Morgunblaðið - 12.02.2000, Qupperneq 53

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2000 53
MINNINGAR
VERNHARÐUR
SIGURGRÍMSSON
+ Vernharður Sig-
urgrímsson
fæddist í Holti 23.
janúar 1929. Hann
lést 5. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Unnur Jónsdóttir og
Sigurgrímur Jónsson
bóndi í Holti. Vern-
harður ólst upp í
Holti ásamt systkin-
um sínum. Þau eru:
Jón, f. 1922, fyrrver-
andi bóndi og vöru-
bflstjóri í Holti,
kvæntur Jónu Ás-
mundsdóttur frá Eyrarbakka og
eru börn þeirra sex; Hörður, f.
1922, bóndi í Holti kvæntur Önnu
Guðrúnu Bjarnadóttur, eiga þau
fimm börn, eitt þeirra látið; Ingi-
björg Þóra, f. 1925, verslunar-
maður Stokkseyri, gift Sveinbimi
Guðmundssyni og eiga þau þrjú
börn; Áslaug, f. 1927, húsmæðra-
kennari í Garðabæ, gift Guðjóni
Ólafssyni, Áslaug á eina dóttur;
Skúli Birgir, f. 1931, fyrrverandi
bankafulltrúi, Kópavogi, kvæntur
Elinu Tómasdóttur og eiga þau
fimm börn; Ragnheiður, f. 1933,
skrifstofumaður og b. í Keldna-
koti í Stokkseyrarhreppi, og á
hún tvö böra; Grfmur, f. 1935,
matsfulltrúi hjá fasteignamati,
Reykjavík, kvæntur Elínu Frí-
mannsdóttur og eiga þau íjögur
börn; Hákon Gamalfel, f. 1937,
deildarsljóri í landbúnaðarráðun-
eytinu, Kópavogi, kvæntur Unni
Stefánsdóttur og eiga þau þrjú
börn.
Hinn 27. nóvember 1954 kvænt-
ist Vernharður Gyðu Guðmunds-
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: í sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyrir hádegi á föstu-
dag. I miðvikudags-, fimmtu-
dags-, föstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birting-
ardag. Berist grein eftir að
skilafrestur er útrunninn eða
eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna skila-
frests.
dóttur, f. 19.12 1932,
húsmóður. Börn
þeirra eru: 1) Guð-
björg, f. 1956. Börn
hennar eru: Vem-
harður Reynir Sig-
urðsson, f. 1973,
maki Ingibjörg Birg-
isdóttir, f. 1975.
Barn þeirra er Guð-
Wörg Lára, f. 1995.
Olafur Magnús Ól-
afsson, f. 1977. Sig-
urgrímur Unnar 01-
afsson, f. 1979. Gyða
Björg Sigurðardótt-
ir, f. 1989. 2) Sigur-
grímur, f. 1958, d. 1992, maki Her-
borg Pálsdóttir, f. 1960. Dætur
þeirra era Herdís, f. 1980, Hildur,
f. 1986. Seiimi maður Herborgar
er séra Úlfar Guðmundsson.
Þeirra dóttir er Guðrún, f. 1996.
3) Guðmundur, f. 1962, maki Sig-
rfður Helga Sigurðardóttir, f.
1963. Þeirra börn eru Andri, f.
1986, Gyða, f. 1990, Elinöra, f.
1993, Guðný, f. 1996. 4) Jóhanna
Katrín, f. 1964.5) Eiríkur, f. 1968.
Hans synir eru Vernharður Tage,
f. 1989, Brynjar Kári, f. 1992.
Vernharður stofnaði félagsbú í
Holti 1955 með foreldrum sínum,
bræðrum sfnum Jóni og Herði og
mökum þeirra. Vernharður sat í
hreppsnefnd í 16 ár og var þar af
átta ár oddviti. Hann sat í stjórn
Hraðfrystihúss Stokkseyrar í 15
ár, átti sæti í stjórn Framsóknar-
félags Árnessýslu og var auk þess
deildarstjóri í Kaupfélagi Árnes-
inga í nokkur ár.
Útför Vernharðs fer fram frá
Stokkseyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku ljúfi pabbi minn. Þú sem
ert mér svo kær.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn ur heimi,
ég ídtti þig ekki um hríð,
þín minning er Ijós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórun Sig.)
Mann einn dreymdi að hann væri
á gangi eftir ströndinni með
drottni. Yfir himininn leiftruðu sýn-
ir úr lífi hans. Fyrir hverja sýn sá
hann tvenn fótspor í sandinum,
önnur tilheyrðu honum og hin til-
heyrðu drottni.
Er síðasta sýnin úr lífi hans
leiftraði fyrir augum hans, leit hann
eftir fótsporunum í sandinum.
Hann veitti því athygli, að oft á lífs-
leið hans voru aðein ein fótspor.
Hann veitti því einnig athygli, að
þetta átti sér stað á verstu og döpr-
ustu augnablikum lífs hans. Þetta
olli honum hugarangri og hann
innti því drottin: „Drottinn, þú
sagðir að ef ég ákvæði að fylgja
þér, mundir þú fylgja mér alla leið.
