð þeirra Akur-
eyringa. Þessar heimsóknir Guð-
mundar voru mér mjög kærar og
fluttu mann örlítið heim á leið
hverju sinni.
Við Sólveig þökkum fyrir allar
ángæjulegu samverustundirnar um
leið og við vottum Diddu, Einari,
Bjarna og Klöru okkar innilegustu
samúð á sorgarstundu. Megi sam-
hugur og minning um góðan dreng
verða þeim styrkur.
Kjartan Rafnsson.
Kveðja frá fþrótta-
félaginu Þór
Kær vinur og félagi, Guðmundur
Sigurbjörnsson, hafnarstjóri á
Akureyri og formaður íþróttafé-
lagsins Þórs, hefur verið kallaður
burt frá fjölskyldu sinni, ættingj-
um og vinum eftir erfiða baráttu
við banvænan sjúkdóm, aðeins
tæplega fimmtugur að aldri. Guð-
mundur var Þórsari af lífi og sál og
helgaði félaginu stóran hluta af frí-
tíma sínum. Störf Guðmundar fyrir
félagið eru ómetanleg og við fráfall
hans er einn allra dyggasti Þórsar-
inn horfinn á braut langt fyrir ald-
ur fram.
Guðmundur var mikill áhuga-
maður um knattspyrnu og kom
hann fyrst í stjórn knattspyrnu-
deildar árið 1976 og starfaði þar í
mörg ár, var formaður deildarinnar
um tíma en var auk þess í byggin-
arnefnd Hamars frá árinu 1987 þar
til húsið var vígt 1992 , ritari félags-
ins 1993-94 og var formaður
Iþróttafélagsins Þórs frá árinu
1996 til síðasta dags.
Guðmundur var mjög staðfastur
maður með ákveðnar skoðanir og
ekki voru alltaf allir sammála hon-
um eða sáttir við þær leiðir sem
hann vildi fara. Hann var kröfu-
harður við sjálfan sig og aðra en
bar þó alltaf hag félagsins fyrir
brjósti. Hann var mikill talsmaður
þess að byggt yrði knattspyrnu-
hús á félagssvæði Þórs við Hamar
og vann að því máli af miklum
myndarskap síðustu ár. Sem for-
maður Þórs lagði hann sitt af
mörkum við endurskipulagningu á
fjármálum félagsins, sem gjör-
breytti stöðu þess til hins betra og
hlakkaði hann mikið til að geta
fylgst með uppbyggingu félagins í
framtíðinni. Sjálfboðaliðastarf í
þágu íþróttahreyfingarinnar geta
oft og tíðum verið vanþakklát og
fékk Guðmundur eins og svo
margir aðrir að finna fyrir því.
Hann lét hins vegar engan bilbug
á sér finna og vann að framfara-
málum félagsins af myndarskap
og krafti.
Guðmundur var fjölskyldumaður
mikill og tengdist fjölskyldan félag-
inu eins og hann, börnin iðkuðu
íþrótth’ og ekki voru stundirnar fá-
ar sem Didda var búin að vinna fyr-
ir félagið bæði útávið og eins við að
hvetja sinn mann er erfiðir tímar
voru í félaginu.
Kæra fjölskylda, Didda, Einar,
Bjarni, Klara, Kata, Kamilla litla,
foreldrar og systkini, um leið og
íþróttafélagið Þór þakkar Guð-
mundi fyrir allt hans starf í þágu
félagsins biðjum við góðan Guð að
gefa ykkur styrk og blessun á þess-
um erfiðu tímum. Missir ykkar er
mikill og biðjum við minningu um
góðan dreng að lifa.
Kæri vinur, við njótum verka
þinna í framtíðinni. Hafðu þökk fyr-
ir allt og allt.
Konan mín Ágústa er Akureyr-
ingur. Hún er af Eyi-inni. Þaðan
var Guðmundur Sigurbjörnsson
líka. Hún man vel eftir Guðmundi
sem ungum manni og síðar þegar
hann vitjaði móður sinnar reglu-
lega, í Fróðasundinu. Fallegur ung-
ur maður, snyrtilega til fara, tillits-
samur, ábyrgur.
Fólkið af Eyrinni fyrir norðan
var Þórsarar og þar ólst Guðmund-
ur upp í leik og starfi og óhjá-
kvæmilegt fyrir mig, í gegnum fólk-
ið hennar Ágústu, að tengjast því
félagi og fylgjast betur með því fyr-
ir vikið.
Næstum árlega hafa verið farnar
skemmtiferðir á Pollamótið til
þeiiTa í Þór, að gleðjast með þeim
og sitja í sólinni hjá Þórshamri.
