Morgunblaðið - 16.01.2000, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 16. JANÚAR 2000 37
+ Magnús Friðriks-
son fæddist í
Reykjavík 26. júlí
1924. Hann lést 5.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Friðrik K. Magnús-
son, heildsali í
Reykjavík, f. 8. sept-
ember 1891 í Kefla-
vík, d. 7. ágúst 1971,
og kona hans Mar-
grét E. Þorsteins-
dóttir, húsmóðir, f. 4.
febrúar 1896 í
Reykjavík, d. 20.
mars 1984. Magnús var elstur
fjögurra systkina. Bróðir hans var
Þorsteinn, f. 25. júlí 1926, d. 14.
janúar 1999, og systur hans eru
Rannveig, f. 13. janúar 1930, og
Guðrún Margrét, f. 27. febrúar
1934.
Magnús kvæntist 23. febrúar
1952 Lngu Skarphéðinsdóttur, f.
18. maí 1933 í Reykjavík. Foreldr-
ar hennar voru Skarphéðinn Frið-
jón Jónsson, sjómaður í Reykjavík,
og kona hans Hófmfriður Jónas-
dóttir, húsmóðir. Börn Magnúsar
og Ingu eru: 1) Skarphéðinn, f. 10.
júlí 1952, d. 5. september 1997.
Fyrri kona hans var Iris H. Hólm-
arsdóttir og eru börn þeirra: a)
Linda Rún, f. 29. júní 1979, sam-
býlismaður hennar er Þröstur Erl-
ingsson og eiga þau soninn Hrafii-
kel Þorra, f. 16. október 1997, b)
Magnús Birkir, f. 30. júlí 1982, c)
Ævar Ingi, f. 1. ágúst 1987, og d)
Svoerþvífarið;
Sáereftirlifir
deyrþeimsemdeyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
mannaerhanssakna.
Þeireruhimnamir
honumyfir.
(Hannes Pét.)
Hress og kátur kvaddi hann mig
laust fyrir miðnætti laugardaginn 1.
janúar, ég á heimleið til útlanda og
hann tilbúinn að takast á við nýtt ár-
þúsund, kominn með forláta tölvu,
með ýmsum góðum leikjum. Eg tók
af honum loforð um að þegar við hitt-
umst næst, innan skamms, fengi ég
að spreyta mig aftur á kappaksturs-
leiknum, sameiginlegu áhugamáli
okkar, undir öruggri leiðsögn hans,
enda ætlaði hann þá að vera búinn að
kanna leikinn betur og gefa mér góð
ráð.
Þannig var Maggi, alltaf reiðu-
búinn að liðsinna, ef eftir var leitað,
en tranaði sér ekki fram að öðru
leyti. En þegar gengið var um fóst-
urjörðina, þá vissi hann allt betur en
aðrir, öi-uggur á sínu yfirráðasvæði,
sem var náttúra landsins, örnefni og
fleira. Það eru mínar bestu minning-
ar um elskulegan tengdaföður og
vin, þegar ég naut leiðsagnar hans
um landið.
Maggi hafði yndi af ferðalögum og
lék á als oddi allt frá undirbúningi
slíkra ferða til loka. Hann var haf-
sjór af fróðleik og með barnslegan
stríðnisglampa í augum þegar hon-
um fannst ég ekki nógu vel með á
nótunum, því þarna var hann herra
alheimsins, utan þéttbýlis, mengun-
ar og skvaldurs, tilbúinn að skila því
til næstu kynslóða sem hann hafði af
innsæi og athygli safnað í sögusarp-
inn í gegnum tíðina. Ógleymanlegar
ferðir öllum sem nutu nærveru hans
um náttúru landsins.
En nú er hann allur, horfinn á aðr-
ar lendur og ugglaust farinn að vísa
nýjum ferðafélögum veginn af ör-
yggi og óþreyju.
Það eru forréttindi að hafa fengið
að kynnast manni eins og Magga.
