Morgunblaðið - 13.01.2000, Qupperneq 58

58 FIMMTUDAGUR 13. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ I_ngrid (Inga)
Óskarsdóttir, áð-
ur Ingrid Frida Er-
ica Sommer, fæddist
í Bruel Mecklenburg
í Þýskalandi 20. júní
1937. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
vfkur 3. janúar síð-
astliðinn.
Foreldrar hennar
voru Rudolf Luis
Johann Soinmer
járnbrautarstarfs-
maður, f. 23.11.
1899, d. 22.2. 1945,
og Herta Anna Mar-
ie Auguste Paula Sommer, f.
Hampk, húsmóðir, f. 8.2. 1902 , d.
14.9. 1972. Systkini Ingrid eru
Lotte Hacker, f. 26.7. 1929, Lore
Riike, f. 16.8. 1934, Dietrich Som-
Það er erfitt að trúa því að hún er
ekki lengur hér til að spjalla við þeg-
ar róast hjá mér á kvöldin eða sitja
með henni yfir kaffibolla í vinnunni
eins og vaninn var.
Það er svo margs að minnast.
Dýrmæt er minningin um dvöl okkar
tveggja í London á sl. vori. Við vor-
um svo heppnar með veðrið, lentum í
'hitabylgju og það var eitthvað fyrir
hana. Hún sagði jú alltaf að ísland
væri besta landið til að búa á ef mað-
ur hefði efni á að kaupa sér sumar.
Við skoðuðum ýmislegt í London og
komum við á mörgum útikaffihús-
um. Henni þótti þetta svo gaman að
hún vildi skrifa skoðunaferðir okkar
niður svo hún færi ekki í þær sömu
næst. En við náðum ekki að fara aft-
ur tvær saman.
Eftir ferðina okkar veiktist hún og
í haust kom í ljós að krabbamein sem
hún greindist með fyrir tæplega
fjórum árum hefði tekið sig upp aft-
ur. Eftir það hallaði smám saman
undan fæti hjá henni en alltaf hélt
hún sínu striki.
Hennar heitasta ósk var að fá að
halda jólin með öllum barnabörnun-
um sínum. Þessi jól verða okkur öll-
um dýrmæt í minningunni. Hún
gladdist yfir litlu prinsessunum sín-
um þegar þær röltu um með nýju
dúkkurnar sínar og strákunum sem
mer, f. 1.10. 1938, Hil-
trut Edling, f. 1.10.
1938, og Karen Lahtz,
f. 21.5. 1943. Hálf-
bróðir hennar er
Erwin Somraer, f.
22.3. 1921.
Ingrid ólst upp í
Liibeck og starfaði
þar við götun er hún
kynntist eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Sæmundi Óskarssyni,
f. 10.8.1924, er þá var
stýrimaður á sænsku
skipi. Foreldrar hans
voru Óskar Sæmunds-
son, kaupmaður á Akureyri, f.
29.12. 1897, d. 26.8. 1970, og Guð-
rún Magnúsdóttir, ljósmóðir og
húsmóðir, f. 13.4. 1900, d. 2.1.
1947. Þau giftust 11.9. 1957 og fór
voru með stjörnur í augunum þegar
þeir rifu upp pakkana sína. Þótt hún
yrði þreytt í öllum látunum vildi hún
ekki hvflast því þetta kvöld vildi hún
eiga óspillt.
Mamma mín var mikil amma í sér
og strákarnir sakna hennar mikið.
Hún var alltaf búin að undirbúa allt
ef hún vissi að þeirra var von svo að
hún gæti einbeitt sér að því að sinna
þeim og leika við þá. Litlu stelpurnar
koma ekki til með að muna eftir
þessu og það er sárt að vita.
Orð geta ekki lýst því hve sárt
hennar verður saknað. En ég trúi því
að hún er nú laus við þrautir þær
sem þjáðu hana og líður vel á nýjum
stað. Þess vegna get ég sagt, bless,
elsku mamma. Hvfl í friði.
Helga.