Skipulag þein-a móta, félagsheimil-
ið og sá fjöldi sjálfboðaliða og Þórs-
ara, sem þar hafa komið við sögu,
ber góðum félagsanda vitni. Þar er
margan góðan manninn að finna og
þar var Guðmundur Sigurbjörns-
son í fararbroddi og leitaði ásjár
hjá mér þegar vantaði ræðumann
eða veislustjóra. Það var auðsótt
mál, enda við Guðmundur báðir
komnir á þann aldur að geta frekar
slegið um okkur í ræðupúlti en á
knattspyrnuvelli. Síðustu árin hef-
ur hann gegnt formennsku í félag-
inu. Það var því miður ekki við
góðu fjárhagslegu búi að taka. En
Guðmundur gekk fram í því af mik-
illi elju og einbeitni að ráða bót á
skuldahalanum og nú síðast í vetur
gekk hann á minn fund til að reka
síðasta naglann í þá ráðagerð sem
kom Þór á réttan kjöl. Sú lausn
fannst og samkomulagið við bæjar-
stjórnina fyrir norðan og það
skipulag sem þar var ákveðið um
samstarf, vinnubrögð og fjármál er
til mikillar fyrirmyndar og eftir-
breytni. Þar hygg ég að Guðmund-
ur hafi ráðið mestu og hans mikla
ráðvendni í hvívetna. Guðmundur
Sigurbjörnsson gegndi ábyrgðar-
starfi í bæjarlífinu á Akureyri.
Hann var sömuleiðis mikill fjöl-
skyldumaður og flanaði aldrei að
neinu. Járnin voru mörg sem hann
hafði í eldinum. Engu að síður gaf
hann sér tíma til að sinna félagi
sínu, enda var honum sem mörgum
öðrum ljóst, að Þór og allt það
samfélag gegnir mikilvægu hlut-
verki í lífinu á Akureyri. íþrótta-
hreyfingin er þakklát fyrir þá
menn sem verja tima sínum og
orku til að vinna hugsjóna- og sjálf-
boðaliðastörf í þágu æskunnar og
félagslífsins. Guðmundur var einn
þessara manna og í honum mikil
eftirsjá. Hann gat verið þungur og
fastur fyrir. En ábyrgur og trygg-
lyndur. Rétt eins og á Eyrinni
forðum.
Iþrótta- og ólympíusamband Is-
lands sendir eiginkonu Guðmundar,
börnum og fjölskyldu, sem og Þórs-
urum og Akureyringum, sínar hug-
heilu samúðarkveðjur vegna ótíma-
bærs fráfalls þessa góða drengs._
Ellert B. Schram, forseti ISÍ.
BRYNJAR SNÆR
KRISTINSSON
+ Brynjar Snær
Kristinsson
fæddist í Reykjavík
25. nóvember 1966.
Hann lést af slysför-
um í Sandeíjord í
Noregi 26. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Kristinn
G. Álfgeirsson og
Ólafía Kolbrún
Tryggvadóttir.
Systir Brynjars er
Guðrún, f. 1.2. 1974.
Synir Brynjars eru
Árni G., f. 9.12.
1986, tvíburarnir
Tryggvi Pétur og Stefán Snær,
f. 22.2. 1992, og Kristian C., f.
17.12. 1995.
Útför Brynjars fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Systursonur minn, Brynjar Snær,
er látinn. Hann fórst í vinnuslysi í
Sandefjord í Noregi 26. júní sl. Lóa
systir hringdi til mín og færði mér
þessar fréttir. Þeirri sorg og
örvinglun sem slíkar fréttir valda
verður ekki með orðum lýst. Er til
nokkuð verra en að missa barnið
sitt? Brynjar Snær var fæddur 25.
nóvember 1966. Hann var fæddur á
afmælisdaginn hans pabba, en hann
lést í febrúar sl.
Eg vil minnast systursonar míns
með orðum 86 ára gamallar
konu,Nadine Stair, sem birtast hér í
lauslegri þýðingu minni:
Ef ég gæti lifað lífmu aftur mundi ég gera
íleíri mistök.
Eg mundi slaka betur á og vera mildari.
Eg væri heimskari en ég hef verið í þessari
ferð.
Ég tæki oftar áhættu, klifi fleiri fjöll, synti í
fleiri vötnum.
Ég mundi borða meiri ís og færri baunir.
Ég hefði sennilega meiri og alvarlegri
áhyggjur,
en þær væru færri ímyndaðar.
Sjáið þið til ...
ég er sú manngerð, sem lifir reglusömu og
varkáru lífi.
Klukkutíma eftir klukkutíma, dag eftir dag.
Auðvitaðief ég átt góðar stundir.
Ef ég gæti lifað aftur mundi ég
reyna að hafa þessar stundir aðeins góðar.
Einn tíma í einu, í stað þess að lifa svo mörg
ár fyrirfram.
Ég hef verið varkár kona sem fór aldrei neitt
án hitamælis, vatnsflösku, regnkápu og fall-
hlífar.
Ef ég fengi að lifa lífinu mínu aftur mundi ég
ganga berfætt á vorin og ganga
berfætt langt fram á haust.
Ég mundi dansa meira, ég færi oftar í
hringekju,
mundi tína miklu fleiri blóm.
Systursonur minn, Brynjar Snær,
lifði Kfinu meðan hann var. Blessuð
sé minning hans.
Guðrún S. Tryggvadóttir.
Nú ertu héðan horfinn, elsku vin-
ur minn, langt fyrir aldur fram. Þú
sem varst svo fullur af gleði og orku.