En ég hef tekið eftir, að á erfiðustu
augnablikum lífs míns eru aðeins
ein fótspor. Ég skil ekki hví þú yf-
irgafst mig, er ég þurfti mest á þér
að halda.“ Drottinn svaraði : „Ast-
kæra, ástkæra barnið mitt, ég ann
þér og mundi aldrei yfirgefa þig. Á
tímum prófrauna þinna og þján-
inga, þegar þú sérð aðeins ein fót-
spor, þá var það ég sem bar þig.“
Ég þakka allar stundir með þér í
þessu lífi, því þær eru allar svo
góðar. Ég hefði ekki getað fengið
jafn traustan og yndislegan pabba
og þig. Ég kveð þig með sömu orð-
um og kvöldið fyrir uppskurð:
„Gangi þér vel og við sjáumst."
Þín ástkær dóttir,
Katrín.
Nú hefur þú yfirgefíð þinn jarð-
neska líkama, faðir minn, og birtist
okkur ekki lengur sem slíkur.
Þögnin er ekki það versta því þú
sagðir ekki endilega margt en nær-
veru þinnar er því meira saknað.
Það voru margvísleg áhi-if sem þú
hafðir með nærveru þinnni í verk-
um þínum og framkomu. Þú varst
trúr og tryggur öllum þínum verk-
efnum, hlutverkum, fjölskyldu og
vinum. Samviskusemi og iðni þín í
starfi þínu sem bóndi var aðdáunar-
verð. Mikill náttúruunnandi varst
þú og naust þess að ferðast um
landið þó að á árum áður gæfist
ekki mikill tími til þess, en þú naust
þess þeim mun meira í seinni tíð. Á
mínum yngri árum var spurningin
allt sumarið sú hvort heyskapnum
lyki nógu snemma til að hægt væri
að komast í ferðalag, venjulega í
byrjun september. Þá var ferðast
um landið í Landróver, gjarnan yfir
hálendið. Gist var í tjaldi eða sælu-
húsi, jafnvel tjaldað í myrkri við
bílljós. Mér er ævinlega minnis-
stætt að vakna síðan og fara út á
hrímaða jörð, bursta í sér tennum-
ar og þvo sér í framan í nærlægum
læk. Éinnig var annar ómissandi
fastur liður hjá þér, pabbi, og það
var að komast í ber, krækiber, blá-
ber hrútaber og auðvitað að nýta
sólberin og rifsberin. Berjanytjar
voru þér ómæld ánægja, tína, sulta,
draga björg í bú.
I minningunni upplifi ég hádegis-
matartímann, hlustað á fréttir og
veðurfregnir, umræðan milli pabba
og afa um aflabrögðin hjá Stokks-
eyrarbátunum, hreppsmálin og
landspólitíkina. Eflaust var áhuginn
arfur kynslóðanna sem sjómenn,
útgerðarmenn og hreppsnefndar-
menn í tvær til þrjár kynslóðir.
Dugnaðurinn, samviskusemin, stór-
hugurinn eflaust arfur líka.
Nú hefur þú skilað þínu ævi-
starfi, pabbi, með sóma í gegnum
súrt og sætt. Okkur langar að
þakka þér fyrir kærleikann, sam-
verustundirnar og þá visku, lífssýn
og andlegan auð sem þú hefur gefið
okkur í arf.
Guðmundur Vernharðsson,
Sigríður Helga Sigurðar-
dóttir.
Það eru nú liðin tuttugu og þrjú
ár síðan ég kom fyrst á heimili
Vernharðs og Gyðu konu hans, í
Holti með Sigurgrími syni þeirra
sem seinna varð eiginmaður minn.
Þau tóku mér strax ákaflega vel og
buðu mig velkomna á heimili sitt.
Þetta gerðu þau hvort á sinn veg.
Gyða var ræðin og viðræðugóð og
tók afar hlýlega á móti mér. Það
gerði Venni líka en á sinn hljóða og
fámælta hátt. Já, þau voru ekki lík í
fasi hjónin en áttu þó engu að síður
ástríkt og gott hjónaband. Venni
hafði aldrei mörg orð um hlutina.
Talaði ekki mikið en sagði þó skoð-
un sína skýrt og skorinort þegar
við átti. Hann hafði þá góðu og
traustu nærveru sem gerði hann að
homsteini fjölskyldunnar. Fjöl-
skyldan var honum afar mikils virði
og traust voru fjölskylduböndin.
Svo traust, að seinna þegar Sigur-
grímur dó, færðist ég nær því að
verða sem eitt af börnunum þeirra
Gyðu. Það var mér að sjálfsögðu
mjög mikilvægur styrkur að eigai.
vísan stuðning þeirra allra á erfið-
um stundum. Það breytti heldur
engu um samskipti okkar þegar ég
giftist Úlfari, seinni manni mínum.
Það má segja að þau hafi tekið hon-
um sem tengdasyni og litla dóttir
okkar hefur fengið að deila ömmu
og afa í Holti með systrum sínum
og öðram barnabömum þeirra
Gyðu og Venna.
