Morgunblaðið - 07.07.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 2000 43
GUÐBJORG
PÉTURSDÓTTIR
+ Guðbjörg Pét-
ursdóttir fæddist
á Eskifirði 7. desem-
ber árið 1925. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 30.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Pétur Pálsson
og Þórunn Bene-
diktsdóttir. Börn
Guðbjargar í aldurs-
röð; Ásta Haralds-
dóttir, Benedikt
Sveinsson, Valur
Bragason, Bergljót
Bragadóttir, Óskar
Bragason og Svanhvít Bragadótt-
ir. Barnabörnin eru fjórtán og eitt
langömmubarn. Síðustu æviár bjó
hún með Svanhvíti dóttur sinni og
dótturdóttur Töru Kristínu Kjart-
ansdóttur.
Utför Guðbjargar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Elsku besta amma mín. Ég hef
verið hjá þér allt mitt líf og nú sakna
ég þín svo mikið.
Þín
Tara Kristín.
Eftir því sem árin Iíða og maður
eldist, þeim mun fleiri verða þeir af
samferðafólkinu, sem kveðja þennan
heim. Þessu fylgir mikil eftirsjá.
Maður vill ekki að samferðafólkið
fari burt, maður vill ekki þessa
breytingu. Best væri að allt gæti
verið eins og áður var. Allir á sínum
stað.
Nú, þegar ég kveð mína kæru
frænku, Guggu móðursystur, leita
minningarnar fram í hugann. Marg-
ar góðar minningar, allt frá því að ég
var barn í Tungu á Reyðarfirði og
Gugga frænka dvaldi hjá okkur um
tíma. Hún vann þá sem ráðskona í
Dvergasteini, hjá því mæta fólki.
Með henni var Ásta, dóttir hennar.
Þegar Gugga jlutti aftur til Reykja-
víkur, varð Ásta eftir hjá okkur.
Sjálfsagt hefur það bara átt að vera
tímabundið, en örlögin höguðu því
svo, að Ásta fór ekkert aftur. Varð
bara eins og eitt barna minna for-
eldra, en þó alltaf í góðu sambandi
við mömmu sína og fjölskyldu.
Alla tíð var gott á milli þeirra
systra, Guðbjargar og mömmu
minnar, Guðlaugar. Mamma var elst
þriggja systra og Guðbjörg yngst.
Miðsystirin er Ragnhildur, sem býr í
Mosfellsbænum. Bróðir þeirra,
Benedikt, lést úr bráðaberklum á
unga aldri. Þau voru alin upp á Eski-
firði. Foreldrar þeirra voru Þórunn
Benediktsdóttir og Pétur Pálsson í
Bröttuhlíð.
Gugga var fremur lágvaxin og
grönn, en lagleg og hafði fallegan
málróm og hlátur. Hún var lífsglöð
og hló oft af litlu tilefni. Hlátur henn-
ar og glaðværðin, sem henni var eðl-
islæg, smitaði út frá sér. Þegar ég
fór til Reykjavíkur í framhaldsskóla
fyrst og síðar til að vinna, bjó Gugga
með sinni fjölskyldu á Ásvallagöt-
unni og átti maður þá athvarf þar.
Kom ég oft í heimsókn og til að horfa
á sjónvarpið og alltaf fékk maður
kaffi og meðlæti og um ýmislegt vai-
skrafað. Gugga var þægileg í viðmóti
og gott að spjalla við hana um alla
heima og geima. Þá gerðist ég
stundum „góða frænkan“, sem bak-
aði lummur handa krökkunum og oft
gátum við hlegið að því, að þegar ég
var búin að baka síðustu lummurnar,
var ekkert eftir á diskinum. En mik-
ið þótti manni vænt um þessa
krakka, Bessý, Óskar og Svanhvíti,
sem voru yngst barna Guðbjargar.
Gugga vann lengst af á elliheimil-
inu Grund, en fyrst og fremst snerist
hennar líf um heimilið og börnin.
Hún átti barnaláni að fagna og þótt
líf hennar hafi ekki alltaf verið dans
á rósum og mörg mjög erfið tímabil
og sambúð með manni, sem ekki
skyldi ábyrgðina, sem því fylgdi að
halda heimili og ala upp börn, þá gat
hún á seinni árum glaðst yfir því að
hafa í kringum sig mannvænleg börn
sín, tengdabörn og
barnabörn sem mátu
hana mikils og höfðu
mildð saman við hana
að sælda. Hennar
bestu ár voru efri árin,
þegar hún bjó með
Óskari, syni sínum og
Dóru tengdadóttur og
ekki síður, eftir að hún
og Svanhvít dóttir
hennar eignuðust rað-
húsið að Krummahól-
um 19 og bjuggu þar
saman ásamt litlu Töru
Kristínu, dóttur Svan-
hvítar. Þar áttu þær
fallegt heimili og einnig bíl. Oft á
sumrum var farið í smáferðir, t.d. í
Húsafell, þar sem Guðbjörg hafði
eitt sinn verið ráðskona og átti það-
an góðar minningar, og þá var
Laugu, mömmu minni, gjarnan boð-
ið með.
