Morgunblaðið - 08.07.2000, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARD AGUR 8. JÚLÍ 2000 41
+ Matthías Ingi-
bergsson fæddist
í Kirkjuvog-i í Höfn-
um hinn 21. febrúar
1918. Hann lést á
Landspitalanum
hinn 28. júní síðast-
liðinn og fór útfor
hans fram frá Dóm-
kirkjunni 7. júlí.
Eg hitti hann ekM í
fyrstu ferð minni tO Is-
lands, aðeins konuefnið
mitt, en ég get vel
ímyndað mér að hann
hafi ekki verið ánægð-
ur með að Kani skyldi sýna einni af
dætrum hans áhuga, en hvemig sem
það annars var, þá veit ég ekki tfi að
hann hafi nokkru sinni bannað henni
að hitta mig. Næst þegar ég kom til
íslands, að ári liðnu, hitti ég hann. Þá
var tilefni komu minnar að kvænast
draumastúlkunni minni. Hann tók
vel á móti mér með hlýju og fágaðri
framkomu, rétt eins og evrópskur
aðalsmaður. Ég hlýt að hafa komið
honum og Kötlu undarlega fyrir
sjónir þama á stigapallinum í
Hrauntungu 5 þar sem ég stóð í hall-
ærislegu „vængjuðu" tveggja lita
skónum. Ég hafði keypt þá sérstak-
lega í tilefni þessarar ferðar. Þeir
vora með þvertá, háglansandi, brún-
ir og hvítir. Hvað svo sem skósalinn í
Kansas hafði sagt, þá vora þeir alls
ekki samkvæmt evrópskri tísku! En
Matthías hvorki flissaði né glotti, né
starði á mig með vanþóknun. Þannig
var Matthías. Háttprýði sinnar
vegna hefði hann vel
getað verið jarl eða
hertogi, en eins gat
augnaráð hans verið
skerandi og smogið í
gegnum mann eins og
hnífur fer í gegnum lint
smjör ef hann var
óánægður af einhverri
ástæðu. Ég held að
áhuga minn á tónlist
Beethovens og Pucdni
eigi ég honum að
þakka, vegna þess að
henni vandist ég ekki á
æskuheimili mínu. Þeg-
ar maður kom í heim-
sókn til Matthíasar gat maður næst-
um gengið að því vísu að heyra
tónhst hinna gömlu meistara, og ekki
spfilti að njóta tónlistarinnar með
glasi af maltviskíi, eða jafnvel Hav-
anavindli eins og gerðist á fyrstu ár-
unum. Ég naut þess að bragða á nýju
viskíi með honum. Það birti yfir svip
hans og glampi kom í augun þegar
hann fann fiminn af nýju víninu og
hið ferska bragð. Af svipnum á and-
liti hans mátti ráða að hann var í
huganum að bera gæði vínsins sam-
an við það sem hann hafði bragðað
áður. í mínum augum var hann ávallt
mikill gáfumaður. Hann var skýr og
vel lesinn og sífellt áhugasamur um
að afla sér meiri þekkingar. Nánast
til hinstu stundar vora bóka- og
blaðabunkar við rúmið hans, t.d. blöð
eins og Newsweek, Der Spiegel og
þar var alltaf að finna Morgunblaðið
og DV. Það þýddi ekkert að gefa
honum nýja íslenska bók í jólagjöf
vegna þess að dagana fyrir jól keypti
hann sér fangið fullt af nýjustu bók-
unum. Hann sagði mér að aðal-
áhugamál sitt væri smíðar, en það
kom mér þó ekki á óvart að hann
skyldi hafa farið til Bandaríkjanna á
stríðsáranum tfi að læra lyfjafræði.
Á þeim tíma vora siglingar þangað
hættuspil vegna þýskra kafbáta sem
vora alls staðar í hafinu. Mitt álit er
að hann hafi verið einn hinna hæf-
ustu íslendinga til að mennta sig til
þessa starfs, en eftir heimkomuna
sinnti hann því alla sína starfsævi og
það af einbeitni og leikni. Þegar mað-
ur hugleiðir þetta áttar maður sig á
mikilvægi manna sem unnu að hefi-
brigðismálum hér á landi, manna
eins og Matthíasar. Velferð fólks var
undir því komin að lyfjafræðingamir
blönduðu lyfin rétt og eftir forskrift-
unum. Sum þessara efna era banvæn
mönnum ef ekki er farið nákvæm-
lega eftir reglum um magn og blönd-
un. Fólk sýndi þessum mönnum mik-
ið traust hvað þetta varðar. Og með
starfi sínu lagði hann sitt lóð á vogar-
skálamar varðandi það að gera ís-
lendinga með langlífasta fólki á jörð-
inni. Nei, Matthías var ekki maður
sem teygði sig upp á efstu hfilu tfi að
ná þar í fallega innpökkuð lyf, marg-
litar pillur eða belgi. Hann blandaði
lyfin sjálfur: Af alúð muldi hann hrá-
efnin í mortéli, vó þau og mótaði þar
til fyrir lágu töflur sem gáfú fyrirheit
um góðan árangur.
