Morgunblaðið - 11.05.2000, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ
44 FIMMTUDAGUR 11. MAÍ 2000
** ..........
Lög sett á
færibandi
Borgurunum má hins vegar ekki líða
eins ogþeirséu leiksoppar í kerfi duttl-
unga oggeðþótta: Nú máttu œttleiða,
nú máttu það ekki. Nú bönnum við
hljóðritanir vegna Evróputilskipunar,
sem ekki bannarhljóðritanir.
Eftir Karl
Blöndal
STUNDUM vaknar sú
tilfinning að lög fari í
gegnum Alþingi án
nokkurrar yfirlegu.
Mest verður óðagotið
þegar þingheimur vill komast út í
vorið eða jólin nálgast og ftumvörp
eru afgreidd á færibandi. Nú er til
dæmis komin upp sú skrýtna staða
að réttur samkynhneigðra til ætt-
leiðinga takmarkast ef viðkomandi
eru í staðfestri sambúð.
Valborg Snævarr hæstaréttar-
lögmaður bendir á að sam-
kynhneigðir eigi sömu möguleika
og aðrir einhleypingar á að ætt-
leiða bam svo lengi, sem þeir séu
ekki í staðfestri samvist.
„Heimildin fyrir einhleypinga
uinunDE kominnílögin
” IWHWIfr í desember og
er lögfesting á
reglu, sem
menn töldu
gilda áður,“ segir hún. „Þetta hafði
gerst einstaka sinnum þó að það
væri í raun andstætt lögum.“
í annarri grein laga númer 130
frá árinu 1999 segir orðrétt:
„Heimilt er að leyfa einhleypum
manni að ættleiða bam ef sérstak-
lega stendur á og ættleiðing er
ótvírætt talin baminu til hags-
bóta.“ Þama er ekkert talað um
kynhneigð og velferð bamsins höfð
í fyrirrúmi. Ekki kemur fram að
spyrja beri einhleyping, sem ætt-
leiða vill bam, um kynhneigð hans,
enda gæti viðkomandi hæglega
hagrætt sannleikanum og ókveðið
að koma út úr skápnum síðar.
Gangi samkynhneigðir einstakl-
ingar hins vegar í sambúð skerðist
ættleiðingarrétturinn. Samkvæmt
lögunum, sem samþykkt voru á
mánudag, verður svokölluð
stjúpættleiðing nú leyfileg.
,Akvæði laga um hjón gilda ekki
um staðfesta samvist," segir í laga-
breytingunni. „Þó getur einstakl-
ingur í staðfestri samvist ættleitt
bam hins sem hann hefur forsjá
fyrir, nema um sé að ræða kjör-
bam frá öðru landi."
Nú ber vissulega að hrósa þing-
inu fyrir það að frumvarpið um
stjúpættleiðingar samkynhneigðra
snerist ekki upp í flokkadrætti
heldur var samþykkt nánast ein-
róma. Öll dæmi um fordómaleysi
em hróss verð. Hins vegar vekur
athygli þegar lagabálkar ganga
ekld upp innbyrðis.
I framhaldi af þessum lögum
mætti til dæmis kveða á um þeir,
sem hafi fengið sér hund, megi
ekki taka meiraprófið, eða þeir,
sem gangi í frímúrararegluna,
megi ekki læra pípulagnir. Það er
alténd erfitt að sjá rökin á bak við
það að einhleypingur megi það
sem par má ekki. Hér er ekki verið
að mælast til þess að hafnar verði
þriðju gráðu yfirheyrslur yfir þeim
einhleypingum, sem hyggist ætt-
leiða bam. Eins og Valborgbendir
á í samtali við blaðamann er eina
atriðið, sem máli skiptir, velferð
bamsins.
Þetta er reyndar ekki eina dæm-
ið, sem vekur mann til umhugsun-
ar um það hvemig kaupin ganga
fyrir sig á þingi. I öðm tilfelli í
þessum vorleysingum er reyndar
um leiðréttingu að ræða. Á föstu-
dag var mælt fyrir fmmvarpi um
að fella á brott ákvæði úr fjar-
skiptalögum, sem sett vom fyrir
jól, þess efnis að sá, sem vildi
hljóðrita símtal, verði að tilkynna
það viðmælanda sínum. Þetta
ákvæði mætti þegar gagnrýni á
sínum tíma. Blaðamannafélag ís-
lands krafðist þess að málsgreinin
yrði numin úr gildi á þeim for-
sendum að hún skerti pers-
ónufrelsi og vemd einkalífsins auk
þess sem hún hefti störf blaða-
manna.