Hann var hógvær, tryggur og heið-
arlegur, traustur og ráðagóður og
ákaflega heimakær. Gaf sér ávallt
tíma til að hlusta og hafði skoðun á
hlutunum þegar hann hafði aflað sér
nægra upplýsinga. Þá var honum
hvergi haggað. Með hægðinni varði
hann sannfæringu sína og lét hvergi
undan. Fyrirmyndir hans voru kapp-
ar fortíðar með svipað lundarfar og
Inga Rut, f. 1. febr-
úar 1991. Síðari
kona Skarphéðins
var Anna Björg Við-
arsdóttir. 2) Mar-
grét, f. 15. nóvember
1953. Eiginmaður
hennar er Danief
Viðarsson og eru
synir þeirra Hjalti, f.
8. nóvember 1979, og
Ingvar, f. 16. septem-
ber 1983. 3) Friðrik,
f. 16. nóvember 1959.
Eiginkona hans er
Margrét Guðmunds-
dóttir og er dóttir þeirra Guðrún,
f. 25. janúar 1996, og sonur Mar-
grétar er Gísli Vilhjálmur Kon-
ráðsson, f. 19. september 1991. 4)
Leifur, f. 28. mars 1970. Sambýlis-
kona hans er Stella A. Norðfjörð.
5) Sólveig, f. 12. september 1974.
Magnús stundaði nám við Mið-
bæjarskólann í Reykjavík, Ingi-
marsskólann og Ágústarskólann
og hóf síðan nám við Menntaskól-
ann í Reykjavík. Hann starfaði við
heildsölu föður síns, Friðrik
Magnússon & Co., frá unga aldri
þangað til fyrirtækið var lagt nið-
ur um miðjan áttunda áratuginn.
Eftir það starfaði Magnús hjá Þór
hf. í Reykjavík og siðustu starfsár-
in hjá Blikksmiðjunni Smiðshöfða
9.
Útfor Magnúsar fer fram frá
Neskirkju á morgun, mánudaginn
17. janúar, og hefst athöfnin
kiukkan 15.
hann sjálfur, fastir fyrir, með skýra
og einfalda hugsjón og tæra sál.
Maggi var einstaklega handlaginn
og útsjónarsamur. Þegar ég leitaði
ráða hjá honum, setti hann allt á fullt
til að liðsinna, líkama og sál og allan
þann tíma sem til þurfti og linnti
ekki látum fyrr en búið var að finna
farsæla lausn á vandanum. Jafnvel
löngu eftir að vandinn var leystur
nefndi hann ýmsa fleiri möguleika
sem honum hafði dottið í hug síðar.
Hann var ekki yfirlýsingaglaður
og eina skiptið sem hann taldi ríka
ástæðu til að tala við mig einslega
var á brúðkaupsdaginn, þegar ég
giftist dóttur hans. Þegar veislan
stóð sem hæst tók hann mig afsíðis
og sagðist bara vilja segja mér að ég
hefði fengið bestu eiginkonu sem völ
væri á. Svo mörg voru þau orð. Hann
hafði rétt fyrir sér að vanda.
Maggi þurfti stundum að kljást við
mikla sorg, eins og gjaman vill verða
hjá fólki sem nær háum aldri. Hann
tók áfollum af ró og skynsemi, eftir
því sem unnt var. Fyrir ári missti
hann bróður sinn, eftir baráttu við
Parkinson-sjúkdóminn sem hann
glímdi sjálfur við sfðustu árin. En
stærsta sorgin skall á fyrir rúmum
tveimur árum. Þá missti hann elsta
son sinn úr erfiðum sjúkdómi.
Það er aldrei hentugur tími til að
deyja. En það er í takt við lífsstíl
Magga að lífsklukkan skyldi hætta
að tifa á þessu augnabliki. Hann vildí
aldrei vera neinum byrði, var virki-
lega í essinu sínu um þessar mundir
og nýbúinn að njóta sérlega ánægju-
legrar jólahátíðar með öllum sínum
nánustu.