Elsku mamma. Skyndilega var
allt búið og ég fékk þær fréttir að þú
værir látin. Þú varst búin að reyna
að undirbúa okkur svo vel en samt
var áfallið mikið. Þegar ég horfi til
baka þá var ég svo heppinn að fá að
umgangast þig svo mikið allt fram á
síðasta dag. Við unnum saman hlið
við hlið og okkur kom alltaf vel sam-
an. Þannig er minningin um þín síð-
ustu ár. Þegar ég hugsa lengra til
baka þegar ég var lítill strákur þá sé
hún með honum til Gautaborgar
þar sem þau bjuggu uns þau fluttu
til íslands 1962, ásamt Guðrúnu,
dóttur Sæmundar. Ingrid hóf
störf hjá Skýrsluvélum ríkisins og
Reykjavíkurborgar við götun og
var deildarstjóri þar er hún hætti
til að stofna sitt eigið fyrirtæki,
Götun hf., 1970. Frá 1981 hjálpaði
hún manni sínum við rekstur
heildverslunarinnar Esju og fór
alfarið til þeirra starfa 1985. Þar
vann hún alla tíð síðan.
Böm Ingrid og Sæmundar era:
1) Helga Sæmundsdóttir, f. 26.3.
1965, gift Guðna Inga Johnsen.
Börn þeirra eru Sæmundur Ingi,
f. 27.6. 1988, Þórður Ingi, f. 1.9.
1993, og Guðný Helga, f. 21.7.
1998. 2) Óskar Sæmundsson, f.
4.2. 1970, giftur Torfhildi Silju
Sigurðardóttur. Dóttir þeirra er
Helena Rakel, f. 13.7. 1997. Dóttir
Sæmundar er Guðrún, f. 9.9.1950.
Útför Ingrid fer fram frá Foss-
vogskapellu í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
ég þig fyrir mér í eldhúsinu heima í
Skeiðarvogi. Þar var hjarta heimilis-
ins. Þú fórst að vinna heima þegar ég
fæddist og varst alltaf til staðar. Allt
var í röð og reglu með matartíma og
allir vinir mínir vissu að þú værir
með kex og kókómalt fyrir okkur
klukkan hálf fjögur. Það er skrítið
hvað litlu hlutirnir sitja fast í hugan-
um. Betri ömmu er ekki hægt að fá,
það vissu barnabörnin og hjá Helenu
litlu varst þú alltaf í sérstöku upp-
áhaldi. Þú varst þegar farin að segja
frá ófæddu ömmubarninu sem á að
koma næsta sumar. Ég vildi að þú
hefðir fengið tækifæri til að sjá það
en ég er viss um að þar sem þú ert
núna fylgist þú með og passar uppá
okkur öll.
Elsku mamma mín. Það eru alltaf
nokkur orð sem maður vildi fá tæki-
færi til að segja við þig, því segi ég
núna: Ég elska þig, mamma mín,
takk fyrir allt.
Þinn sonm\
Óskar Sæinundsson.
Elsku amma Inga. Nú ertu farin
frá okkur og ert hjá Guði. Þú þarft
ekki lengur að finna til. Manstu þeg-
ar þú varst að passa mig? Þegar eng-
inn mátti passa mig og ég fór að
gráta þegar mamma og pabbi fóru,
þá máttir þú samt alltaf passa mig.
Ef mamma og pabbi voru að fara
eitthvað og sögðu mér að ég væri að
fara til ömmu Ingu, þá var allt í lagi.
Þegar ég var hjá þér komst ekkert
annað að en að leika við mig. Við vor-
um að kubba saman og leika með
dúkkur og bangsa og þú sast flötum
beinum á gólfinu hjá mér. Jafnvel
þótt þú væri orðin svo lasin vildir þú
fá mig í pössun smástund í einu.
Elsku amma, mér þótti svo mikið
vænt um þig. Þú varst alltaf svo hlý
og góð við mig. Þótt ég sakni þín mik-
ið þá veit ég að núna líður þér miklu
betur. Bless, elsku amma Inga.
Þín
Helena Rakel Óskarsdóttir.
Elsku amma mín.
Þú varst alltaf góð við okkur en
þjáðist mikið á síðustu mánuðum og
nú ert þú dáin. Mér leið alltaf svo vel
hjáþér og vona að þér líði vel núna.
Eg gleymi þér aldrei.