Það sem situr eftir eru minning-
amar um fjúfai’ samvenrstundir okk-
ar. Þegar ég hugsa aftur minnist ég
þín á fljúgandi tölti með þrjá til reið-
ar, þú ert vígalegur að sjá. Eg held
að þér hafi aldrei liðið betur en þegar
þú varst kominn í hnakkinn. Þegar
við ákváðum að temja stóðmerina
Núpakolsblesu held ég að það hafi
verið hrekkjóttasta hross sem við
höfum tamið, það var frábær tími.
Við skiptumst á um að sitja hana og
hún hrekkti og hrekkti og við hlógum
og hlógum hvor að öðrum, við vorum
flottir þá. Þegar þú ákvaðst að skoða
heiminn og fluttist út óttaðist ég að
vinátta okkar myndi rofna, en þvert á
móti; okkar vinátta er að eilífu og
Blóma Búðin
öarðskom
v/ l-ossvogsl<it*i<jwgo»*ð
Sími. 554 0500
þinna hressu bréfa
verður sárt saknað.
Heimsókn mín til þín í
Bergen var frábær, þú
sýndir mér bæjarlífið og
fórst með mig á veðreið-
ar þar sem við stúderuð-
um bæði hrossin og fólk-
ið sem var þar að veðja.
Einu sinni sagðir þú
mér að bestu hestar sem
þú hefðir átt væru tveir;
Skarði, sem varð eftir
hjá mér þegar þú fluttist
út og eyðir sínum elli-
dögum á Eíra-Hvoli, tví-
tugur hcfðinginn, og
hlaupahesturinn Breki, sem ég trúi að
þú þeysir á um móa og mela.
Elsku Binni minn, Guð blessi þig
og styrki fjölskyldu þína.
Jónas Friðbertsson.
Það er stundum skrýtið hvað er
stutt á milli gleði og sorgar, því
þennan dag, 26. júní, eignaðist ég
litla frænku og vinur minn átti af-
mæli og flutti í nýtt hús en svo komu
sorgarfréttirnar, að gamall og góður
vinur minn hefði látist í vinnuslysi í
Noregi. Eg trúði því ekki að það
gæti verið satt að Binni væri farinn
yfir móðuna miklu.
Eg kynntist Binna í Svíþjóð, þar
vorum við báðir að vinna í Volvo og
fyrsta daginn minn þar var BiníIT*
kallaður sem túlkur fyrir mig því ég
kunni ekkert í sænsku. Seinna kynnt-
umst við svo betur og fórum að leigja
saman. Binni lifði lífinu hratt og það
var alltaf mikið að gerast í kringum
hann. Það var alltaf gaman að hlusta
á Binna segja frá, því hann hafði lag á
að gera allt svo fyndið og skemmti-
legt. Hann sagði líka alls konar vísur
sem hann hnoðaði saman og hann hló
alltaf mikið að þeim sjálfur.
Við Binni fórum margar ferðir til
Danmerkur þegar við vorum í Svíþjóð
og við áttum okkui’ þá marga drauma
um að fara og ferðast saman, en þau'
varð aldrei neitt úr þeim draumum.
Svo þegar ég fór aftur heim til íslands
heyrði ég ekki oft í Binna því það var
stundum erfitt að vita hvar hann var
staddur þessa og hina stundina. Síð-
ast þegar ég hitti Binna, fyrir tveim
árum, bjó hann í Högsater í Svíþjóð
með konu sinni og litla syni sínum. Eg
tók þessa heimsókn upp á myndband,
það er mér dýrmætt núna þegar
minningamar hellast yfir.
Eg vil votta foreldrum, systur,
börnum og vinum samúð mína á
þessari sorgarstundu. Binni mun
alltaf eiga pláss í hjörtum okkar og
hann mun alltaf fylgjast með okkur
frá sínum stað.
Páll J. Kristinsson.
+
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
KRISTÍN MARGRÉT ÁSMUNDSDÓTTIR,
Hásteinsvegi 64,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju laugardaginn 18. júlí kl. 14.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Slysavarnafélagið
Eykyndil.
Fyrir hönd aðstandenda,
Petra Magnúsdóttir, Þorkell Þorkelsson,
Helgi Magnússon, Unnur Tómasdóttir,
Guðmundur Loftsson.

Útför móður okkar og tengdamóður,
ÁSLAUGAR STEINSDÓTTUR
húsfreyju á Úifsstöðum,
Borgarfirði,
sem lést 11. júlí, verður gerð frá Reykholts-
kirkju laugardaginn 18. júlí kl. 14.00.
Steingerður, Guðrún Elsa og Ragnhildur Þorsteinsdætur
og tengdasynir.
fe
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
AÐALHEIÐAR SIGURÐARDÓTTUR,
Austurbrún 2,
Reykjavík.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og langömmubörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og hlý-
hug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞORSTEINS SVANLAUGSSONAR,
Víðilundi 21,
Akureyri.
t*
Lissý Sigþórsdóttir,
Rósa Þorsteinsdóttir, Haraldur Rafnar,
Ásta Þorsteinsdóttir,
Hulda Þorsteinsdóttir, Heimir Gunnarsson
og barnabörn.
/