Morgunblaðið - 11.05.2000, Blaðsíða 66

66 FIMMTUDAGUR 11. MAÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir

Hundalíf
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Sagan fylgir
okkur ætíð
Frá Agnari Ludvigssyni:
í RABBI um daginn og veginn fer
ekki hjá því að saga lands og þjóðar
komi oft til umræðu og helstu mál-
efni og atburðir hvers tíma séu met-
in og skoðuð.
Mér verður oft hugsað með góð-
um huga til þeirra íslensku manna
er árið 1918 sömdu við Dani um full-
veldi Islands. Þessi nefnd manna
skilaði svo sannarlega góðu starfi og
lagði grunninn til framtíðar og
stjórnskipunar frjálsrar þjóðar, þótt
að sjálfsögðu hafi stórum áfanga
verið náð með stofnun heimastjórn-
ar árið 1904. Kristján Albertsson
hefur ritað ævisögu Hannesar Haf-
stein og lauk því verki af þekkingu
og vandvirkni.
Það væri vel ef fleiri nefndir á
vegum þings og stjórnar skiluðu
jafn góðu starfi og fullveldisnefndin
1918 gerði, en nokkuð finnst mér
hljóðara um hennar störf og árang-
ur en vera ætti. í fáein skipti átti ég
tal við Einar Arnórsson er var í
þessari nefnd er samdi við Dani.
Einar er afar minnisstæður maður.
Hann átti merkan starfsferil að baki
sem stjómmálamaður, prófessoar í
lögum, ráðherra o.fl. Hann var ein-
staklega raunsær og rökfastur enda
hafa margir nemar hans í lögfræði
dáð hann og vart fundið hans líka
sem fyrirlesara og kennara. Hve-
nær fáum við á prent ævisögu Ein-
ars Arnórssonar? Hvar eru nem-
endur hans í lögum? Einar var
einnig mikill sögumaður og sögu-
skoðari og ber bók hans „Árnes-
þing“ ljósan vott um áhuga hans á
sögu og sögurannsóknum.
Síðustu misseri hafa verið gefnar
út ævisögur Einars Benediktssonar
og Jónasar Hallgrímssonar. Bók-
menntaverk þessi eru frábærlega af
hendi leyst og öllum vel aðgengileg
sem vilja kynnast þessum okkar
miklu skáldjöfrum og lesa þá.
Eina bók er út kom fyrir síðustu
jól var ég að ljúka við að lesa. Það er
bók Arnórs Hannibalssonar „Rússa-
gull“. Þetta er tímabær og áhuga-
verð bók, vel rituð og vitnar til heim-
ilda er fyrir liggja um helstefnu og
ógnir kommúnismans. Einnig um
skammsýni og trúgirni fjölda ís-
lendinga, skálda og mennta- og
áróðursmanna, sem ekki hafa látið
deigan síga í sinni trú, þrátt fyrir
rökheldar sannanir um óhæfu þessa
stjórnkerfis.
Sagan fylgir okkur ætíð, eltir okk-
ur og við leitum hennar, þráum að
vita hið rétta frá eldri tíma og nýj-
um, fáist það ekki er reynt að spá í
eyðurnar. Hver dagur hefst með
nýrri sögu, með nýjum tíma og at-
burðum. Ekkert er skemmtilegra en
vel sögð eða rituð saga.
Víkingasýningin var nýlega opn-
uð í Bandaríkjunum með mikilli
veislu og myndatökum. Þar var
breskur þegn í fyrirrúmi fyrir ís-
lands hönd og hefði sumum nær-
stöddum vafalaust ekki þótt það
þjóðlegt hér áður fyrr, en tímarnir
breytast og...
Það líður að fréttum hjá íslenska
Ríkisútvarpinu, við kveikjum og
fréttastofan lýsir dýrð og dásemd
Samíylkingarinnar. Hver var að tala
um ævarandi hlutleysi útvarpsins?
Skelfingar misskilningur er þetta.
AGNAR LUDVIGSSON,
Vesturgötu 42, Reykjavík.
Um sambýli
þroskaheftra
Ferdinand
Smáfólk
UJMY D0E5N T THE FAM0U5
UIORLPUIARI FLYIN6 ACE
6IVE ACAKETOTHE REP
BAR0N 0N MI5 BIRTHPAV ?
Hvers vegna gefur frægur flugás
úr fyrri heimstyrjöldinni ekki
Rauða baróninum köku á
afmælinu hans.
THAT'5 A 6REAT IPEA!
IT'LL 5H0U) THAT EVEN TH0U6H
WE'RE ENEMIE5, U)E HAVE
RE5PECT F0R EACH OTHER..
Það er frábær hugmynd. Það sýnir
að þrátt fyrir að við sóum dvinir
þá berum við virðingu hvor
fyrir öðrum
vitni að slíkri virðingu.
Frá Sigríði Stefánsdóttur:
MÁLEFNUM þroskaheftra virðist
ekki vera nógu vel sinnt í þjóðfélag-
inu. Mér finnst það sárt og finn mig
knúna til að minna á þann hóp, sem
þarf á hjálp að halda.
Það er okkar æðsta hlutverk að
hlúa vel að náunganum og sérstak-
lega til þess að hann hafi möguleika
á að bjarga sér sjálfur.
Mesta neyðin liggur í því að
margir einstaklingar eru heimilis-
lausir og bíða eftir að komast á
sambýli. Húsnæðisskortur er mikill
og af því leiðir að nöfn þeirra bíða á
löngum biðlista.
Þau sambýli, sem fyrir hendi eru,
eru oftast margmenn og ástæðan er
sú að reynt er að koma sem flestum
þar fyrir. Það er erfið aðstaða fyrir
þroskaheftan einstakling að þurfa
að takast á við það áreiti og það
eykst eftir því sem fleiri ein-
staklingar búa saman.
Þeir starfsmenn, sem þar vinna,
hafa lág laun og menntaðir þroska-
þjálfar skipta oft yfir í önnur störf.
Því eru oft breytingar á starfsliði
innan sambýlanna, en þær breyt-
ingar hafa aftur slæm áhrif á íbúa
þeirra.
Kringumstæðurnar ættu að sjálf-
sögðu ekki að vera svona erfiðar,
því að nóg er fyrir einstaklinginn að
þurfa að takast á við samfélagið ut-
an heimilisins.
Af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum hefur ekki verið lögð nógu
mikil áhersla á málefni þroska-
heftra. Við höfum svæðisskrifstofur
og félög, þar sem starfsfólk er allt
af vilja gert. En það stendur van-
máttugt frammi fyrir þeim verkum
sem þarf að sinna, vegna þess að
fjárframlag ríkisins er af skornum
skammti.
Þroskaheftir þurfa að leggja
traust sitt á þá sem liðsinna þeim
og eru háðir því að þjóðfélagið veiti
þeim húsnæði, starf og leiðsögn.
Það ástand, sem er búið að vera í
mörg ár, sýnir að þroskaheftir
mæta skilningsleysi hjá stjórnvöld-
um landsins.
SIGRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR,
Vallargerði 18, Kópavogi.
Allt efni sem birtist í Morgunbiaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.