Morgunblaðið - 27.06.1999, Qupperneq 6

Morgunblaðið - 27.06.1999, Qupperneq 6
6 SUNNUDAGUR 27. JÚNÍ 1999 MORGUNBLAÐIÐ ERLENT HUGSIÐ UM 2000! MARGAR FERÐIR AÐ SELJAST UPP. KJORIN ERU EINSTOK: • SIGIJNGAR UM MIÐJARÐARHAF: • GRAND PRINCESS. Mesta glæsiskip heimsins! ® Ótrúleg kjör: 2 fyrir einn. 6000 dollara afsláttur! • ARCADIA - Klassísku löndin 17 d. lúxus sumarauki. ® 2 fyrir 1—2. okt. Örfá pláss. Ótrúlegt tækifæri! • VICTORIA - í kjiilfar krossfaranna 24. okt. upps. biðl. • KARÍBAHAF 1999/2000: Flug m. vikusiglingu. • Frá MIAMI/FORT LAUD. Carnival DESTINY o.fl. - GRAND PRINCESS. ® Flug m.v. 2 í siglingu frá BARBADOS um s- Karibahaf • A ARCADIA - alvcg einstök kjör, feb. mars. FtRÐASjíRiFSTQFAN Austurstræti 17, 4. hæð, 101 Reykjavík, sími 562 0400, fax 562 6564, netfang: prima@ heimsklubbur.is, heimasíða: hppt://www.heimsklubbur.ís FERÐASKRIFSTOFAN PRJMA" HEIMSKLÚBBUR INGÓLFS IGLINGAR ERU OKKAR SVIÐ! Það var Guðs vilji sem réð því hvaða mann ég hef að geyma í dag. Ég er ómenntaður, foreldrar mínir eru skildir og faðir minn er drykkjusjúk- lingur. Mestallt mitt líf hef ég búið á götunni og ég gríp hvert taskifæri til að afla mér peninga. Gjarnan vildi ég eiga heimili og huga að rósum í garðinum. En ég get það ekki. Ég er baráttumaður og þar við situr. Eg lít ekki til framtíðar heldur hugsa bara um daginn í dag.“ Vel skipulagður hernaður Hann kallar sig Petar og barðist sem sjálf- boðaliði í vopnaðri her- sveit í Kosovo, sem al- ræmd er fyrir illvirki, morð og pyntingar á ----------------------7-- Kosovo-Albönum. I samtali við blaðamann The Daily Telegraph sagði hann frá viðhorfi sínu til fórnarlambanna en megintilgangurinn með för hans til Kosovo og grimmdarverkunum sem hann framdi var að græða peninga, því af þeim fékk hann nóg. PETÁR virðist ekki iðrast neins. Sem sjálfboðaliði í vopnaðri hersveit Serba í Kosovo framdi hann og varð jafnframt vitni að því er fjöldi morða var framinn, en í dag er sem hann muni varla eftir því. Petar er háður eiturlyfjum og á stundum virð- ist sem hann hugsi ekki alveg skýrt. Það sem honum er efst í huga í dag er að komast frá Svartfjallalandi til Serbíu þar sem hann vonar að hann verði ekki látinn svara til saka fyrir þau grimmdarverk sem hann hefur framið. En hvað fómarlömb hans áhrærir sér hann ekki eftir neinu. Petar er ekki sá eini sem hugsar svona til fómarlambanna. Þúsundir Serba slógust sjálfViljugir í hóp óháðra vopnaðra hersveita sem drápu, nauðguðu og létu greipar sópa um Kosovo, oft með þeim afleiðing- um að heilu þorpin vom lögð í rúst. „Það eina sem ég veit er að ég er baráttumaður," segir Petar og fær sér slurk af viskíi. „Stríð er stríð. Ég óttast ekki stríð. Ég óttast frið,“ bæt- ir hann við þar sem hann situr skjálf- andi því hann hefur ekki fengið eitur- lyfjaskammt sinn nýlega. Petar er ekki hans raunveralega nafn, en hann neitar að gefa það upp. Hann er 27 ára gamall, ógiftur og er meðlimur í alræmdum hópi sem kall- ar sig „strákamir hans Franks", en Nýr áfangi í hvfldar- og skemmtiferðum, þar sem lúxushótelið færir þig fyrirhafnarlaust miUi hcillandi áfangastaða. Ferð Petars til Kosovo hófst þrem- ur vikum eftir að loftárásir