Bless amma mín,
Sæmundur.
Elsku amma.
Það var leitt að þú skyldir deyja.
Það var svo gaman og gott að koma
til þín. Ég man þegar við sátum sam-
an og vorum að leika við strumpana.
Þú hafðir alltaf tíma til að leika við
mig.
Bless amma mín.
Þinn
Þórður.
Þótt ungir værum skfldum við
drengimir í Sólheimablokkinni að
eitthvað óvenjulegt var á ferðinni
þegar Sæmundur föðurbróðir minn
kom heim frá útlöndum eftir sam-
felldar níu ára fjarvistir. Við biðum í
slqóli og sáum þegar hann og Ingrid
renndu upp að húsinu. Víst þótti okk-
ur blæjufólksvagninn sem þau höfðu
haft með sér merkflegur en enn meira
undrandi urðum við þegar Ingrid
steig út úr bflnum. Hvemig hafði
Simmi frændi, sjóarinn sem marga
ölduna hafði sopið, náð í þessa ungu
og fallegu útlensku konu? Við skildum
það illa piltamir og varla nema von
því ég held að sjálfur hafi frændi minn
aldrei skilið það til fulls.
Ingrid fæddist í Þýskalandi þar
sem þau Sæmundur kynntust og
fundu fljótt að þau áttu vel saman.
INGRID (INGA)
ÓSKARSDÓTTIR
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LILJA SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, miðvikudaginn
12. janúar.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
+
Faðir minn og afi,
INGVAR BENEDIKTSSON,
frá Látrum
í Aðalvik,
sem lést á Sjúkrahúsi Bolungarvíkur föstudaginn 7. janúar, verður jarð-
sunginn frá Hólskirkju í Bolungarvík, laugardaginn 15. janúar, kl. 14.00.
Ingi Karl Ingvarsson,
Ingvar Karl og María Sigurrós.
+
' Elskulegur sonur minn,
HARALD ERWIN HANSEN,
f. 8. júní 1944,
A3344, St. Georgen Am Reith,
Kogelsbach 56, Siedlung Stein,
Austurríki,
sími 004374848279,
andaðist mánudaginn 27. desember.
■L
Sædís Lea Konráðsdóttir.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
EINAR J. THORLACIUS,
Bjarnastíg 11,
Akureyri,
sem lést fimmtudaginn 6. janúar, á Fjórðungs-
sjúkrahúsi Akureyrar, verður jarðsunginn frá
Munkaþverá, laugardaginn 15. janúar, kl. 13.30.
Hrund Kristjánsdóttir,
Þuríður Schiöth, Reynir Schiöth,
Einar Tr. Thorlacius, Ragnheiður Gunnbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞÓRDÍS MATTHÍASDÓTTIR,
Miðvangi 41,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, þriðju-
daginn 11. janúar.
Steinunn Bjarnadóttir, Gunnlaugur Fjólar,
Matthías Bjarnason, Sonja Eyfjörð,
Áslaug H. Bjarnadóttir, Brandur Sigurðsson,
Ólafur Sveinn Bjarnason, Lára Öfjörð,
Rut Sigurðardóttir, Bjarni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Simmi frændi var þá það sem kallað
er „basteman" eða stýrimaðui' á
sænskri skútu, hálfnaður með stýri-
mannaskólann í Svíþjóð en Ingrid
vann í tölvudeild hjá þýskri skipa-
smíðastöð. Þau giftu sig strax og eftir
nám og störf í u.þ.b. fimm ár ytra
fluttu þau til íslands 1962. Ingrid naut
þess að kunna á tölvur og fékk fljótt
vinnu hjá Skýrsluvélum ríkisins og
Reykjavíkurborgar sem þá hétu. Það
kom fljótt í ljós að þessi fyrirferðar-
litla þýska kona var engin aukvisi og
var hún gerð að yfirmanni götunar-
deildar fyrirtækisins. Eftir starf þar
stofnaði Ingrid síðan sitt eigið fyrir-
tæki, Götun hf., sem tók að sér að slá
inn á gataspjöld tölvuupplýsingar fyr-
ir fyrirtæki og aðra sem á slíkri þjón-
ustu þurftu að halda. Þess var gætt að
hafa yfirbygginguna litla og fyrirtæk-
ið rekið í kjallaranum á heimili þeirra
hjóna í Skeiðarvoginum. Þýsk ná-
kvæmni hennar naut sín til fulls í
þessu starfi því viðburður var að villur
væri að finna í því sem frá Ingrid fór.
