Morgunblaðið - 27.06.1999, Page 49

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 27. JÚNÍ 1999 49 1
heim í þágu friðar og nú er verið að hlaupa
----------_____----------5»----------------------
hringinn í kringum Island af því tilefni.
Dóra Osk Halldórsdóttir hitti þau Stefán
Inga Stefánsson og Rakel Tryggvadóttur
sem taka þátt í hlaupinu hér heima en
eru bæði búin að hlaupa yfír stóran
FÓLK í FRÉTTUM
I----------;-------
Hlaupið í þá
Annað hvert ár er hlaupið úti um allan
hluta Evrópu og Rússlands.
*-
AHÁDEGI á föstudag
safnaðist hópur manna
saman við Höfða í
Reykjavík í tilefni heims-
friðarhlaupsins og var lagt þaðan af
stað eftir stutta athöfn og farið út úr
borginni, út á Reykjanes og þaðan
austur fyrir fjall. Friðarhlaupið er
fyrst og fremst almenningsboðhlaup
og hlauparar um allt land koma og
bera tákn hlaupsins, friðarkyndilinn,
á milli sín, hver þá vegalengd sem
honum hentar. Hlaupið verður
hringinn í kringum landið og lýkur
hlaupinu 11. júlí en þá verður að baki
2.800 kílómetra leið með ströndum
landsins.
Friðarhlaupin eru táknrænn
gjörningur sem sýnir vilja þeirra
sem taka þátt. „Ef menn vilja frið og
lifa lífi sínu samkvæmt því, þótt ekki
sé nema í sínu nánasta umhverfí,
munum við nálgast markmiðið, sem
er friður á jörð,“ segir Stef-
án og Rakel bætir við að
„viljinn sé það sem þarf‘.
Rússlandsförin
ævintýri líkust
Stefán fór til Rússlands
18. maí og var þar í einn
mánuð. Hann hóf hlaupið í
Chuash-héraði í borginni
Cheboksary, en hlaupið var
22.000 kílómetrar og hófst í
Moskvu nokkru áður og var
hlaupið alla leið til Kína.
„Cheboksary er miðja vegu
milli Moskvu og Úralfjall-
anna, austarlega í Evrópu-
hluta Rússlands. Þaðan var
hlaupið yfir til Síben'u og til
Omsk, þar sem ég hætti,“
segir Stefán.
Stefán segir að Rúss-
landsíörin hafí verið mjög
mikið ævintýri. „Það var
mjög athyglisvert að kynn-
ast þessu risastóra landi
sem ég vissi nánast ekkert
um. Eg fór í gegnum mjög
margar borgir og sá marga
staði, en mjög hratt. Var
ekkert að fara á söfnin,"
segir Stefán, en kveðst þó
hafa fengið góða mynd af
landi og þjóð. „Ég var eini
útlendingurinn í hópnum og
við gistum svo víða og hitt-
um fólk alls staðar þar sem
við komum.“
Var hann
raunverulegur?
- Hvernig var þér tekið?
„Það fannst mér svo merkilegt.
Þeir litu á mig sem algjört „raritet",
alveg stórmerkilegan grip,“ segir
Stefán hlæjandi. „I einum smábæ í
héraðinu Perm fórum við á munað-
arleysingjahæli þar sem við hittum
litla stráka. Rússarnir byrjuðu að
tala við þá og segja þeim frá hlaup-
inu og boðskap friðarins. Strákarnir
ljómuðu og fannst þetta mjög spenn-
andi. Svo ætlaði ég að reyna að tala
við þá. Ég var með túlk, en um leið
og ég opnaði munninn fóru þeir að
skellihlæja. Þeim fannst svo fyndið
að ég skyldi ekki tala rússnesku, því
þeir höfðu aldrei séð útlending áður.
Síðan var verið að taka myndir og
einn þeirra kom upp að mér og
snerti á mér handlegginn, svona eins
og til að gá hvort ég væri raunveru-
legur,“ segir Stefán kíminn.
„En Rússar eru ótrúlega gestrisnir
og vingjamlegir. Það kom mér líka á
óvart hversu einlægir þeir eru. Menn
Ljósmynd/Stefán Ingi Stefánsson.
HLAUPIÐ í Tatarstan með fánann.
Lenín og minjar um stríð. Nærvera
hersins er líka mikil og það er sér-
kennileg tilfínning sem strákur ft-á
íslandi þekkir ekki af eigin raun.“
Hlaupið um Bretland
Rakel á einnig að baki ævintýra-
legan mánuð, en hún fór til móts við
Evrópuhlaupið 4. mars og kom heim
mánuði síðar. „Ég byrjaði hlaupið í
Cardiff í Wales, en hlaupið sjálft
hófst 1. janúar í Portúgal og endar á
gamlárskvöld í London,“ segir Ra-
kel. Hún bætir við að allir sem taki
þátt í Evrópuhlaupinu séu
frá mismunandi löndum,
einn frá hverju landi, og því
sé hlaupið kjörinn vett-
vangur til að kynnast fólki
af öðru þjóðerni og með því
auka á skilning milli þjóð-
anna.