Ámi Johnsen, formaður sam-
göngunefndar, sagði þá að engin
ástæða væri til að afnema ákvæðið,
enda væri í raun verið að verja rétt
borgarans, en ekki þess, sem hugs-
anlega vildi misnota trúnað í sam-
tali. Þegar Ami var spurður hvort
almenn hegningarlög dygðu ekki
til að verja þann rétt benti hann á
að tilskipanir Evópusambandsins
gerðu ráð fyrir umræddu ákvæði í
löndum Evrópska efnahagssvæð-
isins.
Þar reyndist samgöngunefnd,
sem á sínum tíma beitti sér fyrir
því að ákvæðið um hljóðritun sím-
tala yrði sett inn í fjarskiptalaga-
frumvarpið, ekki hafa skoðað málið
nægilega vel. Eins og Jón Ásgeir
Sigurðsson benti á í grein í Morg-
unblaðinu á sínum tíma á það bann
við hljóðritunum, sem gildir í ESB,
við um aðra en notendur, það er
óboðna gesti á línunni, og á það
sama við um Bandaríkin. Ekki er
átt við þá, sem era að tala saman.
Þá gaf samgönguráðuneytið út
undarlega tilkynningu þar sem í
raun var sagt að þetta ákvæði um
hljóðritanir skipti engu móli: „Við-
mælandi þarf einungis að segja frá
því að verið sé að taka samtalið
upp, og þrátt fyrir að það færist
fyrir skertist sönnunargildi slíkrar
upptöku ekki í einkamáli eða við
lögreglurannsókn frá því sem nú
er,“ sagði þar og mátti þá skilja að
þetta ákvæði ætti eingöngu við um
fjölmiðla.
Nú þykir þessi vandræðagangur
hafa gengið nógu lengi. Sam-
göngunefndin lýsti yfir því að í til-
skipun Evrópusambandsins um
vemd persónuupplýsinga í fjar-
skiptum væri eingöngu átt við
hljóðritun þess, sem ekki væri
sjálfur þátttakandi í símtali og því
væri eðlilegt að fella umrætt
ákvæði brott. Þá fælu ákvæði ann-
arra laga um vemd pers-
ónubundinna réttinda, að mati
meirihlutans, í sér nægilega vemd
þeirra.
Nú má spyrja hvort þetta hafi
ekki legið fyrir. Hefði ekki verið
hægt að spara talsverða orku og
fyrirhöfn með því að lesa tilskipun-
ina, sem þó var stuðst við? Það er að
sjálfsögðu rakalaus ósanngimi og
jafnvel ósvífni að kreíjast þess að
löggjafinn sé sjálfum sér samkvæm-
ur. Illa er að þingmönnum búið.
Þeir þurfa að líta í mörg hom og
enginn einn getur haft yfirsýn yfir
allt. Kannski á maður að gleðjast yf-
ir því að þingmenn séu mannlegir.
Borguranum má hins vegar ekki
líða eins og þeir séu leiksoppar í
kerfi duttlunga og geðþótta: Nú
máttu ættleiða, nú máttu það ekki.
Nú bönnum við hljóðritanir vegna
Evróputilskipunar, sem ekki bann-
ar hljóðritanir. Framvarpafæri-
bandið á ekki að vera stillt á sjálf-
stýringu.
MINNINGAR
+ Óli Jóhann Krist-
inn Magnússon
fæddist á Hverfis-
götu 102A í Reykja-
vík 16. febrúar 1948.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 3. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Magnús Kristinn
Magnússon verka-
maður, f. 19.10. 1906,
d. 10.10. 1985, og
Guðrún Lovísa Guð-
mundsdóttir húsmóð-
ir, f. 28.8. 1915.