Nú að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir að hafa átt þess
kost að verða samferða um skeið
þessum góða og ráðagóða ferðafé-
laga um lífsins óræða stíg. Megi
minningin um hann ylja eftirlifandi
eiginkonu, bömum og öðru vensla-
fólki um hjartarætur og verða okkur
vegvísir um ókomin ár.
Blessuð sé minning hans
Daníel Viðarsson.
„Nú er hann afi Magnús dáinn.“
Það er ekki auðvelt að færa börnun-
um sínum slíka frétt þegar fyrirvar-
inn er enginn. Þegar þau hittu hann
daginn áður var hann sjálfum sér lík-
urog hinir fullorðnu eiga líka erfitt
með að taka því að fá enga viðvörun,
þeim gat ekki dottið í hug að kveðjan
um daginn væri sú síðasta. Það yljar
þeim þó að jólin færðu fjölskyldunni
margar góðar stundir. Þá er ekki síð-
ur gott að hugsa til einstaks fjöl-
skylduferðalags síðsumars þegar
haldið var á slóðir forfeðra hans sem
hann hafði svo lengi dreymt um að
heimsækja.
Magnús, tengdafaðir minn, var
ekki gamall maður, margur fær not-
ið lífsins lengur en til 75 ára aldurs.
Hinn illvígi Parkinson-sjúkdómur
sem á hann lagðist fyrir nokkrum ár-
um, hafði þó skert krafta hans mjög.
Skyndilegt fráfall hans nú er sárt en
þó kviknar fljótlega sú hugsun að
þetta hafi ekki verið það versta sem
gat gerst; engum manni skyldi mað-
ur óska þess að verða lifandi fangi
eigin líkama.
I ferðalagi á Lónsöræfi síðastliðið
sumar naut hann sín. Það var eins og
honum ykist þrek úti í íslenskri nátt-
úru, sem hann unni svo mjög, í stór-
brotnu landslagi þar sem hann fann
að hann átti rætur.
Þama, sem oftar, sá maður þær
djúpu tilfinningar sem bjuggu í þess-
um dula manni. Þær bar hann ekki á
torg heldur huldi þær bak við hæg-
læti, fámæli og hógværð. Á tímum
sorgarinnar þegar Skarphéðinn,
elsti sonur þeirra hjóna, lést mátti
sjá sært hjartað slá þó að orðin væru
færri. Þegar bamabömin birtust
leyndi væntumþykjan sér heldur
ekki þó að ekki væri hún færð í orð-
skrúð. Vegna þverrandi heilsu gat
hann ekki gert fyrir þau allt það sem
hann gerði fyrir sín böm, sem hann
var mikill félagi. En ég sá hvemig
æskudagar Reylgavíkurdrengs rifj-
uðust upp þegar Vilhjálmur, sonur
minn, fékk nýtt hjól og Magnús sá til
þess að ekki vantaði á það nokkum
þann aukabúnað sem sjö ára strák-
um þykir til um. Samskipti og sam-
band þeirra Guðrúnar var sérstakt.
Hún var hjá þeim í gæslu dag hvem
um tveggja ára skeið. Iðulega þegar
ég kom og sótti hana sátu þau saman
við kaffiborðið, hann við endann og
hún á hominu, og gæddu sér á sam-
eiginlegu uppáhaldi, rjóma. Hann lét
sér vel líka þegar hún, smábamið,
studdi við skjálfandi hönd hans til að
hjálpa honum og kímdi þegar hún
hristi rauða stútglasið sitt til að gera
nú örugglega allt eins og afi. Hún
„Gunna mín“ mátti allt.
í framtíðinni er það hlutverk okk-
ar foreldranna að fylla upp í skörðin í
minningum bamanna og segja þeim
frá því sem hann gerði fyrir þau,
hvernig maður hann var og hve vænt
honum þótti um þau. Þeir fullorðnu
em svo lánsamir að muna sjálfir.