Rakel tók þátt í þeim
hluta hlaupsins sem var á
Stóra-Bretlandi og var það-
an farið yfir til Hollands og
hún hætti þegar komið var
til Þýskalands, en í hennar
hópi voru fjórtán einstak-
lingar. „Hvar sem við kom-
um var okkur fagnað og í
öllum borgum og bæjum
tók borgarstjórinn á móti
okkm-. Við fórum líka mikið
í skólana og töluðum um
friðarhlaupið og fluttum
friðarboðskap. Þar voru
krakkarnir iðulega búnir að
undirbúa einhvers konar
dagskrá sem hafði friðinn
að yrkisefni.“ Hún bætir við
að bömunum hafí þótt mjög
sérstakt að hitta þennan
fjölþjóðlega hlaupahóp.
„Þetta er mjög mótandi
starf og börnin sjá hvernig
mismunandi einstaklingum
getur samið vel og haldið
hópinn. Þau spurðu okkur
einnig mikið um heimalönd
okkar og þau vildu oft geta
upp á hvaðan hver og einn
væri,“ segir Rakel. „Við
höfðum fyrir sið að leyfa
börnunum að halda á kyndlinum og
þá áttu þau að hugsa fallegar hugs-
anir um frið hjá mönnum."
Rakel segir eins og Stefán að á
allri leiðinni hafí heimamenn tekið
þátt í hlaupinu og hlaupið með hópn-
um. „Ég er alveg viss um að svona
hlaup skipta miklu máli,“ bætir hún
við. „Maður fer yfir stórt svæði og
hittir mismunandi fólk frá ýmsum
löndum og þótt menningin sé mis-
munandi er alltaf eitthvað sem er
lfkt og gæti sameinað fólk. Það er
gífurlega gaman að fá að kynnast
löndunum á þennan hátt.“
Stefán og Rakel taka bæði þátt í
friðarhlaupinu um landið og lagði
Rakel af stað á föstudagskvöldið en
Stefán kemur inn í hlaupið á mánu-
daginn. „Heimsfriðarhlaupið er einn
stærsti íþróttaviðburður sem skipu-
lagður hefur verið og mestu máli
skiptir að vera með. Drífa sig í
hlaupaskóna og annað hvort ganga
af stað eða hlaupa og vera með,“ seg-
ir Stefán að lokum.
voru að syngja saman, tala og hlusta
og enginn að þykjast vera neitt annað
en hann var. Héma finnst mér fólk
hugsa meira um það að allir reyni að
halda á lofti ákveðinni ímynd og leyfi
sér síður að hrífast eins og böm. Hér
vilja allir vera gæjar.“
Stefán segir þó ljóst að lífið í
Rússlandi sé ekki dans á rósum.
„Byggingarnar era flestar gamlar
blokkir, vegirnir mjög slæmir og sal-
ernisaðstaða ærið ólík því sem aðrir
Evrópubúar eiga að venjast. En á
sama tíma hafa þeir byggt risastóra
geimstöð sem eitthvað hefur nú
kostað. Það er mikið tæknilegt afrek,
en á sama tíma em þeir ekkert að
bæta vegina. Þeir em greinilega
svona stórtækir hugsjónamenn. Vilja
gera stóra hluti. Sendum Júrí
Gagarín út í geim! En svo era þeir
bara nægjusamir heima með kartöfl-
urnar og láta þægindin sig litlu
MAÐUR í hlaupinu í Udmurtia. Hann var berfættur,
þvi hann átti enga almennilega skó.
varða. En maður hefur samt á til-
finningunni að þeir gætu haft mun
meiri þægindi en raun ber vitni,
enda fannst manni fólkið vel mennt-
að. Ég meina, ef þeir geta byggt
geimstöð þá geta þeir alveg lagt
góða vegi.“
Stefán bætir við að honum hafi
komið á óvart hversu margir Rúss-
ar eiga sumarhús. „Þetta era
kannski engin stórhýsi, en sum eru
ágæt. Þarna ræktar fólkið stærstan
hluta af matnum sínum. Þar rækta
þeir tómatana, agúrkurnar, kartöfl-
urnar og allan sinn mat. Ef maður á
að draga upp mynd af hinum dæmi-
gerða Rússa, þá býr fólk í frekar
óhrjálegri blokk í borgunum, vinnur
þar 3-4 daga í viku og er síðan hálfa
vikuna í sumarhúsinu að rækta
garðinn sinn. Og ef maður kom inn
á heimili var yfirleitt mjög glæsileg-
ur matur á borðum, og allt heima-
gert.
En það er sama hversu lítill bær-
inn er, alls staðar eru styttur af
Nýtt!
SumarT.T. 5.júlí
Innritið ykkur
tím<ude$.a
til að tryggja YkfeMr
námskcið!
Hefðbundið 5 vikna TT námskeið I og
II auk 8 vikna korts. Má leggja inn.
FRÁ TOPPITIL TÁAR i
ámskeið fyrir þær sen eru að byrja.
Eitt viðurkenndasta námskeið
sinnar tegundar fyrir þær sem
þurfa að léttast um 15 kg. og meira.
FRA TOPPITIL TAAR n
Framhald af TTl eða fyrir þær
sem þurfa að léttast minna.
FUNDIR - VIGTUN
MÆLING - MATARÆÐI