Atlants- hafsbandalagsins á Júgóslavíu hófust en þá fór hann til Belgrad, höfuð- borgar Serbíu, til að ganga til liðs við „strákana hans Franks“. Hann var sendur til Bubanj Potok, herbækistöðvar skammt frá Belgrad, þar sem hann dvaldi í tuttugu daga. Þar hlaut hann stranga líkamlega þjálfun og fékk góðan mat auk þess sem þeim var kennt að fara með vopn. Petar kunni hins vegar að fara með vopn þar sem hann hafði barist í Bosníu-stríðinu. Að sögn Petars samanstóð her- sveit hans af 84 slagsmálahundum, fyri'verandi fóngum og málaliðum. Að tuttugu dögunum liðnum var haldin stórveisla sem Arkan og eigin- kona hans vora viðstödd. Liðsmönn- unum voru borgaðar 90.000 krónur fyrirfram áður en flogið var með þá til Kosovo. Er til Kosovo var komið þræddu þeir þorp og bæi á kerfisbundinn hátt og var aðalmarkmiðið að græða sem mest á leiðinni. „Við voram á höttunum eftir gulli og peningum. Ekki sjónvörpum og myndbandstækjum. Það skildum við eftir fyrir herinn að hirða upp. Við voram ekki einir í þessum erinda- gjörðum, það vora fjölmargir sem fóru til Kosovo í sama tilgangi. Við fundum heilmikið af gulli og pening- um, eitthvað af demöntum og vasa fullan af 24 karata gull- peningum. Yfírmenn okkar tóku við mestöll- um fengnum, sumu héldum við en annað fór til stjómvalda í Belgard. Við neyddum þá [Al- bana] til að elda fyrir okkur það besta sem til var. Yfirleitt voru það ömmumar sem elduðu. Ef þeir áttu til lamb slátraðum við því til að borða í hádegismat. Við drápum hænsni þeirra til að grilla og borðuðum allan þann mat sem okk- ur langaði í. Fólk var óhult ef það hjálpaði okkur ..." segir hann en vill ekki ljúka setning- unni. Ég mun berjast fyrir þá sem borga mest „Við vorum ósnertan- legir. NATO eyðilagði brýr, flugvelli og her- stöðvar en við héldum til í skóglendi og ferðuð- umst þannig á milli bæja og þorpa. Ég held að NATO hafi drepið fleiri Albana en hermenn af því að hermennirnir héldu svo mikið til neðanjarðar, en besta skjól okkar var meðal óbreyttra borgara og í byrgjum þeirra í Pristina.“ Er Petar er spurður hvort hann hafi nauðgað konum segir hann og hlær: „Með sumum naut ég ásta, öðr- um ekki. Það er hellingur af konum þarna niður frá. [I Kosovo.] Ef mað- ur lemur konu tvisvar í höfuðið er hún þín. Allar konurnar þarna era eins,“ segir hann og fær sér annan sopa af vískíinu. „Ég sé engan til- gang með þessum spurningum. Stríð er stríð. Því má maður ekki gleyma. Fyrst líður manni illa en svo finnur maður ekki fyrir neinu.“ Flestir af starfsbræðram Petars eru nú í Serbíu. „Það er of hættulegt fyrir mig að vera í Svartfjallalandi núna. Hér era njósnarar í hverju horni. Svartfjallaland er orðið að vestrænu landi og ég yrði einungis óhultur í Serbíu. Því tek ég vopn mín og fer. Hver veit, kannski verður uppreisn í Serbíu og þá get ég barist aftur. Mér stendur á sama hvar það verður en ég mun berjast fyrir þann sem borgai- mest,“ segir Petar að lokum. Reuters FJÖLMARGIR Serbar gerðust sjálfboðaliðar í vopnuðum hersveitum Serba, sem stððu fyrir grimmdarverkum í Kosovo, oft í þeim eina til- gangi að þéna peninga. Petar segist muna sérstaklega eft- ir tveimur voðaverkum sem hann og félagar hans frömdu í Kosovo. Fyrra