Þegar Matthías þurfti að taka
ákvörðun í einhverju máli vora engar
vöflur á honum eða ástæða til að sjá
sig um hönd. Ákvörðunin var tekin,
framkvæmdir hafnar og glaðst yfir
góðum árangri áður en flestir aðrir
höfðu haft tíma til að átta sig á hvað
var að gerast! Hann var fram-
kvæmdamaður. Mfidð nutum við
þess að fá að vera með honum þegar
MATTHÍAS
INGIBERGSSON
+ Adolf Sigurðs-
son fæddist á
Þingeyri 19. júlí
1919. Hann lést á
sjúkrahúsinu á Þing-
eyri 2. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigurbjörg Ein-
arsdóttir, f. í Hafn-
arfirði 3.9. 1881, og
Sigurður Jóhannes-
son, f. á Þingeyri
3.10. 1884. Systkini
Adolfs voru: Axel, f.
1902; Ingólfur. f.
1905; Gunnar, f.
1907; Garðar Svav-
ar, f. 1912 (dó þriggja ára);
Tryggvi, f. 1913; Sigríður Anna,
Föðurbróðir okkar Adolf lést í
sjúkraskýli Þingeyrar eftir stutta
en erfiða legu. Hann fékk krabba-
mein sem heltók hann á nokkram
mánuðum.
Dolli, eins og hann var kallaður,
var yngstur sex bræðra sem komust
á legg en tvö systkini létust ung.
Hann fékk lömunarveiki þegar hann
var fimm ára gamall og þurfti að
læra að tala og ganga upp á nýtt.
Átti hann erfitt með gang upp frá
því. Lítið var um skólagöngu þess
vegna. Ekki var um mikla samfé-
lagshjálp að ræða í þá daga. Dreng-
urinn varð til baka, blandaði lítið
geði við aðra og reyndi nánast að
fela sig ef gesti bar að garði.
Þegar við sjáum hve ótrúlega
mikið er gert í dag fyrir þroska-
hefta, hreyfihamlaða og aðra sem
ekki era eins og fjöldinn er erfitt að
hugsa sér ungan dreng sem lítinn
skilning fékk í plássinu sínu. Varð
einrænn en sjálfum sér nógur. Hann
varð ekki allra.
Dolli las mikið og var fróður um
margt. Synd að ekki var leitað í hans
smiðju um lífið í gamla daga á Þing-
eyri. Okkur fræddi hann um frænd-
garð og lifnaðarhætti áður fyrr.
Dolli vann við ýmislegt á áram áð-
ur. Hann vann með pabba sínum við
samkomuhúsið um árabil; í vél-
smiðju Guðmundar og í frystihús-
inu. Hann bjó í húsi foreldra sinna í
f. 1914 (dó þriggja
mán.); _ Einar, f.
1917. ÖIl eru þau
látin.
Adolf ólst upp í
foreldrahúsum, en
bjó síðan einn er
faðir hans fór á
Hrafnistu. Hann
vann á ýmsum stöð-
um um ævina, m.a. í
Vélsmiðju Guð-
mundar og Frysti-
húsi Þingeyrar.
Lengst af bjó hann í
Aðalstræti 21.
Útför Adolfs fer
fram frá Þingeyrarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 10.30.
Aðalstræti 21 lengst af eða þar til
hann flutti á heimili aldraðra fyrir
nokkrum áram.
Trillu átti hann og undi sér vel á
sumrin við veiðar.
Dolli átti fáa en góða vini sem litu
við hjá honum reglulega. Kvenfélag-
ið reyndist honum vel en móðir hans
hafði verið formaður þess á áram
áður.
Á sumrin kom hann um árabil tfi
Reykjavíkur og dvaldi um tíma í
Melgerði hjá foreldram okkar. Síð-
ar heimsótti hann Axel og Steinu
konu hans og dvaldi hjá þeim.
Kynntist hann börnum þeirra og
barnabörnum vel. Dolli var vinur
vina sinna og kunni að meta það sem
fyrir hann var gert.
Við vfijum þakka starfsfólkinu í
sjúkraskýlinu, stúlkum sem ræstu
hjá honum og voru honum afskap-
lega góðar og öllum vinum hans og
vandamönnum sem reyndust hon-
um vel.
Hann kveðja nú fimm ekkjur,
börn þeirra og afkomendur. Að leið-
arlokum biðjum við honum blessun-
ar. Hvíli hann í friði.
Sigurbjörg, Guðmundur
og Axel Axelsbörn.