Við Gugga frænka hittumst síðast
í brúðkaupi Jóns, dóttursonar henn-
ar, og Döggu, konu hans. Þá var
Gugga hress að vanda og ánægð eins
og við hin á góðri stundu þegar öll
fjölskyldan sameinaðist til að fagna
brúðhjónunum. Þá voru þær Svan-
hvít og Tara búnar að panta ferð til
Krítar og hlökkuðu að vonum mikið
til ferðarinnar. Sú ferð verður ekki
farin. Guggu okkar blessaðri vai-
ætlað að fara í aðra ferð á enn
óþekktari slóðir. Hún veiktist
skyndilega og lést eftir þriggja vikna
legu.
Ég vil að leiðarlokum þakka þér,
kæra frænka, allar góðar stundir,
einnig færi ég þér kveðju og þökk
fyrir allt gott frá mömmu, Laugu,
frá Jens og okkar börnum, og ég bið
góðan Guð að veita Svanhvíti, Töru
Kristínu og öðrum í þinni fjölskyldu
styrk í sorg og votta þeim mína inni-
legustu samúð.
Eyðist dagur, fríður fagur,
fagur dagur þó aftur rís.
Eilífðar dagur, ununarfagur
eilíft skín sólin í Paradís.
Ó hve fegri og yndislegri
unun mun sú, er þar er vís.
Þín
(V. Briem.)
Vilborg.
Örfá orð til minningar um þig sem
ert farin frá okkur, eitthvað sem ég
hef óttast en einnig þráð fyrir þína
hönd því núna veit ég að þér líður vel
og ég er alveg viss um að þú ert á
góðum og fallegum stað. Eg sendi
þér í huganum allan minn kærleik til
að umvefja þig á nýjum stað. Ég
þakka fyrir að hafa átt þig sem
tengdamóður og ég þakka þér fyrir
að hafa verið yndisleg amma drengj-
anna minna.
Fyrir þig verða stjörnurnar öðru
vísi en fyrir nokkurn annan... (An-
toine De Saint-Exupéry).
Dóra.
Við drúpum höfði í djúpum sökn-
uði og sorg því mikil sómakona er
dáin.
Ég kynntist Guggu fyrir tuttugu
og fimm árum þegar vinskapur hófst
með okkur Svanhvíti dóttur hennar.
Gugga gerði sér far um að kynnast
vinum barnanna sinna svo að fljótt
var ég farin að sitja við eldhúsborðið
hjá henni og spjalla. Hún var hlý og
hláturmild og nokkuð stríðin. Þegar
ég sá til dæmis að hún var með
bekkjarmynd af Svanhvíti á nátt-
borðinu hjá sér hlógum við lengi af
því að hún væri bara með hana
þarna til að geta haft mynd af mér
hjá sér.
Eftir því sem ég varð eldri kynnt-
ist ég henni betur. Þegar bömin mín
fæddust kölluðu þau hana alltaf
ömmu Guggu og þótti mjög gaman
að fara í heimsókn til hennar. Enda
var alltaf eitthvert góðgæti til hjá
henni því að hún bakaði mikið og bjó
oft til pönnukökur þégar gesti bar að
garði. Og ekki síst átti hún alltaf til
falleg orð handa þeim: „Þú ert alltaf
svo dugleg, þú stendur þig svo vel,
þú ert svo klár, þú verður örugglega
prófessor, þið eruð svo æðisleg.“
Hver stenst svona konu?
í mínum huga var Gugga ekki
bara móðir hennar Svanhvítar held-
ur líka sannur vinur okkar. Hún bar
mikla umhyggju fyrir mér og sagði
mér oft hvað henni fyndist ég dugleg
en hafði jafnframt áhyggjur af því að
mikið væri að gera hjá mér með sex
manna fjölskyldu, sérstaklega þegar
ég var að klára háskólanámið. Góð-
vild hennar við börnin mín snart mig
djúpt þar sem ég missti sjálf
mömmu mína fyrir þrettán árum og
fóru þau því á mis við að kynnast
henni. Gugga sagði mér oft hvað
börnin mín væru æðisleg og bætti
svo við striðnislega að hún skildi
ekkert í því hvernig ég gæti verið
mamma þeirra.
Oft sendi hún mér kleinur þegar
hún hafði verið að baka og stundum
bauðst hún til að baka fyrir mig
nokkra kökubotna þegar ég var með
afmæli. Þegar ég flutti í nýtt hús-
næði tók hún sig til og bakaði pönnu-
kökur og sendi okkur handa öllum
þeim sem voru að hjálpa til. Hún las
mikið og fékk iðulega lánaðar hjá
mér bækur. Einnig hafði hún gaman
af því að spila og við tókum oft
manna, síðast tveimur dögum áður
en hún veiktist.
Fyrir níu árum ákváðu Gugga og
Svanhvít að stofna saman heimili og
fljótlega eignaðist Svanhvít hana
Töru Kristínu. Þótt Gugga hafi elsk-
að öll barnabörnin sín ofurheitt og
jafnvel mín börn, þá átti Tara Krist-
ín alltaf sérstakan sess í hjarta
hennar enda bjuggu þær saman.
