Morgunblaðið - 06.12.1998, Blaðsíða 18

*18 B SUNNUDAGUR 6. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Á LEIÐ út
Álftafjörð. Lagt af
stað á ný eftir að
hópurinn kom
, saman til skrafs
og ráðagerða.
Ákveðið var að
halda áfram og
freista þess að
komast út fjörðinn
þennan dag en
fljótlega versnaði
veðrið mjög og
hópurinn fór því
ekki eins langt og
hann ætlaði sér.
Mannskapurinn
kom hálf þreyttur
og blautur í land
* fyrir myrkur
þennan dag.
í

hans, myndlistarmaðiu’inn, hitað
vatn og hellt upp á könnuna þegar
aðrir opnuðu augun að morgni.
Einstök veðurblíða heiðraði leið-
angurinn þegar hann sigldi út úr
Alftafirði. Róðurinn gekk vel og létt
var í mannskapnum. Tveir stórir ís-
jakar urðu á vegi ræðaranna og þrátt
fyrir lögin óski-áðu, sem áður voru
nefnd, stóðust þeir ekki freistinguna
-*ið fara mjög nærri þeim; aðdráttar-
aflið var svo mikið! En það var eins
og við manninn mælt; ekki voru þeir
komnir nema spölkoi-n frá jökunum
aftur þegar stórt stykki hrundi úr
öðrum þeirra, á þeim stað þar sem
einn hafði róið nokkrum mínútum áð-
ur. Mönnum brá heldur betur í brún.
Þeir höfðu verið varaðir við þessu en
heppnin var á þeirra bandi að þessu
sinni. Hópurinn hét því að fara aldrei
svo nálægt jaka eftirleiðis.
Veðrið hélst gott og því var ákveðið
að róa lengra en áætlað var í fyrstu.
Hópurinn tók ekki land íyrr en eftir
32 km. Lent var í klettóttri fjöru og
tjöldum slegið upp þar fyrir ofan.
Laugardaginn 29. ágúst réri hóp-
.áiirinn síðustu 20 kílómetrana og kom
til byggða. Þegar dagleiðin var um
það bil hálf fór ekki á milli mála að
mannabústaðir voru í nánd; talsvert
sást af bátum í grenndinni og þyrlu-
ferðir fóru ekki framhjá ferðalöng-
unum. Síðast en ekki síst benti ýmis-
konar mengun í sjó til þess að
mannabyggð væri framundan; bæði
talsverður grútur og ýmiskonar
drasl. Munurinn var mikill frá því
inni í Álftafirði þar sem sjórinn var
ótrúlega hreinn og tær.
Komið var að endastöð, bænum
Nanortalik, um klukkan fimm síð-
>riegis. Fljótlega eftir að komið var í
land var haldið á hótel og tekið
hressilega til matarins. Ekki síst
kokkurinn, sem loksins fékk frí eftir
að hafa sinnt skyldustarfi sínu með
sóma í tíu daga! Mannlífið var kann-
að og vingjarnlegir heimamenn tóku
vel á móti gestunum. Fólkið var ein-
staklega vingjarnlegt, allir heilsuðu
^iwi iiíh ■iiL jjii Liiiiimjiu.miu
í MYNNI Álftafjarðar, á útleið,
var boðið upp á indverskan
pottrétt. Mannskapurinn tók sig
til og bakaði indverskt brauð á
hlóðum í kvöldhúminu.
NANORTALIK, fallegur bær þar
sem leiðangursmenn luku
kajakferðinni. Frá Nanortalik var
svo farið með þyrlu til flug-
vailarins í Narsarsuaq og þaðan
með áætlunarflugi til Islands. í
rauða húsinu fremst á myndinni
er merkilegt byggðasafn, þar
sem margir munir tengjast
kajökum og veiðum Inúítanna.
mmm-------------------i---—■
BJÖRN Markússon gluggar í
bók, á myndinni lengst til vinstri.
í miðjunni er Baldvin
Kristjánsson í stafalogni daginn
sem lengst var róið, 32 km; fyrir
miðri mynd sést til Ketilsfjarðar.
Hér að ofan spæna leiðangurs-
menn svo í sig morgunverð.
með virktum og margir með handa-
bandi. Fólkið í þessu 1.000 manna
byggðarlagi sýndi aðkomumönnum
mikinn áhuga.
Hópurinn hafði verið fjarri manna-
byggð í tíu daga og vitaskuld ekki
komist í sturtu. Ur því sem komið var
skiptu einn eða tveir dagai- í viðbót
ekki höfuðmáli. Sturtustofnanir voru
lokaðar um helgina en á mánudegin-
um fékk hópurinn að fara í sturtu í
íþróttahúsi bæjarins - og fannst
mönnum þá renna upp langþráð
stund og notaleg!
Enginn í hópnum skildi græn-
lensku, en engu að síður var farið í
messu að morgni sunnudagsins.
Presturinn talaði vitaskuld á móður-
málinu, en þrátt fyrir að skilja hann
ekki skynjaði hópúrinn stemmning-
una og naut messunnar vel. Og þeg-
ar presturinn sagði amen, vissu allir
hvað hann meinti!
Aður en haldið var frá Nanortalik
skoðaði hópurinn stórt byggðasafn,
þar sem stór hlutinn er undir kajaka
og annað slíkt. Þar komst hópurinn
til að mynda að því að þegar kajak-
var smíðaður fyrir ungan mann á
Grænlandi, mátti skinnið ekki vera
of þétt saumað saman ofan dekks og
báturinn varð að vera svo rúmur, að
sálir dýranna sem veiðimennirnir
drápu, kæmust inn í bátinn.
Ferðin til Grænlands heppnaðist
vel. Ferðalangarnir voru himinlif-
andi þegar heim var haldið, höfðu
verið heppnir með veður mest allan
tímann og nutu kyrrðar og friðar.
Engu máli skipti hvaða dagur var,
enginn hafði áhyggjur af því hvað
tímanum leið á daginn og enginn
hringdi síminn. Ekkert truflaði.
■■■■■■■■■■■■■■