Frændi hans Axels afa er dáinn.
Hann var líka frændi minn. Hann
Dolli frændi okkar hringdi oft í okk-
ur afa og ég talaði oft við hann í
síma. Við skiptumst á upplýsingum
um veðrið í Reykjavík annars vegar
og á Þingeyri hins vegar. Ég hef
aldrei séð Dolla frænda en samt
þekkti ég hann vel. Hann ætlaði að
heimsækja okkur nú í sumar en svo
varð hann veikur. Ég veit að þegar
ég verð stærri fer afi með mig til
Þingeyrar og sýnir mér húsið hans
Dolla og segir mér sögur af þeim
bræðranum. Þá heimsæki ég þig,
Dolli frændi.
Saknaðarkveðjur.
Róbert Ingi.
Hann Dolli frændi okkar er dá-
inn. Það era ekki mörg ár síðan við
kynntumst honum en við vissum svo
sannarlega af þessum frænda okkar
á Þingeyri. Axel afi og amma Steina
vora dugleg að senda Dolla ýmislegt
í póstinum sem hann vanhagaði um.
Þá fylgdi alltaf stór skammtur af
súkkulaði, brjóstsykri og öðra góð-
gæti með í pakkanum. Við horfðum
stóreyg á þegar amma pakkaði
þessu inn og við veltum því fyrir
okkur hvers konar nammikall þessi
frændi okkar væri. Þegar sendingin
kom á áfangastað átti Dolli það til að
taka bátinn sinn og sigla hæfilega
langt út á haf. Þar var lítið um
mannaferðir og þarna undi Dolli sér
vel, maulandi sælgæti.
Þegar Dolli kom í heimsókn fyrir
nokkram áram í Eyktarásinn heils-
uðum við að sjálfsögðu upp á hann.
Þarna var hann ljóslifandi kominn
sjálfur frændinn okkar frá Þingeyri.
Fyrir tveimur áram gafst okkur
frændsystkinum síðan tækifæri til
þess að heimsækja Dolla alla leið til
Þingeyrar með afa og ömmu. Þarna
var Dolli á heimavelli og lék við
hvern sinn fingur. Líklega hefur
verið erfitt að finna mann sem kunni
sögu Þingeyrar jafnvel og Dolli.
Hann var geysilega fróður, las mikið
og hlustaði mikið á útvarp.
Þessi ferð verður lengi í minnum
höfð. Minningin um góðan frænda,
sælkera og mikinn húmorista er vel
geymd. Við fráfall Dolla frænda
verður lífið fátæklegra en hans tími
var kominn. Það verður vel tekið á
móti þér í nýjum heimkynnum,
elsku frændi. Við kveðjum með
söknuði en eram þakklát fyrir góð
kynni.
Þín frændsystkini,
Daníel Þór, Lovísa Ósk og Axel.
ADOLF
SIGURÐSSON
hann var í þeim ham, verkin klárað-
ust og oftar en ekki með glans. Þá
var gaman að lifa. Þannig var það
hvort sem við voram að bera áburð á
trjáplönturnar við sumarbústaðinn,
taka á móti erlendum gestum og
sinna þeim eða kaupa nýjan bfl. Mað-
ur lét sér það ekki til hugar koma að
slá af eða slóra við vinnu þegar mað-
ur var með Matthíasi og kapp var
rannið á hann, því þá dróst maður
fljótt aftur úr.
Það var fátt sem hann gat ekki
gert, en þó keypti hann oft þjónustu
annarra. Hann hafði efni á því. Og
margir hutu góðs af gjafmildi hans
gegnum árin. Eitt var það þó sem
hann virtist ekki skfija, það var
hvemig bensínvél vinnur. Hann ætl-
aðist tfi þess að vélin ryki í gang og
gengi síðan án þess að slá fefipúst.
Þannig var um allar bensínvélar, frá
garðsláttuvélinni til bílvélarinnar og
allt þar á milli. Mér fannst ég mikfi-
vægur í hans augum þegar hann leit-
aði ráða hjá mér með tvígengisvélar.
Svo virtist sem hann áliti mig eina
manninn sem gæti fengið þær til að
ganga, og það var mfidð hrós af hans
hálfu.
Mfidð þótti mér vænt um þegar
hann ávarpaði mig „vinur“. í mínum
eyram var það einlægt hrósyrði og
alltaf yljaði það mér um hjartaræt-
umar. Það var gott að vera vinur
þessa heiðursmanns. Maður varð
sannarlega fyrir áhrifúm af því að
umgangast hann og það var ekki
hægt að vera með honum án þess að
fmna hið sterka aðdráttarafl sem
stafaði frá honum. Ég mun ávallt
sakna hans. Það var gott að njóta
þessa stutta tíma með honum, en
verst er að maður skyldi ekki nota
hann betur. Nú vermir maður sig við
yl minninganna. Kæri vinur, þú átt
skfida hvfldina. Vertu blessaður.