Systkini hans eru
Friðrik Gunnar, f. 1941, og Hall-
dóra Kristín, f. 1957.
Óli kvæntist 6. október 1973 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Guðnýju
Hrönn Þórðardóttur frá Egils-
stöðum, f. 5.7. 1952. Þau hafa allt-
af búið í Reykjavík, lengst af í Ála-
Áhendurfelþúhonum,
semhimna stýrirborg,
þaðallt,eráttuívonum
ogallþerveldursorg.
Hann bylgjur getur bundið
ogbugaðstormaher,
hann fótstig getur fundið,
semfærséhandaþér.
Mín sál, því örugg sértu,
og set á Guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
ogvemdarefalaust
Hann mun þig miskunn krýna.
Þúmæðistlitlahríð.
Þér innan skamms mun skína
úrskýjumsólinbh'ð.
(Þýð.B.Halld.)
Elsku pabbi, það að þú skulir vera
farinn er erfitt að þurfa að sætta sig
við. En eftir allt það sem þú hefur
þurft að ganga í gegnum á undan-
fömum vikum áttir þú hvíldina fylli-
lega skilið. Eg sit við borðstofuborðið
heima og verður mér hugsað til síð-
ustu jóla, og er svo þakklát að þú,
mamma og Ævar Ingi gátuð nptið að-
fangadagskvölds með okkur. Ég man
þegar sonur minn ísak Ámi fæddist
og þú sagðir að núna þyrftir þú að
standa þig vel í afahlutverkinu, þar
sem þú værir hans eini afi. Pabbi, þú
stóðst þig mjög vel. Og eins hvað við
voram stressuð rétt áður en við geng-
um inn kirkjugólfið þegar ég giftist
Eiríki Pétri. Og þegar þú og mamma
komuð vestur til okkar.
Það era ótal margar minningar
sem ég á. Og þó ég hefði viljað hafa
þig hjá okkur mörg ár í viðbót, þá veit
ég að þér líður vel þar sem þú ert
núna. Ég þakka Guði fyrir allar
stundimar og við sjáumst svo þegar
minn tími er kominn.
Þín elskandi dóttir,
Steinunn Lovísa (Denna Lóa).
í dag kveðjum við elskulegan föður
og tengdaföður sem lést eftir stutt en
erfitt veikindastríð.
Um stund leit út fyrir að þú mynd-
ir hafa það af en að lokum náði sjúk-
dómurinn yfirhöndinni. Söknuðurinn
er mikill og erfitt að sætta sig við þá
staðreynd að þú ert í raun farinn. 127
ár ókst þú strætisvagni í Reykjavík
og langferðabílum um allt land. Þú
sinntir því starfi af alúð og á ferðum
þínum um landsbyggðina notaðir þú
hvert tækifæri til að kynna þér land
og þjóð. Áhugasviðið var vissulega
fyrst og fremst á sviði þeirra farar-
tækja sem sinna almenningi og þeim
áhuga hefur þú skilað áfram til af-
komendanna.
Lítill afadrengur með ódrepandi
áhuga á bílum og þá helst stóram
skilur ekki hvers vegna afi hans er
ekki lengur til staðar til að kjassa
hann og segja sögur úr umferðinni.
Okkur er minnisstætt stoltið í aug-
um þínum á fimmtugsafmælinu þínu
þegar þú komst upp á Landspítala að
heimsækja nýfæddan nafna, klæddur
í íslenska þjóðbúninginn sem hafði
verið á óskalista í mörg ár, þú varst
kvislinni. Börn
þeirra eru: 1) Stein-
unn Lovísa, f. 20.02.
1973, maki hennar
er Eiríkur Pétur Eir-
íksson, f. 12.8. 1971,
þau eiga einn son, Is-
ak Árna, f. 19.8.
1998. 2) Þórður, f.
8.6. 1976, unnusta
hans er Hrefna Sig-
ríður Reynisdóttir, f.
27.9. 1977, þau eiga
einnig einn son,
Reyni Kristin, f. 14.2
1998.3) Ævar Ingi, f.
3.11.1983.
Óli hóf störf sem bflstjóri hjá
Strætisvögnum Reykjavíkur 1.
júní 1973 og starfaði þar til ævi-
loka.