atvikið gerðist í þorpi skammt frá landamæranum að Serbíu. Hersveit Petars kom þangað á undan júgóslavneskum hermönnum og var í leit að gulli og peningum. í einu hús- anna sem þeir réðust inn í sat gömul kona undir teppi í stól með barna- bami sínu sem var þriggja eða fjög- urra ára gamalt. Petar og vinur hans gættu konunnar en hinir leituðu í húsinu að verðmætum. „Við drápum yfirleitt ekki konur og börn. Það rigndi þennan dag, það var nöturlegt úti og konan skalf úr kulda. Vinur minn bauðst til að lána henni jakkann sinn, en þegar hann var að hneppa frá skothelda vestinu dró hún byssu undan pilsinu sínu og HIN sex ára gamla Albona Bytyqic er einn þúsunda Kosovo-Albana sem misst hafa ást- vini í þjóðemishreinsunum Serba í Kosovo. skaut hann. Hún skaut besta vin minn í hálsinn. Það var amma sem drap hann! Geturðu ímyndað þér hvemig það hefur verið? Eftir það káluðum við henni. Hún hlaut mjög slæman dauðdaga. Þegar þú ert í svona aðstöðu líður þér ekki eins og manni, þú verður að dýri. Þegar maður heldur á deyjandi vini sínum á fanginu gerir maðm' sér grein fyrir því að það sama gæti hent mann. Það verður því í eðli manns að drepa, eins og dýr. Ég vorkenndi gömlu konunni,“ segir Petar um leið og hann hellir aftur í glasið. „Við reyndum að hjálpa henni, en það þýðir ekki að ætla að vera væminn.“ Annað tilvik sem Petar rifjar upp gerðist í öðra þorpi. Þar bjó gamall maður með þremur sonarsonum sín- um, öllum undir tólf ára aldri. „Fyrst hafði einhver á orði að við ættum að drepa gamla manninn en sleppa drengjunum. En einn af for- ingjunum sagði; nei, við skulum held- ur drepa drengina og láta gamla manninn horfa á. Það fór því svo að drengirnir voru drepnir en eftir það greip afinn byssu og skaut sig. Ég vildi óska að ég væri eðlileg manneskja, verkfræðingur eða raf- virki. En það vora ekki mín örlög. það er sá sérsveitarhópur sem framið hefur verstu grimmdarverkin í Kosovo. Sérsveitin heitir í höfuðið á leiðtoga hennar „Frankie" Stimatovic. Frankie var meðlimur í sérsveit sem starfræk var í Belgrad og var samstarfsmaður Zeljko Raznatovic, eða Arkan, sem eftirlýst- ur er af Stríðsglæpadómstól Samein- uðu þjóðanna fyrir voðaverk sem hann og sérsveit hans hafa framið í Bosníu-stríðinu og Kosovo. Petar, ásamt fjölmörgum öðram, barðist í Kosovo í þeim eina tilgangi að græða peninga. Aðspurður hversu mörg morð hann og félagar hans hafi framið eða orðið vitni að fómar hann höndum og segir: „Þau era fjölmörg, margir hafa dáið, að sjálfsögðu. Þetta er heimskuleg spuming. Fyrst man maður eftir þeim, [fóm- arlömbunum] en svo verður þetta eins og að drekka vatn. Við unnum á nóttunni og sváfum á daginn. Ekkert vafðist fyrir okkur og allir hræddust okkur. Álbanamir vora eins og kett- lingar því stundum þurfti bara að kveikja á háværri tónlist til að þeir hlypu í burtu. Og liðsmenn UCK vora aumingjar. [...] Er við höfðum hendur í hári ein- hvers þeirra skáram við af honum eyrað og þegar hann var búinn að segja okkur hvar hinir héldu til, drápum við hann.“ „Amman lilaut mjög slæman dauðdaga“ „Fyrst líður manni illa en svo fínnur maður ekki fyrir neinu“

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.