Ég kveð elskulegan tengdaföður
minn með þakklæti í huga og virð-
ingu og bið Guð að geyma hann og
varðveita.
Herborg Pálsdóttir. v
Vináttubönd Magnúsar frá Dal-
bæ og Venna í Holti frá unglingsár-
um og skólagöngu á Laugarvatni
treystust þegar báðir stofnuðu fjöl-
skyldur. Dætur okkar dvöldu oft í
sveitinni hjá Venna og Gyðu og
vildu hvergi frekar vera. Fjöl-
skyldulífið á Holti enda alveg ein-
stakt, gestrisnin og kærleikurinn
tók á móti manni á hlaðinu. Ailir
ávallt velkomnir og alltaf tími til að
setjast niður og spjalla saman.
Aldrei heyrði nokkur maður hnjóð-
syrði fara milli þeirra hjóna og allt-
af stutt í kankvísa brosið hans
Venna og hlátur Gyðu. í dag kveðj-
um við okkar kæra vin, Venna í
Holti. Ekkert verður sem fyrr. Við
varðveitum minningamar og eram
þakklát fyrir margar gleðistundir
með Venna og Gyðu. Við verðum
alltaf þakklát fyrir vináttu þeirra.
Magnús og Gunný, Rut og
Bára Magnúsdætur.
TORFISALMUNDUR
SIGURÐSSON
+ Torfi Salmundur
Sigurðsson
fæddist á Bæjum á
Snæfjallaströnd í
Norður-ísafjarðar-
sýslu 5. aprfl 1921.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 31.
janúar siðastliðinn
og . fór útför hans
fram frá Fossvog-
skirkju 10. febrúar.
Elsku Torfi. Þegar
ég talaði við þig á að-
fangadagsmorgun
granaði mig ekki að þetta yrði okk-
ar síðasta samtal í þessu lífi. Þú
hlakkaðir til að fara til Rögnu dótt-
ur þinnar og halda þar jól með fjöl-
skyldunni. Þú sagðist vera með
smáverki en það væri ekkert alvar-
legt. Og við ákváðum að hittast eftir
jól. Seinna um daginn fórstu á spít-
ala, lentir í uppskurði og komst
ekki aftur til meðvitundar.
Það era liðin næstum 30 ár síðan
við Rún dóttir þín
kynntumst í Kvenna-
skólanum í Reykjavík.
Þá bjugguð þið fjöl-
skyldan rétt hjá Ár-
bæjarsafni, sem var á
þeim tíma töluvert úr
alfaraleið. Okkur
skólasystranum fannst
það mikið ævintýri að
heimsækja Rún, fyrst
með strætó upp í Ár-
bæ og siðan göngutúr í
myrkrinu þar til við
sáum Ijós í litla húsinu
ykkar á Árbæjarbletti.
Þið hjónin tókuð alltaf einstaklega
vel og hlýlega á móti okkur, það var
eins og þið ættuð í okkur hvert
bein. Það era góðar minningar
tengdar þessum heimsóknum.
Eftir námið í Kvennó fóram við
Rún hvor í sinn skólann, en vinátt-
an hélst. Þið fluttust inn á Grens-
ásveg og það varð styttra að heim-
sækja ykkur og alltaf mætti mér
sama hlýjan. Það var yndislegt að
fá kaffisopa í litla eldhúsinu ykkar
og ræða málin.
Og sem dæmi um vináttu ykkar
er mér minnisstætt þegar ég fór tii
Kaupmannahafnar til náms. Þá
kom Rún með mér út og var mér til
halds og trausts í ókunnugri stór-
borginni fyrstu vikuna. Og þrátt
fyrir að ég hafi búið í Kaupmanna-
höfn síðustu tuttugu árin og Rún í
Kanada í mörg ár hefur vinskapur
okkar haldist.
Ættfræðin var þér jafnan ofar-
lega í huga og þú varst ekki lengi að
rekja þær ættir mínar sem vora
mér óþekktar. Þú varst mjög góður
penni og það var alveg yndislegt að
fá bréf frá þér. Þú skrifaðir bæði
um nútíð og fortíð, alveg ótrúlega
lifandi lýsingar.
Elsku Torfi, þakka þér fyrir allt.
Tryggð þín og umhyggja fyrir mér^
og mínum öll þessi ár er mér mikils
virði. Ég veit að þér líður vel núna,
búinn að hitta Rúnu þína aftur. En
við sem eftir eram söknum þín.
Ég og fjölskylda mín sendum
samúðarkveðjur til dætranna
Rögnu og Ingu og fjölskyldna
þeirra og ekki síst til vinkonu minn-
ar Rúnar og fjölskyldu hennar í
Kanada.
Steinunn Agla Gunnarsdóttir.
RÝMUM FYRIR NÝiUM SVEFNHERBERGISHÚSGÖGNUM
Frábær tilboð á rúmum, náttborðum, kommóðum
og kiæðaskápm%y®t
Opið: laugardag 10-17
VERSLUNIN

15% afsláttur af fylgihlutum (dýnum, dýnuhlífum, koddum o.fl.) þegar keypt er rúm. skútuvogi 11 • Símí 568 5588