Útför Óla fer fram frá Háteigs-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
svo ánægður með sonarsoninn sem
fæddist aðeins tveimur dögum fyrir
stórafmælið.
Frá þeim degi áttir þú lítinn
skugga sem elskaði afa sinn meir en
nokkuð annað.
Þú varst jafnlyndur maður sem
bömin virtu. Glaðlyndi þitt lýsti upp
bemskuheimilið og það var oft glatt á
hjalla. En þegar ærslin gengu úr hófi
fram og eitthvert bamanna gekk of
langt þá syrti í álinn. Þá gast þú orðið
ægilega reiður. Enginn vildi kalla yf-
ir sig reiði húsbóndans sem hafði
óskorað húsbóndavald. Reiði-
svipurinn einn var afkomendum næg
refsing og aldrei kom til þess að þú
gripir til þess að flengja eða löðranga
og reiðin var fljót að gufa upp. Það
var einfaldlega ekki þinn stíll og
skammimar einar dugðu til að halda
uppi í aga í bamahópnum. Þú þoldir
illa að tapa og er það líklega arfur frá
þeirri tið að þú spilaðir knattspymu
sem markvörður með fræknu liði
Vals um árabil. Þar var ekki til siðs að
tapa með bros á vor og keppnisskapið
lifði knattspymuferilinn.
Það er sárt að þurfa að kveðja þig
svo ungan. Rúmlega fimmtugur og
við horfðum til áratuga samleiðar þar
sem þú hefðir verið okkur til ráðgjaf-
ar á grýttri lífsins braut.
Æðruleysi þitt í dauðastríðinu var
aðdáunarvert og helsjúkur reyndir
þú að telja kjark í þína nánustu með
huggunarorðum. Þú stóðst þína vakt
með sóma allt til enda. 111 B var leið-
in sem þó ókst lengst af. Áður en þú
lagðir frá endastöð þessa jarðlífs
fengum við á tilfinninguna að þér
þætti það ekkert merkilegra en þeg-
ar þú byijaðir vaktina þína á Lækjar-
torgi.
Glaðlegur í einkennisbúningi
vagnstjóra og með skiptimiðavélina í
hendinni hvarfst þú upp í vagninn
sem flytur okkur öll til annarra heim-
kynna. Eftir sitjum við með minning-
arnar sem munu ylja okkur um
ókomin ár.
Hin langa þraut er liðin,
Nú loksins hlaustu friðinn,
ogallterorðiðrótt,
núsællersigurunninn
og sólin björt upp runnin.
á bak við dimma dauðans nótt
(V. Briem.)
Góða ferð.
Þórður og Hrefna.
Elsku afi Kiddi minn. Nú ert þú
farinn til Guðs. Mamma sagði mér að
þú værir lasinn á spítalanum, en nú
er „afa óó búið“. Ég veit að Guð pass-
ar þig vel. Mamma og pabbi ætla að
hjálpa mér að muna alltaf eftir þér,
afa strætó.
Góða nótt, afi!
Ástarkveðja,
Reynir Kristinn.
Ég trúí á Guð, þótt titri þjartað veika
og tárin blindi augna minna Jjós,
ég trúi, þótt mér trúin frnnist reika
og titra líkt og stormi slegin rós,
ég trúi, því að allt er annars farið
og ekkert, sem er mitt, er lengur til,
og lífið sjálft er orðið eins og skarið,
svoégsévarlahanda minna skil
Ég trúí á Guð. Ég trúði alla stund,
og tár min hafa drukkið Herrans (jós
ogvökvað aftur þjartans liljulund,
svo lifa skyldi þó hin besta rós.
Já, þó mér sífellt svíði dreyrug und,
skal sál mín óma fram að dauðans ós:
„Ég trúi“. Þó mig m'sti tár og tregi,
ég trúí á Guð og lifi, þó ég deyi.
(M.Joch.)
Tengdamóðir.
Kæri bróðir. Nú þegar komið er að
ótímabærri kveðjustund langar mig
til að minnast nokkurra stunda í lífi
okkar systkinanna. Þú varst mér allt-
af svo góður og tókst alltaf svo vel á
móti mér.