Síðustu tvo áratugina vann Ingrid á-
samt fjölskyldunni í heildversluninni
Esju sem þau settu á fót í upphafi
níunda áratugar síðustu aldar. Hún
rak skrifstofuna með sínum óaðfinn-
anlega hætti en gekk jafnframt til
allra annarra verka ef svo bar undir,
tók til vörur og staflaði kössum.
Ég kom oft í Skeiðarvoginn því ná-
inn samgangur og samstarf var á milli
okkar frændanna á þessum árum.
Neytti ég gjaman lags og kom á mat-
málstímum, enda alltaf vel tekið af
húsmóðurinni sem hvatti mig glettn-
islega til þess og lét ekkert vanta á
borðið. Ekki var flókið að hitta á mat-
artíma því Ingrid hélt aga á sínu fólki.
Borðað var á tilsettum tíma, hvorki
fyrr né seinna. Þannig bar frændi
minn óttablandna virðingu fyrir
kvöldmatartímanum sem var stund-
víslega klukkan korter í sjö á hverju
sem gekk. Hann stóð ævinlega upp
frá verki til að mæta á réttum tíma og
ef það var ekki mögulegt hringdi
hann og lét vita af sér. Eg held að
Ingrid hafi sjaldan tekið undandrætti
í þessum efnum vel.
Ég átti þess kost að verða samferða
Ingrid Oskarsdóttur í nær fjóra ára-
tugi. A svo löngum tíma skiptast eðli-
lega á skin og skúrir en við það koma
gjaman sterkustu eiginleikar fólks í
ljós. Ingrid þurfti oft á styrk sínum að
halda, ekki síst við stýrimann sinn og
lífsförunaut, en alltaf sigldu þau sam-
an upp úr öldudalnum. Engu skal þó
lflct við þá þreki'aun sem hún gekk í
gegnum eftir að hún veiktist fyrir um
fjórum árum. Upp reis hún og átti
nokkur góð ár þar til fyrir um hálfu
ári að þyngra var kveðið að dyrum.
En það var hart í þessari konu. Þrátt
fyrir allt vann hún sína vinnu upp á
hvem dag til áramóta og lést aðeins
þremur dögum síðar.
Ég er þakklátur fyrir þann skerf
sem ég fékk að kynnast af Ingrid.
Hennar munu víða sjást merki um
ókomna tíð. Simmi, Helga og Óskar
og bömin; við fjölskyldan öll biðjum
ykkur guðs blessunar.
Óskar Magnússon.
Mánudaginn 3. janúar sl. andaðist
vinkona okkar hjóna til margra ára
Ingrid Óskarsdóttir. Það er nú svo,
þrátt fyrir að eini fasti punkturinn í
lífinu sé sá að einhverntíma skuli
hver maður deyja, vill maður ógjarn-
an sætta sig við orðinn hlut, þegar
það skeður. Á slíkum stundum koma
minningarnar upp í hugann, góðar
minningar í þessu tilfelli, um einkar
góða og ljúfa konu. Ingrid var sér-
lega vönduð kona, vildi öllum vel og í
samskiptum einkar þægileg. Við
minnumst notalegra kvölda á heimili
hvors annars, þar sem skrafað var
um heima og geima, enda ekki langt
að fara þar sem heimili okkar voru
hlið við hlið í Ljósheimunum.
Sæmundur Óskarsson vinur okk-
ar sér nú á bak góðri konu, konu sem
var honum meira en góð eiginkona,
hún var honum ómetanlegur starfs-
félagi gegnum árin. Við þökkum
Ingrid samfylgdina og verðum ævin-
lega þakklát fyrir að hafa átt hana
fyrir vinkonu. Við hjónin sendum
Sæmundi og hans fjölskyldu samúð-
arkveðjur og biðjum Guð að styrkja
þau á sorgarstund.
Gunnar Snorrason og Jóna
Valdimarsdóttir.