Kæra fjölskylda, það er alltaf sárt
að missa hluta af lífi sínu, eiginmann,
föður, tengdafóður, afa. Þó að erfitt
sé að trúa því núna verða góðu minn-
ingarnar missinum yfirsterkari þeg-
ar fram líða stundir. Ég kveð hann
með þakklæti fyrir þær minningar.
Margrét Guðmundsdóttir.
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR MAGNÚSSON
fyrrverandi hafnarvörður,
Víðihlíð, Grindavík,
sem lést 14. janúar, verður jarösunginn frá Grindavíkurkirkju
miðvikudaginn 19. janúar kl. 14.00.
Jón Ragnarsson, Kristín Thorstensen,
Gestur Ragnarsson, Jóhanna Garðarsdóttir,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, 'Olína Ragnarsdóttir
og fjölskyldur.
MAGNUS
FRIÐRIKSSON
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur okkar,
tengdasonur, bróðir og mágur,
EINAR MAGNÚSSON
viðskiptafræðingur,
Fálkagötu 23a,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 6. janúar, verður jarð-
sunginn frá Áskirkju þriðjudaginn 18. janúar,
kl. 13.30.
Stefanía María Júlíusdóttir,
Davíð Einarsson,
Magnús Ásmundsson, Hrefna B. Einarsdóttir,
Snorri Jónsson, Lína Karlsdóttir,
Ásmundur Magnússon,
Auður Magnúsdóttir, Halldór Kristiansen.
+
Okkar kæri sonur, bróðir og frændi,
SIGFÚS HERMANN FINNBOGASON,
Drápuhlíð 33,
Reykjavík,
lést í umferðarslysi í Danmörku þriðjudaginn
21. desember.
Jarðsungið var frá Háteigskirkju þriðjudaginn
4. janúar.
Innilegar þakkir til allra þeirra ættingja og vina
sem auðsýndu okkur samúð og vinartiug í sorg okkar.
Sérstakar þakkir til sr. Helgu Soffíu Konráðsdóttur fyrir aðstoð hennar og
hjartahlýju.
Sigurbjörg J. Sigfúsdóttir, Finnbogi G. Jónsson,
Jóhanna Finnbogadóttir,
Birgir K. Finnbogason og synir.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ELÍN G. JÓHANNESDÓTTIR,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn
18. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
Styrktarfélag krabbameinssjúkra bama.
Þóra Björg Guðmundsdóttir, Skúli Guðbrandsson,
Jóhanna B. Guðmundsdóttir, Albert B. Ágústsson,
Einar Leifur Guðmundsson, Guðrún Bjömsdóttir,
Ólöf Guðmundsdóttir, Þórður Ásgeirsson
og ömmuböm.
+
Bróðir okkar og frændi,
AXEL H. MAGNÚSSON,
Bjargarstíg 14,
Reykjavík,
sem andaðist á elliheimilinu Grund laugar-
daginn 8. janúar, verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 17. janúar kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
systkini og frændfólk.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJARNI STEFÁN ÓSKARSSON
byggingafulltrúi,
Borgarheiði 33,
Hveragerði,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fimmtu-
daginn 13. janúar, verður jarðsunginn frá
Hveragerðiskirkju laugardaginn 22. janúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á líknarstofnanir.
Svava Gunnlaugsdóttir,
Hildur Bjamadóttir, Bjami Thors,
Kristín Bjarnadóttir, Jón R. Rósant,
Ragnar Bjarnason, Steinunn Hallgrímsdóttir,
Gunnlaugur Bjarnason, Sólveig Jensdóttir,
Erlingur Bjarnason, Lykke Bjerre Larsen,
Bjami Ásmundsson, Margrét Friðriksdóttir,
barnabörn, barnabamabörn,
systkini og aðrir aðstandendur.