Ég man þegar þú áttir að líta eftir
litlu systur stundum á kvöldin og ég
fékk að sofna í rúminu þínu en þú lást
á gólfinu fyrir framan rúmið og last
fyrirmig.
Þú hafðir mikinn áhuga á bílum og
varst snemma glöggur á bíla. Það er
eftirminnileg stund þegar þið keypt-
uð fyrsta bílinn á heimilið, þú,
mamma og Gunnar bróðir keyptuð
saman VW bjöllu árgerð ’60. Þá vor-
uð þið mamma ekki komin með bíl-
próf en þið bræðumir fórað saman út
að keyra og þú fékkst að taka í bílinn
hjá Gunnari. Þið mamma tókuð bæði
bílpróf sama árið, þú 17 ára og
mamma 50.
Þú tókst meirapróf á bíl og rútu-
próf um leið og þú hafðir aldur til.
Þegar þú varst í meiraprófinu varstu
að vinna í Kassagerð Reykjavíkur.
Það var svo gott að biðja þig um
greiða, þú varst óþreytandi að snúast
með mig, keyra mig á æfingar eða
jafnvel á sveitaböll austur fyrir fjall
ef ég þurfti þess með. Oft kom pabbi
með í þessar ferðir, svona til þess að
strákurinn þyrfti ekki að vera einn til
baka.
Þú spilaðir fótbolta með Val og ég
fékk að koma með þér á leiki og fylgj-
ast með. Þér var oft heitt í hamsi ef
hlutirnir gengu illa. Þú varst mikill
keppnismaður og sýndir það í leikn-
um. Og seinna þegar ég fór að spila
handbolta í Val komst þú svo oft á
leikina, fylgdist með litlu systur og
hvattir hana til dáða. Það var líka
skemmtilegt að fara með þér á völl-
inn, við fóram saman á marga lands-
leiki bæði í fótbolta og handbolta. Við
létum alltaf vel í okkur heyra, þú
tókst virkan þátt í leiknum og hafðir
skoðun á öllu sem gerðist.
Einu sinni þegar ég fór að horfa á
þig keppa á Melavellinum beið eftir
þér stelpa sem ég hafði aldrei séð.
Það var hún Guðný. Hún fór að koma
í heimsóknir í Blönduhlíðina og auð-
vitað þurfti ég að fá að taka þátt í því.
Guðný kunni að spila á gítar og hún
hafði alltaf tíma tll þess að leiðbeina
mér og Auði vinkonu í tónlistinni. Þið
Guðný byrjuðuð að búa á Grettisgöt-
unni og áttuð þar heima þegar Denna
Lóa fæddist. Þið keyptuð ykkur íbúð
í Breiðholti, giftuð ykkur og fluttuð
inn í nýju íbúðina. Og svo komu
strákarnir í heiminn fyrst Þórður og
svo Ævar Ingi sjö árum seinna og þið
fluttuð í Álakvíslina.
Þú byrjaðir að keyra strætó 1. júní
1973 kl. 13:00. Þú keyrðir líka ferða-
hópa bæði fyrir Austurleið og Kynn-
isferðir. Þú þreyttist aldrei á að
keyra, þér fannst líka svo gaman að
ferðast. Mér era líka minnisstæð
jólaboðin í Blönduhlíðinni hjá
mömmu. Við höfðum gaman af að
taka í spil, reyndum alltaf að spila
bridge og þá var oft líflegt í kringum
okkur.
í mars 1999 greindist þú með þann
sjúkdóm sem nú hefur tekið þig frá
okkur.
Síðasthðið ár hefur verið okkur
systkinunum afar dýrmætt. Við höf-
um átt ómetanlegar samverastundir
þar sem við fylgdumst að í meðferð
gegn þessum óvægna sjúkdómi. Það
var svo gott að koma til þín, fara með
þér í göngutúra, ræða við þig og finna
frá þér kraftinn til að beijast. Þú
varst alltaf fuliur bjartsýni og ákveð-
inn í að sigrast á veikindunum. En
þér var ekki ætlað lengra líf hér hjá
okkur, nú tekur annað við. Ég veit að
OLIJOHANN
KRISTINN
MAGNÚSSON