Þessi ár sem hún fékk að alast upp
með ömmu sinni eru henni ómetan-
leg. Amma hennar var dugleg að
a
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró-og greiðslukortaþjónusta
ÚTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri,
sími 896 8242
Sverrir
Olsen
útfararstjðri.
Baldur
Fredcriksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
spila við hana, teikna með henni,
kenna henni að skrifa, púsla, segja
henni sögur og síðast en ekki síst að
hrósa henni og byggja þannig upp
hjá henni sterka og góða sjálfsímynd
sem hún mun alltaf búa að.
Svanhvít vinkona mín reyndist
mömmu sinni einstaklega vel og áttu
þær saman góðan tíma. Með henni
fór Gugga í fyrsta sinn til sólarlanda,
þá 68 ára gömul, og urðu ferðirnar
nokkrar. Svanhvít tók hana með sér
í heimsókn til vina sinna, fór með
henni í sumarbústaði og tjaldútileg-
ur á sumrin og margt annað gerðu
þær saman. Svanhvít gerði henni
síðustu ár ævinnar einstaklega góð
enda hefur hún erft marga af bestu
kostum mömmu sinnar.
Gugga veiktist um hvítasunnuna
en alltaf var einhver von um að hún
myndi ná sér. Það var ekki fyrr en
síðustu dagana sem hún lifði að út-
séð var með að hún myndi ekki sigra
þetta stríð. Þegar það var ljóst sagði
tólf ára gamall sonur minn að þótt
læknarnir gæfu henni enga von þá
vonaði hann samt að hún fengi að
lifa.
Það er tómlegt í kotinu hjá þeim
mæðgum núna og erfiður tími fram-
undan. Ég vona að þær finni styrk til
að takast á við sorgina á farsælan
hátt.
Við fjölskyldan sendum börnum
hennar, barnabörnum og öllum öðr-
um sem eiga um sárt að binda sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Guðbjargar
Pétursdóttur.
Þóra, Garðar og börn.
Amma Gugga var ein af ljúfustu
manneskjum sem ég hef nokkurn
tímann þekkt. Síðan ég man eftir
mér hefur hún dekrað við mig eins
og sitt eigið bamabarn. Þegar ég
kom í heimsókn til hennar vai- ann-
aðhvort byrjað að baka pönnukökur
eða hún gaf mér mitt uppáhald sem
þá var brauð með smjöri og lifra-
kæfu. Eftir það fékk ég alltaf að
vaska upp, þó að ég hafí brotið eitt-
hvað af leirtauinu hennar.
Eitt sinn var mér sagt að amma
Gugga væri ekki alvöru amma mín.
Og ég grét og grét en þegar ég varð
eldri vissi ég að það var alveg sama "
þótt hún væri ekki skyld mér, því
hún yrði alltaf amma mín. Hún var
alltaf góð við alla sera komu nálægt
henni og var alltaf brosandi og hlát-
urmild.
Ég veit að ég og margir eigum eft-
ir að syrgja þessa yndislegu konu en
eitt er þó hægt að hugga sig við, hún
er nú komin í hendur Guðs og við
getum alltaf talað við hana. Kannski
hlær hún að okkur þegar við gerum
eitthvað vandræðalegt.
Ég vona að ættingjar hennar og
vinir öðlist styrk í sorg sinni því
amma Gugga er ekki alfarin heldur
aðeins komin á annað stig. Ég sendi
þeim öllum samúðarkveðjur.
Ama Garðarsdóttir.
Gugga mín. Það var gaman að
hitta þig, þú varst alltaf svo hress og
kát. Ég trúi því ekki að þú sért farin.
Það var gaman að hitta þig hjá
Bessý og Ossa. Við töluðum um dag-
inn og veginn. Það var gaman að
hitta dætur þínar og Óskar.
Guð veri með þér í framtíðinni og
hvílist þú vel.
Kveðja,
Stefán Konráðsson og
Aldís Ágústsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
semgleymisteigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj.Sig.)
Blessuð sé minning þín elsku
Gugga mín. Guð geymi þig. .
Sóley.
+
Eiginkona mín og móðir okkar,
UNNUR EINARSDÓTTIR,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 5. júlí.
Ólafur Magnússon,
Magnús Ólafsson,
Ingigerður Ólafsdóttir
og fjölskyldur.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN KRISTÍN HJARTARDÓTTIR
frá Hlíðarenda,
Bárðardal,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, miðvikudaginn 5. júní sl.
Karen Hannesdóttir, Ólafur Olgeirsson,
Aldís Hannesdóttir, Kristján Júlíusson,
Sigrún Hannesdóttir, Jónas Karlesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar
og sonur,
JÓN KJARTANSSON,
Laufrima 22,
Reykjavík,
andaðist á heimili okkar miðvikudaginn 5. júlí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 12. júlí kl. 15.00.
Elísabet Ingólfsdóttir.
Ásdís Jónsdóttir,
Þorvarður Jónsson,
Rósa Aðalheiður Georgsdóttir,
Kjartan F. Jónsson
og aðrir aðstandendur.