Edward M. Swan.
Kveðja frá Lyfjafræðingafélagi
Islands
Matthías Ingibergsson, lyfjafræð-
ingur og fyrrverandi lyfsali, lést 28.
júní sl. 82 ára að aldri. Matthías var
einn þeirra áhugasömu lyfjafræði-
stúdenta sem létu ekki heimsstyrj-
öldina síðari koma í veg fyrir að þeir
lykju námi þegar ekki var hægt að
fara til Kaupmannahafnar að loknu
aðstoðarlyfjafræðingsprófi í Reykja-
vík, en sigldu til Bandaríkjanna til
þess. Nám hans og vera í Bandaríkj-
unum mótaði alla tíð siðan störf hans
og apóteksrekstur.
Matthías átti að baki langa og far-
sæla starfsævi. Fyrst sem lyfjafræð-
ingur í Laugavegs apóteki, síðar for-
stöðumaður apóteks Kaupfélags
Ámesinga, Selfoss apóteks í 16 ár.
1968 fékk hann lyfsöluleyfi fyrir
Kópavogs apóteki sem hann rak þar
tfi hann lét af störfum fyrir aldurs
sakir.
Þó að Matthías hafi unnið erfið og
tímafrek störf, sem lyfjafræðingur í
Laugavegs apóteki og við uppbygg-
ingu apóteka í ört vaxandi bæjarfé-
lögum, vann hann líka mikið að fé-
lagsmálum lyfjafræðinga ásamt því
að taka virkan þátt í stjórnmálum og
sveitarstjómarmálum. Matthías er
einn fárra lyfjafræðinga sem setið
hefur á Alþingi. _
Matthías sat í stjóm Lyfjafræð- "
ingafélags Islands, sem þá var fyrst
og fremst stéttarfélag, meira og
minna frá því að hann lauk námi og
þar til hann tók við Selfoss apóteki
1952. Þar af var hann formaður fé-
lagsins síðustu tvö árin. Á þessum
tíma var hann líka fyrsti ritstjóri
tímarits lyfjafræðinga, Farmasíu og
sat í stjórn Lyfjafræðingaskóla ís-
lands.
Lyfjafræðingafélag íslands þakk-
ar Matthíasi störf hans í þágu félags-
ins á þessum umbrotatímum. Störf
sem unnin vora af dugnaði og ósér-
hlífni.
Eftir að hann varð apótekari starf-
aði hann einnig kröftuglega að fé-
lags- og hagsmunamálum apótekara '
m.a. sem formaður bæði í Apótek-
arafélagi íslands og Apótekarafélagi
Reykjavíkur.
Matthías var vinsæll vinnuveit-
andi. Starfsfólk sitt valdi hann af
kostgæfni og umbunaði fyrir vel
unnin störf. Hann gerði sér líka Ijóst
hversu mikfivægt var að viðskipta-
vinir apóteksins væra alltaf númer
eitt. Það kom bæði fram í hönnun
Kópavogs apóteks og þjálfun starfs-
fólks. Undir hans stjórn dafnaði
apótekið og óx og var við starfslok
hans eitt stærsta og öflugasta apótek
landsins.
Matthías var maður sem sópaði
að. Hann var eftirminnilegur per-
sónuleiki þeim sem kynntust honum
og ekki síst þeim sem störfuðu með
honum.
Fyrir hönd Lyfjafræðingafélags
íslands sendi ég eiginkonu Matthías-
ar Ingibergssonar, bömum og öðr-
um ættingjum innilegar samúðar-
kveðjur.
Finnbogi Rútur Hálfdanarson,
formaður
LyQafræðingafélags íslands.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ELVAR GEIRDAL,
Sambyggð 6,
Þorlákshöfn,
lést af slysförum miðvikudaginn 5. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Edda Pálsdóttir,
Ævar Geirdal, Súsanna Antonsdóttir,
Geirlaug Geirdal, Kjartan Fr. Adólfsson,
Páll Geirdal, Kolbrún Rut Pálmadóttir,
Ása Geirdal,
Þóra Geirdal
og barnabörn.
<1
t
Innilegar þakkir til allra þeirra fjölmörgu, sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu við and-
lát og útför ástkærs eiginmanns míns, föður
1 okkar, tengdaföður og afa,
ÞÓRÐARJÓNSSONAR
rafvirkja,
Úthlíð 2,
Hafnarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Halldóra Þorvarðardóttir,
Sigrún Kristín Þórðardóttir, Sverrir Sigurðsson,
Jón Þórðarson, Anna Kristln Tryggvadóttir,
Elísa Ýr, Þórhallur Magnús,
Tinna Rut og fris Heiða.